Na de politiemoord op de 17-jarige Nahel in Nanterre, even buiten Parijs, braken er dagenlang massale protesten uit in Frankrijk. De regering van president Emmanuel Macron reageert met brutaal optreden, uitgevoerd door een politiemacht die openlijk fascistische uitspraken gebruikt om aan te zetten tot geweld.

De laatste protesten en rellen in heel Frankrijk volgen op massale protesten en stakingen van miljoenen arbeiders tegen de pensioenverlagingen van Macron. Samen vormden ze de grootste beweging in Frankrijk sinds de algemene staking van mei 1968. Ze werd uiteindelijk gewurgd en onderdrukt door de gecombineerde krachten van het vakbondsapparaat en de verschillende partijen van de zogenaamde "oppositie". De rellen en plunderingen die volgden op de moord op Nahel weerspiegelen de frustratie van jongeren en arbeiders na deze uitverkoop, waardoor ze geen perspectief meer hadden op een politieke strijd tegen Macron. Macron reageerde met een meedogenloze politieoperatie en ging in de aanval. Eind vorige week kondigden de ministers van Macron een uitgaansverbod en een verbod op protesten aan voor de meeste steden. Ze verklaarden verder dat de militaire politie gepantserde voertuigen zou gebruiken om op te treden tegen relschoppers. Haar personeel bevestigde dat geen van beide opties "van tafel was". Dit omvat de mogelijke afkondiging van de noodtoestand die de grondrechten zou opschorten, waardoor de politie iedereen zonder proces kan vasthouden of onder huisarrest kan plaatsen. Macron riep ook op tot internetcensuur en eiste dat socialemediadiensten zoals TikTok en Snapchat actie ondernemen om "de meest gevoelige inhoud" te verwijderen en gebruikers die "aanzetten tot ongeregeldheden of geweld verergeren" aan te geven bij de overheid. Ondertussen willen de politieorganisaties bloed zien. Ze eisen de uitvoering van repressieve maatregelen in de volkswijken van Franse steden. In een fascistische oproep op vrijdag dreigde de politie "degenen die we arresteren uit te schakelen". Het gezamenlijke communiqué luidde: "In het aangezicht van deze woeste hordes is het niet langer genoeg om op te roepen tot kalmte. We moeten ze afdwingen! ... Dit is niet het moment voor vakbondsacties, maar voor het bestrijden van dit ongedierte.” Het feit dat miljoenen werkende mensen door politieagenten "ongedierte" worden genoemd, onthult niet alleen de vergiftigde gemoedstoestand van de politie, die hielp de omstandigheden te creëren waarin een politieagent Nahel van dichtbij en in koelen bloede neerschiet en vervolgens een valse weergave van de aanval op de plaat, die uiteindelijk door camerabeelden als een leugen bleek te zijn. Het onderstreept ook sterk de politieke situatie waarmee de arbeidersklasse wordt geconfronteerd. De kapitalistische staat, geleid door de "president van de rijken", mobiliseert zijn zwaarbewapende politie-stormtroopers voor een oorlog tegen de arbeiders. Macron moedigde deze fascistische neigingen bij de politie aan. Hij reageerde op de eerste grote protesten van zijn presidentschap – de ‘gele hesjes’-protesten tegen sociale ongelijkheid in 2018-2019 – met duidelijke oproepen aan de oproerpolitie. Hij legde uit dat de veroordeelde verrader en dictator Philippe Pétain, die samenwerkte met de nazi's in de Tweede Wereldoorlog, een "grote soldaat" was. Vervolgens benoemde hij Gérald Darmanin, een sympathisant van de fascistische Action Française , tot minister van Binnenlandse Zaken. Darmanin is nu berucht vanwege haatzaaiende uitlatingen tegen moslims en koosjer of halal voedsel. Deze crisis benadrukt de politieke problemen waarmee werknemers over de hele wereld worden geconfronteerd. Overal zijn dezelfde basisprocessen aan het werk. Drie jaar geleden leidde de politiemoord op George Floyd in de VS tot massale protesten in het hele land. Toenmalig president Donald Trump riep op tot het illegaal inzetten van het Amerikaanse leger tegen de demonstranten. Zijn oproepen waren praktisch gelijk aan een poging tot militaire staatsgreep. Sinds de Sri Lankaanse president Gotabaya Rajapaksa vorig jaar door een algemene staking werd afgezet, treedt de regering hard op tegen degenen die bij de protesten betrokken waren. De arbeidersklasse moet zich dringend mobiliseren tegen politie- en militaire repressie en ter verdediging van de fundamentele rechten in Frankrijk en de rest van de wereld. Er moet hier aan worden herinnerd dat de algemene staking van mei-juni 1968 een interventie was van de arbeidersklasse na het politieoptreden tegen studenten aan de Sorbonne. Vandaag werd een ongewapende jongere vermoord door de politie, gevolgd door massale arrestaties en repressie tegen de arbeidersklasse in het hele land. Werknemers in heel Frankrijk zijn verontwaardigd over de door de regering afgekondigde pensioenverlagingen, waarmee Macron openlijk de wil van de overgrote meerderheid van de bevolking trotseert. Driekwart van de Fransen verwierp de bezuinigingen die Macron zonder stemming in het parlement doorvoerde. Ondertussen ontketende hij de oproerpolitie op stakers en demonstranten. Tijdens de strijd sprak tweederde van de Fransen, voornamelijk arbeidersklasse, hun steun uit voor een algemene staking om de economie te blokkeren en Macron te stoppen. De vakbondsbureaucraten en de verschillende pseudo-linkse partijen hebben er alles aan gedaan om de aandacht af te leiden van de centrale kwestie: dat Macron moet vertrekken en dat de macht moet worden overgedragen aan de arbeidersklasse. De vakbondsleider Laurent Berger richtte zijn uitspraken tegen een "gevaarlijk politiek klimaat" en een "waanzin die dit land met geweld zou kunnen bedekken". Daarmee bekritiseerde Berger niet het geweld dat uitging van de politie van Macron, maar eerder de protesten van arbeiders en jongeren tegen Macron. De vakbondsbureaucratieën zijn geen tegenstanders maar dienaren en verdedigers van de politiestaat. De pseudo-linkse partijen die de welvarende middenklasse vertegenwoordigen, hebben zich allemaal aangepast aan de annulering door de vakbondsbureaucratie van alle effectieve stakingen tegen Macron na 1 mei. De New People's Union (NUPES) van Jean-Luc Mélenchon stuurde enkele machteloze petities naar Macron, terwijl Juan Chingo van de Révolution Permanente- groep verklaarde dat de maatschappelijke situatie "niet revolutionair" was. In deze zogenaamd "niet-revolutionaire" situatie breekt nu sociale onrust uit in het hele land. De arbeiders kunnen de jeugd niet alleen laten om te vechten. Alle overheidsmaatregelen, die steeds meedogenlozer en autoritairder worden, zijn gericht tegen elke vorm van verzet tegen de dictaten van de bedrijven en de financiële elite. De wending tot politiegeweld en dictatoriale heerschappijvormen in Frankrijk en internationaal is onlosmakelijk verbonden met de extreme sociale ongelijkheid en de escalerende oorlogen van het VS-NAVO-imperialisme. De kapitalistische elites reageren gewelddadig op de massale sociale verontwaardiging in hun eigen land. De Parti de l'égalité socialiste (PES), de Franse afdeling van het Internationaal Comité van de Vierde Internationale (ICFI), roept op tot de oprichting van actiecomités van arbeiders en jongeren om verzet te mobiliseren tegen de nieuwe politiestaatmaatregelen die Macron is voorbereidingen treffen. De actiecomités zouden moeten worden belast met het coördineren van stakingen en protesten tegen de acties van Macron, het verdedigen van personen die het slachtoffer zijn geworden van de politiestaat, en het bijeenbrengen van de nog steeds ineffectieve massale oppositie van de arbeidersklasse tegen Macron in een beweging om hem omver te werpen. Een massabeweging van de arbeidersklasse kan en moet worden opgebouwd om deze door en door rotte regering omver te werpen. Dit vereist een meedogenloze breuk met de vakbondsbureaucratieën en hun pseudo-linkse aanhangsels, en de oprichting van actiecomités van de arbeidersklasse waaraan arbeiders in Frankrijk en wereldwijd de staatsmacht kunnen delegeren in de strijd voor het socialisme.