De grote komende crisis wordt doodgezwegen
Iedere dag opnieuw worden we opgeschrikt door de meest vreselijke berichten. Een eindeloze stroom van terroristische aanvallen en andere gewelddadigheden hebben een soort angstaanjagend effect op de bevolking.
Maar, hoewel veel mensen denken dat dit soort dingen hetgeen is waar ze zich echt zorgen over moeten maken omdat dit de verhalen zijn die op de voorpagina van de media terecht komen, is er iets wat veel meer een directe bedreiging voor hun dagelijks leven vormt.
En dat is het feit dat de banken die het Europees financieel systeem controleren, in een doodsspiraal terecht zijn gekomen.
Het echte gevaar dat het hart van het financiële systeem bedreigt is besmetting en de verbanden die er onderling zijn dankzij de globalisering. Problemen die vroeger alleen lokaal voor kwamen, hebben nu een effect op een veel groter gebied. Kijk bijvoorbeeld naar de problemen in Griekenland die ondertussen ook ons probleem zijn geworden.
Wanneer één van de Europese dominostenen gaat omvallen, dan zal door bovengenoemde factoren dit een gevolg hebben over de gehele wereld.
We zijn ondertussen bekend met de wankele situatie waarin een aantal Italiaanse banken zich bevinden, waarbij de kroon wordt gespannen door de oudste bank ter wereld, de Monte dei Paschi. Maar ook andere bekende namen zoals UniCredit verkeren in net in zo’n situatie. Volgens een recente analyse van de Amerikaanse Wells Fargo zijn bij de Italiaanse banken 15 procent van alle leningen probleemgevallen en bestaat er een grote kans dat deze nooit terug betaald zullen worden.
De situatie in Italië is kritiek, want er hoeft maar iets te gebeuren en de paniek slaat daar toe. Paniek betekent bankruns in Italië en het grootste gevaar van alles is dat de problemen in Italië zullen overslaan naar andere landen. En dan zijn vooral de grote Franse en Duitse banken hiervan het slachtoffer.
Natuurlijk worden er door overheden en hoofden van centrale banken sussende geluiden gemaakt, dat het allemaal wel wat mee zal vallen en zo verklaarde Mario Draghi, hoofd van de Europese Centrale Bank (ECB), dat hij een zogenaamde “public backstop” voor slechte leningen volledig steunt.
Een “public backstop” betekent in eenvoudige woorden dat de bevolking wordt genaaid, waarbij de belastingbetaler wordt opgezadeld met schulden die zijn veroorzaakt door de bankiers, maar waar het publiek de schuld van krijgt omdat de hebzucht van de mensen dit zou hebben veroorzaakt en dat zij daarom moeten boeten door nog meer bezuinigingen.
Het is voor de elite natuurlijk veel gemakkelijker om bezuinigingsmaatregelen en inflatie te gebruiken en om het publiek te beschamen, dan zelf de verantwoording te nemen voor hun eigen corrupte acties.
Net zoals vlak voor de laatste financiële crisis leek er niets aan de hand en groeiden de bomen tot in de hemel, totdat opeens de paniek toe sloeg en alles en iedereen richting uitgang rende. Als we vandaag de dag weer een dergelijke “stampede” zouden meemaken, dan zouden de gevolgen vele malen erger zijn.
De hoeveelheid geld die nodig zou zijn om aan alle openstaande contracten te voldoen, bestaat niet eens. Volgens het CIA boek van feiten, The CAI Factbook, is er wereldwijd aan totaal geld in omloop, dat wil zeggen papiergeld, munten en geld op bank- en spaarrekeningen een bedrag van iets meer dan 80 biljoen dollar. (80.000.000.000.000 dollar). En dit enorme bedrag is nog maar een fractie van wat er nodig zou zijn om het bedrag te dekken waarvoor banken risico’s lopen.
We hebben het dan voornamelijk over derivaten, door Warren Buffet ooit genoemd: “financial weapons of mass destruction”.
De derivatenhandel is één van de meest ondoorzichtige zaken in de financiële wereld. In plaats van het kopen van een aandeel of een grondstof zoals olie of koren tegen een toekomstige prijs, heeft een derivaat op zich geen waarde van zichzelf.
De waarde ervan is geheel afhankelijk van de prestaties van andere delen van de markt. Het is in feite niets meer dan een weddenschap op de beweging in prijs van werkelijke bezittingen. Wanneer grote banken zoals de Deutsche Bank ten onder zouden gaan, dan zouden die derivaten weggevaagd worden en zou dit fungeren als de ontsteking van een tijdbom.
Zelfs George Soros luidt de alarmklok over de Europese Unie door te zeggen: “De leiders van Europa moeten erkennen dat de EU op de rand van een ineenstorting balanceert. In plaats van elkaar de schuld geven, zouden ze moeten samenwerken en buitengewone maatregelen in werking stellen”.
Dat gebeurt niet en dus wordt het gevaar met de dag groter. De Deutsche Bank heeft sinds haar hoogtepunt in 2007 niet voor niets inmiddels 90 procent van haar aandelenwaarde verloren.
Beleggers trappen ook niet langer in de door de EU uitgevoerde en misleidende stress test voor banken. De aandelen van de banken worden massaal gedumpt en het moment waarop de paniek ieder moment kan toeslaan en een kettingreactie veroorzaken komt steeds dichterbij.
De media zullen wel mooie verhalen blijven verkopen over hoe goed het allemaal wel niet gaat, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.