Terwijl het conflict rond Catalonië verder toeneemt en het nog maar een kwestie van tijd is voor er geweld van beide kanten uitbreekt, laat de EU-bureaucratie in Brussel er geen twijfel over bestaan, dat zij het streven van de Spaanse regio naar onafhankelijkheid afwijst en de centrale regering in Madrid alle steun verleent.
Maar een jaar of twintig geleden liet de EU zich van een heel andere kant zien. Toen meerdere deelrepublieken van Joegoslavië hun onafhankelijkheid opeisten, wist Brussel niet hoe gauw zij hieraan haar steun moest verlenen, vanwege het zelfbeschikkingsrecht van landen. En niet alleen dat: aan het eind verleende Brussel zelfs ondersteuning voor het met geweld uiteen laten vallen van het land Joegoslavië.
En waarom? Omdat het toenmalige conflict de bureaucraten in Brussel hielp haar invloed in deze regio uit te breiden en meer macht naar zich toe te trekken. Vandaag de dag zijn met Slovenië en Kroatië twee voormalige landsdelen van Joegoslavië lid van de Europese Unie, terwijl Bosnië en Herzegovina vorig jaar het toetredingstraject in gang hebben gezet.
Maar een onafhankelijk Catalonië zou wel eens kunnen leiden tot dezelfde reactie in andere regio’s, bijvoorbeeld in Lombardije en in Venetië, waar dit weekend referenda worden gehouden over dit onderwerp. Inderdaad, zelfs in Italië worden referenda gehouden, iets waar onze regering een voorbeeld aan kan nemen. Dat onafhankelijk verklaren kan allemaal leiden tot het uiteenvallen van de Europese Unie en het kan – om even over te schakelen op biologie – de van haar profiterende parasieten in Brussel een halt toe roepen.
Het ziet er naar uit dat het Spaanse conflict op een grote confrontatie met veel geweld zal uitdraaien, en een vraag die velen zich stellen is: zal de Europese Unie ècht lijdzaam toezien als Madrid opnieuw geweld tegen Catalanen zal gebruiken? Zal de EU het accepteren als in dit land een burgeroorlog gaat uitbreken?
Om die vraag te beantwoorden is het zinvol even terug in de tijd te gaan, naar de oorlogen in Joegoslavië in de jaren negentig. Toen ging het om de hevigste militaire confrontaties op Europese bodem sinds 1945. Toen werden vijftien steden 78 dagen achtereen om het uur gebombardeerd. Er werden fragmentatiebommen en er werd uraniummunitie gebruikt, voor de bevolking van levensbelang zijnde watervoorzieningen en krachtcentrales werden vernietigd en tevens werden er 344 scholen en 33 ziekenhuizen met de grond gelijk gemaakt – en dat allemaal met instemming van de EU,
Toch hebben veel mensen nog het idee dat de Europese Unie en haar voorganger, de Europese Economische Gemeenschap, in het leven waren geroepen om na de gruwelijkheden van de Tweede Wereldoorlog te zorgen voor vrede in Europa. Als bewijs voor deze opvatting wordt dan aangevoerd dat west-Europa de afgelopen 70 jaar geen militaire conflicten meer heeft gekend.
Dat is echter de halve waarheid. De EU heeft namelijk niet alleen militair geweld gebruikt in Joegoslavië, maar ook buiten Europa heeft Brussel duidelijk laten blijken niet vies te zijn van het voeren van oorlog (ten behoeve van het Westen, de VS en de NAVO, en de Vrenigde Naties). We kennen de voorbeelden uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten, ja zelfs in Oekraïne werd de democratisch gekozen president met steun van de EU en de VS met grof geweld afgezet, terwijl de bevolking van de Krim daarentegen een democratisch, vreedzaam referendum volgens diezelfde EU moest worden ontzegd.
Niemand hoeft zich illusies te maken over de huidige situatie in Spanje: het conflict met Catalonië luidt hoe dan ook een nieuw tijdperk in binnen de Europese Unie. We staan aan de vooravond van een terugkeer van gewelddadige conflicten in Europa, mogelijk zelfs oorlogen, en dat laatste zal bij menig westers politicus (vooral in de VS) goed vallen. Gewelddadige conflicten en oorlogen zijn namelijk bij uitstek geschikt om uit crises te geraken. De onverschillige houding van Brussel is tactisch uitgedacht. De Europese Commissie wacht rustig af en hoopt dat de Spaanse centrale regering onder leiding van de corrupte premier Rajoy hard zal optreden tegen de separatisten.
Mocht echter Madrid in de verdrukking komen dan zullen de door de machtige lobbyisten van de financiële sector gesteunde bureaucraten in Brussel niet toekijken hoe de bodem onder haar voortbestaan wordt weggeslagen. Het is nog niet te voorspellen waartoe Brussel dan zal besluiten, maar zoals de situatie er nu uitziet kunnen we wel raden wat er dan gaat volgen.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.