Bunga-Bunga-Koning: Nu wil Berlusconi de top bereiken

Met seksfeesten en talloze schandalen heeft Silvio Berlusconi zijn plaats in de geschiedenisboeken al veiliggesteld. Maar niets heeft de machtslust van de veroordeelde belastingontduiker gestopt. Nu – op 85-jarige leeftijd – wil de vader van alle Europese populisten zelfs president worden en voorkomen dat de Italiaanse premier Mario Draghi naar dit kantoor verhuist. Door Andreas Kamp.

Flurry, intriges, duistere kanalen: de politiek is nergens ter wereld een ponyboerderij. Dit geldt vooral voor Italië. Daar wordt de strijd om voordelen en macht met plezier gestreden tot een doel op zich. Iedereen die gisteren een vijand was, kan vandaag “grandissimo amico” zijn, dat wil zeggen, beste vriend. Dit is vooral mooi om je te vergapen in deze tijd, want het gaat weer om veel invloed en nog meer posts. Oppervlakkig gezien is er strijd om de verkiezing van de nieuwe president, want op 3 februari loopt de zevenjarige ambtstermijn van Sergio Mattarella af. En de landelijk gerespecteerde 80-jarige Siciliaan wil niet langer concurreren. Net als in Duitsland wordt de “Capo dello Stato” niet gekozen door het volk, maar door 1009 kiesgerechtigden, bestaande uit parlementsleden en senatoren van de twee kamers en afgevaardigden uit de 20 regio’s.

In deze context heeft Italië’s rechter een “oude vriend” herontdekt: Silvio Berlusconi. De 85-jarige is het rolmodel voor alle Europese populisten. In de jaren negentig liet hij ze zien wat er nodig was om voorbij de gevestigde krachten aan de macht te komen. Zijn succesrecept, dat later vaak werd overgenomen: pakkende berichten en veel media-aanwezigheid. De zoon van een bankier oefende al overtuigend gedrag tijdens zijn rechtenstudie en als stofzuigervertegenwoordiger en solo-entertainer op cruiseschepen. Hij verdiende toen veel geld als aannemer, al was het nooit echt duidelijk waar al het geld voor zijn projecten vandaan kwam. Er zijn hardnekkige vermoedens dat de Siciliaanse maffia via hem zwart geld in concreet goud heeft omgezet.

In de jaren tachtig maakte Berlusconi slim gebruik van een maas in de wet en bouwde hij een media-imperium op: zijn politieke boodschappen werden steeds meer via zijn tv-zenders verspreid. Tegelijkertijd bouwde de toenmalige eigenaar van AC Milan fanclubs in het hele land op basis van het voorbeeld van de voetbalclub voor zijn beweging “Forza Italia” – Forward Italy. Met succes: Berlusconi werd in 1993 premier en is sindsdien politiek krachtig betrokken voor en achter de schermen. De rijkste man van Italië gebruikte zijn macht soms schaamtelozer dan wie dan ook voor en na hem tussen Bolzano en Palermo. De keten van beproevingen tegen Hem duurt tot op de dag van vandaag voort. In 2013 werd hij veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf wegens belastingontduiking. Later, in de loop van een algemene amnestie, kreeg hij drie jaar,

Buiten Italië zijn Berlusconi’s “bunga-bunga-feesten” in zijn villa aan de Sardijnse Costa Smeralda bijna legendarisch. Invloedrijke gasten werden na het diner samengebracht met mooie vrouwen voor een “seksdessert”. De beruchte rokkenjager Berlusconi vermaakte zich blijkbaar met de toen 17-jarige danseres Ruby. Dit leverde hem in 2013 zeven jaar cel op voor het promoten van prostitutie met minderjarigen. In 2015 is dit echter weer opgeheven. De Bunga-Bunga-King nam het hof van hem over en zei dat hij op dat moment de werkelijke leeftijd van Ruby niet kende. Pas afgelopen najaar eindigde een ander proces met een vrijspraak. Dit keer ging het om gekochte verklaringen in zijn voordeel in verband met de bunga-bunga-avonden. Over dezelfde kwestie loopt nog een procedure in Milaan.

Al deze schandalen hebben Berlusconi’s invloed en machtshonger niet afgezwakt. De politicus – bijgenaamd “Caiman” – zit sinds 2019 in het Europees Parlement. Daar wachtte hij blijkbaar gewoon op de mogelijkheid voor een geweldige comeback in Rome. Dat moet nu uitmonden in de verkiezing voor het staatshoofd. Ironisch genoeg zou de Bunga-Bunga-Koning en wetsovertreder de hoogste bewaker van de wet en de grondwet moeten worden? Wat klinkt als een grap van de Spaanse Trappen, wordt door de 85-jarige heel serieus bedoeld. In de bijzondere huidige politieke situatie in Italië voelt de bekende tacticus zijn grote – misschien laatste – kans op macht.

Waarnemend premier Mario Draghi (74) zou eigenlijk voorbestemd zijn voor de post. Het voormalige hoofd van de Europese Centrale Bank leidt het land met ongewone vastberadenheid en consistentie door de pandemie. In Italië zijn sinds het einde van de zomervakantie strenge regels bekend, die Duitsland de afgelopen weken maar langzaam implementeert. Toen Omikron een snelle toename van infecties veroorzaakte, heeft de regering van Draghi onlangs vaccinatie verplicht gesteld voor alle 50-plussers. De zware koers heeft het land behoed voor eerder onverwachte pandemische hoogtepunten en bracht Italië een economische groei van 6,2 procent – terwijl Duitsland hierin zit en bleef in een recessie in het afgelopen kwartaal.

De partijen maken zich al lang zorgen over het succes van Draghi. Allemaal – met uitzondering van de extreemrechtse “Broeders van Italië” – steunen ze met tegenzin het regeringshoofd in een coalitie van alle partijen. Verzet of intrige zou op dit moment zinloos zijn. Draghi overtreft alles en laat geen extra worstjes toe, die anders vaak in het Italiaanse politieke toneel worden uitgegoten. Dat valt erg in de smaak bij de Italianen, tot ergernis van de gevestigde politici. Eigenlijk zou het logisch zijn om de te succesvolle Draghi te prijzen op de “Colle” – de heuvel. Wat wordt bedoeld is de “Quirinale”, een van de zeven verhogingen in Rome, waar de zetel van de president zich bevindt.

Maar de duivel zit in de details. Aan de ene kant zijn de Italiaanse presidenten veel actiever in het dagelijkse politieke leven dan hun Duitse tegenhangers in Paleis Bellevue. In het Quirinaalpaleis wordt bepaald wie regeringsleider wordt en wie niet. Zelfs toekomstige ministers hebben al gefaald op het “Nee!” Van het college. Bovenal vrezen de rechtse Italiaanse rechters dat Draghi dan nog zeven jaar in een zeer invloedrijke positie aan de nek zou zitten. De premier wordt in principe gesteund door het spectrum van linkse partijen. Althans in toespraken op zondag. Maar ze weten: zonder de charismatische Draghi zou de huidige regering van alle partijen van de ene op de andere dag instorten. Dat zou waarschijnlijk leiden tot nieuwe verkiezingen. Het resultaat: er treedt een wet in werking die de grootte van de twee kamers met een derde verkleint. Met name Europarlementariërs van centrumlinks moeten vrezen dat hun lucratieve en invloedrijke posten dan verdwijnen. En nu al lokt Berlusconi met de belofte om voor maart 2023 geen nieuwe verkiezingen toe te staan. Dit zou zorgen voor een overdadig dieet en uiteindelijk voor volledige pensioenuitkeringen.

Draghi zelf lijkt rustig te genieten van het klauteren. Hij maakt iedereen zenuwachtig en heeft nog niet gezegd of hij überhaupt wil rennen. Als er een confrontatie komt tussen Draghi en Berlusconi, dan kan de zaak aanslepen, vermoeden politieke waarnemers in Rome. Ten minste vier stembiljetten worden als veilig beschouwd, aangezien voor de eerste drie een tweederdemeerderheid vereist is. De partijen gebruiken deze tijd om elkaar van de ene of de andere gunst en positie te verzekeren. Zittende Sergio Mattarella had ook vier ronden nodig om in functie te komen. Het record is overigens in handen van Giovanni Leone, die in 1971 pas na de 23e stemming naar de “Colle” mocht verhuizen. Er wordt nu al gespeculeerd of het uiteindelijk anders zal lopen en of er voor het eerst een vrouw in het Quirinaalpaleis zal intrekken. Dus namen als minister van Justitie Marta Cantabia (58), senaatsvoorzitter Maria Elisabetta Casellati (75) of voormalig minister van Onderwijs Letizia Moratti worden in het spel gebracht. Voor macho Berlusconi zou dat het toppunt van nederlaag zijn: uit de race worden gegooid door een vrouw van alle mensen.

SDB is al meer dan 10 jaar vrij, eerlijk en onafhankelijk. Geen miljardair bezit ons, geen adverteerders controleren ons. Wij zijn een door lezers ondersteunde non-profitorganisatie. In tegenstelling tot veel andere publicaties, houden we onze inhoud gratis voor lezers, ongeacht waar ze wonen of het zich kunnen veroorloven om te betalen.

We hebben geen paywalls en alles blijft gratis zonder censuur. In het post-truth-tijdperk van nepnieuws, echokamers en filterbubbels publiceren we meerdere perspectieven van over de hele wereld.

Iedereen kan bij ons publiceren, maar iedereen doorloopt een rigoureus redactioneel proces. U krijgt dus op feiten gecontroleerde, goed gemotiveerde inhoud in plaats van ruis.

Dit is niet goedkoop. Servers, redacteuren fees en web ontwikkelaars kosten geld. Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun SDB via PayPal veilig en simpel.