Uit mijn eigen ervaring: Veel rechters zijn corrupt. Deel 1

Nico van den ham Foto) is een strijder tegen onrecht. Door schuld van de corrupte woningstichting Stadgenoot (Dat ze corrupt zijn weet ik uit eigen ervaring), kwam hij in aanraking met de gerechtelijke macht. ‘In aanraking’ is niet het juiste woord, want het moet zijn: ‘In Aanvaring’.

Ondanks een overvloed aan bewijzen werd Nico door meerdere rechters in het ongelijk gezet en dakloos gemaakt. En niet alleen dat, de rechters handelden bij nog meer zaken in strijd met de wet. Deze rechters hadden dus eigenlijk gevangenisstraf moeten krijgen of minimaal een boete en uit hun functie gezet moeten worden.

Maar niets van dat alles, de o zo keurige heren in toga dekten elkaar allemaal.
U kunt het hele verhaal van Nico lezen op zijn weblog: http://nicovandenham2.blogspot.co.uk/

Vandaag las ik op Nico’s weblog onderstaand artikel over een onderzoek naar de corruptie onder de rechters. Nico haalde alleen een kort deel aan van het onderzoek met een link naar het artikel zelf:

http://www.civismundi.nl/index.php?p=artikel&aid=3466

Ik vind de uitkomst van het onderzoek echter dermate belangrijk dat ik het hier integraal in 2 delen wil plaatsen. Lees, en u wordt gelijk wakker uit uw droom van ons mooie, eerlijke Nederland.

Het grote taboe: stilgehouden corruptie in onze rechtspraak onomwonden aan de orde gesteld

Civis Mundi Digitaal #47
door Mr. P.P.M. Ruijs

Intro (red.)

Wij zijn er in Nederland zo van overtuigd dat onze democratische rechtsstaat over het algemeen onberispelijk functioneert, dat we ons moeilijk kunnen voorstellen dat hier zoiets onwaarschijnlijks als corruptie in de rechtspraak als fundamentele pijler van onze rechtsstaat zou voorkomen. In dit artikel wordt dat zelfgenoegzame vooroordeel niettemin ter discussie gesteld, en wordt een stilgehouden corruptie aan de hand van beschikbaar bewijsmateriaal onomwonden aan de orde gesteld.

Mr. A.H. van Delden oud-president van de Haagse rechtbank stelde bij zijn installatie als voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak (RvdR) in 2002 het volgende:

”Bij mijn weten is er nog nooit een rechter door de Hoge Raad ontslagen. Dat zou misschien wel eens moeten gebeuren. Het kan niet waar zijn dat alle rechters altijd goed hebben gefunctioneerd. Zoiets wordt meestal met de mantel der liefde bedekt of op een andere manier opgelost”. Met enkele in opspraak geraakte rechters in zijn directe omgeving moet hij geweten hebben over wie hij sprak, inclusief het toedekken. En inderdaad, bij falende politie-agenten gaat het er heel wat minder discreet aan toe. Ook anders dan bij advocaten, notarissen, accountants en medici e.a. Maar goed, daar kán je in ieder geval terugvallen op tuchtrechtspraak als corrigerend mechanisme. Af en toe lees je dan ook dat een advocaat van het tableau is geschrapt of een notaris uit zijn ambt is gezet. Maar bij rechters, de belangrijkste beroepsgroep waar het integriteit betreft, gaat het op de door Van Delden beschreven manier. En nog steeds, want het in 2014 ingediende wetvoorstel om rechters bij ongeoorloofd gedrag of andere ongewenste situaties een passende maatregel op te leggen is nog steeds niet van kracht. Niet dat er iets zal veranderen zoals hierna zal blijken, want het probleem is niet te weinig wetgeving maar een verkeerde mentaliteit en een lamlendig management. De rel rond Wilders’ beveiliging liet zien waartoe dat kan leiden.

Maar kent Nederland naast corrupte politieagenten eigenlijk wel corrupte rechters? In 1890 promoveerde H.Ph.’t Hooft in Leiden op zijn proefschrift Omkooping van (rechterlijke) ambtenaren. Voor velen is die suggestie alleen al, ruim 100 jaar later, nog steeds onverdraaglijk, bijna politiek incorrect. Dan liever verhullende termen als disfunctioneren of falen. Maar als rechters ook maar gewone mensen zijn is het voor de hand liggend dat er ook rotte appels tussen zitten. Rechters zijn weliswaar gewone mensen, maar wel met veel macht. En macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut, aldus historicus Lord John Dalberg-Action in 1887. Om daarvoor je ogen te sluiten is niet aandoenlijk naïef maar bewust wegkijken. Voor de goede orde: een corrupte rechter is iemand die de essentie van zijn unieke functie negeert en zich niet laat leiden door feiten en wetten, maar uitsluitend door een van tevoren vaststaande uitkomst. Uit eigen belang of tegen betaling dan wel een wederdienst van een procespartij en/of diens advocaat.

Boze burger begrijpt niets van het recht

Ruim 20 jaar geleden presenteerde ik samen met enkele medeburgers onder grote belangstelling van de pers ons IRM rapport (Integriteit Rechterlijke Macht) aan de minister van Justitie, de president van de Hoge Raad en leden van de Tweede Kamer. Na zeer slechte ervaringen in de rechtszaal hadden we uitgebreid onderzoek gedaan in o.a. het Amsterdamse gerechtshof. Makkelijk ging dat niet want eerst werd de toegang geweigerd in opdracht van “den Haag” zodat we moesten dreigen met een KG voordat we toegang kregen tot de archieven. In een jaar tijd ‘bestudeerden’ we zo’n 2500 civiele arresten verdeeld over 10 jaar. D.w.z. we noteerden de namen van raadsheren, advocaten en procespartijen. Aangevuld met informatie uit andere bronnen zagen we een opvallende relatie tussen de winnende procespartij enerzijds en de nevenfuncties van raadsheren en advocaten die tevens raadsheer waren, anderzijds. We hadden een mooi overzicht gemaakt van raadsheren die zich eigenlijk hadden moeten verschonen. Het ging dan om een raadsheer die een familielid of broodheer van een nevenfunctie liet winnen of advocaten die als plaatsvervangend raadsheer hun kantoorgenoot konden feliciteren met de goede afloop.

De reacties op ons rapport waren zeer divers. Regelrechte complimenten voor dit onthullende en echt onafhankelijk onderzoek en een reeks verzoeken uit het land om ook andere zaken eens tegen het licht te houden. Maar ook felle verwijten van vooral advocaten, rechters en hoogleraren op dit “niet-wetenschappelijke onderzoek ”. We “begrepen niets van het recht” of waren “van wrok bezeten querulanten“ die het aanzien van de rechtspraak aantastten. Onze beschuldigingen van belangenverstrengeling werden meteen geridiculiseerd en gereduceerd tot hooguit een schijn van belangenverstrengeling. Aangevuld met gratuite colleges van hoogleraren (vaak zelf plaatsvervangend rechter) dat de rechtspraak in NL tot de allerbeste van de wereld behoorde. Absoluut integer, onpartijdig, onafhankelijk en betrouwbaar. In koor overdreven op hun beurt rechtbankpresidenten door te benadrukken dat zaken met de grootst mogelijke zorgvuldigheid aan rechters werden toegewezen. Om belangenverstrengeling, pardon, de schijn van belangenverstrengeling, te voorkomen. Partijdige rechters kwam in Nederlandse rechtszalen immers niet voor werd ons keer op keer verzekerd.

Direct en snel geregend door vice-president Lion uit Arnhem

Desondanks weigerde de Hoge Raad een paar maanden later ons toch maar de toegang voor eenzelfde onderzoek in hun openbare uitspraken. Ineens stond die dekselse zorg voor de privacy van de procespartijen in de weg! Het overdreven ontkennen van belangenverstrengeling was niet slim. Het probleem was juist dat niemand wist welke rechters er eigenlijk nevenfuncties hadden en zo ja hoeveel en waar. Hoe kon je dan uiterst zorgvuldig zaken toewijzen? Dat gebeurde in de praktijk ook niet want vice-president Lion uit Arnhem met een betaalde nevenfunctie bij Ohra werd juist op Ohrazaken gezet, die Ohra allemaal won. Was het dan toch zo dat de geldelijke beloning voor die nevenfunctie van beslissende invloed was? Voor wat hoort wat, tenslotte. Minister Sorgdrager vond het in ieder geval nodig om enkele weken later de wet Wrra aan te passen door rechters te verplichten hun nevenfuncties per 1/1/97 openbaar te maken. Maar de wet had vanwege de voorgeschiedenis een slechte nestgeur en riep weerstanden op.

Geheimhouden nevenfuncties (g)een probleem

Het Algemeen Dagblad kopte 5 maanden later dan ook met de grootst mogelijk letter “rechter houdt massaal bijbanen stil”. Vele rechters vertikten het om iets in te vullen of “vergaten” sommige nevenfuncties zoals een commissariaat bij DSM en Hoogovens bijvoorbeeld. En presidenten van de rechtbanken durfden niet in te grijpen. “Ik heb ze er al meerdere malen op gewezen maar de animo ontbreekt,” gaf Mr R.C. Gisolf uit Amsterdam als reactie. Zijn Haagse collega Van Delden: “Een deel vertikt het, of vindt het niet nodig”. Voor de goede orde: niet nodig om een wet na te leven! Toen een paar maanden later de situatie niet verbeterde werd hij daarop in de pers aangesproken. Nu loog hij: “Van geheim gehouden nevenfuncties is nimmer sprake geweest” (NRC 07/11/97). Hoe moeilijk kon het zijn om een lijstje met nevenfuncties in te leveren? Moeilijk blijkbaar en heel gevoelig want 3 jaar later constateerde het WODC dat veel rechters nog steeds niet hun nevenfuncties openbaar maakten.

Mr P. Kalbfleisch, uit dezelfde Haagse rechtbank waar 3 jaar eerder nog nimmer nevenfuncties geheim waren gehouden, antwoordde desgevraagd namens zijn achterban, de NvvR, dat dat “hooguit teleurstellend” en “een punt van aandacht” was. Maar het was “geen groot probleem” dat rechters de wet overtraden (11/10/00 AD ). Over dit WODC onderzoek zei hij letterlijk: “Ik kan me nuttiger onderzoek voorstellen, er staat niets nieuws in, maar ja het ligt er….Ik heb nog nooit een rechter meegemaakt die niet eerlijk was”. Dat zei veel over het beoordelingsvermogen van Kalbfleisch die op dat moment samen met zijn collega Westenberg tot over zijn oren in de Chipsholzaak zat en die als liegende en meineed plegende rechter de geschiedenis in zou gaan. Hugo Smit, de advocaat van Chipshol schreef er een onthutsend boek over hoe de eerlijke Westenberg met grote voorspellende gave hem toebeet dat z’n klant zijn zaak toch nooit zou winnen. Ongeveer 10 jaar later stelde het Financieel Dagblad nog eens vast dat er nog steeds rechters waren die hun nevenfuncties verzwegen.

Niemand die er nog van opkeek of onrustig van werd en de citaten hiervoor, in het openbaar gedaan legden het echte, fundamentele probleem bloot: een grenzeloze arrogantie en zieke mentaliteit zonder enige corrigerende leiding. Bijna provocerend had Kalbfleisch nog te kennen gegeven dat een rechter – ook bij niet geregistreerde, fors betalende nevenfunctie – zelf heel goed kan uitmaken wanneer hij niet langer objectief is. Eigenlijk zei hij namens zijn achterban: vertrouw ons nu maar, wij hebben geen regels en toezicht nodig want wij kunnen zelf heel goed uitmaken hoe we met de aan ons gegeven macht omgaan. En hoe onvoorstelbaar dat was werd kort daarop duidelijk. In de lesboekjes van rechtenstudenten, in inburgeringscursussen, brochures en websites van justitie staat het zo braaf. Nederland is een democratische rechtstaat waar iedereen, burger, organisatie en overheid zich aan de wet moet houden. En de doorsnee burger denkt er ook zo over zonder te weten wat er achter die goed gesloten deuren plaatsvindt.

Dit blog plaatst ter illustratie, foto’s geplukt van internet. Bent u de maker/rechthebbende van een foto en u wilt hieronder uw naam vermeld hebben, dan verzoek ik u dat als commentaar bij het betreffende artikel te melden. Ik zal uw naam, mits aangetoond dat u de maker/rechthebbende bent, er per omgaande bij vermelden. Ere wie ere toekomt.

Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun SDB via PayPal veilig en simpel.