De politiek van het coronavirus

Voor extreemrechts is de pandemie een kans om grenscontroles uit te voeren en de rechtsstaat uit te hollen. Het zou ook hun totale incompetentie kunnen blootleggen.

Uiterst rechts gedijt bij angst. Het is dan ook geen verrassing dat het de laatste pandemie, die veel paniek heeft veroorzaakt, zou gebruiken om zijn eigen agenda te versterken.

Alle kenmerken van extreemrechts spelen een rol tijdens de huidige crisis. Het heeft aangedrongen om de grenzen te sluiten. Het heeft buitenlanders gedemoniseerd en met name grensovergangen. Het heeft verschillende complottheorieën verspreid. En waar het aan de macht is – Hongarije, Israël – is het verplaatst om die macht te vergroten door middel van noodmaatregelen.

Aan de andere kant kan de incompetente reactie van een aantal rechtse leiders – Donald Trump, Jair Bolsonaro in Brazilië – extreemrechts in bepaalde landen wellicht tegenhouden. Bovendien heeft de omvang van de dreiging het soort grootschalig transformatief beleid dat tot nu toe alleen in de marge circuleerde op tafel gelegd.

Dus, op welke manier zal COVID-19 uiteindelijk de politieke slinger duwen?

Van ontkenning tot bewapening

Stel je voor dat Hillary Clinton vandaag in het Witte Huis was.

Uiterst rechts, onder leiding van het hoofd van de anti-Hillary-strijdkrachten, Donald Trump, zou onmiddellijk het “China-virus” hebben gebruikt om te eisen dat de regering-Clinton alle grenzen zou sluiten en alle immigranten en vluchtelingen zou verbieden. Met andere woorden, extreemrechts zou onder normale omstandigheden een velddag in de Verenigde Staten hebben gehad waarbij de coronavirusdreiging werd gebruikt om haar xenofobe agenda te bevorderen, ondanks een liberale, voorzichtige consensus in Washington.

Maar met Trump in het Oval Office in plaats van aan de zijlijn te zitten te lobbyen met het equivalent van Molotov-cocktails van de expert, begon extreemrechts in ontkenning. Toen de pandemie eind december in China begon, was hij immers ver weg en infecteerde hij de Amerikanen niet. Zelfs toen de ziekteverwekker op 21 januari in de Verenigde Staten voor het eerst werd ontdekt – bij een jonge man die vanuit China terugkeerde naar de staat Washington – bleven rechtse experts wekenlang het risico bagatelliseren.

Op 24 februari vertelde Rush Limbaugh bijvoorbeeld aan zijn radiopubliek dat ‘het coronavirus wordt bewapend als een ander element om Donald Trump ten val te brengen. Nu, ik wil u de waarheid vertellen over het coronavirus … ik ben hier helemaal gelijk mee. Het coronavirus is verkoudheid, mensen. ‘

Bij een andere gelegenheid zou hij zeggen dat Bernie Sanders en de Democratische Partij meer in het algemeen de grotere bedreiging voor het land waren. Net zoals het feit dat president worden Trump niet meer presidentieel maakte in gedrag, maakte het ontvangen van de Presidential Medal of Freedom Limbaugh duidelijk niet professioneler in gedrag.

Het uiteenvallen van bezorgdheid onder Amerikanen volgt de politieke contouren van het land. Schrijft Ronald Brownstein deze week in The Atlantic :

Een golf van nieuwe nationale peilingen die deze week zijn vrijgegeven, onthult dat terwijl de angst voor de ziekte aan beide kanten van de partijdige kloof toeneemt, de democraten er consequent veel meer zorgen over maken dan de Republikeinen, en ze zullen veel vaker zeggen dat ze hun persoonlijk gedrag als resultaat. Een vergelijkbare kloof scheidt mensen die in grote metropolitane centra wonen, die de basis zijn geworden van de democratische electorale coalitie, van degenen die in de kleine steden en landelijke gebieden wonen die het moderne fundament van de GOP vormen.

Toen de Trump-regering eindelijk overschakelde naar haar eigen incompetente versie van engagement, zoomden sommige delen van uiterst rechts ver voorbij de ontkenningsfase in. Degenen met een overleving en apocalyptische neiging zijn al halverwege hun bunkers, met Alex Jones van Infowars schandaal probeert te profiteren van de paniek door de prijzen voor zijn prepperproducten te verhogen. Het maakt deel uit van een meer algemene golf van winstbejag die prijsgutgers van Amazon en handelaars van voorkennis zoals Richard Burr (R-NC) in de Senaat omvat.

Neo-nazi’s en soevereinisten verheugen zich intussen over het falen van de federale staat om de crisis aan te pakken. Ze anticiperen op de verwezenlijking van hun gekoesterde droom: de ineenstorting van de liberale orde. Weer andere extremisten in het QAnon-kamp geloven dat Trump het virus zal gebruiken als voorwendsel om leden van een wereldwijde liberale pedofiele ring te arresteren (zoals Trump, ze verdubbelen gewoon wanneer hun beweringen onjuist blijken te zijn, zoals in het Comet Pizza-debacle).

Dan is er het schuldspel. Jerry Falwell Jr. noemde Noord-Korea de boosdoener achter het coronavirus. De Californische Republikein Joanne Wright heeft, zoals veel van haar stam, beweerd dat China de ziekte heeft veroorzaakt, maar voegde de draai toe dat Bill Gates het complot financierde. En het zou geen gekke rechtse samenzwering zijn als George Soros er op de een of andere manier niet bij betrokken was.

Meer in het algemeen hebben Chinezen en Aziaten een angstaanjagende toename van aanvallen en discriminatie meegemaakt. Met de verschijning van elke nieuwe hotspot – Iran , Italië – zal gerichte xenofobie zeker volgen. Dankzij Trump zijn het binnenkort Amerikanen in het vizier.

Wat betreft de anti-immigrantenagenda van de Amerikaanse extreemrechtse, draagt ​​de regering-Trump dat water al. Trump sloot de grens met Mexico. Hij kondigde aan dat alle pogingen zonder papieren om dit land binnen te komen, summier zullen worden teruggedraaid.

Zelfs de arbeidsmigranten die seizoensgebonden H2-A-visa krijgen om op Amerikaanse boerderijen te werken, vinden het moeilijk om de grens over te steken. Boerenbezitters verzetten zich tegen een verbod en dwongen de administratie werknemers te accepteren die eerder dergelijke visa hadden gekregen. Maar de afwezigheid van nieuwe arbeiders zal de Amerikaanse landbouw nog steeds gevaarlijk onderbezet maken.

Borderline-probleem

Europa is al decennia in oorlog met zichzelf over de grenzen heen – zowel zijn binnengrenzen als zijn grenzen met de rest van de wereld. Het coronavirus heeft die oorlog naar een nieuw niveau getild.

De overweldigende obsessie van extreemrechts in Europa was het verminderen of elimineren van immigratie vanuit de punten oost en zuid. Sommige politieke partijen, zoals het Duitse Alternative fur Deutschland, steunen zelfs “remigratie”, namelijk het dwingen van gevestigde immigranten om het land te verlaten.

Het coronavirus biedt uiterst rechts nog een andere pijl in zijn pijlkoker. ‘We voeren een oorlog van twee fronten. Een voorzijde wordt genoemd migratie en de andere behoort tot het coronavirus,”Hongaarse premier Viktor Orban heeft gezegd . “Er is een logisch verband tussen beide, omdat beide zich verspreiden door beweging.”

In Italië heeft extreemrechtse leider Matteo Salvini de pandemie gebruikt om zijn beleid van “gesloten havens” te pushen. In februari, zelfs toen de uitbraak in zijn land aan het toenemen was, verklaarde Salvini dat “het onverantwoord is om de migranten uit Afrika te laten landen, waar de aanwezigheid van het virus werd bevestigd”. Destijds was er maar één geval gemeld op het hele continent, in Egypte.

In Duitsland hing de identitaire beweging spandoeken met de tekst “Defend Our Borders” op de Brandenburger Tor, ooit een krachtig symbool van de gewiste grens tussen Oost- en West-Duitsland. In heel Europa, extreem-rechtse partijen werden Ombouwen van hun “geweldige vervanger” narrative – dat immigranten zijn klaar om te overweldigen meerderheid van de bevolking – de coronavirus te nemen. De bedreiging die buitenstaanders zogenaamd zouden vormen voor de gezondheid van naties is al lang een bijzondere obsessie van fascisten.

Het was niet alleen de dreiging van buiten Europa.

In 1995 creëerden zeven Europese landen het Schengengebied, dat hun controles aan de binnengrenzen en de visumplicht afschafte. Uiteindelijk werd het gebied onderworpen aan het recht van de Europese Unie en breidde het uit tot 26 staten. Praktisch vanaf het begin heeft extreem-rechts Schengen tot doel gesteld als een onaanvaardbare verkorting van de soevereiniteit. Het heeft betoogd dat Schengen de controle op immigranten bemoeilijkt (zoals met de toestroom van Tunesiërs naar Italië in 2011) en de bestrijding van terrorisme in gevaar bracht (na de vlucht van een terrorismeverdachte van Duitsland naar Italië in 2016). Toch overleefde Schengen.

Wat extreemrechts niet kon, lukte het coronavirus binnen enkele weken. Sommige leden hebben de binnengrenscontroles hersteld zonder de EU-Commissie hiervan in kennis te stellen , zoals vereist door de Schengengrenscode. Deze maatregelen hebben de EU ertoe aangezet vorige week te verklaren dat alle binnengrenzen 30 dagen gesloten zullen zijn . De volgende stap voor extreemrechts, en zijn meer reguliere conservatieve bondgenoten, is om te proberen deze tijdelijke verandering permanent te maken.

Het scheiden van de competente …

Voor sommige illiberale leiders is het coronavirus een gouden kaartje. Zo kunnen ze de overblijfselen van de rechtsstaat in hun land wegvagen.

Overweeg Benjamin Netanyahu’s buitengewone bewegingen om aan de macht te blijven. Tot voor kort zag het er voor Bibi niet zo goed uit. Hij zou deze week terechtstaan ​​wegens corruptie. De laatste verkiezingen leverden zijn oppositie een nipte overwinning op en het hoofd van de blauw-witte alliantie, Benny Gantz, kreeg de eerste kans om een ​​regering te vormen.

Maar het coronavirus, een doodvonnis voor zoveel mensen, is een reddingslijn geweest voor Netanyahu.

Als onderdeel van een meer algemene afsluiting heeft de premier de rechterlijke macht bevroren. En dat zette toevallig zijn eigen proces in de wacht. Ondertussen trad de spreker van de Knesset, een lid van Netanyahu’s Likud-partij, deze week af en sloot het parlement af in plaats van toe te staan ​​dat zijn opvolger, die waarschijnlijk afkomstig zou zijn van de Blauwe en Witte alliantie, door een stem werd gekozen.

Vanwege nieuwe regels die openbare bijeenkomsten beperken, is het voor mensen onmogelijk om op straat te komen om hiertegen te protesteren. Het gaat verder, zoals Gershon Gorenberg uitlegt in The Washington Post . Zelfs toen de regering het rechtssysteem aan het bevriezen was …

Netanyahu kondigde zelf aan dat de regering elektronische middelen zou gebruiken om de locaties van burgers te volgen in een poging om zelfisolatie af te dwingen. Dat bleek al snel te betekenen dat de Shin Bet-beveiligingsdienst de mogelijkheid kreeg om mensen via hun mobiele telefoon te lokaliseren. Die maatregel, een extreme inbreuk op de burgerrechten, moet worden gecontroleerd door een Knesset-commissie. In plaats daarvan voerde Netanyahu het uit onder noodvoorschriften.

Zie het als een stealth-coup. Plus de transformatie van Israël in een politiestaat. Of, anders gezegd, de Israëli’s gaan nu iets meer begrijpen van wat de Palestijnen al lang weten.

Viktor Orban heeft iets soortgelijks gedaan in Hongarije. Hij heeft een nieuwe wet voor het parlement geplaatst die zijn regering buitengewone macht zou geven om vrijwel iedereen vast te houden, zoals Kim Lane Scheppele opmerkt in het Hongaarse Spectrum .

Iedereen die valse of verdraaide feiten publiceert die de “succesvolle bescherming” van het publiek verstoren – of die het publiek alarmeren of irriteren – kan worden gestraft met maximaal vijf jaar gevangenisstraf. En iedereen die de werking van een quarantaine- of isolatiebevel verstoort, kan ook een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar krijgen, een straf die oploopt tot acht jaar als iemand daardoor sterft.

De eerste set controles is gericht op wat er over is van een onafhankelijke pers in Hongarije. De tweede kan iedereen opsluiten die bezwaar maakt tegen alles wat de Orban-regering doet.

Alsof dat nog niet genoeg is, zou de premier volgens het voorstel ‘de handhaving van bepaalde wetten kunnen opschorten, kunnen afwijken van wettelijke voorschriften en per definitie aanvullende buitengewone maatregelen kunnen nemen’. Dit zouden permanente wijzigingen in de Hongaarse wet zijn.

Veel sectoren van het Hongaarse maatschappelijk middenveld zijn fel gekant tegen dit voorgestelde “machtigingsinstrument”. En het parlement heeft de wet deze week bij de eerste poging niet aangenomen. Maar het is waarschijnlijk dat Orban volgende week opnieuw zal proberen , vertrouwend op de comfortabele meerderheid van zijn partij in het parlement om het door te zetten.

… van de incompetente

De gevaarlijk slecht geïnformeerde reactie van Donald Trump op het coronavirus – inclusief zulke fundamentele mislukkingen als het verstrekken van testkits en andere basismiddelen aan ziekenhuizen – heeft ongelooflijk zijn politieke ondergang niet gespeld.

Volgens een recente Monmouth-peiling denkt 50 procent van de Amerikanen dat hij goed werk heeft geleverd, terwijl slechts 45 procent hem slechte cijfers geeft. Zijn goedkeuringsscore is zelfs een paar punten gestegen. Dat kan veranderen naarmate het aantal slachtoffers toeneemt, vooral als de president probeert het beleid van sociaal isolement voortijdig te beëindigen, zoals hij heeft gedreigd . Of misschien niet, als het virus onevenredig veel invloed heeft op blauwe stedelijke gebieden.

Ondanks al zijn incompetentie is Trump niet zo dom geweest om de politieke kans te missen om delen van zijn gekoesterde economische agenda door te drukken, zoals verdere belastingverlagingen. Ondertussen vraagt ​​het ministerie van Justitie het Congres om nieuwe noodbevoegdheden om mensen voor onbepaalde tijd vast te houden zonder proces. De Trump-administratie kijkt duidelijk naar Israël en Hongarije als voorbeelden.

Andere incompetente leiders zullen het echter mogelijk niet politiek overleven.

Jair Bolsonaro heeft grotendeels hetzelfde script als Trump gevolgd door het risico van de pandemie te bagatelliseren. Op 15 maart, ondanks dat hij in nauw contact stond met verschillende leden van zijn regering die de ziekte al hadden opgelopen, nam Bolsanaro deel aan een demonstratie van zijn aanhangers waar hij naar verluidt 272 mensen raakte . De president heeft beweerd dat zijn tests negatief zijn teruggekomen. Hij blijft ook beweren dat de crisis niet veel meer is dan een mediasamenzwering.

Miljoenen mensen verschenen vorige week voor hun ramen in de grote steden om potten en pannen te slaan in een vraag naar Bolsonaro om af te treden. Zelfs sommige van zijn conservatieve donateurs zijn woedend en hebben zich tegen hem gekeerd. Na in een column in december in het conservatieve Estado de São Paulo te hebben verklaard dat Bolsonaro “onverslaanbaar” is bij de volgende verkiezingen, betoogde politiek commentator Eliane Cantanhêde recenter: “Ik denk dat hij dodelijk gewond is geraakt voor de verkiezingen [in 2022] … Als de verkiezingen waren vandaag gehouden is er een grote kans dat Bolsonaro wordt verslagen. ”

COVID-19 beïnvloedt mensen anders, afhankelijk van hun onderliggende aandoeningen. Hetzelfde geldt voor politici. De meest fitte overleven, terwijl de politiek zwakke wordt uitgeroeid.

Tijd voor transformatie

Nucleaire apocalyps is hypothetisch. De ergste gevolgen van klimaatverandering zijn in de toekomst. Noch nucleaire ontwapening noch radicale verlagingen van koolstofemissies zijn op tafel gekomen vanwege de ongelukkige neiging van politici om de risico’s te minimaliseren en de toch al aanzienlijke effecten op korte termijn te negeren.

De coronaviruscrisis is niet abstract. Het gebeurt nu. Land na land heeft quarantaines opgelegd, waardoor de manier waarop mensen leven, werken en omgaan drastisch verandert. Regeringen overwegen massale reddingsoperaties om de economie te redden en medische systemen te versterken. Maar dat zijn slechts snelle oplossingen.

“We hebben onze manier van leven, werken en reizen veranderd om deze pandemie tegen te gaan, waarom kunnen we niet hetzelfde doen om de klimaatnoodsituatie tegen te gaan?” vraagt Lorenzo Marsili in Al Jazeera . “Waarom zouden we teruggaan naar een dodelijke status-quo nu we weten dat het binnen onze macht ligt om onze manier van leven te veranderen en onze economie en samenleving te organiseren?”

Wanneer de quarantaines eindigen, zoals ze onvermijdelijk zullen doen, zal de wereld hetzelfde soort herstel van CO2-uitstoot ervaren als na het einde van de financiële crisis van 2009. De economische reactie op deze pandemie moet dus kenmerken van de Green New Deal bevatten, anders springen we uit een koekenpan en in een letterlijk vuur.

COVID-19 is een bijna-doodervaring voor de mensheid. Net zoals individuen vaak op dergelijke ervaringen reageren door hun leven te veranderen, zou de huidige crisis een herwaardering van de status-quo moeten forceren.

Alles wat minder is, is slechts een tijdelijke opschorting van uitvoering.