MENING May Day: Megarijken blokkeren economische gerechtigheid voor arbeiders

Terwijl we de Internationale Dag van de Arbeid vieren ter ere van de prestaties van de arbeidersbeweging wereldwijd, is de pleidooi voor het afschaffen van miljardairs nog nooit zo duidelijk geweest.

In een tijd waarin Europeanen een ernstige crisis van de kosten van levensonderhoud doormaken, met stijgende brandstof- en voedselprijzen, is het immoreel om een ​​minderheid toe te staan ​​ongekende hoeveelheden rijkdom te vergaren door hebzucht en uitbuiting, waardoor onze rechten en democratie zelf in de Verwerken.

De Europese Unie prijst haar voorvechters van sociale rechten graag aan. Een jaar geleden organiseerde de EU zelfs een sociale top , waarmee ze zogenaamd haar engagementen voor de zogenaamde Europese pijler van sociale rechten bevestigde .

We moeten EU-regeringen echter beoordelen op hun daden, niet op woorden.

De EU heeft haar doelstelling voor 2020 om 20 miljoen mensen uit de armoede te halen niet gehaald, wat de VN “een nederlaag voor sociale rechten” noemde.

117 nieuwe Europese miljardairs

Terwijl de 628 miljardairs van Europa in het eerste jaar van de pandemie $ 1 biljoen (€ 950 miljard) rijker werden, inclusief 117 nieuwe leden die werden toegevoegd aan de miljardairsclub, stevende een groot deel van de Europeanen af ​​naar armoede.

In 2020 liepen 96,5 miljoen mensen in de EU het risico op armoede of sociale uitsluiting – dat is een op de vijf Europeanen. Bijna een kwart van de kinderen in de EU loopt het risico op armoede.

Deze schokkende cijfers verslechterden alleen maar met de pandemie. Tweederde van de EU-burgers is van mening dat hun huidige financiële situatie slechter is dan vóór Covid-19, waarbij 68 procent aangeeft moeilijkheden te hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.

Het werkloosheidspercentage in de EU bedroeg aan het begin van het jaar 6,2 procent. Maar wat dit cijfer niet laat zien, zijn de vele miljoenen met banen maar met salarissen die niet genoeg zijn voor een waardig bestaan.

Gezinnen die hun rekeningen niet kunnen betalen en die zich geen veilige en stabiele huisvesting of kinderopvang kunnen veroorloven. Het fenomeen van de werkende armen heeft een alarmerend niveau bereikt in de EU.

Dus wat hebben miljardairs ermee te maken? Zij en hun bedrijven hebben voortdurend gewerkt aan het verzwakken en ondermijnen van arbeidsrechten om de winst te maximaliseren.

Met andere woorden, de accumulatie van rijkdom door miljardairs is direct verbonden en zou niet kunnen bestaan ​​zonder de hardnekkigheid en alomtegenwoordigheid van arbeidsuitbuiting en sociale ongelijkheden.

Miljardairs hebben agressief gelobbyd om de EU-wetgeving te verzwakken die gericht is op de bescherming van de zuurverdiende rechten van werknemers, zoals waardige lonen, gezondheids- en veiligheidsnormen, sociale vangnetten en collectieve onderhandelingen.

Ze zijn ook op koopjacht gegaan bij de meest invloedrijke massamedia en hebben zich beziggehouden met politieke financiering, met name in het voordeel van extreemrechts, waardoor ze ruzie hebben gemaakt en arbeiders tegen elkaar hebben opgezet.

Al die tijd hebben ze van regeringen toestemming gekregen om de broodnodige fondsen uit de openbare schatkist te halen door middel van agressieve belastingplanning en belastingontduiking.

In 2016 bedroeg de offshore rijkdom van EU-ingezetenen maar liefst € 1,5 biljoen. Bedrijven als Amazon, eigendom van miljardair Jeff Bezos, verdienden in 2020 € 44 miljard in de EU, maar betaalden geen vennootschapsbelasting.

Geconfronteerd met deze aanvallen hebben de arbeiders niet stilgezeten. De groeiende onvrede met de klasse van miljardairs en de politieke krachten die hun belangen verdedigen, heeft geleid tot inspirerende mobilisaties.

Werknemers en actievoerders van Amazon hebben uitstekende protesten geleid onder de vlag “Make Amazon Pay” om de arbeidsmisbruiken, belastingontduiking en milieumisdrijven van het bedrijf aan te pakken.

Ze erkennen de rol die het bedrijf speelt in de wereldeconomie en hebben gecoördineerde stakingen en protesten georganiseerd om de activiteiten van het bedrijf een halt toe te roepen en druk uit te oefenen op regeringen om op te treden, zelfs bij ondraaglijke repressie.

Werknemers in Frankrijk, België, Duitsland en Spanje verzetten zich tegen verhoging van de pensioenleeftijd.

Geconfronteerd met krimpende overheidsbegrotingen hebben regeringen werkende mensen als zondebok gebruikt in plaats van grote bedrijven te dwingen een eerlijke bijdrage aan de pensioenen te leveren.

Met name in Frankrijk slaagden de arbeiders er dankzij georganiseerde protesten in de regering te dwingen de verhoging te stoppen.

De strijd van de arbeiders is te veel om te tellen.

Hun lessen uit eeuwenlang verzet tegen onderdrukking zijn dat wanneer arbeiders samenkomen, ze de heersende orde en het systeem kunnen veranderen.

De proliferatie van miljardairs en de keerzijde van dat fenomeen, de werkende armen, vraagt ​​om een ​​historische mobilisatie op wereldschaal.

Werknemers duwen in de goede richting. Op weg naar gelijkheid en gerechtigheid is het verplicht om miljardairs te laten betalen.