EU wil onder de huid van de tatoeage-industrie komen

Twaalf procent van de Europeanen heeft body-inkt, maar er is geen regelgeving die bepaalt wat er in de huid wordt geïnjecteerd.

Brussel is van plan zijn stempel te drukken op de wereld van tatoeages.

Als je een tatoeage krijgt, geef je waarschijnlijk het meeste om de kwaliteit van het ontwerp – en hoeveel het pijn zal doen. Maar de Europese Commissie maakt zich ook zorgen over de potentiële gevolgen voor de gezondheid van het worden van een menselijk canvas.

Op dit moment zijn er geen EU-brede normen voor wat een tattoo-artiest in de huid kan injecteren. Kleurstoffen moeten voldoen aan strikte veiligheidsvoorschriften als ze worden gebruikt in cosmetica of textiel – maar dergelijke officiële barrières zijn er niet bij gebruik in een tattoo-salon.

Het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) is van mening dat dit, in het belang van de veiligheid van de klant, moet veranderen.

Maar regulering zal moeilijk blijken. De industrie is gefragmenteerd, met veel kleine operators. En producenten maken over het algemeen pigmenten voor andere doeleinden die door kunstenaars worden gebruikt als tatoeageinkten.

“Het gebeurt minder dan eens per jaar dat iemand vraagt ​​naar de chemicaliën in de tattoo-inkt” – Sandy Verfaille, tatoeëerder

Bovendien is het onderzoek dat ten grondslag ligt aan gezondheidsproblemen niet duidelijk. Hoewel sommige stoffen die worden aangetroffen in tatoeage-inkten, carcinogeen zijn gebleken, zijn er geen studies geweest die rechtstreeks het verband tussen tatoeages en kanker bij mensen testen.

Om de balans op te maken van de chemicaliën die worden gebruikt bij het tatoeëren en de potentiële risico’s die deze opleveren, heeft de Commissie vorig jaar ECHA gevraagd om onderzoek te doen naar de stoffen in de gebruikte inkt en te bepalen of ze veilig onderhuids kunnen worden geïnjecteerd – de “ergste soort” blootstelling, zoals het Mark Blainey van ECHA het formuleerde.

Eind 2017 bracht ECHA zijn resultaten uit : de grootste chemische beperking ooit voorgesteld op het gebied van de reikwijdte, waarbij meer dan 4.000 chemicaliën zijn betrokken en die 500 pagina’s beslaan. De wetenschappelijke comités van ECHA zullen later dit jaar het voorstel naar de Commissie sturen, die drie maanden de tijd heeft om te beslissen of zij het zal aannemen.

Inktoorsprong

Om 11 uur begint Sandy Verfaille aan het ene uiteinde van een lichaamsdeel en baant zich een weg door een ontwerp, tattoo-machine in de hand, soms wel acht uur of langer. In acht jaar tijd heeft ze een portfolio opgebouwd met uitgebreid en soms ongebruikelijk werk, waaronder een serie ” Walking Dead” -personagesgemaakt gedurende negen sessies voor een 20-jarige klant, en een portret van de Spaanse surrealist Salvador Dalí, compleet met uitpuilende ogen en handelsmerksnor.

Verfaille runt de studio Inksane in Roeselare, België met 15 kunstenaars die gemiddeld één tot twee stukken per dag maken. Ze zegt dat het zelden voorkomt dat een van haar klanten vraagt ​​naar de chemicaliën die ze diep in hun huid spuit.

“Het gebeurt minder dan eens per jaar dat iemand vraagt ​​naar de chemicaliën in de tatoeage-inkt,” zei Verfaille. “Ze vragen meestal naar allergieën, of ze vragen of het vegan is.”

Etikettering is inconsistent, met een aantal van de tattoo-inkten met een lijst met ingrediënten en een land van vervaardiging, terwijl andere dat niet doen. De belangrijkste zorg van kunstenaars is meestal of de kleurstoffen in de loop van de tijd levendig blijven.

De inkten zelf zijn over het algemeen niet specifiek vervaardigd voor tatoeage. Zelfs met 12 procent van de Europeanen die tatoeages hebben (een stijging van 5 procent in 2003), is de markt te klein. Vaak werden de pigmenten gevonden in tatoeage-inkten voor “buitentoepassingen in producten zoals textiel, auto’s en kunststoffen”, volgens een rapport van het EU Joint Research Center dat in 2016 is gepubliceerd.

“Pigmentproducenten stellen niet dat hun kleurstoffen kunnen worden gebruikt in tatoeages en [permanente make-up] -producten, zelfs als dit gebeurt en ze zijn terughoudend om verantwoordelijkheid te nemen”, vervolgt het rapport. Kleurstofproducenten maken zich zorgen over het feit dat ze wettelijk verantwoordelijk worden gehouden voor producten die niet enorm lucratief zijn. “Ze riskeren een olifant als ze zo’n kleine muis eten”, zegt Jørgen Serup, voorzitter van de European Society of Tattoo and Pigment Research en een professor in dermatologie aan het academisch ziekenhuis van Bispebjerg in Kopenhagen.

“De manier om de consument te beschermen is niet door nutteloze wetten toe te passen die niet worden nageleefd” – Jens Bergström, tatoeëerder en winkeleigenaar

Een van Europa’s grootste chemicaliënfabrikanten, BASF, zei in een verklaring dat het “een al lang bestaand beleid heeft dat al meer dan dertig jaar bestaat, om hun producten niet direct of indirect te verkopen aan een bedrijf dat deze producten in tatoeages zou gebruiken.” Maar degenen die met tattoo-inkten werken, zeggen dat dit toch gebeurt, ondanks het advies van het bedrijf.

“Er is niets gedaan om de thuismarkt te stoppen en te tatoeëren in niet-geregistreerde omgevingen”, zei Jens Bergström, een tattoo-kunstenaar en eigenaar van Tattoo and Piercing Education Scandinavia, in zijn opmerkingen aan ECHA over het voorstel. “Zelfs als je de inhoud van kleurstoffen verbiedt, zullen veel tatoeëerders dit helaas kunnen kopen en gebruiken. Ze worden alleen verkocht als ‘kunstenaarsmateriaal’ in plaats van vermeld als tatoeageinkten. ‘

Hoewel er geen EU-brede regels zijn voor de veiligheid van tatoeage-inkt, hebben zeven landen – waaronder Zweden, België en Spanje – in verschillende mate een resolutie geïmplementeerd die in 2003 door de Raad van Europa is aangenomen – de democratie- en mensenrechtenorganisatie – en vijf jaar geactualiseerd later. Het bepaalt dat tatoeage-inkten moeten voldoen aan de minimumvereisten voor cosmeticaproducten en levensmiddelen en het gebruik van bepaalde chemicaliën uitsluiten.

Maar Serup zegt dat de implementatie van deze regels een “mislukking” was.

Een Zweedse studie van dit jaarwees uit dat 12 van de 34 tattoo-inkten op de markt in het land nog steeds verboden stoffen of een te hoog niveau aan contaminanten bevatten. Serup zei dat de meer ambitieuze voorstellen van ECHA “nooit, nooit” mogelijk zouden zijn.

“Zelfs een resolutie van vijf pagina’s was niet mogelijk om te implementeren, en dit heeft slechts … 30 tot 40 stoffen,” zei Serup. “In het ECHA-voorstel heb je 4.000. Kun je je dat voorstellen?”

Evgenia Stoyanova, een sociaaleconomische analist bij ECHA, zei dat het grootste probleem met de resolutie van de Raad van Europa open grenzen in Europa was. Zelfs als één land de resoluties zou aannemen, zou een kunstenaar of studio gemakkelijk inkten kunnen verkrijgen uit een buurland met verschillende normen.

Het creëren van EU-brede regelgeving zou dat probleem oplossen.

Gezondheidsproblemen

Meer fundamenteel is de vraag of tattoo-inkten daadwerkelijk kanker veroorzaken.

Terwijl meer dan 60 procent van de chemicaliën in tatoeage-inkten azo-pigmenten zijn, kan een type verbinding die na te zijn geïnjecteerd door UV-blootstelling afbreken en mogelijk kankerverwekkende deeltjes naar andere delen van het lichaam verspreiden, de link tussen deze chemicaliën in tatoeages en kanker is niet duidelijk.

Sommige onderzoeken bij dieren wijzen erop dat pigmentdeeltjes worden gevonden in de lymfeklieren en de lever, wat suggereert dat ze door het lichaam worden getransporteerd. Maar studies bij muizen hebben na blootstelling geen toename van het kankerrisico laten zien. Stoyanova zei dat deze studies niet lang genoeg werden uitgevoerd om definitief te zijn.

Er zijn geen epidemiologische onderzoeken uitgevoerd naar mogelijke verbanden tussen tatoeage-inkten en kanker, “maar dat betekent niet dat ze niet voorkomen”, aldus Blainey van ECHA.

Bergström vreest dat het vegen van EU-brede regelgeving gewoon slechte praktijken verder ondergronds zou drijven.

“Het zal vrij moeilijk zijn om ze gewoon op te merken … en tenzij je specifiek kijkt naar de link tussen tatoeage en het verkrijgen van de systemische effecten, zou je ze waarschijnlijk niet opmerken”, zei hij. Maar hij benadrukte dat deze stoffen al als CMR’s zijn geclassificeerd (wat betekent dat ze kanker, genetische mutaties of reproductieve problemen kunnen veroorzaken), en daarom is het ‘normaal aangenomen dat deze kanker bij mensen kunnen veroorzaken’.

Serup karakteriseerde het kankerrisico echter als ‘theoretisch’, en voegde eraan toe: ‘Ik zeg voortdurend dat we geen indicatie hebben dat de bezorgdheid om kanker echt zorgwekkend is.’

De belangrijkste gezondheidsproblemen die klanten ervaren zijn allergieën en huidirritaties, en veel mensen in de sector vinden dat die beter kunnen worden aangepakt met uitgebreide etikettering van productflessen, meer voorlichting over de effecten van tatoeages of zelfs het vaststellen van normen voor hygiëne en steriliteit.

Bergström vreest dat het vegen van EU-brede regelgeving gewoon slechte praktijken verder ondergronds zou drijven.

“De manier om de consument te beschermen is niet door nutteloze wetten toe te passen die niet worden nageleefd,” zei Bergström. “Het is om elkaar te ontmoeten en manieren te creëren om deze problemen op een creatieve manier te benaderen, op te leiden waar het nodig is en gezonde regelgeving te maken.”