Geweld in zwembaden en openbare ruimte in Duitsland

door Andreas Richter

In de afgelopen weken hebben incidenten in Duitse zwembaden telkens weer de kop opgestoken. Hier zijn slechts een paar voorbeelden uit de maand juni:

In Essen valt een ‘groep jonge mannen’ twee strandwachten en een meisje aan. In Mannheim spuit een man peperspray tijdens een familieruzie. In Düsseldorf debatteren enkele honderden jonge mannen met een familieman en vallen de toen oprukkende politie aan. In Kehl gaat het om rellen, zodat de politie het buitenbad moet opruimen. In München rellen groepen jongeren herhaaldelijk op in verschillende baden.

https://twitter.com/ShakRiet/status/1145349601802801153

Niet alle cases komen in de media. Geweld, ruzies en intimidatie komen vaak voor in de baden; het gebruik van beveiligingsdiensten en het uitvoeren van zakbedieningen zijn de – hulpeloze – reacties daarop.

De media-aandacht voor deze incidenten is vergelijkbaar. altijd spreekt van “groepen van jonge mannen” of jongeren waarvan de oorsprong is verborgen. soms aanzienlijk slechts terloops dat er meestal niet jonge mensen van Duitse afkomst, zoals wanneer de politie een verdachte niet kan horen omdat er geen tolk of als je gewoon in de conflicten in Neukölln Columbiabad de plaatselijke imam willen.

Het is een feit dat de meeste van deze jongeren buitenlanders of van buitenlandse afkomst zijn. Een bezoek aan een zwembad in Berlijn of het bekijken van de video’s die in circulatie zijn, laat geen andere conclusie. Volledigheidshalve moet om te beginnen worden opgemerkt dat Duitsers van elke leeftijdsgroep steeds asociaaler worden en een probleem hebben met de volgende regels; en ten tweede, dat de overgrote meerderheid van niet-Duitse zwemmers zich correct gedraagt.

De meest voorkomende problemen in jeugdfilosofen zijn meestal afkomstig uit islamitische landen, met name uit Noord-Afrika. Hun massale aanwezigheid deze zomer is een fenomeen dat duidelijk het falen van het lokale migratie- en integratiebeleid aantoont. Blijkbaar is aan deze kinderen en adolescenten niet geleerd dat regels moeten worden gevolgd in zwembaden en andere openbare plaatsen, dat minachting en geweld taboe zijn en vrouwen niet worden gemolesteerd.

Het probleem is een algemene. Eigenlijk zou je een sociaal debat moeten voeren over het probleem en de mogelijkheden voor een oplossing. In Duitsland voorkomt dit politieke correctheid. De media gaan tekeer over de vermeende agressieve hitte en vragen zich af waarom soortgelijke berichten uit ongeveer hetzelfde hete Polen falen. Anders: stilte.

De stilzwijgend in praktijk gebrachte oplossingen – beveiligingsdiensten, aanwezigheid van de politie, zakcontrole – zijn dat niet. Steeds meer mensen die vroeger naar het buitenbad gingen, vermijden het tegenwoordig regelmatig. Niemand zou eraan denken om zijn kinderen vandaag alleen naar het buitenzwembad te sturen. In de Berlijnse wijk Pankow hoort men bijvoorbeeld steeds vaker gezinnen die liever naar een meer in de omgeving rijden in plaats van naar het buitenbad.

Kortom, de omstandigheden in de badkamers zijn een ander voorbeeld van openbaarmaking van de openbare ruimte. Na bepaalde straten en pleinen, treinstations en openbaar vervoer zijn het nu de zwembaden waarvan het sociale centrum – nu alleen vanwege angst – zich geheel of gedeeltelijk terugtrekt. De voortzetting van deze ontwikkeling leidt rechtstreeks naar ‘gated communities’ of anderszins afgeschermde ‘goede’ woonwijken voor de rijken en een soort limbo voor de rest.

Het voorbeeld van de baden laat zien dat een alledaags en lukraak beleid van migratie en integratie niet leidt tot een verrijking van de samenleving, maar versnelt de verdeling en ontbinding ervan. Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat het hier niet gaat om kleinigheden die beter worden bekeken, maar om de basis van sociale coëxistentie in dit land.