De terugkeer van Lodewijk XVI: Emmanuel Macron, koning van het oude regime
Het is gemakkelijk voor te stellen belachelijk jonge president Emmanuel Macron van Frankrijk als zijn liberale collega-vrijhandelaar koning Lodewijk XVI. Macron’s buitengewone pretenties van “waardigheid” en het feit dat hij een “koning” is, hebben hem ontdaan van alle valse geloofwaardigheid die de corrupte, onderdanige en domme mainstream media van Europa en de Verenigde Staten hem probeerden te geven.
Verre van het verhogen van de strijdende Vijfde Republiek naar nieuwe hoogten van prestatie en succes, is het al duidelijk dat Le Jeune Macron het vernietigt. Het contrast met de stichter van de Republiek, de grote en echt koninklijke Charles de Gaulle, kon niet groter zijn.
De 1,96 meter hoge De Gaulle torende op vele manieren boven zijn land uit. Twee keer was hij de letterlijke redder van zijn land: Eerst als leider van het vrije Franse verzet tegen de nazi’s en als president van Frankrijk van 1944 tot 1946. In 1958 keerde De Gaulle terug aan de macht en redde zijn natie van desintegratie en burgeroorlog.
Hij maakte een einde aan het lange woeste conflict in Algerije, overleefde minstens zes moordpercelen op zijn leven en bouwde zijn natie om tot de machtigste en welvarendste staat van West-Europa. Hij tartte ook herhaaldelijk de Verenigde Staten, bekritiseerde moedig het gedrag van de VS tijdens de Vietnamoorlog en bouwde een duurzame relatie van vriendschap en begrip met de Sovjet-Unie op.
Macron is fysiek geen klein mannetje, staand op 1,78 meter hoogte: Hij handelt en ziet er alleen maar zo uit. Slechts een jaar na zijn aantreden is het nu onomkeerbaar duidelijk dat de jonge Macron gedoemd is om de spot te drijven met elke grote prestatie van De Gaulle, Le Vieux, inclusief de Vijfde Republiek zelf.
De onzorgvuldige jonge Macron heeft in naam van zijn wereldwijde financiële meesters nieuwe, ruïneuze ontberingen aangericht aan de al zo lang lijdende Fransen. Hij heeft loyaal bewezen de poedel van Washington te zijn in kleingeestige en destructieve pogingen om Rusland nog meer economische sancties op te leggen.
In plaats van zich terug te trekken uit onnodige ruïneuze oorlogen in de Arabische en islamitische wereld, zoals Le Grand Charles in Algerije deed, blijft Macron de desastreuze Westerse interventies in Syrië en Libië gretig steunen en bevorderen.
De ware parallel met Macron is niet De Gaulle, die de rijkdom, stabiliteit, waardigheid en trots van zijn natie herstelde, maar van de ongelukkige, geesteloze, zeer internationalistische en liberale koning Lodewijk XVI, laatste vorst van het regime van L’Ancien.
Net als Macron was Lodewijk een gretige, arrogante en idiote jonge technocraat. Net als Macron was hij een internationalistische revolutionair en een vrijhandelaar. Hij steunde de Amerikaanse koloniën in hun succesvolle revolutie tegen het Britse Rijk.
Louis, net als zijn voorgangers Nicolas Sarkozy en Francois Hollande, heeft het nooit meegemaakt dat het steunen van revolutionaire oorlogen, duizenden kilometers verderop, hen thuis zou kunnen achtervolgen. Maar dat is precies wat er is gebeurd. De ineenstorting van geordende samenlevingen in Syrië en Libië heeft miljoenen immigranten naar Frankrijk en andere Europese landen gebracht, met alle ernstige sociale gevolgen van dien.
Louis leed ook onder de “klapback”. De Amerikaanse revolutionaire Benjamin Franklin zette ondergrondse samenlevingen op in Frankrijk die binnen een decennium het machtigste koninkrijk van Europa ten val brachten.
Verre van reactionair te zijn is hij al meer dan 200 jaar lang karikaturiseerd, Koning Lodewijk was een van de toonaangevende modieuze liberalen en technocraten van zijn tijd. Hij vereerde vooral de Engelse vrijemarkteconoom Adam Smith, wiens boek “The Wealth of Nations” werd gepubliceerd in 1776 (hetzelfde jaar als de Amerikaanse Revolutie). Dus slechts een decennium later tekende Louis zijn eigen 1786 Eden Free Trade Treaty met het naburige Groot-Brittannië.
Zoals ik in mijn eigen economische geschiedenis van 2012 “That Should Still Be Us” opmerkte, bleek het verdrag een ramp te zijn: Goedkope geïndustrialiseerde goederen uit de meer geavanceerde Britse economie overspoeld in Frankrijk, terwijl de Britse kaneel behouden barrières van hun eigen tegen de Franse landbouw en andere export.
De Franse economie stortte in. Miljoenen mensen werden zonder werk gezet. Zij en hun gezinnen verhongerden van de honger. Binnen drie jaar was de Grote Revolutie geëxplodeerd en was de monarchie omvergeworpen.
Louis was er, net als Macron vandaag de dag, van overtuigd dat zijn geavanceerde economische theorieën belangrijker waren dan kleinschalig menselijk lijden. Het kostte de Franse Revolutie en het verlies, eerst van zijn kroon en daarna van zijn eigen hoofd om hem anders te leren.
Net als Louis heeft Macron geen begrip of sympathie getoond voor het lijden van gewone mensen die onder zijn absurde, overbodige beleid zijn verpletterd. Net als Louis verdween zijn masker van liberalisme en beschaafd mededogen zodra zijn eigen volk het aandurfde het met hem oneens te zijn. Net als Louis is zijn enige antwoord nu de repressie. Net als Louis heeft hij geen idee.
De Yellow Vest-protestanten gaan niet weg. De Fransen zijn hartverwarmend ziek en moe van de 50 procent echte werkloosheid, de open immigratiegrenzen, de gesneden welvaartsprogramma’s en de ineenstorting van de openbare orde die Macron en de elite van de Europese Unie hen heeft opgedrongen. De laatste Franse Revolutie is nog niet voorbij: het is nog maar het begin.
Macron heeft de onheilspellende lessen uit de geschiedenis genegeerd. Nu is hij gedoemd deze te herhalen.
