Binnenkort gaan we weer, als makke schapen, naar de stembus. Wij, het naïeve volk, menen van ons stemrecht gebruik te moeten maken. Leve de democratie. Maar wat stelt die democratie nog voor? Om werkelijk iets te veranderen zal er iets aan de structuren, het fundament zelfs van onze samenleving veranderd moeten worden. Zo lang dat niet gebeurt blijft het rommelen binnen de marge. Een marge die steeds kleiner en benauwder wordt.
Het heeft lange tijd redelijk tot goed gewerkt, ons politieke systeem dat democratie heet. Het is echter nu wel zo’n beetje op. Langzaam maar zeker wordt het om zeep geholpen. We zijn doodsbenauwd voor rechts-, links- of moslimextremisme, maar het extremisme dat ons werkelijk de das om zal doen laten we met rust. Sterker; we geven het alle ruimte om zich nog steviger in onze samenleving te nestelen en ons nog nadrukkelijker te terroriseren: het extremisme van het kapitalisme.
Het systeem van het recht van de sterkste, lees: de meest kapitaalkrachtige, heeft allang geen enkele boodschap meer aan democratische structuren. Het kapitaal heeft zich machtige posities weten te verwerven en ons volledig van het grote geld afhankelijk gemaakt. Zo hebben ze ons bij de kladden. Waar het kapitaal het in het eigen belang wenselijk vindt, worden we zonder pardon uit het arbeidsproces geflikkerd.
Waar het kapitaal het belangrijk vindt, het geld moet rollen, worden we naar het front geroepen om te vechten tegen een vijand die de onze niet is. Waar het kapitaal het wenselijk vindt, worden landen, volkeren geboycot en zelfs uitgehongerd. Wat nou vrijheid en democratie?
Waar het kapitaal het wil wordt het extremisme aangemoedigd om ons bang te maken en afhankelijk te houden. Waar het kapitaal de macht wil, wil heersen, zal het volk verdeeld worden. Ze hebben hun vazallen al gepositioneerd, de populisten, de lieden die zich nu al voor hun karretjes laten spannen en al druk doende zijn om de samenleving te ontwrichten.
De lamgeslagen democratie zal niets veranderen aan de werkeloosheid. Het is inherent aan het machtige systeem om ons afhankelijk te houden, onze hand op te moeten houden. De lamgeslagen democratie zal niets kunnen doen aan de steeds exclusievere positie van goed (particulier) onderwijs en (particuliere) gezondheidszorg, waardoor het reguliere onderwijs en de reguliere zorg steeds meer ‘droog’ zullen komen te staan. Enerzijds door geldgebrek, anderzijds door overlopende medewerkers.
Ga gerust naar de stembus, maar weet dat je opnieuw niks zal veranderen aan de afstand tussen arm en rijk, aan de voedselbanken, aan de kansverschillen, aan de woningnood en de huisjesmelkers, aan de wurgeconomie van grootgrutters tegen de kleine winkeliers. Aan de willekeur. Aan het recht van de sterkste, de rijkste.
