Voor de inheemse bevolking van de Levant hebben drie grote “verklaringen” hen historische, catastrofale schade toegebracht. De “Eerste Verklaring” was dat God het land van de “Inheemse Volkeren” aan de “Uitverkorenen” gaf. De “Tweede Verklaring”, algemeen aangeduid als “De Balfour Verklaring”, was de beslissing van de Britse regering van 1917 om een “nationaal tehuis voor het Joodse volk” te vestigen in het Palestina van de “Inheemse Volkeren”. De “Derde Verklaring” was de aankondiging van Trump deze week, illegaal, immoreel en ten koste van het “Inheemse Volk”, waarbij de Israëlisch bezette Syrische Golan werd toegekend aan de “Uitverkorenen”, de Joden.
Twee derde van de Syrische Golan is sinds de oorlog van 1967 bezet door Israël. Na de oorlog heeft Lord Caradon, de Britse ambassadeur bij de VN, een resolutie gesponsord, gesteund door Arthur Goldberg, de Amerikaanse ambassadeur, die unaniem werd aangenomen door de Veiligheidsraad als resolutie 242. In de preambule van resolutie 242 wordt de “ontoelaatbaarheid van de verwerving van grondgebied door oorlog” bevestigd. In een operatieve paragraaf wordt Israël opgeroepen zich terug te trekken uit de bezette gebieden in de oorlog. Ongeacht de controverse over de vraag of “terugtrekking uit gebieden” het gehele grondgebied of een deel daarvan betreft, wordt in de resolutie het beginsel van de terugtrekking van Israël uit de bezette Syrische Golan bevestigd. Deze resolutie werd vervolgens gevolgd door Resolutie 338 van de Veiligheidsraad, aangenomen na de Arabisch-Israëlische oorlog van 1973, waarin de beginselen van Resolutie 242 opnieuw worden bevestigd. Er zijn andere resoluties aangenomen waarin het beginsel van de terugtrekking van Israël uit bezette gebieden wordt bevestigd.
Na de Conferentie van Madrid in 1991 begonnen de vredesonderhandelingen tussen Israël en Syrië op basis van de formule “Land voor vrede”. De basis voor de onderhandelingen werd gevormd door de veronderstelling dat Israël zich uit de Golan terugtrok en de vrede tussen de twee staten. Naast de formele en openbare onderhandelingen tussen de Syrische en Israëlische delegaties waren er veel geheime ‘Track Two Diplomacy’-onderhandelingen waaraan ik persoonlijk heb deelgenomen. Sommige van de Israëliërs die ik ontmoette waren zeer dicht bij wijlen premier Yitzhak Rabin en de huidige premier Benjamin Netanyahu. Alle Syrisch-Israëlische onderhandelingen waren gebaseerd op de vooronderstelling dat Israël zich terugtrekt uit de Golan voor de vrede, wat heel duidelijk impliceerde dat de Golan bezet Syrisch grondgebied is. Deze erkenning door Israël duurde 52 jaar.
Ongeacht de waarheid, de moraal, de moraal, de wettigheid, het Amerikaanse nationale belang, de schending van het internationaal recht, de internationale consensus en een veelheid aan VN-resoluties, heeft Netanyahu onlangs en plotseling besloten dat de Golan tot Israël behoort. Dit werd verder geratificeerd door de kluchtig getweet van de Amerikaanse president Donald Trump. De tragische inhoud van deze verklaring kan alleen maar worden geëvenaard door het medium van levering; Twitter. Trump’s con job van een tweet stelde: “Na 52 jaar is het tijd voor de Verenigde Staten om de soevereiniteit van Israël over de Golanhoogte volledig te erkennen, wat van cruciaal strategisch en veiligheidsbelang is voor de staat Israël en de regionale stabiliteit!
Om nog meer belediging toe te voegen, werd er een resolutie ingediend bij het Amerikaanse Congres, waarin staat dat dit een belangrijk strategisch en veiligheidsbelediging is voor de staat Israël en de regionale stabiliteit! “Het is in het belang van de nationale veiligheid van de Verenigde Staten om ervoor te zorgen dat Israël de controle behoudt over de Golanhoogten […..]” Het lot van de resolutie staat buiten kijf, vooral met het oog op de Joodse controle van het Congres; er is gezegd dat het Congres “bezet gebied van Israël” is.
De belachelijke bewering van Netanyahu dat de Golan bij Israël hoort en de ratificatie en de medeplichtigheid van Trump roepen twee zeer gevaarlijke zorgen op. Ten eerste, als de Golan aan Israël toebehoort, en het twee derde ervan in de oorlog van 1967 bevrijdde, zoals Netanyahu beweert, is het logisch dat het resterende derde van de Golan “bezet” door Syrië ook aan Israël toebehoort en moet worden bevrijd. Ten tweede, aangezien er geen internationale grens is binnen Syrië en de Golan, kunnen een provincie, Netanyahu en Trump – wederom – eenzijdig, illegaal en immoreel aaneengesloten Syrisch gebied als deel van de Golan aanwijzen. De twee hebben nu formeel een gevaarlijk mondiaal precedent geschapen, waardoor elke wereldorde, met inbegrip van het internationaal recht en de Verenigde Naties, de facto irrelevant wordt.
Sinds de Israëlische bezetting van de Golan heeft geen enkele Israëlische regering of Amerikaanse regering ooit gesuggereerd dat de Golan soeverein Israëlisch grondgebied is. De Israëlische regeringen hebben met Amerikaanse steun altijd de bereidheid uitgesproken om zich terug te trekken uit de Golan in ruil voor vrede; het omstreden punt was altijd de lijn van terugtrekking. Tijdens de Syrisch-Israëlische vredesonderhandelingen waren de Syriërs niet bereid om zelfs maar een klein deel van de Golan op te geven. De overgave van de Syrische Golan aan Israël is de laatste spijker op de kist van het vredesproces.
Als ik nadenk over deze gevaarlijke en destabiliserende regionale ontwikkeling, vraag ik me af of Netanyahu de soevereiniteit over de Syrische Golan opeist, wat hem ervan weerhoudt om de historisch en religieus relevantere Judea en Samaria op te eisen. Wat moet Trump ervan weerhouden deze beweringen te ratificeren en af te dwingen. Net als volgens het jodendom zouden Gods beloften van Judea en Samaria een uiteindelijke Israëlische annexatie van de Westelijke Jordaanoever en de vestiging van “Groot-Israël” van de Jordaan naar de Middellandse Zee betekenen.
Wat de ‘under-investigation’ conmen, Netanyahu en Trump, hebben gedaan, en het Amerikaanse Congres zal spoedig volgen, is geen wondermiddel voor regionale stabiliteit; het is een routekaart voor permanente beroering: de paradox van een onweerstaanbare kracht die botst met een immovab.
Wij vragen jou om ons te steunen Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun SDB via PayPal veilig en simpel.