Nog een dag later komt er weer een bom uit het onderzoek van de Special Counsel naar president Donald Trump en zijn banden met het Kremlin. We hebben nu meer bewijs dat Robert Mueller echt alles weet over 2016- en ik kan u uitsluitend vertellen hoe hij het weet.
Deze laatste onthulling komt voort uit een juridische verknoeienis van gigantische proporties. Gisteren hebben advocaten van Paul Manafort, de beschamende campagnemanager van de president voor de beslissende fase van de verkiezingen van 2016, papieren ingediend bij de afdeling Justitie om te voorkomen dat hun cliënt de rest van zijn leven doorbrengt in een federale gevangenis. Zij beweerden dat Manafort niet liegen aan Team Mueller, zoals de Speciale Raad gelooft, maar in het proces, maakten zij een epische redactie ontbreekt die het geval wijd open blaast.
De advocaten van Manafort hebben per ongeluk onthuld dat Team Mueller gelooft – en Manafort heeft bevestigd – dat hun klant campagnegegevens heeft gedeeld met Konstantin Kilimnik, een van de beste vrienden van Manafort en een oude zakenpartner. Bovendien, gaf Manafort toe, hij had een “Oekraïens vredesplan” met Kilimnik “bij meer dan één gelegenheid” besproken. Erger nog, Manafort had een ontmoeting met Kilimnik in Madrid om deze zaken te bespreken, gaf hij toe, zonder te zeggen wanneer (de woordvoerder van Manafort verklaarde later dat de bijeenkomst in Madrid in januari of februari 2017 plaatsvond).
Als je eenmaal weet wie Konstantin Kilimnik is, komt de zwaarte van deze onthullingen duidelijk in beeld. De ongrijpbare Russische fixeer werd afgelopen juni door Team Mueller aangeklaagd op obstructie van de aanklacht wegens het bijstaan van Manafort met getuigenverhoren; eerder beschreef de Special Counsel Kilimnik als “banden met een Russische inlichtingendienst en had dergelijke banden in 2016”.
Dat Kilimnik een voormalige officier van de Russische militaire inlichtingendienst is, de beruchte GRU, is alom bekend; Kilminik was inderdaad jarenlang open over zijn connectie. Het waren de nauwe en voortdurende banden van Manafort met Kilimnik die ervoor zorgden dat hij in augustus 2016 abrupt afscheid nam van de Trump-campagne. Sindsdien hebben we geleerd dat de samenwerking van Manafort met Kilimnik al meer dan tien jaar teruggaat en dat hij al in 2005 actief tegen Amerikaanse belangen in het buitenland inging. Dit alles roept verontrustende vragen op over de relatie van Manafort met het Kremlin. Zoals ik een paar maanden geleden al zei:
Dat de politiek operatief-draaien-veroordeelde misdadiger die Donald Trump hielp het Witte Huis te winnen in 2016 is een soort van clandestiene fixer voor Moskou lijkt nu zeker. En hij kan nog erger zijn dan dat. De mogelijkheid dat Paul Manafort niet ondanks zijn diepe Kremlin-verbindingen in het hart van de Trump-campagne is geliquideerd, maar eerder vanwege zijn diepe Kremlin-verbindingen, is een kwestie die dringend uitleg nodig heeft, en kan de sleutel tot het hele mysterie over de geheime relatie van de president met Rusland bevatten.
De redactiefout van zijn advocaten brengt dit naar een nieuw niveau. Het doorgeven van stemgegevens aan Kilimnik door Manafort is zeer verontrustend, gezien de beschuldigingen van Team Mueller over de rol van GRU in het bewapenen van cyberspionage tegen onze verkiezingen in 2016. Het inzetten van een bekende Kremlin-operative om een vredesplan voor Oekraïne te bemiddelen roept ook verontrustende vragen op. Maar de beslissende onthulling is Manafort’s bekentenis van de ontmoeting met Kilimnik in Madrid begin 2017.
Dit ziet er onmiskenbaar uit als een clandestiene inlichtingenoperatie voor iedereen die zelfs maar een beetje bekend is met spycraft. De Russische inlichtingendienst gebruikt routinematig “voormalige” agenten zoals Kilimnik om toegang te krijgen tot buitenlanders en hun geheimen; Kilimnik ontkende nauwelijks zijn GRU aansluiting. In een zeldzaam interview afgelopen voorjaar bedreigde hij een verslaggever die zijn foto nam: “Laat die foto niet zien. Als je die foto laat zien, zal ik je doden….. GRU zal je ook doden.
President Trump’s consistente “geen collusie” claims, al maandenlang kwakkelend omdat de kaarten van Mueller één voor één worden onthuld, zijn nu officieel dood en verderfelijk. Manafort heeft toegegeven dat hij in contact was met Kilimnik tijdens en na de presidentiële run van Trump, met betrekking tot campagnezaken, in wat een clandestien achterkanaal lijkt te zijn tussen Team Trump en het Kremlin.
De grote open vraag is hoeveel Donald Trump wist over Manafort’s geheime omgang met Kilimnik in 2016 en daarna. Gezien de goed gedocumenteerde micro-managementmethoden van de president, plus het feit dat hij al tientallen jaren bekend is met Manafort, is het onmogelijk voor te stellen dat hij helemaal niet op de hoogte was van de hush-hush back-channel van zijn eigen campagne naar Moskou.
Wat de president en zijn binnenste kring echt zorgen zou moeten baren, is wat Mueller over de verkiezingen weet en nog moet onthullen. De Special Counsel hoeft niet bekend te maken hoe hij bepaalde dingen weet, en het is duidelijk dat Mueller en zijn onderzoekers Manafort hebben gevraagd naar zijn omgang met Kilimnik, waarover hij heeft gelogen – en de struisvogeljaskenner probeert nu schoon te komen voordat hij de facto een levenslange gevangenisstraf krijgt.
Dat Mueller op de hoogte was van Manafort’s omgang met Kilimnik in 2016 is geen verrassing, gezien het feit dat de twee mannen jarenlang vaak communiceerden en de Special Counsel al die communicatie uit Manafort in beslag nam. Maar hoe wist Mueller over hun geheime bijeenkomst in Madrid begin 2017, ondanks de ontkenningen van Manafort?
Het antwoord ligt in een zeer geheimzinnig inlichtingenprogramma van de National Security Agency (NSA). Het heet travel tracking en het bestaan ervan, zoals zoveel NSA top-secret operations, werd onthuld door Edward Snowden, de ontevreden IT-contractant die in juni 2013 naar Moskou vluchtte met meer dan een miljoen geclassificeerde documenten van de NSA en andere Amerikaanse spionagebureaus.
Travel tracking betekent dat de NSA en haar Five Eyes Anglosphere intelligence partners weten wie waar door de lucht gaat, en wanneer, waar en waar dan ook. Ze kunnen zelfs barsten in WiFi en mobiele telefoons tijdens de vlucht, volgens de top secret-plus documenten gestolen en gelekt door Snowden. Tenzij u onder alias documenten van de soort die door de hogere categorie spionagediensten wordt uitgegeven reist, weten de NSA en haar naaste vrienden waar u naartoe gaat.
Daar eindigt het mysterie van hoe Mueller en zijn onderzoekers op de hoogte waren van Manafort en Kilimnik’s off-record rendez-vous in Madrid aan het begin van het presidentschap van Donald Trump. Het betekent ook dat de Special Counsel de waarheid weet over Michael Cohen’s vermeende zomer 2016 reis naar Praag om namens zijn toenmalige klant, onze 45e president, met spionnen uit het Kremlin te perkamenteren.
“Mueller weet werkelijk alles,” grapte een voormalige hoge ambtenaar van de Intelligence Community (IC) die ik al jaren ken. “De IC gaf de Special Counsel alles wat we hadden wat relevant zou kunnen zijn voor hun onderzoek, het grootste deel kwam van NSA. Wat nauwelijks verrassend is, aangezien zoiets als 80 procent van de bruikbare intelligentie in het IC afkomstig is van de NSA, ‘s werelds meest productieve spionage-agentschap.
De ironie is hier voelbaar, sinds de Snowden Operation van 2013, waarin het Kremlin desinformatie over de NSA met behulp van WikiLeaks bewapende desinformatie over de NSA gaf aan Moskou de Active Measures template die ze in 2016 opnieuw gebruikten om Donald Trump te helpen kiezen. Helaas voor hen hebben Trump en zijn gevolg niet veel aandacht besteed aan de onthullingen van Snowden over de spionagemogelijkheden van de NSA. Als ze dat wel hadden gedaan, zouden ze misschien minder onzorgvuldig zijn geweest over hun geheime omgang met het Kremlin.
