De Duitse bondskanselier Angela Merkel gaat op audiëntie bij de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan – een bezoek waar vooral laatstgenoemde zijn voordeel mee kan doen. Merkel gaat er heen uit eigenbelang – wat er met de Europese Unie gebeurt interesseert haar niet.
We lezen op de site van Yenisafak [1] het volgende:
German Chancellor Angela Merkel arrived in the Turkish capital of Ankara on Thursday for the first time since July’s failed coup.
President Recep Tayyip Erdoğan welcomed Merkel at the Presidential Palace.
Merkel is due to meet with Prime Minister Binali Yıldırım and visit the Grand National Assembly of Turkey to see the sections that were bombed during the failed July 15 coup attempt.
Vandaag is dus de Duitse bondskanselier Angela Merkel op bezoek bij Recep Tayyip Erdoğan, de man die druk doende is van zijn land een autocratie te maken. De belangrijkste regeringsleider van de Europese Unie is voor de dictator een mooi instrument om sier mee te maken.
Eigenlijk had Merkel het bij binnenkomst al kunnen zien: wat Erdoğan betreft telt zij op het wereldtoneel helemaal niet mee. Achter haar staat immers de Turkse vlag opgesteld: een teken dat je in de ogen van Turkije niet veel voorstelt. Anders is het als Poetin op bezoek komt – om maar iemand te noemen – dan zorgt de Turkse president wel zeker dat de Russische vlag staat opgesteld en wordt de regeringsleider met alle egards ontvangen.
Detail, maar goed…. Het is duidelijk dat je in de buitenlandse politiek je gesprekspartners niet kunt uitzoeken, dat geldt ook hier. Het is namelijk Merkel die náár Ankara reist om een gesprek te voeren met Erdoğan – en dat in een periode dat hij de belangstelling van de EU goed kan gebruiken.
Erdoğan staat namelijk op het punt het belangrijkste doel in zijn gehele politieke loopbaan te bereiken: de alleenheerschappij over Turkije. Zelfs als het de kiezers straks nog steeds om de vijf jaar wordt toegestaan om te gaan stemmen, worden de betekenis en de inhoud van de democratie in Turkije ondermijnd door de nieuwe grondwet.
Door bij Erdoğan op bezoek te gaan legitimeert Merkel het streven van de Turkse president om voortaan als dictator de macht over zijn land te kunnen uitoefenen, en zij laat hierdoor ook weten dat democratie in Turkije haar helemaal worst zal zijn.
Net als in de herfst van 2015, voor de beslissende verkiezing op 1 november, gaf Merkel door haar bezoek aan Erdoğan hem kort voor die verkiezing extra (beslissende) reputatiepunten. Zij doet hetzelfde met het bezoek aan Ankara, vandaag, waarbij zij aangeeft dat zij liever te maken heeft met het regime Erdoğan dan met een democratisch alternatief. Dat komt omdat Merkel maar in één ding is geïnteresseerd: dat Erdoğan niet in haar verkiezingsjaar 2017 opnieuw honderdduizenden migranten naar Europa (lees: Duitsland) stuurt. Om deze ene simpele reden verraadt zij de democratie in Turkije.
Zij denkt, net als de Turkse Erdoğan-aanhangers, dat alleen het autoritaire regime van de man, die zijn wortels heeft in de politieke islam, de stabiliteit van Turkije kan garanderen – in de veronderstelling dat niet het hele Midden-Oosten in elkaar stort.
De macht van de Turkse dictator zal de EU in de toekomst nog wel gaan merken, maar misschien is Merkel dan geen bondskanselier meer…
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.