Europa worstelt met opvang Afghanen: wie, en hoeveel?

Europese leiders maken zich zorgen over de situatie in Afghanistan. Vluchtelingen opvangen willen ze wel, maar hoeveel? Ondertussen dragen de buurlanden de zwaarste lasten.

Afghaanse tolken, chauffeurs en koks die met het Franse leger hebben gewerkt, maar ook activisten, journalisten en kunstenaars. Volgens de Franse president Emmanuel Macron zijn ze allemaal welkom in Frankrijk. Het is een kwestie van Frans eergevoel. Iedereen die zijn of haar waarden deelt met die van de Fransen, verdient opvang. Geen discussie.

Dat was één deel uit de toespraak die Macron maandagavond gaf. Naast deze woorden van barmhartigheid vroeg hij om een Europabreed plan, een ‘robuust’ plan, om de groei van het aantal Afghaanse vluchtelingen op te vangen. Want die groei zou er goed kunnen komen, waarschuwde Macron, en ‘Europa kan de gevolgen van deze crisis niet in z’n eentje dragen’.

Grootste angst

Macrons toespraak schetst het dilemma waarmee meer Europese regeringsleiders worstelen: welke Afghanen is Europa – en het Westen in bredere zin – bereid op te vangen? En misschien belangrijker nog: hoeveel?

Enerzijds is de wil om bedreigde Afghanen onderdak te bieden razendsnel gegroeid. Nog maar een week geleden vroeg een groep van zes Europese landen, waaronder Nederland, de Europese Commissie te gaan praten met de Afghaanse regering. Afghanistan moest uitgeprocedeerde asielzoekers blijven opvangen, schreven de zes landen.

Inmiddels bestaat die Afghaanse regering niet meer. De Taliban hebben de macht overgenomen. Ze proberen de grootste angst onder de bevolking weg te nemen: van vergelding of wraak zal geen sprake zijn, de positie van vrouwen staat niet onder druk. Maar veel Afghanen zien het als loze beloften. Ze willen weg.

Westerse landen zijn niet blind voor het leed van de Afghanen – vermoedelijk deels uit schuldgevoel. Canada is bereid 20.000 Afghanen op te vangen, het Verenigd Koninkrijk gaat voor datzelfde aantal over een periode van vijf jaar. Amerikaanse vliegtuigen vliegen af en aan naar de luchthaven van Kabul. Het beeld van een met 640 mensen volgestouwd vrachtvliegtuig is nu al historisch.

Miljoenen ontheemden

De toezeggingen van Canada, het Verenigd Koninkrijk en Macron zijn sympathiek, maar die (tien)duizenden evacués vormen slechts een druppel op een gloeiende plaat. Volgens cijfers van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR telt Afghanistan 3,3 miljoen ontheemden.

Het zijn dergelijke aantallen waar Europese leiders zich zorgen over maken. “We moeten voor elkaar zien te krijgen dat de nieuwe politieke situatie in Afghanistan niet leidt tot een ­nieuwe, grootschalige migratiebeweging richting Europa,” zei EU-buitenlandcoördinator ­Josep Borrell gisteren na een digitale bijeenkomst met de ministers van Buitenlandse Zaken. De EU zal dan ook moeten praten met de Taliban, zei Borrell. En met landen in de regio.

Want zoals wel vaker zet Europa in op opvang in de regio – Macron zei niet voor niets dat Europa het niet alleen af kan. “We moeten niet het signaal uitzenden dat Duitsland iedereen in nood kan opvangen,” stelde ook Armin Laschet, kanselierskandidaat en de meest waarschijnlijke opvolger van Angela Merkel.

Alleen maar meer

Een tweede ‘2015’ – het hoogtepunt van de Syrische vluchtelingencrisis – moet volgens Laschet worden voorkomen. Daarvoor is geld nodig, zei bondskanselier Merkel twee dagen geleden al. “We moeten niet opnieuw de fout maken door de UNHCR en andere hulpprogramma’s te weinig middelen te geven.”

En de landen in de regio? Die vangen al de meerderheid van de vluchtelingen op. Iran huisvest de meeste Afghanen, zo’n 3 miljoen. Pakistan telt 1,4 miljoen Afghaanse vluchtelingen. Dat zullen er vermoedelijk alleen maar meer worden.

SDB is al meer dan 10 jaar vrij, eerlijk en onafhankelijk. Geen miljardair bezit ons, geen adverteerders controleren ons. Wij zijn een door lezers ondersteunde non-profitorganisatie. In tegenstelling tot veel andere publicaties, houden we onze inhoud gratis voor lezers, ongeacht waar ze wonen of het zich kunnen veroorloven om te betalen.

We hebben geen paywalls en alles blijft gratis zonder censuur. In het post-truth-tijdperk van nepnieuws, echokamers en filterbubbels publiceren we meerdere perspectieven van over de hele wereld.

Iedereen kan bij ons publiceren, maar iedereen doorloopt een rigoureus redactioneel proces. U krijgt dus op feiten gecontroleerde, goed gemotiveerde inhoud in plaats van ruis.

Dit is niet goedkoop. Servers, redacteuren fees en web ontwikkelaars kosten geld. Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun SDB via PayPal veilig en simpel.