Vuurwerk! Catalanen spelen hard en boycotten Spaanse begroting, kabinet wankelt!
Als u nog op zoek bent naar volksvertegenwoordigers met pit, u vindt ze in Barcelona! Want in Spanje hebben zojuist alle Catalaanse partijen zich teruggetrokken uit het begrotingsakkoord voor het Koninkrijk Spanje. Dit betekent dat het kabinet geen parlementair mandaat heeft om uitgaven te doen! Premier Sanchez’ socialistische partij PSOE heeft namelijk slechts 84 van de 350 zetels en moet dus wel gedoogsteun zoeken. Maar die steun is hij kwijt.
En toevallig net in de week dat het ‘proces van de eeuw’ tegen de Catalaanse leiders is gestart komen de Catalanen met deze actie. De leiders worden namelijk verdacht van rebellie omdat ze zo stout waren een referendum te organiseren! En ongetwijfeld als tegenreactie gaan de Catalaanse parlementsleden moeilijk doen in het Cortes Generales! Dat heet nog eens loyaliteit en dapperheid (Carola Schouten, leest u even mee?).
Ondanks alle toezeggingen dat het proces niet politiek zou zijn ontvouwd zich zo langzamerhand een spektakel in Spanje en lijken alle politieke middelen acceptabel om het proces te beïnvloeden. Het rommelt al een tijdje in Spanje en behalve de Catalaanse acties, roeren ook de Spaanse nationalisten zich. Zij hekelen in het parlement de zwakke houding van Sanchez tegenover de Catalanen. Zij geven daar duidelijk blijk van een ‘heim-ins-reich’-attitude.
Zo lezen we op NOS.nl dat de nationalisten het voorstel van Sanchez, om te bemiddelen tussen Madrid en Barcelona, als een ‘vernedering’ zien: “Er was grote verontwaardiging toen vorige week bleek dat Sánchez een rapporteur wilde neerzetten tussen de Spaanse regering en het Catalaanse deelstaatbestuur. Dat werd door de rechtse oppositie gezien als een vernedering. Alsof twee landen van gelijke grootheden het met elkaar eens moesten worden.”
Het conflict tussen Catalonië en Madrid treft de kern van het vraagstuk rondom de legitimiteit van staatsvorming en de representatieve democratie. Maar ook de vraag of gemeenschappen het recht hebben om hun eigen wetten en leiders te kiezen. Soms lopen de belangen in de discussies uiteen, zoals nu in Spanje. Maar waar het om draait is de vraag of de Catalaanse gemeenschap het recht heeft op ‘self-determiniation’. Met andere woorden: of ze hun eigen toekomst, wetten en regels zélf mogen vormgeven of niet.
De actie van vandaag laat in ieder geval zien dat ze bereid zijn om ver te gaan.
De nationalisten zijn fel tegen een onafhankelijk Catalonië. Die geloven in een soort van ‘eeuwige natiestaat’, waarbij de brutale Catalanen de ‘dissidenten’ zijn. Dat blijkt duidelijk uit hun emotionele response op het voorstel van Sanchez. Ze zien het immers als een ‘vernedering’, terwijl dat het niet is. En dat is jammer, want op die manier gedragen de nationalisten zich net als globalisten. Behalve dan op een ander niveau.
Waar globalisten pleiten voor een wereldregering met wetgevende macht zonder oog voor regionale diversiteit, daar willen de nationalisten hetzelfde maar dan één niveau lager. En de gemeenschap in Catalonië wil dat ook, maar dan nóg een niveau lager.
