Wie wist dat de Europeanen de play-offs van Stanley Cup echt zo misten? Voor degenen die niet van hockey houden, gaan games in de play-offs totdat iemand uiteindelijk wint. En het maakt niet uit hoe lang het duurt.
Ze kunnen slopende zaken zijn met games die overgaan in drievoudige en viervoudige overuren, waarbij spelers het equivalent van meer dan twee volledige games spelen zonder enige rust. Dus de recente Europese top waar het reddingspakket van Coronavirus driemaal overwerkt, met een akkoord over een reddingspakket na vijf dagen onderhandelen versus de geplande twee dagen, moet voor de architecten ervan een spel 7 zijn geweest.
Zonder deze overeenkomst zou de toekomst van de Europese Unie ernstig in twijfel zijn getrokken.
Maar dat gezegd hebbende, het belangrijkste verschil tussen deze top en een play-offwedstrijd van Stanley Cup is dat de uitkomst vooraf bekend was. Dit was gewoon een oefening in uithoudingsvermogen om de ‘juiste’ uitkomst te verzekeren.
Omdat vanaf het moment dat deze top begon, de fundamentele structuur van het pakket dat er het meest toe deed, in beginsel al overeenstemming was bereikt over subsidies en leningen aan lidstaten die via de Europese Commissie waren verstrekt.
Het enige wat ze de volgende vijf dagen deden, was onderhandelen over de prijs.
Die subsidies en leningen vormen het predikaat waarop de fiscale integratie van Europa zal worden gebouwd.
De definitieve versie van het pakket varieerde op een aantal belangrijke manieren van het oorspronkelijke voorstel, gepromoot door de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron. Maar die veranderingen waren niets anders dan besparende maatregelen die werden toegekend aan de zogenaamde “Frugal Four” -landen – Oostenrijk, Nederland, Zweden en Denemarken – om hun leiders terug te laten gaan en te zeggen: “We verzetten ons en wonnen enkele broodnodige concessies , ‘Terwijl je de hele tijd spele, doelbewust het net mist als het ware.
Met andere woorden, dit was politiek zoals gewoonlijk.
Erik-Jan van Harn van Rabobank gaf via Zerohedge het beste overzicht van wat die veranderingen waren. Hoewel de duivel normaal gesproken in de details zit, denk ik niet dat hij hier is. De duivel staat voorop, subsidies en leningen van in totaal € 750 miljard, maar slechts € 390 miljard aan subsidies in plaats van de oorspronkelijke € 500 miljard, in een totaalpakket van iets meer dan € 1,07 biljoen.
Het is niet zo dat Europa dit geld heeft, wat betekent dat de Europese Commissie, geleid door globalistische poppen als Ursula Von der Leyen en Charles Michel, de mogelijkheid zal hebben om rijkdom te belasten en te herverdelen als een echt overheidsorgaan.
Tegelijkertijd moesten de Visegrads, onder leiding van Polen en Hongarije, gerustgesteld worden op het gebied van nationale soevereiniteit, wat enige beperkingen opleverde over hoe de uitbetaling zal worden behandeld en geratificeerd. De vragen over de rechtsstaat werden naar tevredenheid gescheiden, aangezien deze nu berust bij de Europese Raad, bestaande uit de staatshoofden van de EU27, die unanimiteit vereisen.
Maar nogmaals, dit zijn allemaal achterhoede, bijna Pyrrusoverwinningen en het vertelt je hoe zwak de onderhandelingshand van de oppositie was dat dat alles was wat ze wonnen toen Merkel en Macron bijna alles kregen wat ze wilden.
Omdat de Europese Unie in haar huidige vorm niet kan overleven. Het heeft een valuta nodig, de euro, die goed gestructureerd is om te kunnen overleven en de EU moet blijven bestaan. Anders blijft de puinhoop die het nu is, eeuwig doorgaan totdat de Brexit wordt gerepliceerd door anderen zoals Italië en Denemarken.
De aanvaarding van door de Raad beheerde subsidies en leningen door de Europese Commissie is de eerste grote stap op weg naar fiscale integratie. En uiteindelijk was dat de chantage voor de Frugal Four en de Visegrads.
Hongarije is te klein om West-Europa te weerstaan en de Polen zijn te Russofoob om het beleid naar het oosten te verleggen.
Nu heeft de commissie belastingdienst. Het heeft nu een autoriteit voor de uitgifte van schulden om geld uit te betalen. Dit is de reden waarom de euro in het nieuws kwam en waarom de markten reageren alsof de problemen van Europa zijn opgelost en de VS nog maar net zijn begonnen.
Dit is natuurlijk onzin. Geen euro van deze fondsen zal de landen bereiken die het zwaarst worden getroffen door COVID-19 en de daaropvolgende vernietiging van de wereldeconomie tot 2022. Tegen die tijd zullen de mensen die de fondsen zouden moeten helpen, ver voorbij zijn.
Deze top ging dus nooit over het helpen van de Europeanen om te herstellen.
En tussen nu en dan kan en zal er veel gebeuren.
Dit gaat allemaal over de lange termijn en het scheppen van een precedent om de financiën van de Europese Unie volledig te herzien en de nationale soevereiniteit verder uit te hollen onder auspiciën van het helpen van de mensen die verarmd zijn door hun ruïneuze beleid in de eerste plaats.
Bedenk dat Merkel slechts een paar maanden geleden politiek op haar laatste benen zat, de Europese Raad in februari om de aanstaande begrotingsbesprekingen te bespreken eindigde met leiders die zo boos op haar waren dat het goed was dat ze zichzelf in quarantaine had geplaatst.
Nu is ze weer de koningin van Europa, allemaal dankzij een virus dat de westerse samenleving volledig heeft opgeschud als de mensen die er het meeste baat bij hebben, strijden politici als Merkel en pleiten voor de meest draconische maatregelen tegen hun volk.
De aflevering doet me denken aan het citaat van de grote Harry Browne, voormalig libertaire presidentskandidaat en auteur, die zei dat de regering alleen bedreven was in het breken van je benen en je vervolgens een kruk gaf en zonder zei dat je niet zou kunnen lopen.
Het doet me ook denken aan een ander groot verschil tussen politiek en de play-offs van de Stanley Cup. De spelers spelen het spel uit liefde voor hun trots, hun toekomst en de traditie ervan. Ze kunnen het niet allemaal winnen zonder dat iedereen voor elkaar trekt. Het is een van de grote spektakels van menselijk doorzettingsvermogen dat ik kan bedenken.
Wat Merkel en het bedrijf hebben gepland voor de toekomst van Europa, waarvoor ze de eerste stappen hebben gezet om te beveiligen, zal helaas een andere zijn, maar niet omdat de mensen het wilden, maar omdat ze het eiste.
