Er zijn honderdduizenden: het migrantenleger staat klaar om Duitsland binnen te vallen op de Balkan
Albanië en Noord-Macedonië zullen binnenkort toetreden tot de EU. Het is dus slechts een kwestie van tijd voordat een echt leger van migranten naar Duitsland marcheert en zich nestelt in onze sociale systemen – omdat ze in deze landen al op koffers zijn gepakt.
Terwijl het Duitse publiek aandacht schenkt aan de “niet-begeleide”, “minderjarige” “vluchtelingen” die in Hannover zijn geland als voorbode van de volgende hervestiging van asiel, vormt zich in Zuidoost-Europa de volgende migratiegolf naar de Duitse sociale stelsels. De opening van EU-toetredingsonderhandelingen met Albanië en Noord-Macedonië maakt de weg vrij voor het kanaliseren van de aanhoudend hoge migratiedruk van de Westelijke Balkan naar Duitsland, dat nog steeds openstaat voor alle grenzen.
Midden in de corona-crisis besloten de EU-ministers van de Europese Unie via videoconferentie de toetredingsonderhandelingen met twee landen van de Westelijke Balkan niet op te schorten. De andere landen in de regio – Kosovo, Bosnië-Herzegovina, Servië en Montenegro – hebben ook een “toetredingsperspectief”. Wat de federale minister van Buitenlandse Zaken “aanmoediging” en “achterstallige erkenning” van “hervormingsdiensten” noemt, zal de zorgen van de regering en het zweet van angst op het voorhoofd veel groter trekken.
Want uiteindelijk maakt het nauwelijks uit hoe intens je hebt aangedrongen op ‘hervormingen’ in de rechtsstaat en corruptiebestrijding, welke nieuwe bureaucratische controle-instanties hiervoor zijn opgericht en hoe goed je deze keer wilt kijken. Eenmaal begonnen, zal het toetredingsproces nauwelijks worden stopgezet, indien nodig vertraagd.
De economische kloof kan de herverdeling niet overbruggen
De enorme sociale en economische ongelijkheid tussen de welvarende en verzorgingsstaten van het noorden kan een herverdeling op Europees niveau niet overbruggen, en de culturele kloof die de eeuwenoude Ottomaanse heerschappij door het Europese zuidoosten heeft getrokken, vult het EU-lidmaatschap gewoon niet op. Dat zou je kunnen leren van de toelating van Bulgarije.
De allerbelangrijkste vraag is dan ook de vrijheid van verkeer in de hele EU voor mensen en werknemers. Dit dogma, dat de EU niet kan loslaten, bevat de belofte van gefaciliteerde migratie op zoek naar een beter leven; de regeringen van de betrokken landen kunnen de uitvoer van de armen, de gefrustreerden en de hopelozen en hun overmakingen verwachten van sociale overdrachten en inkomen uit werk naar hun families thuis om de sociale en economische druk te verminderen.
Migratiedruk heeft ook al naar manieren gezocht. De meest voor de hand liggende verleiding is misbruik maken van het genereuze Duitse asielsysteem . Degenen die routinematig worden afgewezen, kunnen met trucs en lijsten maandenlang in Duitsland blijven, huisvesting, zorg, zakgeld en, last but not least, de begeerde medische zorg ontvangen. En als u door “vrijwillig vertrek” een mogelijke dreigende uitzetting verwacht, kunt u zelfs zelf financiële “terugkeerhulp” innen, die u weer kunt gebruiken voor uw volgende binnenkomst.
Honderdduizenden migranten zitten op ingepakte koffers
Het openlijke misbruik is al jaren bekend. Vooral zigeuners van de Roma-bevolking maakten graag gebruik van de kloof om in ieder geval een warm winterverblijf in Duitsland te krijgen. Om asielmisbruik, dat tijdens de asielcrisis in 2015 omhoogschoot, te beteugelen, werden uiteindelijk “werkvisa” afgegeven voor migranten in de westelijke Balkan.
Het aantal groeide van jaar tot jaar en verdrievoudigde bijna van 2015 tot 2019 tot 65.000. Visa voor gezinshereniging worden in toenemende mate al afgegeven. Zelfs degenen die geen baan kunnen vinden of er echt naar op zoek zijn, vinden snel hun weg naar het sociale systeem via omwegen, bijvoorbeeld als een pseudo-zelfstandige en een Hartz IV-incrementer.
Honderdduizenden migranten zitten op ingepakte koffers. Er zijn tot nu toe bijna tweehonderdduizend aanvragen ingediend. Momenteel worden er nog steeds visa afgegeven voor aanvragen vanaf november 2017 – wat er zal gebeuren van de nog niet-afgehandelde aanvragen wanneer de verordening in december afloopt, staat nog open. De drukte zal tegen het einde van het jaar zeker toenemen. Als Albanië, Noord-Macedonië en andere Westelijke Balkanlanden toetreden tot de EU, leidt dit tot een stormvloed. Zolang het vrij verkeer van toepassing is, zullen overgangsregelingen, net als bij eerdere toetredingsprocedures, op zijn best de druk op immigratie in de sociale stelsels oprekken, maar ze niet kunnen verwijderen.
Dat zou de rest van de Duitse roedelezel kunnen opleveren
De vooruitgang van het toelatingsproces voor de Westelijke Balkan is vaak gerechtvaardigd met de toenemende betrokkenheid van China , waaraan men zijn eigen EU-“binnenplaats” niet wil overlaten. Strategisch is dit zeker niet verkeerd. Maar in het uitbreidingsbeleid van China wordt aandacht besteed aan de kosten-rendementverhouding voor elke investering. In de EU daarentegen staat het dogma boven de economische rede.
Reeds uit eerdere toetredingsrondes had men kunnen concluderen dat verdieping en uitbreiding van de EU niet tegen redelijke kosten mogelijk is. Hoe groter de ledengroep en hoe groter de economische en sociale verschillen, hoe minder geharmoniseerd, hoe groter de onafhankelijkheid van de individuele leden.
Een EU die heel Europa zou moeten omvatten, kan redelijkerwijs niet veel meer zijn dan een vrijhandelszone. De Britten die dit concept prefereren, hebben het net losgelaten. In plaats daarvan bereiden ze zich voor om de EU uit te breiden met een hele reeks nieuwe leden die de herverdeling en sociale migratie van transfers naar nieuwe, absurde hoogten zullen brengen. Zelfs zonder de gevolgen van de Corona-crisis is dit een last die de rest van de Duitse ezel zou kunnen bezorgen.
