Massamigratie: de nieuwe “norm” van de Europese Commissie

Het artikel illustreert veel van wat er mis is met de Europese instellingen, met name de Europese Commissie, een mengeling van bureaucratische arrogantie, een valse geloofsbelijdenis gebaseerd op dogma in plaats van feiten, en een minachting voor democratisch debat. De Commissie, gevestigd in Brussel, is niet gekozen, maar volgens EU-verdragen heeft ze een monopolie – ja, een monopolie – op het initiëren van wetgeving op Europees niveau. Elke commissaris is een benoemde bureaucraat, een voor elke lidstaat – vaak een voormalige toppoliticus, nu buitenspel gezet in zijn land van herkomst, dus met zeer weinig democratische legitimiteit.

Dimitris Avramopoulos, de Europese commissaris voor migratie, binnenlandse zaken en burgerschap. (Bron afbeelding: EU2017EE Estlands voorzitterschap)

“Het is tijd om de waarheid onder ogen te zien …. De enige manier om ons asiel- en migratiebeleid toekomstbestendig te maken, is gezamenlijk om onze manier van denken eerst te veranderen”, schreef Avramopoulos. Denkt hij dat de gewone burger niet denkt? Net als Zeus – nog een Grieks – op de berg Olympus, komt de waarheid van de bovenste verdieping van het Berlaymont-gebouw, het officiële hoofdkwartier van de Europese Commissie in Brussel, als een top-downproces. Hé, domme kerels die immigratie willen beheersen, luister gewoon naar de nieuwe zelfbenoemde God-bureaucraat en houd je mond want “we kunnen en zullen nooit in staat zijn om de migratie te stoppen”. Periode.

Het is heel duidelijk, uit enquête na onderzoek, Eurobarometer na Eurobarometer, verkiezing na verkiezingen, dat een grote meerderheid van de Europese burgers zich niet alleen zorgen maakt over immigratie, maar wil – zo niet te stoppen – om het drastisch te verminderen en de de controle verloren over grenzen en over wie er binnen Europa mag komen en wie niet. Brexit en de recente verkiezingscampagnes in het VK, Oostenrijk, Duitsland, Nederland en de Tsjechische Republiek hadden immigratie als een kernkwestie. Deze trend is buitengewoon duidelijk en deze “signalen” kunnen niet zomaar worden afgedaan door Avramopoulos die schrijft: “Migratie is een emotionele, gevoelige kwestie … beïnvloed door opkomend nationalisme, populisme en xenofobie.” Dus elke terughoudendheid om immigratie te vertragen is gecategoriseerd als “racistisch”

Volgens onze commissaris heeft dit populisme en racisme “onze mogelijkheden beperkt om een ​​slim toekomstgericht migratiebeleid in te voeren”, beleid dat zal worden gedacht en uitgevoerd door, raad eens wie? De verlichte Europese instellingen, natuurlijk.

In een normaal democratisch proces moet elk land idealiter via nationale parlementen zijn migratiebeleid kunnen bepalen. Op Europees niveau moet rekening worden gehouden met de bereidheid van de meerderheid van de burgers. Maar Avramopoulos kon het niet schelen. Volgens deze niet-verkozen Griekse commissaris komt dit doordat “we uiteindelijk allemaal klaar moeten staan ​​om migratie, mobiliteit en diversiteit als nieuwe norm te accepteren”. De nieuwe normen, zoals de grootte van appels of de kromming van komkommers, moeten volgens de Europese Commissie worden bepaald door de Europese Commissie. Migratie zal geen open discussiepunt zijn. Het zal een “norm” zijn die door de Commissie wordt bepaald.

Moeten we echt migranten en vluchtelingen accepteren? Volgens de Commissie: “Het is niet alleen een morele verplichting, maar ook een economische en sociale noodzaak voor ons verouderende continent”. Dit is weer een vals cliché. In zijn boek Exodus: Hoe Migratie is aan het veranderen Our World , Oxford professor Paul Collier legt uit dat hij alle belangrijke wetenschappelijke artikelen ter ondersteuning van de vorderingen die migranten in staat zijn om te betalen voor de sociale voordelen van de vergrijzing Europeanen zullen zijn beoordeeld, alleen om te concluderen dat hij absoluut niet overtuigd. Allereerst zijn veel van de migranten niet gekwalificeerd; en ten tweede krijgen ze sociale voordelen, dus er is weinig of geen reden voor hen om te werken.

Artikelen die de beweringen van de ambtenaren ondersteunen – dat Europa meer migranten nodig heeft om de gezondheidszorg en pensioenen van oudere Europeanen te financieren – vergeten dat dit plan alleen kan slagen als de migranten werken . Deze aannames lijken daarom eerder gebaseerd te zijn op ideologische vooroordelen dan op wetenschappelijk bewijs.

Maar hoe zit het met de bijna vier miljoen jonge werkloze burgers die zich al in de Europese Unie bevinden? Het werkloosheidspercentage voor hen ligt de laatste jaren tussen de 15-20%. Hebben politici niet ‘een morele verplichting’ om als eerste te spreken over Avramopoulos om hen een baan en een toekomst te geven voordat ze meer nieuwe migranten verwelkomen? In Griekenland, het land van Avramopoulos, het werkloosheidspercentage voor jongerenis niet 17% – het huidige Europese gemiddelde – maar meer dan 40%. In Griekenland, Portugal, Spanje, Italië – landen met extreem hoge werkloosheidscijfers – is er ook een generatie jonge en ontwikkelde mensen, maar zij zijn werkloos en staan ​​voor een onzekere toekomst. Veel jonge Grieken zien geen reden om in Griekenland te blijven en willen graag het land verlaten. Is commissaris Avramopoulos van plan deze te vervangen door migranten of aanvaardt hij deze interne, bijna gedwongen, migratie binnen Europa als hun lot? Nog een “norm”?

Misschien is het treurigste aspect van zijn artikel dat Avramopoulos geen linkse of een groene of zelfs een sociaal-democratische politicus is. Hij komt uit New Democracy, een rechtse partij. Hij is het levende bewijs hoe ver links het intellectuele landschap in Europese instellingen is gaan domineren en zijn manier van denken heeft opgelegd. Met “rechtse” politici zoals Angela Merkel of Avramopoulos die hun eigen kiezers verraden, zou men niet verrast moeten zijn door de opkomst van “populisme” dat zij zelf zo vaak veroordelen.