In DIT artikel, oorspronkelijk gepubliceerd op een website die sympathiek staat tegenover het seculiere regime in Damascus en de Russische steun, wordt geschetst hoe ‘The Usual Suspects’ zich weer opmaken voor een hervatting van de oorlog in dat land onder het vaandel van de ‘bevrijding’. Turkije, dat openlijk de met Al Qaida geassocieerde terroristen in Syrië steunt, ISIS, dat uit ‘onbekende bron’ weer verse wapens heeft ontvangen, en volop aanslagen pleegt, de Verenigde Staten die weer terugkeren, en Israël, dat aan de lopende band bombardeert, zijn uit op de creatie van nieuwe vluchtelingenstromen, het ontmoedigen van Syriërs in Europa om terug te keren, nu het in Europa toch ook zo lekker toeven blijkt te zijn, en het inlijven van heel Syrië in de ‘Gordel van Olieproducerende Slavenstaten’.
Een recent artikel in het Parool, over een heuse organisatie die de terugkeer van vluchtelingen regelt, ‘Solid Road’ genoemd, stelt dat ‘sommige’ Syriërs niet kunnen aarden in Nederland. Dat lijkt mij een ‘understatement’, want voorzover ze de ‘opvang’ al hebben verlaten, en hun ‘inburgeringsexamen’ met goed gevolg hebben afgelegd, zijn dat juist groepen die hard geraakt worden door de ‘Maatregelen’. En waar ze Syrië zijn ontvlucht vanwege ISIS en Al Qaida, omdat ze niet gesluierd door het leven wilden, en nu in de spiegel staan te kijken naar hun gemaskeerde spiegelbeeld, en voorschriften die de intimiteit en begroeting aan banden leggen op een wijze waar ISIS en Al Qaida van dromen, zijn ze van de regen in de drup terechtgekomen. En nog een koude drup ook.
Nadat ‘Damascus’, samen met de Russen, de strategische snelweg M5 weer geheel in handen had gekregen, en tal van steden feestelijk werden heropend nadat ISIS en Al Qaida waren verjaagd, pakken zich nu weer donkere wolken samen boven dat geterroriseerde land. Hoewel Trump claimde dat ISIS verslagen was door de Amerikanen en hun bondgenoten, zodat het tijd was om dat land te verlaten, op de olierijke gebieden na die als trofee bezet zouden blijven, was dat uiteraard een grote leugen. Niet dat bezet houden van de olierijke gebieden, maar dat de Amerikaanse alliantie ISIS had verslagen, ondanks de claim dat ‘Special Forces’ Abu Bakr al-Baghdadi uit de vergelijking hadden gehaald. En laten we de vreemde positie van NAVO-land Turkije vooral niet vergeten, nu het geweld tussen de Koerden en de Turken weer oplaait, terwijl Turkije in Idlib, het resterende bolwerk van ISIS/Al Qaida, wanhopig tracht te voorkomen dat ‘Damascus’ en de Russen ook dat deel van Syrië schoonvegen.
Rusland wil niet ‘begraven’ worden in een oorlog die formeel tegen ‘Damascus’ is gericht, maar die eerder gaat over de olie en het gas in dat land, én het isoleren van Rusland. Nog niet genoemd in dit overzicht is ‘Europa’. Er is eigenlijk geen enkel beleidsterrein waarop ‘Europa’ als een eenheid voor de dag komt, maar waar het Syrië betreft liggen de belangen van de verschillende landen ver uiteen. Griekenland, Cyprus en Italië zien het optreden van Turkije als een directe bedreiging, waar dat land een ‘as’ van Turkije dwars door de Middellandse Zee naar Libië wil smeden, met behulp van Al Qaida/ISIS, ook wel de ‘gematigde rebellen’ genoemd. Iets waar ze in Frankrijk eerder niet echt oog voor hadden, maar daar is men nu ook wel wakker.
Voor Nederland en de ‘Baltische’ staten is er maar één ding belangrijk: ‘Is het vóór of tégen Poetin?’ Meer vluchtelingen? Kan niet bommen! Syrië totaal verwoest? Nou en? Ik zou dat buiten beschouwing laten, omdat je het lastig een ‘buitenlands beleid’ kunt noemen, maar zo zit ‘Biden c.s.’ er ook in, dus dat wordt nog een lastig punt in Europa, want Duitsland heeft Rusland nodig om haar eigen soevereiniteit niet kwijt te raken.
Dan is er nog Iran, waar Trump zo’n beetje alles uit de kast trok om dat land te verleiden tot een oorlog, maar daar niet in slaagde. Hoewel de ‘Atlantici’ claimen dat Biden al heeft aangeboden terug te keren naar het verdrag dat Obama en hij mede ondertekenden over Iran’s recht om nucleaire energie op te wekken, in ruil voor het blokkeren van toegang tot materiaal om bommen van te maken, mét passende inspecties, is dat een leugen. Iran is steeds bereid geweest om terug te keren naar die eerdere ‘deal’, en is dat nog steeds. Als de ‘Verdragspartners’ alle sancties tegen Iran opheffen, en de levering van cruciale grondstoffen voor de toegestane nucleaire sector volgens de letter naleven, stopt Iran met alle inmiddels (deels noodgedwongen) stappen die het heeft gezet sinds de Verenigde Staten het verdrag met voeten traden, en Iran, alsmede de andere ‘Verdragspartners’, schoffeerden. Het probleem is echter dat Biden en Harris nu aanvullende eisen hebben, die verdacht veel lijken op wat Trump zei te willen.
Bij een recente aanval op een vliegveld in het Koerdische deel van Irak, waar ook Amerikanen en Nederlanders gelegerd zijn, kregen Iraakse ‘milities’ de schuld die banden zouden hebben met Iran. Bewijs is niet nodig, zoals inmiddels standaard. Als sprake is van een ‘Little Known Group’, en de ‘SITE Intelligence Group’, geleid door de Israëlische Rita Katz, die de groep een stempel opdrukt, ga er dan maar vanuit dat het een ‘False Flag’-operatie van Israël betreft. Want Israël doet er alles aan om een oorlog met Iran te forceren. Onlangs vermoordde Israël, samen met Soennitische extremisten in Iran die voor Israël werken, met een precisiewapen dat het land was binnengesmokkeld een Iraanse atoomgeleerde. Geen gevaarlijker beroep in Iran dan wetenschapper. Waarom Israël dat mag, terwijl elk ander land onmiddellijk begraven zou worden onder internationale sancties van de zwaarste soort, heeft niemand mij ooit uit kunnen leggen.
Door alle belangen, waarvan er velen gemaskeerd worden, omdat ze simpelweg niet te pruimen zijn, en dus onverkoopbaar, wat betekend dat ze als een ‘Trojaans Paard’ de arena binnen worden gesleept, waardoor ze verkocht kunnen worden als het nastreven van een hoogstaand ideaal, zelfverdediging, of ‘hulp’, terwijl het gaat om de olie en naakte geostrategische macht, is een gesprek over vrede en veiligheid in de regio nutteloos. Tenzij de media een ruggengraat groeien, uit hun propaganda-modus stappen, en weer een man een man gaan noemen, en een paard een paard. Maar die kant gaat het met ‘Biden c.s.’ aan het roer van de ‘Warparty’ zeker niet op. Dat betekent dat een ongelukje in een klein hoekje zit. Ook omdat het risico van een economische implosie nu wel héél dichtbij komt, en dan wordt oorlog als uitweg alleen maar verleidelijker. Dat is geen wens van mij. En van wie wel? Zelfs velen die tot over hun oren in de ‘Warparty’ zitten, willen dat niet als uitkomst. Het is lucratief, en het geeft ze aanzien. Maar weinigen staan te popelen om hun kinderen op de trein te zetten richting trainingskamp om te worden omgeschoold tot kanonnenvoer. Zelfs ten tijde van de oorlogen tegen Vietnam deden de mensen die dicht bij het vuur zaten hun stinkende best om hun eigen familie daar weg te houden. Het verhaal van George Bush is notoir, maar hij was de enige niet.
Het kan niet genoeg worden benadrukt dat een confrontatie tussen de Verenigde Staten (NAVO) en Rusland/China, geen ‘picnic’ is. Door de onevenwichtige verhoudingen op het niveau van bewapening, waarbij Rusland snel zal moeten escaleren om niet met de rug tegen de muur te staan voordat het goed en wel begonnen is, terwijl de Verenigde Staten (NAVO) de afgelopen twintig jaar het ene na het andere wapenbeheersingsverdrag eenzijdig heeft opgezegd, ben je ook als ‘thuisblijver’ het haasje. Waarom niet gewoon vreedzame coëxistentie een kans geven, uitgaande van soevereine staten, en een ‘Win-Win’-scenario waardoor alle landen van elkaar afhankelijk worden op een gezonde manier?
