Steeds weer een dingetje, terugkeren uit den vreemde. De lezer die mij de afgelopen 104 jaar heeft gevolgd weet dat het mij telkenmale danig beroert. Nederland heeft wel degelijk zijn eigenaardigheden en dat treft mij altijd extra wanneer ik enige weken over de grens heb vertoefd.
Laat ik ditmaal de unieke wie-doet-mij-wat-directheid van het Nederlandsche volk maar eens buiten beschouwing laten. Voor je het weet verwar ik het weer met hufterigheid, want daar komt het in ons geval vaak dichtbij in de buurt (amper drie dagen na mijn terugkomst werd ik dinsdag al bijna digitaal gelyncht omdat ik het op deze plek met een simpele beschrijving van het dagelijks leven in een gemiddelde Franse plaats, waar de verplichte QR-identificatie tijdens mijn aanwezigheid al gold maar geen enkele probleem opleverde, had gewaagd te veronderstellen dat het verzet ertegen weleens minder groot zou kunnen zijn dan her en der wordt gesuggereerd).
Maar hé, dit overkwam mij wél, onmiddellijk nadat ik na mijn landing op Schiphol in mijn vertrouwde, onverwoestbare, ouderwets vervuilende Zweedse diesel, die ik al die tijd had moeten missen, had plaatsgenomen om mijn vertrouwde, onverwoestbare, ouderwets vervuilende Bavink, die ik al die tijd had moeten missen, bij haar logeeradres op te pikken: ik kwam achter een bus van R-net terecht, met op de achterruit een sticker met de tekst: “Reisinformatie van deur tot deur. 0900-9292. € 0,90/pm, max. € 18,-.”
Welkom thuis, Goof, mompelde ik hoofdschuddend tegen mezelf
Dat is waar ook, het heet hier Nederland, zuchtte ik. Waar halen ze toch in vredesnaam de lef vandaan. Moet je van je aow’tje leven, hetgeen in deze peperdure stikstoftijden inmiddels nauwelijks nog te doen is. Heb je geen idee hoe je op de 9292-website moet uitzoeken hoe je van Slenaken naar Schuddebeurs moet reizen. Rest je derhalve geen andere mogelijkheid dan een telefonische poging die je inclusief wachttijd liefst negen dubbeltjes per minuut kost. Deinzen ze er niet voor terug om er doodleuk aan toe te voegen dat ze je voor zo’n gesprek – heb jij even mazzel – nooit meer dan achttien euro in rekening zullen brengen. Daarvan kun je nota bene zelfs anno nu nog de hele week je warme hap bekostigen!
Welkom thuis, Goof, mompelde ik hoofdschuddend tegen mezelf, waarna ik op mijn autoradio NPO1 aanzette en tot overmaat van ramp midden in een uitzending van Hilversum Uit terechtkwam, live vanuit een bus die ditmaal in Rotterdam stond geparkeerd. Onderwerp: hoe 9/11 – o ja, het was die dag weer eens 9/11 – het leven van de moslims in die stad definitief veranderde.
De klaagzang, van al die emotionele geïnterviewden…
Die onophoudelijke zieligdoenerij…
De slachtofferrol werd werkelijk weer heel toegewijd gespeeld.
New York herdacht die dag de 2.977 echte slachtoffers van de islamitische aanslagen van 9/11, maar bij de NPO herdachten de uitgenodigde moslims vooral hun eigen leed tijdens de barre twintig jaren die erop volgden.
Ja hoor, Bavink maakte een half uurtje later veel goed.
Maar het was wel weer een cultuurschok.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.