Steeds meer “asielzoekers” uit Afrika stromen illegaal de Canarische Eilanden binnen. Zo’n 192 boten, met 23 000 migranten aan boord, landden daar in 2020, zeven keer meer dan in 2019. Aan het einde van dit jaar zal een enorme toename worden geregistreerd.

Volgens een  rapport werden de Afrikanen die Gran Canaria, Tenerife, Fuerteventura, Lanzarote en El Hierro bereikten ofwel opgepikt in de wateren van de Canarische Eilanden, of zelfs kilometers ver weg door Spaanse NGO-schepen. Vreemd genoeg werd niet bekendgemaakt in welke mate de invallers op zee in nood waren.

Met de toestroom zijn aanvallen door ‘mensen die bescherming zoeken’ toegenomen. In sommige gemeenten is de situatie als een “kruitvat”, schrijft de Madrileense krant  El País . Maar de reguliere media hebben geen informatie verstrekt over de rampzalige situatie. Wanneer berichten over massa-immigratie worden gepresenteerd, maken journalisten zich geen zorgen over het welzijn van de lokale bevolking, maar alleen over het vermeende “recht op asiel” van de “vluchtelingen”.

NGO’s als “ontsnappingshelpers”

Vooral in het laatste kwartaal van vorig jaar zijn illegale immigranten uit Afrika bezuiden de Sahara naar de Spaanse archipel gereisd. In 2020 landde de overgrote meerderheid van de ‘vluchtelingen’ in september, oktober en november: bijna 21 000.

Alleen al in de eerste zeven maanden van 2021 werden op de Canarische Eilanden ongeveer 7500 nieuwe Afrikaanse immigranten geregistreerd, 160 procent meer dan in het voorgaande jaar. Half juli vertrokken 223 Afrikanen – de meeste Senegalezen – vanuit Marokko voor een zeereis naar de Canarische Eilanden in één dag en in een vloot van vijf boten. Fuerteventura ligt op ongeveer 100 kilometer afstand van het Afrikaanse continent. Sommige illegalen, die meestal in de zuidelijkste en meest westelijke steden van Marokko beginnen, bereikten uiteindelijk het EU-grondgebied zonder de hulp van de NGO “redders”.

Een groter deel van de Afrikanen is in de wateren voor de Canarische Eilanden opgepikt door schepen van de Spaanse kustwacht. En veelzeggend, het is niet bekend hoeveel van de illegalen ‘in nood op zee’ waren.

Heel vaak vervoeren schepen van ngo’s degenen die “toevlucht zoeken” naar de Canarische wateren, waarbij oude boten op sleeptouw worden genomen. Eenmaal in de Spaanse territoriale wateren vertellen de NGO-vluchtelingenhelpers de “vluchtelingen” om weer over te stappen op de oude schepen. Dan vaart het NGO-schip snel weg terwijl het de Spaanse kustautoriteiten signaleert dat er schipbreukelingen in de buurt van de eilanden zijn. Hun verwachting dat de Spaanse kustwacht snel alles in het werk zal stellen om de ‘bootvluchtelingen’ te redden, wordt ook altijd ingelost. De illegalen worden vervolgens vervoerd naar een van de Canarische Eilanden.

Angst voor buitenlandse infiltratie en aanranding

Het is niet ongebruikelijk dat er op de Canarische Eilanden messengevechten en massale vechtpartijen plaatsvinden. “In delen van de gemeente San Bartolomé de Tirajana op Gran Canaria is de stemming over migratie zeer explosief”.

Er zijn duidelijk niet genoeg politiepatrouilles en de Spaanse media berichten zeer zelden – of helemaal niet – over het geweld waarbij dit jaar een Spanjaard werd doodgestoken. Ook enkele omwonenden raakten zwaargewond. “De politie waarschuwt voor het risico van getto’s op de Canarische Eilanden: ‘Er is een gebrek aan troepen'”, meldde  OK Diario op 19 januari 2021.

In maart van dit jaar verkrachtten vier jongeren van Maghrebijnse afkomst   een 36-jarige Ierse vrouw in een park in Puerto Rico, in de gemeente Mogán. Het slachtoffer had hen benaderd om mee te voelen met hun situatie in het parkgebied van Agua La Perra.

Inwoners van El Salobre en omgeving proberen ondertussen “hun eigendommen te beschermen”, ze “worden in de steek gelaten door de staat”. Sinds de migranten daar naar een kamp zijn verhuisd, hebben de lokale burgers niet kunnen slapen. De situatie met vermeende of feitelijke minderjarigen die ‘bescherming zoeken’ ligt vaak aan de basis van het probleem. “Bijna de klok rond zwerven sommige van deze Afrikanen door de straten en klimmen over de hekken van particuliere huizen en boerderijen met de bedoeling te stelen”, meldde het online portaal.

Jonge immigranten missen kennelijk respect voor de mensenrechten van met name ouderen en vrouwen. Het respect lijkt “vergeten te zijn met het paspoort in Afrika”. Dezelfde gewaagde formuleringen worden nooit gebruikt in de reguliere media in het Spaans.

Duitsers maken zich zorgen over de ‘vluchtelingen’

De Spiegel  meldde in juni dat het aantal ‘vluchtelingen’ op de Canarische Eilanden was verdubbeld. Het Duitse tijdschrift beschrijft natuurlijk niet de angsten van veel lokale Spanjaarden. Integendeel,  Der Spiegel  is zeer bezorgd over die “die bescherming zoeken”, terwijl de niet-gouvernementele organisatie  Human Rights Watch  sprak van “ernstige bezorgdheid” over “de vraag of het recht op asiel zouden worden gerespecteerd” door de lokale bevolking.

Ook de Duitse overheidsdienst  Deutsche Welle  (DW) maakt zich grote zorgen over zwarte immigranten. Het meldde dat de meeste immigranten graag het vasteland van Spanje wilden bereiken, dat ongeveer 1000 kilometer verwijderd is van de Canarische Eilanden. Het langetermijndoel van veel immigranten is uiteindelijk Duitsland, waar de aantrekkelijkste sociale voordelen van de staat lonken.

Naar verluidt probeert de Spaanse regering volgens DW te voorkomen dat Afrikaanse migranten op de Canarische Eilanden hun reis naar het Spaanse moederland voortzetten – want “dat speelt smokkelaarsnetwerken in de kaart”. Maar DW kan gerust zijn, want een Spaanse rechtbank oordeelde in mei dat deze “blokkade” van illegalen onwettig was. De regering in Madrid is in beroep gegaan tegen de uitspraak van de rechtbank. In Spanje staan, net als in Duitsland en Frankrijk, rechtbanken heel vaak aan de linkerkant wat betreft juridisch beleid.

Niet alleen de EU binnenkomen vanuit het zuiden

Duitsland wordt niet alleen overspoeld met illegalen die de reis vanuit het zuiden maken. De twee AfD-leden van de Bondsdag Siegbert Droese en Paul Podolay bezoeken momenteel Litouwen om meer te weten te komen over de situatie in het Litouws-Wit-Russische grensgebied.

Ze  rapporteerden  over hun bevindingen: “Tijdens ons bezoek aan de buitengrens van de EU in Litouwen, ontdekten we dat meer dan 4100 migranten, voornamelijk Irakezen, maar ook Syriërs, wachtten op de afronding van hun asielprocedure in Litouwen. De lokale autoriteiten kunnen niet uitsluiten dat er meer mensen in Wit-Rusland zullen zijn om de grens over te steken.

“Na gesprekken met migranten in een opvangcentrum is één ding zeker: de bestemming van de migranten is in bijna alle gevallen Duitsland. Met het oog op de crisis in Afghanistan eist het mislukken van de langverwachte hervorming van Dublin momenteel zijn tol. De vluchtelingencrisis van 2015 dreigt zich te herhalen.”

SDB is al meer dan 10 jaar vrij, eerlijk en onafhankelijk. Geen miljardair bezit ons, geen adverteerders controleren ons. Wij zijn een door lezers ondersteunde non-profitorganisatie. In tegenstelling tot veel andere publicaties, houden we onze inhoud gratis voor lezers, ongeacht waar ze wonen of het zich kunnen veroorloven om te betalen.

We hebben geen paywalls en alles blijft gratis zonder censuur. In het post-truth-tijdperk van nepnieuws, echokamers en filterbubbels publiceren we meerdere perspectieven van over de hele wereld.

Iedereen kan bij ons publiceren, maar iedereen doorloopt een rigoureus redactioneel proces. U krijgt dus op feiten gecontroleerde, goed gemotiveerde inhoud in plaats van ruis.

Dit is niet goedkoop. Servers, redacteuren fees en web ontwikkelaars kosten geld. Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun SDB via PayPal veilig en simpel.