Na opnieuw een marathonvergadering in de Tweede Kamer en een week vol nog nieuwere inzichten kan het kleine overzicht van coronawijsheden worden aangevuld met een belangrijke uitdrukking: we sluiten niets uit.
Niets uitsluiten is een andere manier om te zeggen dat je het ook niet meer weet. Dat je best vaak hebt moeten terugkomen op eerdere beweringen, gedane beloftes, slijtvast optimisme en ijzeren stellingen. Dat je daarom besloten hebt iets meer slagen om de arm te houden.
Helemaal in het begin was het paniek en varen in de mist. Toen ging het een tijdlang van zeker weten zus en absoluut zo en prikkend de pandemie uit. Toen kwam opnieuw de vertwijfeling en ging de handrem erop. Oude stelligheden (zelftests nóóit gebruiken bij klachten) maakten plaats voor nieuwe stelligheden (zelftests juist wel gebruiken bij klachten) en voor nieuwe totaalverwarring (zelftests niet gebruiken bij géén klachten, althans niet als ze van Roche zijn).
Nu rukt het ‘we sluiten niets uit’ weer voorzichtig op in de kabinetscommunicatie.
Tijdens een middernachtelijk coronadebat met de Tweede Kamer over een mogelijke sluiting van de scholen (let overigens op dat in dit verband het OMT de uitdrukking ‘het verlengen van de Kerstvakantie’ gebruikt, alsof het iets leuks is, alsof het minder erg is wanneer je ‘langere Kerstvakantie’ zegt in plaats van ‘opnieuw een ellendige en schadelijke scholenlockdown’, alsof iemand dacht: laten we er poedersuiker overheen strooien), rolde het uit de mond van Arie Slob, minister van scholen. ‘Wij willen zo graag de scholen openhouden. Dat geldt ook voor de komende weken. Maar wij kunnen niets uitsluiten.’ Daarna herhaalde hij het andermaal: liefst open, maar je weet het niet. Niets uitsluiten.
Daarna ging Hugo de Jonge dingen niet langer uitsluiten. Dat was spectaculairder dan het niets willen uitsluiten van Slob, omdat Slob van huis uit een aarzelaar is, terwijl De Jonge uit granieten optimisme is gehouwen – het motto ‘willen is kunnen’ in zijn voorhoofd gegraveerd.
Een tweede reden waarom De Jonges weigering iets nog langer uit te sluiten spectaculair is: het ging over een vaccinatieplicht. Er is geen vaccinatieplicht in dit land, er komt geen vaccinatieplicht in dit land, zegt De Jonge onvermoeibaar. Elke keer als hij ernaar wordt gevraagd. Tot vrijdagmiddag. Toen kon hij desgevraagd niet meer uitsluiten dat het er nooit van zal komen. Waarna de gebruikelijke omlijstende woorden volgden: nu niet aan de orde, niet van mening veranderd, gaat niet gebeuren. Maar tja: niks uitsluiten. De premier zegt het al langer, want die is wijs geworden nadat hij jarenlang achtervolgd is door al te stellig gedane beloftes: niet aan de orde, maar niets uitsluiten.
In Oostenrijk doen ze het, in Duitsland wil de nieuwe coalitie het: een vaccinatieplicht, op straffe van uitsluiting van deelname aan het publieke leven, op termijn wellicht op straffe van boetes. Zelfs in het vrijheidslievende Engeland van Boris Johnson, met zijn freedom day en zijn zoek het zelf maar uit, geldt een vaccinatieplicht voor personeel dat in ziekenhuizen werkt.
Het was een kwestie van tijd voordat de onzalige discussie over een vaccinatieplicht Nederland zou binnenwaaien. Godzijdank gebeurt hier nooit iets zonder dat het omstandig besproken is in alle 3.876 talkshows, radiodebatprogramma’s en opiniepagina’s die het land rijk is. Vervolgens zullen diverse adviesorganen gevraagd en ongevraagd tegenstrijdige adviezen leveren, willen negentien Kamerfracties er negentien Kamerdebatten over voeren, en gaat het kabinet er ‘heel zorgvuldig’ naar kijken. Tegen die tijd zijn we minstens één kabinet verder.
Voor één keer is dat een zegen.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.