Er bestaat een oud gezegde dat betrekking heeft op de oprichting van de Europese Unie: “Als het je eerst niet lukt, probeer het dan nog eens, probeer het opnieuw”. En voor de nazi’s en nazi-medewerkers van de Tweede Wereldoorlog, kijkend naar de naoorlogse Europese dood en verwoesting veroorzaakt door Adolf Hitler en zijn “Derde Rijk” alliantie van Italiaanse fascisten, Frans Vichy, en anderen, was de onmiddellijke beslissing om “opnieuw te proberen” met een Europese Unie die dezelfde Europese superstaat zou oprichten die Hitler voor ogen had, maar met een uitgesproken “democratische” uitstraling.
Wat uiteindelijk de EU werd, de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, werd in 1951 gevormd door zes West-Europese landen. De organisatie was het geesteskind van Robert Schuman, een Franse politicus die trouw zwoer aan maarschalk Philippe Petain, de Franse leider van Vichy en bondgenoot van de Mustachioed Duitse ex-corporaal. Schuman werd later ontdaan van zijn politieke rechten voor zijn samenwerking met de gehate Duitse bosche. De Vrije Franse commandant, generaal Charles De Gaulle, herstelde Schuman’s volledige burgerschap, waarna de oude Vichy-medewerker aan de slag ging om een aangepaste versie van het Derde Rijk, de Europese Unie, te creëren. En om zijn “Vierde Rijk-Lite” aan te vullen, pleitte Schuman voor een militaire alliantie om het kracht bij te zetten. Het was de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). Schuman diende als naoorlogse Franse minister van Buitenlandse Zaken en Eerste Minister. Schuman’s medewerkers in zijn plan om een federaal Europa te creëren waren mede-Fransman en OSS/CIA-deelnemer Jean Monnet en de Duitse kanselier Konrad Adenauer, die, als vooroorlogse burgemeester van Keulen en voorzitter van de Pruisische Staatsraad, de nazi’s van verschillende voordelen voorzagen, waaronder het recht om nazi-vlaggen van Keulse vlaggenmasten te voeren.
Een andere grondlegger van de EU was Walter Hallstein, een Duitse advocaat die tot een aantal nazi-beroepsgroepen behoorde en als luitenant vocht in een Wehrmacht artillerie regiment in Noord-Frankrijk. Hallstein werd gevangen genomen door de Amerikanen en diende de rest van de oorlog uit in een krijgsgevangenkamp in Mississippi. Westerse geschiedenisboeken en de altijd dubbelzinnige Wikipedia hebben de nazi-geloofsbrieven van EU-stichters als Schuman, Adenauer en Hallstein witgekalkt.
Een andere voorstander van de embryonale aanhanger van een federaal Europa in het begin van de jaren vijftig was Prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld in Duitsland en later van Nederland. Voordat hij met kroonprinses Juliana van Nederland trouwde, was Bernhard lid van de nazipartij in Duitsland en officier van het Reiter (Mounted Corps) van de SS. Hij was ook lid van het Nazi Motor Corps. In 1940 lobbyden de oude vrienden van Bernhard bij I.G. Farben, het Duitse petrochemische bedrijf, samen met SS-chef Heinrich Himmler, Hitler voor een gemeenschappelijke Europese munt, de voorloper van de huidige euro. Na de oorlog steunde Bernhard enthousiast de oprichting van een Europese Unie. Om de plannen voor de toekomstige unie via de Europese naties te ondersteunen, sponsorde Bernhard in 1954 de eerste bijeenkomst van Europese federalisten en hun Euro-Atlantische NAVO-bondgenoten in het Bilderberg Hotel in Nederland.
De jaarlijkse Bilderbergconferentie promoot sinds 1954 een federaal Europa en meer in het algemeen de globalisering. Net als de plannen van Adolf Hitler voor een verenigd Europa en een wereld onder asdominantie, gaan de plannen van Bilderberg en die van hun EU-collega’s echter ten koste van nationale soevereiniteit, culturele rechten, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van denken, en arbeidsrechten. De conferentie van Bilderberg weerspiegelde ook de wensen en verlangens van de NAVO en de Amerikaanse Central Intelligence Agency, die er altijd zeker van waren dat de jaarlijkse conferenties met hun grootste troeven zouden worden gezaaid. Plannen om Oost-Europa in de EU op te nemen werden voor het eerst ontworpen in 1954 door Bernhard’s Bilderberg conferentie mede-oprichter Jozef Retinger, een lid van de Poolse regering in ballingschap in Londen. Na de oorlog werd Retinger een vooraanstaand kampioen voor een verenigd Europa. Retingers agenda was zo verdacht door het Poolse thuisleger, het Poolse ondergrondse verzet in oorlogstijd, dat het verzetsleger hem probeerde te vermoorden tijdens zijn geheime bezoek aan Polen.
Het is werkelijk verbazingwekkend om te zien dat zoveel “progressieven” de recente stem van het Verenigd Koninkrijk hebben betreurd om de EU te verlaten, een organisatie die werd opgericht door nazi-medewerkers en CIA-agenten van invloed. EU-ambtenaren zoals de voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker van Luxemburg – het oorspronkelijke thuisland van Robert Schuman, de voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz van Duitsland, en andere Euro-federalisten hebben zich beroepen op het oude nazi-beleid van “collectieve straf” door aan te dringen op draconische maatregelen die door de EU genomen worden tegen de terugtrekkende Britten. De EU heeft zelfs gesignaleerd dat Engels niet langer een officiële EU-taal zal zijn, ook al blijft het de meest gebruikte lingua franca van de EU-lidstaten Malta, Ierland en Cyprus.
De EU is, vooral sinds het Verdrag van Maastricht, dat de basis heeft gelegd voor een meer gefederaliseerd Europa, nooit erg democratisch geweest over haar Europese “superstaat”. Een onwetende en afstandelijke bureaucratie van de Brusselse “eurocraten” heeft Franse bakkers gedicteerd hoe stokbrood te maken, Griekse melkveehouders hoe feta kaas te maken, en Duitse brouwers hoe bier te maken.
Degenen die de “Euro-mess” van de EU verdedigen, beweren dat de Brexit-stem van het Verenigd Koninkrijk ongekend is. Het argument is een andere misvatting. Het Verenigd Koninkrijk is het derde land dat binnen de EU een signaal afgeeft om zich terug te trekken uit de organisatie die is opgericht om een vriendelijker en vriendelijker Europees Vierde Rijk mogelijk te maken.
Groenland heeft twee keer gestemd om de EU te verlaten. De eerste stemming was toen Denemarken, zijn koloniale meester, in 1973 toetrad tot de EU. Toen Groenland in 1979 de status van thuisland verwierf, hield het opnieuw een referendum en het resultaat was hetzelfde: een plat nee tegen het EU-lidmaatschap. De les van Groenland was niet verloren op IJsland, dat na de economische verkrachting door eurofiele bankiers tegen toetreding tot de EU koos.
In 2015 stemde Griekenland met meer dan 60 procent tegen de voorwaarden van de EU voor voortzetting van het Griekse lidmaatschap van de eurozone. Het referendum was een de facto afwijzing van de EU, die Griekenland waarschuwde dat als het de bezuinigingsvoorwaarden voor verdere toetreding tot de eurozone verwierp, het neerkwam op een terugtrekking uit de binnenste cirkel van de EU. De linkse SYRIZA-partij ersatz, opgericht door provocateur hedgefondsmagnaat George Soros als gecontroleerd alternatief voor zijn gehate communisten, ging toch al op weg om de draconische economische voorwaarden van de EU te accepteren.
Vandaag de dag, met Duitsland in de bestuurdersstoel en België, Finland, de Baltische staten, Roemenië, Bulgarije en Polen als gehoorzame poedels voor de Duitsers, lijkt de EU op de alliantie van de As van het Derde Rijk. De EU is medeplichtig aan de NAVO door Rusland militair te bedreigen. De militaire agressiviteit van de NAVO in de gezamenlijke neonazistische en zionistische Oekraïne stoffeert het oude plan van Hitler voor de invasie van Sovjet-Rusland – Operatie Barbarossa. De alliantie van neonazi’s en zionisten in Kiev en hun steun van Duitsland en de Verenigde Staten is niet vreemd of uniek. Het gebeurde allemaal al eerder, in 1933, met de transferovereenkomst tussen nazi-Duitsland en de zionisten van Duitsland, een overeenkomst die een ongebreidelde Duitse zionistische immigratie naar Palestina garandeerde, een wet die de basis legde voor de latere staat Israël. Ondertussen waren de nazi’s vrij om zich bezig te houden met de verovering van Oost-Europa en de Sovjet-Unie, alvorens een beroep te doen op haar zionistische Duitse vrienden in Palestina om de Britse mandaatautoriteiten te helpen verslaan.
Anti-EU politieke leiders in Denemarken, Nederland, Frankrijk, Spanje, Griekenland, Italië, Portugal, Oostenrijk, Zweden, Hongarije en zelfs Duitsland begrijpen wie de EU heeft opgericht en waarom. Oproepen voor extra exit referenda kunnen alleen maar betekenen dat de dagen van de Schuman-Monnet-Adenauer “Fourth Reich Lite” snel ten einde komen.
