Republikeinen maken al lang grote excuses om arme Amerikanen van dit essentiële voordeel te beroven. Deze administratie heeft er zelf een bedacht.
Als kandidaat beloofde Donald Trump vaak armoede te ‘repareren’. Als president is hij doorgegaan met het tonen van grote bezorgdheid voor arme Amerikanen. “We willen elk Amerikaans gezin uit de armoede tillen en een toekomst van hoop en kansen bieden”, zei hij onlangs.
De afgelopen maanden blijft Trump opscheppen – met een mengeling van feiten en fictie – over zijn grote, verbazingwekkende, ongelooflijke vooruitgang bij het bereiken van dat doel. De ‘armoede-index’ heeft het ‘beste lage getal OOIT’, tweette hij in juni. ( Niet waar .) “Een miljoen mensen zijn uit de armoede getild en het armoedecijfer voor Afro-Amerikanen heeft het laagste niveau ooit bereikt”, zei hij tijdens een bijeenkomst in mei. ( Beide waar .) “Bijna vijf miljoen Amerikanen zijn van voedselbonnen gehaald”, zei hij in februari. ( Niet waar .)
Trump gelooft nu blijkbaar dat zijn werk aan armoedebestrijding voltooid is. Hoe anders is het plan van zijn administratie uit te leggen om de deelnamevereisten voor het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) aan te scherpen? De consequenties van zo’n verhuizing zijn immers algemeen aanvaard: ongeveer drie miljoen Amerikanen zouden voedselbonnen verliezen, terwijl mogelijk honderdduizenden studenten met een laag inkomen hun gratis schoollunches zouden verliezen. Kortom, de voorgestelde regelwijzigingen van Trump zouden precies het tegenovergestelde bereiken van gezinnen uit de armoede halen; het zou de hoofden van deze families onder water houden.
Dit is slechts het laatste salvo in een decennia-lange, tweeledige poging om het sociale vangnet te vernietigen. Er blijft een onverzettelijke en onjuiste veronderstelling bestaan dat mensen arm van keuze zijn; in een enquête uit 1985 , herhaald in 2016, nam het percentage respondenten dat zei: “uitkeringen maken mensen afhankelijk en moedigen ze aan arm te blijven” nauwelijks toe, van 59 procent naar 54 procent. Dit ondanks het feit dat de overgrote meerderheid van de arme mensen geen valide volwassenen zijn die niet willen werken, maar kinderen, ouderen, gehandicapten of fulltime studenten of verzorgers.
Elke regering sinds die van Ronald Reagan, met uitzondering van die van Barack Obama, heeft stappen gezet om het bedrag, en of de duur van de overheidssteun voor mensen in armoede te verminderen. Soberheid wordt vaak als excuus gebruikt, zelfs wanneer de voorgestelde bezuinigingen – zoals in het geval van vandaag – worden voorafgegaan door een grote belastingverlaging voor de rijken. Hoewel het vaker een passieproject van de Republikeinse Partij is, hebben de Democraten geen goede staat van dienst: misschien heeft geen andere wetgeving meer schade aan het vangnet aangebracht dan de “welzijnshervorming” van Bill Clinton. Kathryn Edin en Luke Shaefer, de auteurs van $ 2,00 a Day: Living on Almost Nothing in Amerika , heeft aangetoond dat het aantal Amerikanen dat van $ 2 per dag of minder leeft sinds 1996 is verdubbeld tot meer dan 1,5 miljoen.
Maar de administratie van Trump heeft programma’s aangevallen die Amerikanen met een laag inkomen ten goede komen, van het eisen van Medicaid-werkvereisten die uiteindelijk mensen dekking kosten (of het bestrijden van Medicaid-uitbreiding die uiteindelijk mensenlevens kost ) tot opvallende regels voor overwerkbescherming . De voorgestelde regelwijzigingen van het ministerie van Landbouw in SNAP zijn een grimmig voorbeeld omdat ze zich rechtstreeks op kinderen richten. (Dit is ook een bijzonder Trumpiaanse zet; hoewel de moderne GOP medeplichtig is geweest aan de meeste van deze maatregelen, hebben ze zich wettelijk tegen veranderingen in SNAP verzet.)
Tweederde van de SNAP-voordelen gaat naar gezinnen met kinderen en helpt elke dag 20 miljoen kinderen te voeden. In de meeste staten komen sommige van deze ontvangers automatisch in aanmerking voor voedselbonnen omdat ze andere federale of staatsvoordelen ontvangen; de staten controleren het inkomen of vermogen van de ontvangers niet. Dit wordt ‘ categorische geschiktheid’ genoemd . Door het te elimineren en middelen te testen voor alle SNAP-ontvangers, hoopt het ministerie van Landbouw $ 2,5 miljard per jaar te besparen. “Dit voorstel bespaart geld en bewaart de integriteit van het programma,” zei minister van Landbouw Sonny Perdue. “Nu zullen mensen zich moeten kwalificeren zoals alle anderen.”
Maar Rebecca Vallas, een senior fellow bij het Center for American Progress, heeft opgemerkt dat het elimineren van categorische geschiktheid een scherpe “voordelen klif” zou creëren, zodat veel werknemers daadwerkelijk zouden worden gestraft voor het krijgen van een kleine verhoging op het werk omdat ze onmiddellijk zouden verliezen al hun SNAP-voordelen.
[block]19[/block]
But under Trump’s rule, if the same worker gets a 50-cent raise, the whole family loses SNAP overnight, because it puts them >130% FPL. They face a net *loss* of $75 per month. They’re *worse off* after getting a raise. 8/x
Deze regelwijziging zou ook voorkomen dat SNAP-geschikte kinderen automatisch worden ingeschreven voor het gratis schoollunchprogramma. Ouders met een lager inkomen – vaak omdat ze bezig zijn met meerdere banen voor onvoldoende loon – zijn waarschijnlijk niet op de hoogte van of voltooien het proces van het aanvragen van gratis of voordelige schoollunches. Dus tienduizenden, zo niet honderdduizenden studenten kunnen honger lijden tijdens de schooldag, waarvan bewezen is dat het een schadelijke invloed heeft op hun ontwikkeling: een onderzoek onder kinderen wier families SNAP-voordelen ontvangen, heeft aangetoond dat de testscores aanzienlijk zijn gedaald hoe langer het is sinds hun maandelijkse SNAP-aanbetaling (dwz hoe leger de koelkast wordt).
Door arme gezinnen uit de SNAP te schoppen, lopen gezinnen niet alleen het risico honger te lijden; het verhoogt hun financiële onzekerheid en niveaus van chronische stress. “Veel programma’s die armoede verlichten – hetzij direct, door inkomensoverdrachten, hetzij indirect door voedsel, huisvesting of medische zorg te bieden – hebben aangetoond het welzijn van kinderen te verbeteren,” volgens een recent historisch rapport van de National Academies of Wetenschappen, een stappenplan om kinderarmoede terug te dringen . De financiële zekerheid is zelfs zo nauw verbonden met de uitkomsten van het kind dat de Centers for Disease Control een lijst maakt van “versterking van de economische ondersteuning van gezinnen” als een van de vijf belangrijkste strategieën om kindermishandeling en verwaarlozing te voorkomen.
Conservatieven hebben allerlei claims gebruikt om te pleiten voor het snijden van voedselbonnen. Arme mensen werken niet hard genoeg voor het voordeel. Ze kopen geen voedzaam voedsel. Ze werken niet omdat SNAP het “buitengewoon gemakkelijk maakt om niet-productief te zijn”, zoals Mitch McConnell ooit zei . Nu beweert de Trump-regering effectief dat miljoenen Amerikanen gewoon geen voedselbonnen meer nodig hebben – en het impliceert zelfs dat deze mensen belastingbetalers bedriegen door het voordeel te ontvangen. Het is een verschrikkelijke aanval op de armen van de natie, maar dit is een geval waarin Trump, historisch gezien, jammerlijk ongebruikelijk is.
