Het overgrote gedeelte van het ‘nieuws’ dat wij consumeren, is pulp

Dat geldt niet slechts voor wat de ‘Gevestigde Jongens en Meisjes’ ons voorzetten, maar net zo goed wat er rondgaat in de ‘Alternatieve Media’. Het is een denigrerende term, ‘Pulp’, maar de producenten zijn niet zelden bloedserieus. Dat kun je doorgaans niet zeggen van de échte ‘Broodschrijvers’, maar ‘serieus’ betekent nog niet ‘waardevol’. En wie zich erdoor mee laat slepen belandt niet zelden in een donker, eng bos waar het wemelt van de boze geesten.

Hier op dit blog heb ik mij consequent sterk gemaakt voor de strijd tegen het ‘Grote Complot’, omdat het gaat om beleid dat helemaal niet geheim is, maar openbaar, en uitgesproken. Het ligt, en lag alleen begraven onder scheepsladingen ‘Pulp’, waardoor het aan het oog werd onttrokken. Opgeschreven in dikke boeken die (bijna) niemand las. En nu er al langer niet veel mensen meer lezen, en meer en meer vertrouwen op hun dagelijkse ‘Suffertje’, de ‘Pulp-bode’, en een tsunami aan ‘Nieuwsprogramma’s’ en ‘Praatprogramma’s’, is de spoeling nóg dunner.

Waar ik in mijn vorige bijdrage stel dat het ‘Genoeg!’ is nu, heb ik niet de illusie dat er iets verandert omdat ik het welletjes vind, maar dat zou wel moeten. Zie het als de hartekreet ‘Basta!’ in Zuid-Amerikaanse landen toen revolutionairen daar de strijd aanbonden met het imperialisme, maar inmiddels is het ook daar een mengeling van vervlogen hoop en repressie in de landen die volhouden. U valse hoop geven is wel het laatste wat ik wil. Maar ik verzeker u dat het niet goed met ons afloopt als we op de ingeslagen weg voortgaan, en de uitgestoken hand van ‘Ome Joe’ uit Amerika accepteren, terwijl we ons te buiten gaan aan ‘moddergevechten’ in de ‘Pulp-sfeer’.

Dat bepaalde informatie u niet heeft bereikt, komt niet omdat het (nog altijd) ‘geheim’ is. U heeft alleen niet gezocht. Het is in het ‘hier-en-nu’ verleidelijk om NRC een kritische mail te sturen om te vragen waarom ze zo opzichtig liegen over Navalny, en dat hele rechts-extremistische circus van hem, waar NRC in Nederland de belangrijkste pleitbezorger van is, met een overdosis aan ‘Kremlinkoekeloerders’, zoals Hubert Smeets, oprichter van het door de Nederlandse Staat gesubsidieerde propagandakanaal ‘Raam op Rusland’ zichzelf beschreef, in de burelen. Maar dat is een zinloze exercitie. En waar het leidt tot het zoeken naar overeenkomsten tussen NRC nu, en haar publicitaire voorgangers ‘tijdens de oorlog’, en een wegwerpgebaar van ‘Ook Fout’, en gecharmeerd van rechts-extremisme, dus zal het wel ‘in het bloed’ zitten, schiet je niks op.

Het staat ook haaks op de strijd die NRC zegt te voeren tegen rechts-extremisme in de Verenigde Staten en Europa, waarbij ze er niet voor terugdeinzen om ‘de Russen’ daar de schuld van te geven. Maar hoe zit het dan wel?

Die krant zelf is geen ‘speler’. Het is een doorgeefluik. Een instrument in een ‘Groot Spel’ dat ze zelf ook niet overzien. En dat geldt zéker voor de producenten van de ‘Pulp’, maar net zo goed voor de professionele ‘Kremlinkoekeloerders’, zo is mij in het verleden al gebleken, toen ik het voorrecht had met enkelen van hen te kunnen corresponderen over hun obscure en tendentieuze, soms gewoon gelogen verslaggeving over Rusland en Oekraïne. Ze zien Poetin als de ‘Grote Satan’ die hun ‘Liberale Priviléges’ wil beëindigen, en ze zijn onbekend met het ‘Grote Plaatje’ waar ze een bijrolletje in spelen. Dat valt hen niet kwalijk te nemen, maar het zijn geen journalisten. Ze zijn ‘Bought, and Paid for’. Voor hen is het inmiddels ‘Persoonlijk’.

Voor de strategen op de achtergrond is dat niet het geval. Die maken dankbaar gebruik van dat soort ‘Soldaten’, geven hen schouderklopjes en moedigen hen aan, of remmen hen af, maar het is ‘Kanonnenvoer’. Er is geen sprake van ‘Wij’ in een ‘NeoFeodale’ samenleving met de ‘Generaals’ en ‘Strategen’ van de ‘Warparty’ die de lijnen uitzetten.

Serieuze onderzoekers krijgen soms, vele jaren naderhand, hulp van spijtoptanten in de hoogste niveaus van de voedselketen, dicht bij het centrum van de macht, die last krijgen van hun geweten. Zo weten we dat het ‘Golf van Tonkin’-incident een ‘hoax’ was, een doelbewuste provocatie, gevolgd door een verzonnen aanval op een Amerikaans marineschip, omdat Robert McNamara het naar buiten bracht. Maar dat was een kwestie van tijd, omdat er ‘Tapes’ waren. We weten ook van het lot van de USS Liberty, door president Johnson gebruikt om partij te kiezen voor het land dat dat ongewapende schip op een haar na de grond in boorde. We weten van de leugens over de ‘Weapons of Mass Destruction’, en ‘Yellow Cake’ uit Niger. En dankzij vasthoudende onderzoekers, als de Australische hoogleraar Greg Poulgrain, weten we meer over de achtergrond van de moord op Kennedy, die zich in de kijker had gespeeld met idealen waar de ‘Warparty’ niet van gediend was. Wat Indonesië betreft, waar het zwaartepunt van Poulgrains studies ons naartoe voert, aangevuld met ‘Confessions of an Economic Hitman’ van John Perkins. En voor Nederland belangrijk, ook in deze tijd, door de nieuwe pogingen om via de kaart van het ‘Koloniale Verleden’ de handel in ‘Schuld’ nieuw leven in te blazen, op zoek naar verse mest voor het ‘Pulp-oerwoud’, dat ons schuldgevoel door het dak moet jagen, opdat we leren ’Offers te Brengen’, zoals het ‘Goede Soldaten’ betaamt. Wat uiteraard helemaal zuur is als je daardoor gemotiveerd raakt er nog een flinke schep koloniale uitbuiting bovenop te doen door nu opnieuw te kiezen voor de oligarchen en het imperialisme dat van de ‘Warparty’ uitgaat.

Rondom het ‘Grote Verhaal’ wemelt het van de échte ‘Complotten’, leugens, halve waarheden, ’spin’ en wat je maar kunt bedenken. Maar het ‘Grote Verhaal’ zélf is geen geheim, net zomin als de belangrijkste ‘Spelers’, die veelal niet in het centrum van de macht verblijven. ‘Ome Joe’, met andere woorden, is zelf een ‘Pion’ op het schaakbord. Hoeveel een president weet hangt af van zijn meegaandheid. In die zin is het veelzeggend dat ‘Ome Joe’, de man die ons gaat verlossen, de opdracht heeft gekregen om Trump de toegang te ontzeggen tot ‘geclassificeerde informatie’. En dat de naar binnen geslagen paranoia nu overal existentiële vijanden ziet. Verraders. Maar verraders van wie of wat?

In ‘Time’ staat nu een artikel waarin de biografe van Nancy Pelosi uitlegt hoe de ‘Warparty’, samen met de ‘Grote Bedrijven’ en de vakbonden, samenspanden om gedaan te krijgen dat Trump de verkiezingen van 2020 zou verliezen. Hoe wetten voor dat doel werden veranderd, en voor fraude kwetsbare ‘Mail-in-Ballots’ tot de norm werden verheven, en hoe de relschoppers, die het hele jaar de boel op stelten hadden gezet, bij de hand werden genomen, terwijl Trump-supporters werden ‘uitgenodigd’ om zich in hun eigen mes te storten met een uitgelokte ‘bestorming van het Capitool’. Deze techniek noemen we dus een ‘Color Revolution’. Die opmerkelijke openbaring is hier niet het product van gewetensnood, maar komt eerder over als ‘opscheppen’. Een meer sinistere motivatie zou kunnen zijn het provoceren van de Trump-aanhang om de reeds in opbouw zijnde politiestaat te kunnen ‘legitimeren’. En prompt ook in Nederland het ‘nieuws’ dat het ‘Landelijk Steunpunt Extremisme’ overspoeld wordt met berichten die er op wijzen dat ‘rechts-extremisten’ voor problemen kunnen gaan zorgen. Maar andere ‘rechts-extremisten’ dan Navalny en zijn aanhangers, of die neonazi’s in Oekraïne, die juist onze vrienden zijn. Het zijn echt levensgevaarlijke spelletjes. Temeer daar de ‘aanwijzingen’ dat het niet bij manipulatie bleef, maar dat er serieus werd gefraudeerd bij die Amerikaanse verkiezingen toen, ondanks alle maatregelen, de verkiezingen alsnog naar Trump dreigden te gaan, niet uit het nieuws zijn weg te slaan. Maar niets gaat die uitslag nog veranderen. Het kostte miljarden, maar het resultaat staat. ‘Bought, and Paid for‘. En we noemen haar ‘Democratie‘.

Het antwoord op die vraag wanneer er sprake is van ‘verraad’ vind je als je goed kijkt naar alle ‘Gekruiste Signalen’. Naar de steun voor extreem rechts in landen als Rusland en Oekraïne, maar ook elders in de wereld, zoals in Venezuela en Bolivia, en het openlijke gebruik van Moslim-extremisten, terwijl men ‘thuis’ die groeperingen aanmerkt als een directe bedreiging. Wat nu zo ver gaat, dat de definitie van wat ‘extreem rechts’ is voor ’thuisgebruik’ wordt opgerekt, om iedereen onder schot te kunnen houden die bedenkingen heeft tegen mRNA-vaccins, de ‘Maatregelen’ rond ‘Covid’, of de invloed van ‘Big Tech’ en ‘Onze’ oligarchen. Het is zelfs zo absurd, dat wie zich uitspreekt tegen het bevoorrechten van geselecteerde groepen op basis van ras, leeftijd, sekse of seksuele moraal, terechtkomt in de ‘extreem rechts database’, terwijl die mensen pal staan voor tolerantie, gelijkberechtiging, en het niet toestaan van discriminatie. Daarom werken die traditionele ‘labels’ niet meer.

De vraag waarom een krant als NRC iemand te vuur en te zwaard verdedigt die is veroordeeld wegens fraude en ‘witwassen‘, die erkent dat hij dat nog steeds doet, om Poetin een hak te zetten en zelf aan de macht te komen, en die zich openlijk associeert met extreem rechtse politiek, terwijl hij oproept om Tsjetsjenen af te knallen, is niet te beantwoorden door de redactie en/of eigenaren voor ‘fascisten’ uit te maken, en hen te verketteren. Een vorm van dialoog zie ik als enige oplossing, want ‘Soldaten’ zijn ook mensen. Verblind, gemesmeriseerd, niet capabel om voor zichzelf te denken, en ‘Onder Orders’ die ze niet hoeven te begrijpen. Mars! Ze houden zich vast aan de ‘Kameraadschap’ en het blinde vertrouwen in de eindoverwinning. Voorzover ze zich in de frontlinie bevinden, als ‘Moskou-correspondent’, of ‘expert’, zijn ze niet bereikbaar. De virtuele kogels fluiten hen om de oren, in hun beleving. In elke schaduw zien ze de hand van Poetin. Maar de ‘Pulp-producenten’ die werkzaam zijn bij dezelfde ‘Mediagroep’, en op wat grotere afstand staan, moeten toch ook zo hun twijfels hebben? Daar moeten ze toch ook zien dat Navalny geen Assange, of Snowden is? En zich afvragen waarom hun krant die laatste twee laat creperen, na er eerder goede sier mee te hebben gemaakt? En wat motiveert die tienermeisjes van een jaar of veertien (!) dan die door Navalny worden gemobiliseerd? De belofte op ’TikTok’ van een feestje………. Ach gut! Hou dat jonge grut weg van die ‘Loyale Soldaten’ van de ‘Gevestigde Media’ en de ‘Diplomaten’, want ze weten niet met wat voor roofdieren ze zich inlaten.

SDB is al meer dan 10 jaar vrij, eerlijk en onafhankelijk. Geen miljardair bezit ons, geen adverteerders controleren ons. Wij zijn een door lezers ondersteunde non-profitorganisatie. In tegenstelling tot veel andere publicaties, houden we onze inhoud gratis voor lezers, ongeacht waar ze wonen of het zich kunnen veroorloven om te betalen.

We hebben geen paywalls en alles blijft gratis zonder censuur. In het post-truth-tijdperk van nepnieuws, echokamers en filterbubbels publiceren we meerdere perspectieven van over de hele wereld.

Iedereen kan bij ons publiceren, maar iedereen doorloopt een rigoureus redactioneel proces. U krijgt dus op feiten gecontroleerde, goed gemotiveerde inhoud in plaats van ruis.

Dit is niet goedkoop. Servers, redacteuren fees en web ontwikkelaars kosten geld. Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun SDB via PayPal veilig en simpel.