Als ik Arabier en moslim was, Palestijn, Syriër, Irakees, Jemeniet, Libanees of zelfs Egyptenaar, dan wist ik het wel, ik pakte zo snel als mogelijk mijn boeltje op en trok weg naar de vrijheid!
Weg van de onzekerheid en de onderdrukking door Hamas en Moslim-broederschap. Weg van de terreur van Hezbollah en al-Qaida. Weg van de bomaanslagen tussen de onderlinge groeperingen van mijn geloofsgenoten. Weg van de armoede, de profiteurs, de verkrachters. Op naar een land met economische perspectieven, goede gezondheidszorg voor iedereen, godsdienstvrijheid, scholing en werk, betaalbare producten en betrekkelijke veiligheid.
Nee, niet naar NEDERLAND zult u nu zeggen, niet nog meer islamitische immigranten. Niks HOOR!, ik ging niet naar Nederland, ook niet naar Duitsland en ook niet naar enig ander EU land, dat is van de regen in de drup!
Nee, ik bleef in de buurt, ik ging naar Israël!
Nergens in het gehele nabije en Midden-Oosten is de levensstandaard voor gewone Arabieren zo hoog als in Israël (dan heb ik het natuurlijk niet over oliemiljonairs en hun familie) Nergens in de voornoemde landen is de werkloosheid, ook voor Arabieren, zo laag en nergens is de vrijheid zo groot.
Palestijnse-zaak propagandisten als Gretta Duisenberg en Dries van Agt zouden mijn rug op kunnen, als ze het dan zo’n ideaal land vinden, waar ouders hun kinderen voor de grap bomgordels omdoen en hun scholen worden gebruikt als lanceerplaatsen voor raketten zodat de jeugd als menselijk schild dient, dan gaan ze maar lekker zelf daar wonen.
 |
| Sp-parlementariër van Bommel die de leuzen meebrulde en later beweerde het niet te hebben gemerkt in zijn enthousiasme. |
Alle linkse gutmenschen die luid protesterend Hamas Hamas, Joden aan t gas, de Nederlandse straten onveilig maakten mochten wat mij betreft lekker op ‘t Tahirplein gaan zitten te brullen en mijnheer Timmermans die ‘t o, zo een schande vind wat de Moslimbroederschap voor onrecht wordt aangedaan gunde ik een buitenhuis in Aleppo met Jabhat al-Nusra als buren.
Nee, mij niet gezien, houd je, met bermbomkraters tot maanlandschap omgetoverde, stukjes woestijn en rots maar lekker, ik hoefde ze niet, ik zou vrouw en kinderen oppakken, mijn schamele bezittinkjes gewoon laten staan en me met een bloedgang naar t land van melk en honing begeven.Likoed redacteur Avi, betoogd in DDS:
“Israël is een westers-seculiere democratische rechtsstaat. Er wordt wel eens beweerd dat dit niet zo is, en zelfs dat Israël ‘apartheid’ zou toepassen. Dit omdat Israël de Arabieren, die 20% van de bevolking in dat land uitmaken, zou discrimineren. Extreem-linkse actiegroepen vinden zelfs dat Israël daarom geboycot zou moeten worden.
Dat is echter onhoudbaar voor wie naar de feiten kijkt.
Wettelijk hebben Arabieren dezelfde rechten die de Joodse inwoners van Israël ook hebben.
Arabieren bekleden zeer hoge posities in de Israëlische maatschappij. Zo zit Ayoob Kara, een Arabisch sprekende moslim, thans voor Likoed in het Israëlische parlement en is de moslim Ishmael Khaldi op dit moment de politiek adviseur van de minister Buitenlandse Zaken Lieberman. De Arabische Rana Raslan won in 1999 de Miss Israël-verkiezingen.
Gelijke rechten voor vrouwen en minderheden.
Dat Israël een apartheidsstaat is, is dus een grote fabel. De Arabieren in Israël weten dit uit eigen ervaring. Zij weten hoe anders Israël is in vergelijking met de Arabische buurlanden van Israël en met Gaza, waar thans de radicaal-islamitische terreurbeweging Hamas aan de macht is. Zo kent Israël wel vrijheid van meningsuiting, persvrijheid en godsdienstvrijheid. Anders dan in Zwitserland kent Israël geen minarettenverbod. En Frankrijk mag dan niet de Keltische taal van de Bretonse minderheid erkennen, Arabisch is in Israël gewoon een normaal erkende taal.
In tegenstelling tot de meeste Arabische landen krijgt iedereen een eerlijk proces van een onafhankelijke rechtbank, ook leden van minderheidsgroepen als christenen, Koerden en Druzen.
Vrouwen hebben in Israël veel meer rechten dan in de Arabische buurlanden. Anders dan in bijvoorbeeld Saoedi-Arabië mogen mannen in Israël niet met meisjes van 10 jaar oud trouwen, en mogen getrouwde vrouwen zonder begeleiding van hun mannelijke echtgenoot over straat. Ook mogen meisjes in Israël niet worden besneden, iets wat in buurland Egypte bij 95% van alle vrouwen plaatsvindt.
Ook Arabische homo’s worden in Israël vanzelfsprekend beschermd. Homo’s uit Gaza en de Westbank zijn daarom de afgelopen jaren massaal gevlucht naar het voor hen veilige Israël. Tel Aviv is vorig jaar uitgeroepen tot homo hoofdstad van de wereld, en laat hierin Amsterdam dus al lang achter zich.
De internationale mensenrechtenorganisatie Freedom House bevestigt het in haar jaarlijkse meting; Israël is het enige land in het Midden-Oosten waar de inwoners in volledige vrijheid, met alle burgerrechten leven.” (einde citaat)
Uit een bericht van E.J. Bron (klik hier) Blijkt dat Palestijnse handelaren er geen enkele moeite mee hebben om hun lotgenoten flink het vel over de oren te halen:
“Al-Hayat al-Jadida bericht dat honderdduizenden Palestijnse Arabieren tijdens de ramadan toestemming hebben gekregen om Israël te bezoeken – en ze stellen vast, dat identieke levensmiddelen en kleding slechts een fractie kosten van datgene wat ze hier thuis voor moeten betalen.”
Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig!
Voor wie t niet weet; De Gazastrook met Gaza als belangrijkste stad, heeft een oppervlakte van ongeveer 360 km² en een inwoneraantal van ruim 1,5 miljoen. De werkloosheid is 62% van de beroepsbevolking. De Gazastrook heeft prachtige zandstranden en een aangename temperatuur 23 graden in de winter tot 35 graden in de zomer, er staat altijd een fris windje uit de middellandse zee. Gaza, zou, indien er vrede zou zijn en de Palestijn een dienstbaarder karakter zou hebben, een fantastische locatie zijn om vakantie te vieren het heeft wat dat betreft alles mee. Meer nog dan ‘t 70 kilometer noordelijker gelegen Israëlische vakantieparadijs Tel Aviv.
 |
| strand bij Gazastad |
Er valt tussen oktober en mei ruim voldoende regen voor een goede waterhuishouding en voldoende drinkwater voor t hele jaar (mits goed beheerd). De grond in het midden en noorden is zeer vruchtbaar en uitstekend geschikt voor landbouw, zoals de staat Israël aan de andere kant van de grens laat zien. Internationaal zijn er vele tientallen miljoenen in de Gazastrook gepompt, er is ruim voldoende materieel en arbeidskracht aanwezig om industrieën op te zetten in plaats van tunnels te graven, maar toch lukt het maar niet om de bewoners te motiveren een economie op te zetten. In plaats daarvan houden ze zich bezig met jihad en raketbeschietingen, met als resultaat dat Israël transporten zal blijven blokkeren die nodig zijn om industrie te realiseren maar juist ook gebruikt worden voor invoer van wapens en munitie. Zolang de scepter zwaaiende terreurorganisatie Hamas (die ook binnen Gaza korte metten maakt meer gematigde “broeders” en probleemloos andersdenkenden gruwelijk vermoord) het bestaansrecht van de staat Israël blijft ontkennen en slechts de totale vernietiging hiervan voorstaat zal die blokkade en die muur blijven, terecht volgens mij.
Een voorbeeld van hoe er in gaza over gehandicapten en hulpbehoevenden wordt gedacht van de website Israel today ( http://israeltoday.nl/headlines/9-nederlands/3237-video-van-de-dag-redding-voor-een-palestijns-kind) De kleine Mohammed is drie jaar oud, zijn familie woont in Gaza. Omdat hij een zeldzame anti-immuunziekte heeft, moesten Israëlische artsen zijn handen en voeten amputeren. Sindsdien woont hij met zijn grootvader in een Israëlisch ziekenhuis, waar aan zijn herstel en revalidatie wordt gewerkt.
In Gaza werd hij verstoten, in Israël ervaart hij wat naastenliefde is.
Nee, doe mij maar Israël zou ik zeggen als vredelievende Arabier die van zijn vrouw houdt en het beste wil voor zijn kinderen en ‘t eeuwigdurende gedonder meer dan zat is.
Ruim 60% van de mannelijke Arabische bevolking in Israel heeft betaald werk, net zo veel, zelfs meer dan dat van Joods Israëlische mannen! Dat dit gemiddeld lager betaald is dan dat van Israëliërs ligt aan het feit dat de opleiding lager is. Arabische vrouwen doen aanzienlijk minder mee aan de arbeidsmarkt (17% en 55% respectievelijk). Aan dit verschil dragen persoonlijke voorkeuren bij,de moslimcultuur, tekort aan arbeidsopties en een verschil tussen de seksen in scholing, vooral bij de oudere generatie. Bovendien is ook de Arabische sector hard getroffen door de recessie in Israël; deelname van mannen aan de arbeidsmarkt was in 1989 nog 68% (62% bij de Joodse mannen). De belangrijkste branche bij mannen zijn de bouw (27%) en agrarische sector (24%), bij vrouwen onderwijs (38%).
Maar, in de Palestijnse gebieden zowel als in de omliggende landen ligt het percentage werklozen veel hoger, zowel bij mannen als vrouwen en zijn de inkomens significant lager, ook wanneer de lagere levensstandaard en koopkracht in acht wordt genomen.
De belangrijkste oorzaak voor de economische achterstand van de Arabieren t.o.v. de Joden in Israël zijn het lage onderwijsniveau binnen de Arabische sector, vrouwen die niet of weinig deelnemen aan het arbeidsproces, de nadruk op de agrarische sector qua werkgelegenheid, concurrentie van nieuwe Joodse immigranten en buitenlandse werknemers.
De eerlijkheid gebied ook te zeggen dat de Israëlische overheid lange tijd weinig geld uitgegeven heeft aan de Arabische sector. Dit geldt o.a. voor onderwijs en lokale overheden. Ook krijgen Joden voorrang bij sommige banen boven Arabieren i.v.m. het veiligheidsrisico. Toch is sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw de Israëlische overheid bezig met het dichten van de kloof tussen Joden en Arabieren.
Ook de particuliere sector trekt zich het lot van de Arabische werknemer aan, zo heeft captain of industry Stef Wertheimer een industriepark opgezet in Nazareth. Ook de wijn- en olijfolieproducenten op de Golan Hoogvlakte hebben voornamelijk Palestijnse werknemers in dienst. Het boycotten van deze producten slaat dan ook helemaal nergens op omdat, zoals zo vaak bij boycots, daarmee juist de werknemers die uiteindelijk hun baan zullen verliezen worden getroffen.
 |
| Wijnproductiebedrijf op de Golanhoogvlakte |
Nee, als ik Moslim en Arabier was in t midden oosten, dan wist ik t wel.
Voor mij geen Europees land waar regeringen en overheden als braaf knikkende dhimmies achter de wensen van extremistische “geloofsgenoten” aanhobbelen. Voor mij geen land waar Sharia rechtbanken oogluikend worden toegestaan en/of ontkend, Geen land dat oorlogen financiert en wegkijkt bij wreedheden en discriminatie wanneer dat niet past bij hun beeld van linkse islamverheerlijking.
Nee, Ik wilde niets weten van de EU, ik werd staatsburger van de staat Israël! Het enige wat ik te vrezen zou hebben waren de laffe raket en bom aanslagen op woongebieden, vrouwen en kinderen, gepleegd door terroristische geloofsgenoten die zeggen de Palestijnse en islamitische zaak voor te staan maar niets anders willen dan dood en verderf zaaien onder het mom van de “Godsdienst van de vrede” met vernietiging van de staat Israël als einddoel en een groot fundamentalistisch moslimrijk in het gehele Midden-Oosten. Maar gelukkig staat er een muur, wordt de grens goed bewaakt en kan ik vertrouwen op de paraatheid van het Israëlische leger om ook mij als burger, Arabisch of niet, te beschermen tegen jihadterrorisme.
Hoelang ik dan ook nog moslim zou blijven is natuurlijk maar de vraag, niet lang denk ik, maar ook voor “afvalligen” is in de enige echte democratie in het Midden-Oosten ook plaats en dat is dan toch wel weer prettig geregeld.
Bronnen:
Info.nu/Israel Today/Wikipedia/Youtube/Kerk in actie/Likoed Nederland/Israelische ministerie van buitenlandse zaken/INTERNATIONAL PEACE INFORMATION SERVICE/R.J. Bron/De Dagelijkse Standaard.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.