Zijn de ‘executiefeesten in Syrië ‘nepnieuws’

In een militaire gevangenis in de buurt van Damascus zouden tussen 2011 en 2015 ‘executiefeesten‘ georganiseerd zijn, waarbij tussen de 5000 en 13000 gevangenen, zonder noemenswaardige vorm van proces, om het leven zijn gebracht.

Klassiek ‘nepnieuws‘, in die zin dat er geen spoor van bewijs is. Maar de ‘Legacy Media‘ gingen er mee aan de haal. Net als destijds met het ‘nepnieuws‘ over die ‘Weapons of Mass Destruction‘, wat de aanzet vormde tot één groot feest voor de ‘R2P‘-meute, waarbij vele honderdduizenden mensen in het Midden Oosten en Noord-Afrika het leven lieten. Aangemoedigd door hetzelfde bedrijf dat nu tekent voor deze beschuldiging. De multinational Amnesty International.

Dat er in Syrië gemarteld werd, en mensen spoorloos verdwenen, was vóór 2011 exact de reden dat de CIA daar clandistien gevangen genomen verdachten van over de hele wereld afleverde. Voordat Bush de bakens verzette, door de CIA toestemming te geven zelf te gaan martelen. Is die praktijk gecontinueerd nadat het westen ‘partnerruil’ initieerde, en Al Qaida verkoos boven ‘Damascus‘ en ‘Tripoli‘? Dat lijkt geen onredelijke veronderstelling. Maar waar is het bewijs?

Amnesty is allesbehalve een onpartijdige mensenrechtenorganisatie. Het is een wapen in een geostrategische strijd. Een ‘Propaganda-tool‘. Een multinational waar je geweldig carrière kunt maken, en indrukwekkende salarissen kunt verdienen als je op het niveau terecht weet te komen waar je het beleid uit mag stippelen. Dat thema is hier al eerder aan de orde gesteld. Een stukje ‘beeldvorming‘ waar ze, sinds dat in het échte nieuws kwam, fanatiek tegen ten strijde trekken met een ‘transparantie-offensief‘. Maar dan is er nog het ‘draaideur‘-effect, waarbij medewerkers van Amnesty, en Human Rights Watch, in dienst treden bij overheden na enkele jaren ‘stage‘, en andersom. Welke overheden? Exact……

Zelfs Amnesty zelf geeft ruiterlijk toe dat het niet meer is dan ‘geruchten‘. Verhalen van mensen die er baat bij hebben dergelijke verhalen te verspreiden. Geinterviewd in Turkse vluchtelingenkampen. Met bijgeleverde luchtfoto’s van een betrekkelijk kleine begraafplaats die met de jaren redelijk vol is geraakt. Nou zal het Amnesty ontgaan zijn, maar hun vrienden van Al Qaida en ISIS houden nogal huis in Syrië. Volgens Amnesty valt dat reuze mee. Andere berichten, compleet met lugubere filmpjes, die wel degelijk als bewijs tellen, en daadwerkelijk geopende massagraven, vertellen toch een iets ander verhaal.

Op geen enkele manier voel ik mij geroepen ‘Damascus‘ voor te stellen als een verzameling ‘roomblanke‘ humanisten die zelfs niet in staat zijn een vlieg kwaad te doen. Zeker landen die in oorlog zijn, als hun eigen grondgebied, en eigen burgers gevaar lopen, snel geneigd om het ‘oorlogsrecht‘ en aanverwante humane waarborgen, te negeren. Op individueel niveau, of als collectief, in opdracht van ‘boven‘. Al helemaal als de ‘agressor‘ een buitenlandse mogendheid is, of uit ‘huurlingen‘ bestaat die geen directe band met het land zelf hebben, waardoor de steun onder de bevolking voor die ‘koppensnellers‘ gering is.

Daarmee praat ik dat niet goed, als het bewezen kan worden dat er mensen zonder vorm van proces werden opgehangen, zoals Amnesty beweert. Maar het zou Amnesty sieren als ze de aandacht wat meer zouden verleggen naar ‘strijders‘ en landen die niks te zoeken hebben in dat land, en aan de lopende band burgers, en reguliere soldaten, in dienst van hun land, of van bondgenoten die daar op uitnodiging van de internationaal erkende regering zijn, naar het leven staan.

Het probleem is, dat ‘mensenrechten‘ niet in een luchtledige kunnen bestaan, en een centrale overheid vergen die daarover waakt. Waarbij altijd afwegingen gemaakt moeten worden, die niet altijd even eenvoudig zijn. Als een ‘rebellen‘-team op een dak staat, klaar om een homo er vanaf te gooien, is het dan geoorloofd om dodelijk geweld te gebruiken om dat te voorkomen, ook al bedreigen ze jou niet direct? Wat te doen als er een ‘rebel‘ opduikt die kort daarvoor een container met sarin heeft afgeleverd bij zijn vrienden? Wat gaat er door je heen, als een klasje ‘model-rebellen‘ je kind onthoofden? Of op YouTube laten zien hoe ze je vrouw haar hoofd afhakken?

Voor een agressor, zoals de westerse landen in die regio, die zelf weinig risico lopen, behoudens de militairen die daarheen worden uitgezonden, maar die dan ook meteen ‘combattants‘ zijn, ligt het anders. En als die mogendheden illegaal mensen gaan ontvoeren, zonder vorm van proces opsluiten, en naar gevangenissen brengen waar ze gemarteld worden, of ‘verdwijnen‘, of als we ze per ‘drone‘, zonder vorm van proces niet ophangen, maar wel vermoorden, mét de nodige onschuldige omstanders, ligt dat ‘gevoeliger‘, in mijn beleving. Waarom zie ik daar dan geen krantenkoppen met ‘chocoladeletters‘ over? Waarom dan een laffe verklaring van Amnesty waarin de regering van Obama hartelijk wordt bedankt na een ‘gelikt‘ slaapliedje?