Het is waarschijnlijk vergezocht en overijverig om erover na te denken om de EU helemaal af te schaffen. Maar het parlement laten vallen is misschien een goed idee.
Het is waarschijnlijk vergezocht en overijverig om erover na te denken om de EU helemaal af te schaffen. Maar het parlement laten vallen is misschien een goed idee.
Daar gaan we weer. Opnieuw een grafschandaal in Brussel. Weer een EU-baas betrapt met haar vingers in de kassa. En de gebruikelijke flauwe kopie van eurohackers in de Belgische hoofdstad, van wie sommigen zelfs denken dat ze journalisten zijn. Maar de arrestatie van een Grieks socialistisch EP-lid, verdacht van fraude, breekt zelfs enkele records voor de meest ineffectieve vergadering ter wereld.
De laatste onthulling van corruptie betrof Eva Kaili, een 44-jarige Griekse voormalige tv-nieuwslezer, die werd geschorst door haar partij in Griekenland en de pan-Europese groep van Socialisten en Democraten van de EU-assemblee nadat de Belgische politie 16 invallen in Brussel had georganiseerd als onderdeel van een onderzoek naar corruptie en witwassen in het parlement.
Vier mensen werden vastgehouden voor ondervraging en rechercheurs vonden ongeveer € 600.000 aan contant geld en namen computerapparatuur en mobiele telefoons in beslag. Aanklagers hebben de vier niet geïdentificeerd, maar ten minste één was een huidig EP-lid en een voormalig lid.
De arrestatie van de nogal onstuimige Kaili zou echter een paar wenkbrauwen moeten doen fronsen, zelfs onder diehard eurofielen, omdat het een aantal precedenten voor kromme EP-leden meteen doorbreekt. Van oudsher is het enten van EP-leden in het gunstigste geval gedoe met kosten en in het ergste geval het betalen van familieleden voor spookbanen. En het percentage hiervan was altijd vrij hoog, aangezien de EU altijd terughoudend was om haar EP-leden te onderzoeken omdat ze geen slechte pers voor het project wilden.
De uitzondering op deze regel waren altijd extreemrechtse EP-leden die altijd werden onderzocht – en de timing van dergelijke onderzoeken was altijd bedoeld om hen politiek te schaden, aangezien het altijd dagen voor verkiezingen was waar ze aan deelnamen, zoals het voorbeeld van Marin Le Pen eerder dit jaar toen ze zich kandidaat stelde voor het presidentschap.
Onderzoeken naar corruptie zijn in Brussel altijd politiek gemotiveerd.
Vrijwel zeker was Kaili’s arrestatie te danken aan een tip van conservatief/christendemocraten in het Europees parlement die lucht hadden gekregen van wat ze van plan was.
Maar het aannemen van geld uit (waarschijnlijk) Qatar om het stemmen in de kamer te beïnvloeden, brengt enten in Brussel naar een geheel nieuw niveau. En het was slechts een kwestie van tijd voordat het zou gebeuren.
Om echt te begrijpen hoe het Europees Parlement werkt, moet men de gigantische macht van de lobby begrijpen, zijn onbeperkte middelen en wie of wat het Europees Parlement dient.
De grootste misvatting over het Europees Parlement is dat het ideologisch afgestemd is om de grotere belangen van de EU-hiërarchie te dienen en de identiteit en het publieke imago van de EU eindeloos te behouden. In werkelijkheid kan dit niet verder van de waarheid zijn.
De meeste EP-leden, zeker degenen die één ambtstermijn hebben uitgezeten, weten maar al te goed dat ze er alleen zijn als theatraal rekwisiet om de EU te promoten als een lichaam dat fundamenteel democratisch is. De waarheid is echter dat de EU fundamenteel niet-democratisch is, vandaar de behoefte aan deze has-beens en no-hopers in de eerste plaats die het niet hebben gehaald in de politieke ratrace van hun eigen land.
De echte meester die ze dienen is niet eens Europeaan.
Het zijn multinationale ondernemingen, aangezien zij de enige groep zijn die het geld heeft om het leeuwendeel van de activiteiten te financieren. En het is de activiteit die deel uitmaakt van het theater die de verspilde miljarden rechtvaardigt door in de eerste plaats twee Europese parlementen te hebben, om nog maar te zwijgen van de ecologische voetafdruk.
De corruptie in het hart van de EU is deze relatie tussen het Europees Parlement en de grote industrie, die in de meeste gevallen niet eens Europees is, maar meestal Amerikaans of Chinees. Het echt vuile spel is simpelweg dit: zowel multinationals als de EU als geheel hebben een vuile agenda om elkaar te helpen. De manier waarop dit wordt gedaan, is door de lobbygroepen die hen vertegenwoordigen toe te staan ontwerpwetgeving en amendementen te schrijven voor het wetboek dat door het EU-parlement gaat, eerst op commissieniveau en daarna in de plenaire vergadering.
De Europese Commissie stelt veel te veel wetsontwerpen voor (in plaats van af te dwingen wat al bestaat), waardoor ze bezig blijven en de Commissie er belangrijk en relevant uitziet; de grote multinationals zijn hier dol op, omdat deze nieuwe regels de hele tijd worden bijgewerkt, waardoor gigantische bedrijven kunnen manipuleren hoe richtlijnen zullen worden gewijzigd en ze altijd hun marktaandeel kunnen behouden, aangezien het proces het steeds moeilijker maakt voor middelgrote bedrijven om in de markt te blijven; en de EP-leden houden zelf van de bedrijven, want zonder al die activiteit zouden de enorme gebouwen van het parlement eruit zien als oorlogsbibliotheken zonder ziel erin.
Maar ze houden ook om een andere reden van ze. En hier komt Eva Kaili in beeld. Machtige lobbygroepen en hun activiteiten hebben organisaties zoals de Qatarezen aangetrokken, die koffers met geld hebben om naar iedereen in Brussel te gooien die wetsontwerpen wil wijzigen. Voor de meeste lobbygroepen is het moeilijkste deel van hun werk om geen krom Europarlementslid te vinden. Het is een manier vinden om ze de koffer met contant geld te geven zonder bang te hoeven zijn dat de transactie op een dag algemeen bekend zal worden.
De Qatari’s hebben geen last van zulke dwaze trivialiteiten die het lijkt en sturen de koffer gewoon rond naar de flat van de Europarlementsleden in Brussel. Het meest bijzondere aan dit verhaal is echter niet de omkoping in ruil voor het manipuleren van het wetgevingsproces. Het zijn de zielige bedragen die ermee gemoeid zijn. Kaili en drie andere EP-leden zijn zo dom dat ze het geld in hun eigen appartement hebben bewaard.
En zo’n klein bedrag. Slechts 600.000 euro! Voor de Qatari’s is dit hetzelfde als een lunch voor ze kopen en de sleutels van de tuinen van Babylon krijgen met 60 maagden als kers op de taart. Slechts 600.000 euro en deze smerige, weerzinwekkende mensen zullen de wetgeving herschrijven om de investeringen van de Qatarezen te begunstigen en dat alles voor de prijs van een paar rondjes pils en een paar pakjes chips erbij.
Meestal is dit verhaal geen groot nieuws, zoals bijvoorbeeld in vergelijking met rechtse Europarlementariërs die kennelijk met hun uitgaven rommelen. Waarom? Omdat de in Brussel gevestigde meute “geaccrediteerde” journalisten niet willen dat het establishment over twee jaar op zijn grondvesten gaat schudden, aangezien velen van hen ook deel uitmaken van de justrein die ook wel simpelweg “Brussel” wordt genoemd.
Ze nemen geen geld aan in enveloppen, maar ze worden beloond door het hele circus dat volledig op consensus is gericht en tot in de kern corrupt is. Het Europees Parlement is altijd een verspilling van tijd, energie en geld geweest en dit recente schandaal bewijst alleen maar dat wat de vice-president aan het doen was al geruime tijd aan de gang moet zijn geweest en bij veel mensen bekend moet zijn geweest. Het wordt hoog tijd dat dit schijnparlement wordt ontbonden,
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.