COLUMN: Sexit?

Niet alleen Europa slaakte een zucht van opluchting zondag. Langs de Marowijnerivier zal het leven ondanks het regenweer er nu ook wel zonniger uitzien. Marine Le Penn haalde het niet in de presidentsverkiezingen. Frankrijk blijft in de Europese Unie en meer nog, na de Brexit is de opmars van rechts (voorlopig) gestuit in Europa. Die politieke uitleg zal de gewone burger een worst wezen, zolang het maar duidelijk is dat de duizenden Surinamers (niet alleen in het oosten) in elk geval voorlopig hun kinderbijslag kunnen blijven ophalen aan de overkant van de rivier.

En ook dat de grens niet gesloten wordt, zoals Le Penn draconisch beloofde in de laatste dagen naar de verkiezingen toe. Iedereen nu blij. Burgers, handelaren, en zelfs “Sopo” die voor de Bosjebrug als een soort trechter alle euro’s opkoopt alvorens de mensen de burg overgaan. Wat een vreugde alom aan beide zijden van de oceaan, omdat die vrouw op haar bek ging.

Maar na de rage overzees van een Brexit, bijna Frexit en Nexit, krijgen wij in Suriname te maken met een mogelijke Sexit. Ja, Sexit en geen sex it en het heeft niets te maken met het nieuwe escortbureau voor vrouwen. Wel dat minister Yldiz Pollack-Beighle een ernstige overweging wil of wij al dan niet in de Caricom moeten blijven. Het toeval wil dat ik erbij was toen Suriname in 1995 in Guyana lid werd. Het was de eerste keer dat ik zelfstandig voor de krant vanuit het buitenland een groot evenement mocht verslaan en de zenuwen gierden door mijn lichaam. Maar juist daarom is het mij als een film bijgebleven. Alle bijna pompeuze welkomsttoespraken, maar ook die uit eigen land die wezen op de mogelijkheden die voor Suriname werden geopend. Nu 22 jaar later hebben we het niet waar kunnen maken en gaan we evalueren of het nog zin heeft om in het regionale blok te blijven. Slechte voorbereiding of slechte performance? Allebei, maar vooral het laatste.

Gelukkig heeft Pollack-Beighle zelf op het Caricom Secretariaat gewerkt en kent zij de organisatie genoeg om zelf te kunnen vaststellen dat wij het zelf hebben laten liggen. Dat wij hebben gedacht dat de rode loper voor ons zou worden uitgerold en niet dat wij voor elke centimeter zouden moeten knokken, zoals Rudisa succesvol heeft gedaan om barrières weggemaakt te krijgen in Guyana. Om maar een voorbeeld te noemen. Beuken zoals de Doksenclub en anderen nu samen met de minister van Handel en Industrie doen en zelfs bereid zijn om zoals Rudisa tot naar het Caribisch gerechtshof te stappen om ruimte te krijgen voor Surinaamse exportproducten. Daarom vraag ik mij af of Pollack-Beighle haar voornemens wel heeft doorgesproken met haar collega. Of zelfs de president aan wie zij de uiteindelijke bevindingen zal rapporteren. Hopelijk heeft zij dan een antwoord voor het staatshoofd wat er verder moet met de voedselschuur voor het Caribisch Gebied die hij Suriname beloofde.

Wij hebben het laten liggen. En als we eruit stappen zoals NDP-fractieleider Andre Misiekaba nu al oppert is het weglopen van ons eigen falen. Wegkijken van het onvermogen van verschillende regeringen om zich in het regionale verbond sterk te maken voor zijn productiesector. Maar ook toegeven dat het voedselschuurverhaal kennelijk een farce is. Of altijd een sprookje is geweest van de president. En van die constatering zal Misiekaba kennelijk ook niet wakker liggen. Maar ach, ons falen heeft ons nooit lang wakker gehouden. Brexit, Frexit en Nexit, ze bezorgden Europa slapeloze nachten. Maar Sexit?, ik denk dat ze daarvan in de Caricom even lekker als Misikaba zullen slapen.