De schreeuwers om wraak, om wapens te sturen naar Oekraïne, moeten zich realiseren waar ze om vragen

Moeiteloos gaat de massa over van Covidangst naar collectieve verontwaardiging over de Russische inval. De media spelen hun rol om elk spoortje van nuance buiten het gezichtsveld te houden. Eindelijk kunnen we die Poetin eens flink op zijn mond timmeren. Zal hem leren. Het ruïneren van een land, een economie en volk, leidde na de Eerste Wereldoorlog tot de meest vernietigende oorlog uit de Europese geschiedenis. De lessen zijn niet geleerd. En dat in het nucleaire tijdperk. Wie schreeuwt om wraak, is bereid een nucleair conflict op de koop toe te nemen.

Na ruim 75 jaar vrede in ons deel van Europa lijkt elke oorlog ver weg. Niet van hier. Het maakt dat de massa zich verliest in ‘risicoloze’ collectieve gevoelens van wraak. De wereld is weer overzichtelijk; je hebt ‘de goeden’ en ‘de slechten’. Niet toevallig staan wij aan de goede kant van de geschiedenis. Gelukkig maar, dat maakt onze morele positie bij veroordeling van de ander een stuk eenvoudiger.

De inval van Rusland in Oekraïne is een daad van agressie. Hier valt niet aan te relativeren. Het gevoel bij de Russen bedreigd te worden door de ongebreidelde expansie van de NAVO, tegen alle afspraken in, mag dan reëel zijn, een inval kan niet het antwoord zijn. Weer zijn gewone burgers slachtoffer van ambitieuze leiders, die bij gebrek aan gedragsalternatieven uiteindelijk naar de wapens grijpen.

Oekraïne is een problematisch land. De corruptie is onuitroeibaar, haar leiders niet in staat de interne vrede te bewaren. Al 8 jaar vallen bommen op het oosten van het land, daar waar de Russische minderheid woont. Dat de grenzen liggen zoals ze liggen, is niet hun keuze. Europese grenzen zijn altijd van elastiek geweest. Het maakt dat volkeren door elkaar wonen, binnen grenzen die het resultaat zijn van een vorige oorlog.

Het gebrul van ‘generaal’ Von der Leyen uit Brussel verraadt een blinde volgzaamheid van Amerikaanse instructies. Maar ook van een totale afwezigheid van historisch besef dat ten grondslag zou moeten liggen aan een diplomatieke uitweg uit dit conflict. Dat een Duitse politieke opperbevelhebber nu de scepter zwaait mag pijnlijk heten. Als er een land is dat nog ‘200 jaar haar mond moet houden’ (recente uitspraak van een Russische militair) is het Duitsland wel. Met haar Operatie Barbarossa overviel ze, ook toen tegen de afspraken in, haar buurlanden binnen en joeg 28 miljoen Russen de dood in.

Ons verstand heeft ons verlaten, geholpen door de altijd op hetze uit zijnde media. Onlangs zei Julian Assange, die wegens openbaarmaking van de waanzin van landen, wegkwijnt in een Britse gevangenis, dat de meeste oorlogen nooit zouden zijn begonnen zonder de inzet van de media. Volkeren willen geen oorlog, dat willen alleen de achterliggende belangen en hitsige ‘leiders’ die hun macht willen behouden of uitbreiden.

De schreeuwers om wraak, om wapens te sturen naar Oekraïne, moeten zich realiseren waar ze om vragen. Het zal het conflict vergroten en verlengen.
De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Baerbock zei onlangs dat de sancties Rusland zullen ruïneren. Rusland en de Russen kennende voorspelt dat niet veel goeds. De Russen zullen geen krimp geven. De consumptieve weekdieren in het westen van Europa kunnen zich het niet voorstellen, maar de Russen zijn een hard leven gewend. Wie nog even de Slag om Stalingrad of de Slag om Berlijn op het netvlies brengt, ziet dat Russen in tijden van nood geen stap achteruit zetten.
De grote mond van de op confort gerichte westerse betweters zal verstommen als de eerste nucleaire veldgranaat als vooraankondiging wordt afgeschoten.

President Biden heeft alvast verzekerd geen enkele Amerikaanse soldaat naar Oekraïne te sturen. Dat klinkt geruststellend, maar ze zijn er al in de functie van ‘adviseurs’. Hoe dan ook wil Biden toch geen olie op het vuur gooien, dat deed hij vorig jaar al door Poetin een moordenaar te noemen. Het gesprek erna tussen beide verliep stroef.

Gelukkig zijn daar onze politici die ons twee jaar met onzinnige vrijheidsberovende maatregelen tegen de wand drukten die nu het hoogste woord voeren. Trap Poetin voor z’n ballen, je hoort het ze zeggen. En daarmee sleept deze politieke elite ons voor de zoveelste keer een uitzichtloze oorlog in, een oorlog die niet te winnen zal zijn. En het volk laat zich weer meeslepen. Zoals de Europeanen dat zo goed kunnen, achter leiders aanlopen op weg naar het ravijn.

Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun SDB via PayPal veilig en simpel.