Zal de Mueller-sonde eindigen met een knal of een gejammer? Ruim een jaar lang was dat de vraag. Zelfs aangezien de baan van ,,Russiagate” om vanaf verdenkingen over een misdadige samenzwering tussen de campagne van de Troef en Kremlin scheen te buigen, bleven de kwesties van intense rente: Zou de speciale raadgever tot de conclusie komen dat de president van de Verenigde Staten onderzoeken heeft belemmerd? Zou Mueller iteraties van Trump-Rusland “collusie” vinden die, hoewel niet strafrechtelijk strafbaar, onberispelijk of op zijn minst politiek verlammend waren?
Wie zou hebben geraden dat, aangezien wij op tenterhooks op het definitieve rapport van Mueller’s wachten, bovengenoemd in perstijd om dreigend te zijn, Rusland het minste van de problemen van de voorzitter zou kunnen blijken te zijn? Er is een apart, zeer actief onderzoek door federale aanklagers in Manhattan – het Amerikaanse advocatenkantoor voor het Southern District of New York (SDNY). M. Trump schijnt om echt gevaar onder ogen te zien. De begeleiding van de afdeling Justitie instrueert dat een president niet in staat van beschuldiging kan worden gesteld tot hij uit zijn ambt is; niettemin is de SDNY-sonde nu net zo politiek gevaarlijk als het later juridisch gevaarlijk zou kunnen zijn.
Februari eindigde met het spektakel van getuigenissen van Michael Cohen, de voormalige advocaat van de president, voor het House Oversight Committee. In onze hectiek, het gespleten scherm, alle-tromp-all-de-tijd era, aangezien de voorzitter aan de overkant van de planeet was die een high-profile maar nutteloze inspanning maakt om een Koreaanse denuclearizationovereenkomst te slaan, Rolden de Democraten de rode loper voor de oude ,,fixer van de Troef uit,” aangezien Cohen naar zich verwees. Minstens toen hij niet beweerde dat hij de “Tom Hagen” van de familie was. Kennelijk heeft niemand aan Cohen uitgelegd dat de onsterfelijke consigliere die Robert Duvall in de Godfather films heeft gespeeld een gangster is – of misschien hebben ze geprobeerd uit te leggen, alleen maar om erachter te komen dat Cohen eigenlijk het Fredo van de familie Trump was. In ieder geval, werd Cohen uitgenodigd terug naar het Huis ondanks het feit dat hij onlangs schuldig (in de Mueller sonde) heeft beloofd om zich in zijn laatste congresgetuigenis te laten meeslepen. Dat schuldige pleidooi kwam nadat hij door SDNY op verscheidene tellingen van belastingfraude, bankfraude, en (twijfelachtiger) campagne-financieringsfraude was veroordeeld.
Waarom zouden wetgevers een verstokte leugenaar oproepen voor een toegift? Omdat Democraten nu het Huis controleren en Cohen zich nu tegen zijn voormalige baas heeft gekeerd. Allen waren opgetogen om een extravaganza van de nationale televisie te orkestreren waarbij Cohen Troef ,,een racist, een conman, en een bedrieger kon merken.”.
Zoals men zou verwachten, was de hoorzitting meer politiek theater dan feitenonderzoek. Cohen staat immers al sinds 2017 onder de loep. Hij zei niets tegen het comité dat niet al goed bekend was bij Mueller’s personeel en de SDNY. Er waren enkele opmerkelijke afhaalrestaurants, maar de meest intrigerende daarvan was de waarschijnlijkheid dat de SDNY Trump onderzoekt voor een tot nu toe onbekende misdaad – mogelijkerwijs obstructie van justitie, mogelijk met Cohen als een samenwerkende medeplichtige getuige.
Laten we een back-up maken. Laatste April, bewapend met hof-goedgekeurde waarborgen, overviel het FBI het kantoor van het Centrum van Rockefeller van Cohen en de het hotelreeks van de Weg van het Park waar hij bleef terwijl zijn huis van New York – ook onderzocht – werd vernieuwd. In de 2016 campagne stretch run, de “fixer” was bekend dat de “fixer” heeft ontworpen hush-money gaat met twee vrouwen – porno-ster “Stormy Daniels” (echte naam Stephanie Clifford) en voormalige Playboy model Karen McDougal – die heel plausibel beweren te hebben gehad buitenechtelijke flings met Trump meer dan een dozijn jaar geleden. (Hij ontkent het, niet zo aannemelijk.) Cohen schikte om McDougal $150.000 door de bureaus van de Nationale Enquirer – David Pecker, voorzitter van het controlerende bedrijf van het tabloid, American Media Inc. (AMI), is een oude troefvriend. Een betaling van 130.000 dollar aan Daniels werd voorgeschoten door Cohen zelf.
Er is op zich niets illegaals aan dergelijke regelingen, bekend als geheimhoudingsovereenkomsten (NDA’s). Ze komen veel voor in civielrechtelijke regelingen. Hier, niettemin, had de tijdelijke nabijheid van NDAs aan de verkiezing eisers die de betalingen als ,,in natura” campagneuitgaven (zeer gelijkaardig aan het agressieve redeneren van het Ministerie van Justitie in de ontbroken vervolging van vroegere onder-presidentiële kandidaat John Edwards) interpreteren. De betaling van AMI aan McDougal werd gezien als een onwettige collectieve bijdrage; de Stormachtige betaling overschreed de persoonlijke-bijdragegrens van Cohen; en geen van beide betaling werd onthuld aan de Federale Verkiezingscommissie.
Het SDNY-onderzoek van Cohen bleek breder van opzet te zijn. Hij ontdoken belastingen op miljoenen dollars in inkomen; aangezien het hoge leven hem te lang duurde, loog hij aan banken om leningen te verkrijgen die hem overeind hielden. Afgelopen augustus heeft hij zich schuldig gemaakt aan zes aanklachten wegens fraude in verband met deze regelingen. De aanklagers pakte ook twee misdrijf tellingen van campagne-financieringsfraude aan – de McDougal en Daniels hush money. Zelfs Fredo kon aanvoelen dat de voorzitter de echte steengroeve van de aanklagers is. Zo, hopend voor het veroordelen van clementie, onthield Cohen zich niet alleen van het bestrijden van deze verkiezingswetlasten, hoewel er zeer kleurrijk wettelijke defensie zijn; hij bood aan dat Trump hem opdroeg om de betalingen te doen.
Vooral problematisch voor de president is de frauduleuze manier waarop Cohen werd vergoed voor de Stormachtige NDA. Zelfs aangezien de Troef openbaar kennis van de betalingen ontkende die namens hem worden gemaakt, boekte zijn bedrijf de uitgave van Oktober 2016 NDA alsof het een prijs voor het wettelijke werk dat door Cohen het volgende jaar moet worden uitgevoerd was geweest. Cohen werd opgedragen om maandelijkse facturen in te dienen en ontving maandelijkse controles totdat de schuld volledig was terugbetaald in december 2017. Ten minste één controle werd ondertekend door de president.
Als Trump, een rijke man, net Daniels zelf had betaald, of Cohen in 2016 volledig had terugbetaald, zou er geen probleem zijn geweest, behalve dan een politieke verlegenheid toen de FEC-openbaarmaking uiteindelijk – na de verkiezingen – moest plaatsvinden. Maar omdat de betalingen bedrieglijk gestructureerd waren als zijnde op een wettelijk voorschot, liet Trump zichzelf in 2017 achter met een hangende schuld aan Cohen. Hij heeft deze schuld niet onthuld op zijn financieel openbaarmakingsformulier, zoals de wet voorschrijft. Het Bureau voor Ethiek van de regering heeft de zaak doorverwezen naar het ministerie van Justitie voor een eventuele vervolging van valse verklaringen. De procureur-generaal van de staat New York onderzoekt de betalingen van de Trump Organization aan Cohen op mogelijke boekhoudfraude.
Ondertussen, begin februari, hebben we geleerd dat de SDNY een strafrechtelijk onderzoek doet naar het Trump Inaugural Fund, een non-profit organisatie die de inauguratie-gerelateerde gebeurtenissen onderschrijft en onderworpen is aan de campagnefinancieringswetten. Het fonds bracht een onthutsende $106.7 miljoen op (het dubbele van het vorige record van Obama’s 2009 inaugurele fonds). De aanklagers willen weten waar het geld ging, en de dagvaardingen die aan het fonds en zijn managers worden uitgegeven wijzen erop dat de lasten van samenzwering, fraude, en het witwassen van geld in overweging zijn.
Het fonds werd geleid door Trump-campagne-ondervoorzitter Richard Gates. Zowel Gates als zijn superieur, voormalig campagnevoorzitter Paul Manafort, werden veroordeeld naar aanleiding van het Mueller-onderzoek, onder andere omdat hij zich niet heeft laten registreren als lobbyist voor een door het Kremlin gebonden Oekraïense politieke partij. Gates werkt samen met Mueller en de SDNY. In de tussentijd heeft Manafort’s lobbymedewerker, W. Samuel Patten, in een verwante zaak in Washington beloofd zich niet te registreren als agent van enkele van dezelfde Oekraïners. In verband met die regeling erkende Patten dat hij fraude pleegde via het Trump Inaugural Fund – hij gebruikte een strodonor om te verbergen dat een Oekraïense $50.000,- had gedoneerd voor vier kaartjes voor Trump’s inaugurele festiviteiten. (Buitenlandse donaties aan inaugurele comités zijn illegaal.)
Tot slot werd Cohen tijdens de hoorzitting in het Huis gevraagd of hij op de hoogte was van de betrokkenheid van de president bij een eventuele illegaliteit die niet openbaar was gemaakt. Cohen antwoordde bevestigend, maar weigerde uit te werken. Hij zei dat hij meewerkt aan een lopend SDNY-onderzoek van de zaak en dat de eisers hem opdroegen om het niet te bespreken. Hij, echter, verstrekte een aanwijzing: Hij daalde om gesprekken te beschrijven die hij met Troef na de inval op zijn bureau en woonplaatsen had gehad. Wij kennen FBI gegrepen documenten met betrekking tot NDAs en minstens één registrerende Cohen had van een gesprek met Troef over de hush-money betaling aan McDougal gemaakt.
Cohen beweerde dat hij niet vrij was om de zaak te bespreken omdat het deel uitmaakte van het SDNY-onderzoek. De vage implicatie is dat aanklagers ex-ploring of er sprake was van obstructie: mogelijk, getuigen die hun verhaal rechtstreeks over mogelijk belastend bewijsmateriaal krijgen. Natuurlijk, is het ook mogelijk dat Trump, de vroegere clià “nt van Cohen, onderzocht of de onderzoekers incorrecte materialen die door procureur-clià “ntprivilege worden beschermd – een onderzoek hadden gegrepen dat dwaas voor de voorzitter in de omstandigheden (hij heeft advocaten voor dat) maar niet noodzakelijk onwettig zou geweest zijn te maken.
Na bijna 20 jaar in de SDNY gewerkt te hebben, zou ik deze voorzichtigheid willen toevoegen: Wat ik hier heb geschetst, is precies wat er uit de openbare verslaggeving kan worden afgeleid. De aanklagers en de FBI hebben veel meer informatie en zouden indringende hoeken kunnen zijn waarover we niet eens een hypothese kunnen maken.
Het op handen zijnde Mueller-rapport helpt de congres Democraten die hun impeachment machinery willen opfrissen. Maar op dit moment is de echte actie in de SDNY – waar ze geen rapporten schrijven, maar alleen aanklachten.
