Geloof me, de volgende zin is er een waarvan ik dacht dat ik hem nooit op zou schrijven, en ik troost mezelf maar met de gedachte dat zelfs een kapotte klok twee keer op een dag gelijk heeft. Maar Thierry Baudet heeft een punt als hij zegt dat een heleboel mensen afgehaakt zijn bij het volgen van politieke debatten. Omdat de uitslag van te voren al bekend is. Dat we op dit moment alleen nog maar toekijken hoe een oppositie vleugellam is vanwege dichtgetimmerde coalitieakkoorden.
Sinds het debat over de dividendmemo’s wordt het steeds pijnlijker om de politiek te volgen. Als er geen enkele consequentie te verbinden is aan een kabinet dat ons parlement zó overduidelijk heeft voorgelogen, hoe moeten we dan geloven dat dit soort Kamerdebatten enig nut hebben? Het debat met Stef Blok heeft dit er nog eens harder ingehamerd. Rutte zou naakt de conga door de Kamer kunnen dansen op ‘Fuck You’ van Lilly Allen, zonder dat het ook maar enige politieke consequenties zou hebben. Behalve dan een standje van Khadija Arib.
Baudet werd de Kamer uitgelachen toen hij zei dat het ‘beneden zijn waardigheid’ zou zijn om mee te doen aan wat hij ziet als een ‘theater van gespeelde verontwaardiging’. En het is moeilijk om zijn melodramatisch narcisme nog verder serieus te nemen, wanneer je terugdenkt aan de gênante verkleedpartijtjes die voor zijn eigen bijdragen door moeten gaan.
Baudet: "Ik zit hier niet om toneel te spelen." Also Baudet: pic.twitter.com/erD4lE9tZy
— Huub Bellemakers (@HuubBellemakers) September 21, 2018
Maar het is een fout om het sentiment dat ten grondslag ligt aan zijn zelfverheerlijking terzijde te schuiven. Als we het niet van Thierry willen horen, laten we dan naar Marianne Thieme luisteren. Zij deed twee weken geleden namelijk een vergelijkbare uitspraak: “Een parlementair debat, waarvan de uitkomst al vaststaat uit lijfsbehoud van de coalitie, maakt een parodie van de democratie en belediging van de kiezer.” En om onze neuzen er nog maar een lekker in te wrijven, is in de opname van haar bijdrage te zien hoe zowel Dijkhoff en Pechtold letterlijk grappen zitten te maken tijdens haar spreektijd.
Het is een belediging voor de kiezer. En een fundamentele fout die al jaren gemaakt wordt. Zo ook onder de kabinetten Balkenende, waar ook geregeerd werd met dichtgetimmerde coalitiekoorden. Toentertijd was Wilders de demagoog du jour die er garen bij spon. Toen hij te horen kreeg van het CDA dat er eigenlijk vrij weinig inbreng mogelijk was vanuit de Kamer, omdat de afspraken al vast stonden in het akkoord, zei hij ‘woest’ te zijn. Hij weigerde nog langer deel te nemen aan een ‘schijndebat’ en verliet de kamer samen met zijn voltallige fractie.
Kamerleden niet meer dan veredeld stemvee
Vorig jaar verschenen er twee verschillende boeken van gedesillusioneerde Kamerleden, die de vuile was buiten hingen over de kadaverdiscipline die van hen verwacht werd. Zowel Sharon Gesthuizen van de SP, als Ybeltje Berckmoes (VVD) beschrijven de verstikkende partijdiscipline waardoor ze niets meer werden dan veredeld stemvee. Deze politiek van blokvorming, lijfbehoud, en complete onverschilligheid tegenover moties van wantrouwen en moties van afkeuring, is een uitholling van de democratie en het is pijnlijk om naar te kijken.
En ondertussen vragen politici zich al 20 jaar af hoe het toch kan dat er zo’n kloof is tussen burgers en de politiek. Waarom mensen geen lid meer worden van partijen, waarom ze geen vertrouwen meer hebben in onze instituties. ‘Hoe kan het toch dat ze zo boos en bezorgd zijn?’ blijven ze maar vragen. De oplossing is dan maar weer wat PVV-corvee doen om te laten zien dat ze ook heus hartstikke gewoon bent gebleven. Om vervolgens een maatregel die de maatschappij miljarden kost er doorheen te rammen omdat je – lekker puh – toch een meerderheid hebt en wat gaan ze doen dan? Het getuigt van een hoogmoed die grenst aan minachting.
Wie een politiek incompetente populist als Baudet dit sentiment in zijn eentje laat vertolken, geeft hem en alle andere populisten de brandstof en het buskruit die ze nodig hebben om de rest van de democratie ook maar af te breken. En als we die nog verder uithollen, is daar steeds minder voor nodig.
Bron:hpdetijd.nl