RedactieSDB 
Spread the love en help Indignatie
Israël is fucking gek en ze hebben kernwapens. Ik heb eerlijk gezegd geen tactvollere manier om deze tirade te beginnen, ik ben oprecht doodsbang en jij zou dat ook moeten zijn. Terwijl de wereld gevaarlijk dicht bij de rand van een Cubaanse raket-achtige crisis in de spookachtige bloedlanden van Oekraïne balanceert, ontvouwt zich een andere geostrategische clusterfuck in het Heilige Land die net zo goed nucleair zou kunnen worden en het gevaar heeft heel weinig te maken met Iran. Het gevaar is Israël, een steeds meer losgeslagen schurkenstaat met een illegale en ongereguleerde nucleaire voorraad die met zichzelf in oorlog is en zwaar verliest.
Alleen al op basis van het torenhoge dodental zou zelfs een goed geïnformeerde oorlogsnerd vergeven kunnen worden als hij denkt dat Israëls kruistocht tegen Hamas een groot succes is, maar dan heeft u het mis. Commandant Yahya Sinwar, de grote baas in Gaza, is niet oppervlakkig of waanvoorstellingen aan het koesteren als hij opschept dat Israël “precies daar is waar we ze willen hebben.” Israëls oorlog tegen de kinderen van Gaza is misschien wel de meest afschuwelijk succesvolle holocaust sinds Hitler, maar de daadwerkelijke oorlog tegen Hamas is een rampzalige mislukking en het volk van Israël weet dat.
In een verachtelijke poging om zijn eigen kont te redden van de goddelijke vergelding van zijn eigen volk nadat hij er niet in slaagde hen veilig te houden op 7 oktober, heeft Benjamin Netanyahu zijn land opgesloten in een totaal onwinbaar moeras op eigen grondgebied. Maar dit hele avontuur begon eigenlijk toen Bibi in feite een stel zionistische terroristen op de Westelijke Jordaanoever de sleutels van de IDF gaf in ruil voor hun akkoord om hem uit de gevangenis te houden voor een ronduit duizelingwekkende toren van corruptiebeschuldigingen.
Terwijl Israëls meer dan capabele Gestapo druk bezig was de woede van de moslimwereld aan te wakkeren door herhaaldelijk de heilige Al-Aqsa-moskee te plunderen, was Hamas druk bezig wraak te nemen. Ze kregen meer dan ze verwachtten toen hun eigen inval uitmondde in een tumultueuze vrijpartij aan de slecht bewaakte grens van een zwaar getraumatiseerde gevangeniskolonie, maar ze hoefden niet lang te wachten tot Bibi meer op zich nam dan hij aankon.
Hoewel het dodental onder burgers in Gaza een regelrechte catastrofe is geweest, met schattingen van meer dan een half miljoen doden, heeft Netanyahu met deze heilige oorlog niets anders bereikt dan de woede van zijn eigen volk. Peilingen laten zien dat het enige dat het Israëlische volk meer haat dan Hamas Bibi is, waarbij velen hun onverschrokken leider verantwoordelijk houden voor de ramp op 7 oktober, terwijl ze snel hun geduld verliezen met de oorlog die in naam van Hamas wordt gevoerd.
Walgelijk genoeg steunt 56% van de Israëliërs deze slachting nog steeds, maar slechts 15% vindt dat Bibi aan de macht moet blijven als het voorbij is, waardoor die sociopathische gangster alle prikkels krijgt die hij nodig heeft om ervoor te zorgen dat de slachting nooit stopt. Daarom opent Netanyahu een tweede front op de Westelijke Jordaanoever en lanceert hij steeds provocerendere terroristische aanslagen in Libanon, Syrië, Jemen en Iran. Ik zou niemand met een IQ boven de 20 moeten vertellen dat dit een gruwelijk gevaarlijk spel is dat hij speelt, en niet alleen omdat het de westerse sponsors van Israël naar de rand van de Derde Wereldoorlog heeft gesleept.
Israël heeft een enorme en goed bewapende strijdmacht, maar de IDF is ook een mobilisatieleger, wat betekent dat het onbeperkt in uniform houden van een groot aantal mannen en vrouwen ook betekent dat een groot percentage van de gehele beroepsbevolking van het land onbeperkt in uniform moet blijven. Dit heeft al ernstige economische verwoestingen aan de Israëlische economie toegebracht, waarbij sommige schattingen de kosten oplopen tot 30% van het BBP van het land.
Dit is deels de reden waarom de grootste vakbond van Israël, de Histadrut, Bibi heeft bedreigd met wat gemakkelijk verlammende algemene stakingen zouden kunnen zijn als hij niet stopt met het saboteren van de gijzelaarsdeals die deze zaak al een maand geleden hadden moeten beëindigen. Dit is ook de reden waarom het Israëlische Hooggerechtshof de ongekende maatregel heeft genomen om de rekrutering van mannen uit de quietistische ultraorthodoxe gemeenschap van hun land te bevelen. Een stap waar Bibi’s eigen overheidsadvocaten tegen waren, omdat ze voorspelden dat het de Israëlische samenleving letterlijk uit elkaar zou scheuren.
Wat dit alles oplevert is een land op de rand van implosie. De groeiende protesten die onzin roepen over Bibi’s eindeloze vertraging van een nieuw staakt-het-vuren zijn uitgebarsten in enorme straatgevechten met de politiestaat van het land. Ondertussen blijft Hamas de enige levensvatbare bron van leiderschap voor een Palestijnse bevolking die te groot is om volledig uit te wissen zonder de woede van de verschillende milities in het Midden-Oosten op te wekken, milities die het Suezkanaal en grote delen van de westerse economie al succesvol hebben afgesloten.
Bovenop dit alles, terwijl de VS en zijn Atlantische handlangers Israël blijven voorzien van de hardware die ze nodig hebben om de regio brandend te houden, is de publieke opinie onder de westerse burgers van Babylon over Amerika’s 51e staat nog nooit zo laag geweest. Om een lang verhaal kort te maken, na 80 jaar van verkrachting en plundering van de Levant, zijn de militaire elites van Israël in een hoek gedreven door een enkele boef. Wat nog erger is, is dat deze schurken een langgekoesterd plan B hebben voor precies zo’n scenario en dat is er een die ons allemaal gemakkelijk naar de hel kan neuken.
Gedurende de laatste halve eeuw heeft Israël een enorme voorraad van honderden kernwapens aangelegd, compleet met hun eigen reactor in de Negev-woestijn en raketlocaties in Galilea en aan de rand van Jeruzalem. Presidenten Eisenhower en Kennedy hebben allebei geprobeerd Israël te overtuigen om te ontwapenen, maar voor het grootste deel heeft de Amerikaanse machthebbers besloten om de andere kant op te kijken met een beleid van “nucleaire ambiguïteit” dat in wezen neerkomt op een absurd spelletje van niet-vragen-niet-vertellen.
Als Israël akkoord gaat om de wereld niet openlijk te vertellen dat ze tot de tanden toe bewapend zijn met doemdagapparaten, zal Amerika ze niet vertellen dat ze zich moeten aansluiten bij het Non-Proliferatieverdrag, zoals ze dat bij elk ander land met een voorraad doen. Maar Israël is niet bepaald verlegen geweest om deze voorraad te gebruiken om hun sugar daddies in Washington te dwingen hun snoep op te geven. Tijdens de Jom Kipoeroorlog van 1973 chanteerden ze zelfs Nixon om hen militaire voorraden te bezorgen door te dreigen hun Arabische buren op dag drie van de strijd te bombarderen.
Het is dit soort kamikazepolitiek die het Israël mogelijk maakt om af en toe de touwtjes in handen te hebben in het buitenlands beleid van het imperium waarvan ze grotendeels afhankelijk zijn, zelfs als deze schoten de tenen van Uncle Sam hebben weggeblazen. Het is dit soort roekeloze alles-of-nietsfilosofie die ten grondslag ligt aan wat bekendstaat als de Samson-optie, een Israëlische nucleaire strategie die in feite neerkomt op massale zelfmoord door middel van atoombommen.
Met verwijzing naar de Bijbelse figuur Simson, die liever de pilaren van zijn eigen tempel omver zou duwen dan vernederd te worden door de Filistijnen, is het een onderdeel van het Israëlische militaire beleid dat als de zionistische staat zichzelf overrompeld ziet, het een enorme vergeldingsaanval zal lanceren om ons allemaal mee ten val te brengen in de stijl van Skynet, of zoals de toenmalige minister van Defensie Ariel Sharon het ooit zo welsprekend verwoordde: “We kunnen het Midden-Oosten meenemen, waar we ook gaan.”
Dus, ben je al bang? Ik wel en daarom ga ik iets voorstellen waardoor mijn queerkont deze keer definitief uit de anti-oorlogsbeweging wordt geslagen. Iran zou kernwapens moeten hebben. Luister gewoon even naar me!
Amerika zal deze gekken nooit in toom kunnen houden, zelfs al zouden we iemand in het Pentagon kunnen vinden met de eierstokken om het te proberen. Eerlijk gezegd zijn de meeste militairen minstens zo gek als de Israëlische zionistische gekken uit het Oude Testament, wat waarschijnlijk de reden is dat ze nooit echt moeite hebben gedaan om ze te stoppen. Dit laat het lot van de mensheid in de onfrisse handen van rivaliserende schurkenstaten en de enige die nog over is met nucleaire capaciteiten die niet al in bed ligt met Israël of de Verenigde Staten is Iran.
Dit wil niet zeggen dat Iran een kernmacht is. Zelfs niet in de buurt. De Amerikaanse inlichtingendienst schat de verrijkingscapaciteit van de Mullah op een goede dag op iets meer dan 60%, ver onder de 90% die nodig is voor uranium van wapenkwaliteit, en zelfs als Iran deze prestatie zou leveren, zouden ze nog steeds een leverbare kernkop moeten produceren, testen en miniaturiseren, wat, nogmaals, alle beschikbare Amerikaanse inlichtingen suggereren dat ze het in decennia niet eens geprobeerd hebben.
Alsof hun eigen illegale voorraad nog niet genoeg woedend was, heeft Israël een lange en roemruchte geschiedenis van het roepen van kernwapens om hun westerse sponsors de propaganda te geven die ze nodig hebben om hun rivalen uit te roeien. Het werkte met Irak, en ze zouden het ook graag met Iran willen. Maar Amerika was in 2003 niet betrokken bij een nucleaire Mexicaanse patstelling met het Kremlin…
Als Vladimir Poetin echt de ballen van zijn rivaliserende oorlogszuchtige tegenstanders in een bankschroef wil steken, zou hij moeten overwegen om een deel van zijn Koude Oorlog-legeroverschotten aan de Mullahs te overhandigen. Of misschien zouden de Mullahs dat gewoon de prijs moeten maken van de volgende zending drones die Rusland nodig heeft om Koersk terug te veroveren.
Begrijp me niet verkeerd, in een perfecte wereld zouden we geen kernwapens hebben en zouden al die klootzakken hierboven, van de Mullahs tot de Mossad, opgesloten zitten in dezelfde bunker ergens in de woestijn met twee kettingen en een roestige zaag. Maar we leven niet in een perfecte wereld. We leven op een plek net ten noorden van de hel waar een stel macho-imbecielen met kleine pikken en nog kleinere hersenen ons allemaal gegijzeld houden door hun staten en de voorraden die ze hebben verzameld om ze relevant te houden.
Het beste waarop ik onder deze omstandigheden kan hopen is een patstelling die het speelveld net lang genoeg gelijk kan trekken voordat de tijd om is en deze zieke beschaving instort onder het gewicht van de ego’s die het runnen als een satanische kermisattractie. Noem me een dromer, maar ik geloof nog steeds in vreemde wonderen en dat is misschien wat een paar stoutmoedige Mullahs nodig hebben om ons Filistijnen te redden van de toorn van Samson.
