Nobelprijs voor Donald trump?
Donald Trump heeft er één van de beste weken op zitten van zijn presidentschap. Een Franse president die voor de camera’s in het gevlei wilde komen van Trump, twee Koreaanse staatshoofden die vrede wilde sluiten, de bekende rapper Kanye West die Trump omarmde, het rapport van het Inlichtingencomité van het Huis van Afgevaardigden die tot het besluit kwam dat er geen enkel bewijs van samenwerking was tussen de Trump-campagne en Rusland en Mike Pompeo werd benoemd tot Minister van Buitenlandse Zaken.
Trump besloot zijn week niet af te sluiten op het White House Correspondents’ dinner, dat dit jaar volledig uit de bocht ging in anti-Trump gevoelens, maar ging (net zoals vorig jaar) de liefde voelen van zijn achterban. Hij bleef niet in Washington DC voor het diner, maar ging naar Washington in de staat Michigan. Daar sprak hij voor een nokvolle zaal, naar verluidt stond er buiten nog een grote menigte die niet binnen kon.
Macrons visite
Toen Macron afgelopen week in de vleierij van Trump wenste te komen, vroeg iedereen zich af of Trump zich liet bespelen door Macron. Macron die na de vleierij van de eerste twee dagen Trump een steekje gaf in het Congres, heeft in Washington waarschijnlijk niet meer binnengehaald dan enkele leuke kiekjes en het beeld in Europa dat hij de leider is van de EU. Het lijkt alsof de Franse president denkt dat men over dat leiderschap in Washington DC beslist. Macron had algemeen genomen drie grote beleidsdoelstellingen: Trump verleiden tot blijvende aanwezigheid in Syrië, Trump op handelsgebied weerhouden van een handelsoorlog op te starten en de Verenigde Staten binnen het nucleair akkoord met Iran houden.
Trump was op zijn rally in Washington alvast niet mals voor de Europese Unie
Trump was op zijn rally in Washington alvast niet mals voor de Europese Unie. Hij zei dat hij het de dag ervoor nog gezegd had tegen de EU (tegen Merkel), ‘de dagen zijn voorbij dat de Verenigde Staten kunnen misbruikt worden’. Trump wil vooral af van het feit dat de EU hogere tarieven heeft voor de VS dan de VS voor de EU. Ondanks het feit dat de EU zegt een grote voorstander te zijn van vrijhandel heft de EU algemeen gezien hogere tarieven, het is echter geen gigantisch verschil, op goederen uit de VS dan omgekeerd. De EU is trouwens niet het doel dat Trump wil treffen, dat is China, de EU kreeg trouwens opnieuw een maand uitstel.
De VS binnen het nucleair akkoord met Iran houden zal moeilijk zijn, dat beseffen Macron en Merkel (die ook langskwam in Washington afgelopen week) ook. Ook al omdat Iran het niet respecteert volgens de VS. Dat betoogde ook de échte vriend van president Trump, de premier van Israël, Benjamin Nethanyahu, met een PowerPointpresentatie op 30 april.
Waar Macron hoogstwaarschijnlijk zeker niet in slaagde was een concessie te krijgen van Trump om actief te blijven in Syrië. Trump luistert, maar zoals ik al eerder schreef: Trump is zijn eigen strateeg. Het is zelfs heel waarschijnlijk dat Trump ook de troepen uit Afghanistan zal terugtrekken. Trump zou beloofd hebben aan senator Rand Paul dat hij zijn instincten zal volgen in het buitenlands beleid en dat het non-interventionisme daar een belangrijk deel van is. Rand Paul, een anti-establishment Republikein, gelooft Trump en gaf zijn (cruciale) steun na verschillende gesprekken met de president aan de nieuwe minister van buitenlandse zaken Mike Pompeo.
Experts fout
Dé gebeurtenis van de afgelopen week was de ontmoeting tussen de Noord- en Zuid Koreaanse president. Presidenten Moon van Zuid-Korea en Kim Jong-Un van Noord-Korea kwamen samen in een opperbeste sfeer om te spreken over vrede tussen de twee landen. Noord-Korea spreekt van het denucleariseren van het Koreaanse schiereiland en het beëindigen van de Koreaanse oorlog met een vredesverdrag (vandaag is het officieel een wapenstilstand).
Enkele maanden geleden gingen er nog beledigingen heen en terug tussen Pyongyang en Washington. Vandaag ziet het er naar uit dat er een historische ontmoeting komt tussen Trump en Kim en er een eind komt aan de oorlog die 65 jaar duurt.
dat dit alles uitdrukkelijk aan president Trump te danken was
Vele experten waren direct klaar om de rol van Trump en de Amerikaanse regering te minimaliseren, maar dat was buiten de Zuid-Koreanen gerekend. De Zuid-Koreanen spraken via hun minister van Buitenlandse Zaken en president en beiden zeiden uitdrukkelijk dat dit alles uitdrukkelijk aan president Trump te danken was. President Moon zei zelf dat Trump voor zijn inspanningen de Nobelprijs voor de Vrede zou moeten krijgen. Hij zet zich daarmee op één lijn met het publiek in Washington, Michigan, die spontaan ‘NOBEL’ begonnen roepen tijdens Trumps toespraak toen hij over Noord-Korea begon.
een mooi lesje in bescheidenheid
Het einde van de Koreaanse Oorlog zou een grote overwinning betekenen voor Trump, het zou hem ook een mooie plaats in de geschiedenis bezorgen. Want het was niet Eisenhower, Kennedy, Johnson, Nixon, Ford, Carter, Reagan, George H.W. Bush, Clinton, George W. Bush of de progressieve held Obama die een einde kon maken aan het Koreaanse conflict. Maar een door de goegemeente compleet verguisde president die ogenschijnlijk gekenmerkt wordt door improvisatie en onberekenbaarheid. Als alles goed gaat (‘als’ is het belangrijkste woord in de zin), zou het voor alle Trump-critici een mooi lesje in bescheidenheid zijn. Men moet maar zo denken: Obama heeft Afghanistan en Libië als historische erfenis; Trump heeft, als alles goed gaat, Noord-Korea.