7 C
Amsterdam
dinsdag, februari 19, 2019

Waarheid en vrije meningsuiting worden van ons weggenomen

0
censuur

Een bevolking die de vrijheid van meningsuiting, het debat en de waarheid niet respecteert en verdedigt, zal niet lang de vrijheid hebben die voortvloeit uit de vrijheid van meningsuiting, het debat en de waarheid.

De vrijheid van meningsuiting en het vermogen om de waarheid te spreken worden stilgelegd. Het gebeurt met de medeplichtigheid van de gedrukte en tv-media, de liberale / progressieve / links, het Amerikaanse ministerie van Justitie (sic), de wetenscholen en de bar verenigingen, het Congres, en de federale rechterlijke macht.

De aanval op Julian Assange is de pijl gericht op het hart van het vermogen om de waarheid te publiceren. Als een journalist kan worden aangeklaagd voor spionage wegens het publiceren van gelekte documenten die een corrupte regering heeft geclassificeerd om zijn misdaden te verbergen, is het Eerste Amendement dood.

Bovendien, zoals de bewering is dat de overheid werd geschaad door Wikileaks die de waarheid publiceerde, vormt de geheime aanklacht van Assange het precedent dat waarheid schadelijk is voor de overheid. Dit precedent zal worden uitgebreid met de publicatie van alle informatie of meningen, al dan niet geclassificeerd, die de overheid als schadelijk beschouwt. De media worden dan officieel wat het voornamelijk al is – een Propagandaministerie voor de regering en degenen die het in handen hebben.

Als iemand die beschikt over hoge veiligheidsafstanden, kan ik met vertrouwen zeggen dat niet meer dan één procent van de gerubriceerde informatie op het gebied van de nationale veiligheid valt. De meeste classificatie is gewoon om te voorkomen dat de mensen en het Congres weten wat er gaande is. Classificatie maakt het voor de verschillende overheidscomponenten mogelijk om te draaien waar ze willen. ‘Nationale veiligheid’ is altijd al een excuus geweest dat door patriotten werd aanvaard voor de regering om haar verkeerde daden en verborgen agenda’s te verbergen.

Denk na over de beweerde schade die Wikileaks heeft aangericht door het publiceren van de informatie die is gelekt door Bradley Manning en de Clinton-e-mails die zijn gedownload naar een USB-stick en niet zijn gehackt zoals beveiligingsdeskundigen hebben bewezen. Denk na over de documenten die bewijzen dat de NSA zonder rechtvaardiging en dus illegaal door Edward Snowden werd onthuld. Hoe was de overheid gekwetst door de informatie? De overheid had gekwetst moeten zijn, maar dat was het niet. De presetits namen het probleem niet op. Niemand in de regering werd gestraft voor oorlogsmisdaden, leugens en illegale en ongrondwettelijke handelingen die de publicatie van de gelekte documenten openbaarde. Geen van de vazalregeringen in Washington deed afstand van zijn vazalschap op basis van de informatie waaruit bleek dat ze werden bespioneerd en misleid. De vazalregeringen van Washington wisten al dat Washington liegt en hen bedriegt. De Bondskanselier van Duitsland aanvaardde eenvoudigweg dat Washington naar haar privételefoontjes luistert. Vazalen accepteren eenvoudigweg vernederingen als een gevolg van hun vazalisme. De enige mensen die gestraft werden, waren degenen die de waarheid openbaarden – Manning, Snowden en Assange.

Washington heeft Manning gevangengezet en probeert Assange gevangen te zetten voor schade die Washington niet heeft geleden.

Als een land zijn vrijheid verliest, keren rechtsgeleerden die voorheen de vrijheid zouden hebben beschermd zich ertegen in om met de macht in de gunst te komen. Onlangs las ik een schunnig juridisch argument dat het eerste amendement Ellsberg en de New York Times niet echt beschermde toen de Pentagon-kranten werden gepubliceerd, maar dat geen enkele president de eerste wilde zijn die de traditie van uitbreiding van die bescherming verbrak. De auteur beweert dat Assange niet wordt beschermd door het Eerste Amendement, ook al is hij een journalist. De auteur van het artikel realiseerde zich niet dat zijn betoog betekent dat journalisten de rechten van krakers hebben in de bescherming van het eerste amendement. Voor het ministerie van Justitie om een ​​zaak tegen Assange aan te spannen, betekent het omverwerpen van een recht dat verankerd is in de common law en in de grondwet.

Washington heeft laten zien dat het niet geïnteresseerd is in enige rechten, behalve het zijne om te doen wat het wil. Het regime van George W. Bush vernietigde de grondwettelijke bescherming van het habeas corpus toen het regime verklaarde dat het burgers voor onbepaalde tijd in de gevangenis kon vasthouden zonder dat bewijsmateriaal aan de rechtbank werd voorgelegd. Het Obama-regime vernietigde het eerlijke proces en het grondwettelijke recht op leven toen het regime verklaarde dat het burgers op verdenking alleen kon vermoorden. Beide regimes negeerden wettelijke en constitutionele verbodsbepalingen op foltering en straften alleen diegenen die de foltering openbaarden. Als Bush en Obama het recht hadden om te martelen, wat had het dan voor zin om diegenen te vervolgen die onthulden dat marteling plaatsvond?

Zoals de waarheid onthuld door Wikileaks geen nadelig gevolg voor Washington heeft gehad, wat heeft de aanval van Washington op Assange dan eigenlijk te betekenen? Voor een deel is het wraak op een persoon die onbeschaamd genoeg is om op te komen tegen Washington, en ten dele om het vertellen van de waarheid dat kritiek is op de regering te criminaliseren.

Eens was er een tijd dat de media de wapens hadden gestoken ter verdediging van Assange en persvrijheid. Dat was voordat de media zich illegaal in een paar handen concentreerden door het regime van Clinton en voordat de media ideologisch werden geconcentreerd. De media haten Donald Trump en hebben daarmee een hekel aan Assange voor het publiceren van de e-mails van Hillary die volgens de media Hillary de verkiezing kosten. De media is veel meer gericht op het helpen van de Deep State Deep Six Assange dan de media in het verdedigen van de First Amendment-bescherming.

De liberaal / progressief / links ziet het op dezelfde manier. De politiek van de liberaal / progressief / links is Identiteitspolitiek, en Identiteitspolitiek haat witte vlieg door Amerika dat Trump heeft gekozen. Daarom helpen de media en liberaal / progressief / links het leger / veiligheidscomplex om Assange te verbinden met Trump, Poetin en “Russiagate”. De krant The Guardian heeft die kleine geloofwaardigheid die het nog steeds had door vernietiging te vernietigen door duidelijk onjuiste informatie te publiceren die is verzonnen om verbinding te maken Assange aan “Russiagate.” Zie:  https://www.paulcraigroberts.org/2018/11/30/the-guardian-is-a-professional-liar-not-a-nspspaper/ en  http: //www.informationclearinghouse .info / 50715.htm

Het militaire / veiligheidscomplex plantte op zijn mediabedrijven de fictie dat Assange vluchtte naar de Ecuadoraanse ambassade om te ontsnappen aan de vervolging van verkrachting. De presetituten herhalen consequent de leugen, zoals Harriet Alexander in de Britse Telegraph, dat “de heer Assange naar de ambassade vluchtte naar vermijd ladingen van verkrachting, seksuele mishandeling en dwang. Alle kosten zijn in mei 2017 gedropt “( http://www.informationclearinghouse.info/50716.htm  ).

Er zijn nooit dergelijke beschuldigingen ingediend tegen Assange. Assange nam asiel in de ambassade, omdat het duidelijk was dat hij naar Washington zou worden uitgeleverd, waar hij een showproef zou krijgen als een spion. Het is niet mogelijk dat Harriet Alexander en de redacteuren bij de Telegraaf dit niet weten. Desalniettemin herhalen ze de leugen, met als doel Assange in een kwaad daglicht te plaatsen dat zijn veroordeling op valse beschuldigingen zal helpen.

Washington wist dat het deze leugen kon vertellen over het verkrachten van Assange door Assange omdat Washington wist dat #meToo en andere radicale feministen geloven dat dat is wat mannen doen, en dat #MeToo graag zou willen dat er nog een andere beroemdheid voor hun veroordeling wordt gezorgd.

Washington wist ook dat zijn media-hoeren Assange haatten omdat ze de integriteit en de moed hadden die ze niet hadden en dat ze hem met hun spijkerhakken willens en wetens zouden verpletteren.

Het US Justice (sic) Department weet dat het een vals geval heeft bedacht en het opzettelijk geheim heeft gehouden, maar maakt zich geen zorgen omdat insouciant Amerikanen zijn aanklacht ongeacht zullen geloven.

De rechterlijke macht zal toestaan ​​dat de valse zaak wordt berecht in een federale rechtbank, omdat elke rechter wil worden verheven in plaats van bekritiseerd en zelfs ingelijst, en de jury zal te bang zijn om Assange’s publieke overtuiging in de media te negeren om hem onschuldig te vinden.

Het schuldige vonnis van de jury zal het Eerste Amendement vermoorden, maar de jury zal naar huis kunnen gaan naar hun wijken zonder te worden verstoten.

Het is niet alleen de overheid die de vrije meningsuiting aanvalt. Vrije meningsuiting wordt op volledige schaal aangevallen door iedereen die beweert ‘beledigd’ te zijn door de uitvinding van ‘haatspraak’ om te controleren wat er gezegd kan worden over ‘slachtoffergroepen’ door de Israël Lobby die wetten heeft aangenomen die het boycotten verbieden van Israël voor zijn mishandeling van Palestijnen en het gelijkstellen van kritiek op de Israëlische regering met antisemitisme. (Zie bijvoorbeeld  https://www.globalresearch.ca/the-film-the-israel-lobby-does-not-want-you-to-see/5661958  ). Twitter, Facebook en Google zijn allemaal actief in het bepalen van wat wel en niet kan worden gezegd. (Zie bijvoorbeeld https://www.paulcraigroberts.org/2018/11/30/stating-the-fact-that-men-are-not-women-gets-feminist-banned-from-twitter/ ). Publieke forums worden geweigerd aan mensen die door andere mensen worden afgekeurd.

Een bevolking die de vrijheid van meningsuiting, het debat en de waarheid niet respecteert en verdedigt, zal niet lang de vrijheid hebben die voortvloeit uit de vrijheid van meningsuiting, het debat en de waarheid. Deze website respecteert de waarheid en het vereist uw steun denk aan onze sponsors of doe een donatie hier wij zijn blij met elke euro.

BELACHELIJK: Banken moeten gegevens gaan delen

0
ing

Nederlandse banken zijn voortaan verplicht om andere bedrijven, bijvoorbeeld techreuzen als Google, Facebook en Apple, toegang te verlenen tot de betaalrekening van hun klanten. Daarvoor moet een consument dan wel expliciet toestemming hebben gegeven. Ook moeten die andere partijen beschikken over de vereiste vergunning van De Nederlandsche Bank (DNB).

Toezichthouder Autoriteit Consument & Markt (ACM) stelt dat consumenten hierdoor meer keuze krijgen in hoe zij kunnen betalen aan de kassa en online. Afrekenen zou bijvoorbeeld ook kunnen via derde partijen die een app of wallet aanbieden. Ook kunnen consumenten een bedrijf toegang geven tot de informatie op hun betaalrekening om een digitaal huishoudboekje te maken.

Nederland voerde dinsdag de Europese betaalrichtlijn PSD2 in, ruim een jaar later dan oorspronkelijk de bedoeling was . De richtlijn moet een grote vernieuwingsslag in de financiële sector teweegbrengen. Maar er was in Nederland veel discussie over het regelen van het toezicht hierop. Vandaar dat het proces in Den Haag erg traag verliep.

Ook kwam de bankensector in een negatief daglicht met betrekking tot PSD2. In 2017 deden inspecteurs van de Europese Commissie invallen bij onder meer de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB), omdat de sector zich zou verzetten tegen de nieuwe concurrentie. Later zeiden banken dat ze juist veel nieuwe kansen zien.

Kabinet hanteerde oude cijfers, zag forse stijging energienota niet aankomen

0
keijzer

Het kabinet heeft bij zijn voorspelling van de stijging van de energierekening gebruik gemaakt van achterhaalde cijfers. Daardoor kwam die voorspelde stijging vele malen lager uit dan in werkelijkheid het geval is. De Tweede Kamer wil tekst en uitleg.

‘Bangmakerij’. Zo bestempelde staatssecretaris Mona Keijzer (CDA) van Economische Zaken in december de berekeningen die uitgingen van een stijging van enkele honderden euro’s. Zo’n vaart zou het allemaal niet lopen. Zaterdag bleek uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat de energierekening wel degelijk met gemiddeld 334 euro stijgt. Veel hoger dan verwacht.

Keijzer heeft nu bekend voor haar eigen, incorrecte berekeningen gebruik te hebben gemaakt van voorspellingen van Planbureau voor de Leefomgeving. Die dateren uit 2017 toen nog werd gedacht dat gas- en elektraprijzen minder hard zouden stijgen dan in werkelijkheid gebeurde. Het Planbureau deed in 2018 geen nieuwe voorspelling, omdat het door de doorberekening van het concept-klimaatakkoord daar geen tijd voor had.

Die misser van het kabinet is ‘kwalijk’, zegt PvdA-Kamerlid William Moorlag in het AD:

Het kabinet gebruikt totaal andere cijfers dan waar het CBS nu mee op de proppen komt. Dat kan gewoon niet. Dit ondermijnt het vertrouwen van burgers in de overheid. Het lijkt wel of de koopkrachtplaatjes zijn gebaseerd op modellen die door Hans Klok zijn ontworpen.

Ook andere partijen in de Tweede Kamer, waaronder coalitiegenoot VVD, willen weten hoe deze blunder heeft kunnen ontstaan. GroenLinks-Kamerlid Tom van der Lee wijst erop dat meerdere partijen in de Kamer vorig jaar al waarschuwden voor de hogere energierekening. GroenLinks diende een voorstel in om de verlaging van de belastingkorting op de energienota terug te draaien. Dat voorstel werd door het kabinet direct de prullenbak in gegooid.

Het Centraal Planbureau (CPB) onderzoekt nu of de koopkrachtpraatjes die het kabinet met Prinsjesdag bekendmaakte, moeten worden bijgesteld.

Video – Thierry Baudet (FvD): Mona Keijzer zou eigenlijk moeten aftreden vanwege rekenfout

Staatssecretaris van Klimaat Mona Keijzer (CDA) zou eigenlijk moeten aftreden omdat ze ten onrechte stelde dat de energierekening niet omhoog zou gaan. Dat zegt Forum voor Democratie-fractievoorzitter Thierry Baudet. “Dit is onvergeeflijk.” Maar hij wil eerst het debat afwachten want minister Eric Wiebes (VVD) draagt wellicht ook verantwoordelijkheid. “Dan zullen er meer koppen moeten rollen.”

95 procent van de zakkenrollers op het openbaar vervoer in Brussel zijn buitenlanders

0
zakkenrollers

95 procent van de zakkenrollers die op of nabij het openbaar vervoer in Brussel werken, zijn buitenlanders, zo blijkt uit cijfers van een parlementslid.

De Belgische parlementslid Brecht Vermeulen heeft naar verluidt informatie opgevraagd over de nationaliteiten van de kleine dieven van het ministerie van Binnenlandse Zaken en zijn bevindingen gedeeld met de media.

Tussen 2008 en het eerste kwartaal van 2018 had slechts vijf procent van de zakkenrollers die door de autoriteiten waren gevangen, de Belgische nationaliteit.
Gegevens over de resterende 95 procent zijn onderverdeeld in drie subcategorieën.

Vreemdelingen die van buiten de EU komen vertegenwoordigen bijna 46 procent van de zakkenrollers op het openbaar vervoer in Brussel. Ongeveer 43 procent van de gevallen betreft inwoners van de Europese Unie en de overige 5,9 procent komt uit Europese landen die geen lid zijn van de EU, zoals Albanië.

MP Vermeulen zei dat het onbekend is hoeveel van de buitenlandse daders illegaal in België waren – een gebrek aan informatie dat hij zegt is “onaanvaardbaar”.

“We kunnen onze kop niet in het zand steken”, zei hij.

“Meten is weten. Alleen met gedetailleerde informatie kunnen de relevante politieke autoriteiten en veiligheidsdiensten een adequaat beveiligingsbeleid opstellen. ”

“De problemen met migranten op het station Brussel-Noord, een van de belangrijkste hubs van het openbaar vervoer in Brussel, zijn bekend.”

Migranten hebben delen van het station Brussel-Noord effectief veranderd in kraakkampen nadat het winterweer hen ertoe had aangezet om te verhuizen vanuit het nabijgelegen Maximilian Park, waar ze zich verzamelen in de warmere seizoenen met honderden.

Sam van Rooy, een vertegenwoordiger van de Vlaams-nationalistisch-populistische partij Vlaams Belang, heeft onlangs een tweet van zichzelf laten zien door het station Brussel-Noord.

“De hele begane grond van Brussel-Noord is een vies en onveilig open illegaal kamp”, schreef Rooy. “En niemand doet er iets aan.”

“Duizenden illegale immigranten verblijven in het hart van Brussel, de hoofdstad van België en Europa, en de regering doet er niets aan”, vertelde de Belgische journalist Tom Lallemand.

“In het station maken ze vrouwen lastig en veroorzaken ze een ongelooflijk vervelende geur omdat ze hun afval en zelfs uitwerpselen overal achterlaten.”

“Busbedrijven vermijden het station omdat het te gevaarlijk is en de regering vraagt ​​hun ambtenaren hetzelfde te doen.”

Rusland en China dwingen de VS om de wereldorde opnieuw vorm te geven

0
poetin

China en Rusland leiden deze historische transitie en vermijden directe oorlog met de Verenigde Staten.

Gelukkig is de wereld van vandaag heel anders dan die van 2003, de decreten van Washington zijn minder effectief in het bepalen van de wereldorde. Maar ondanks deze nieuwe, meer evenwichtige verdeling van de macht tussen verschillende mogendheden, lijkt Washington steeds agressiever te zijn ten opzichte van bondgenoten en vijanden, ongeacht welke president van de VS in functie is.

China en Rusland leiden deze historische transitie en vermijden directe oorlog met de Verenigde Staten. Om te slagen in dit streven, gebruiken ze een hybride strategie met diplomatie, militaire steun aan bondgenoten en economische garanties aan landen onder aanval van Washington.

De Verenigde Staten beschouwen de hele planeet als een speeltuin. Haar militaire en politieke doctrine is gebaseerd op het concept van liberale hegemonie, zoals uitgelegd door politicoloog John Mearsheimer. Deze imperialistische houding heeft in de loop van de tijd een gecoördineerd en semi-officieel front gecreëerd van landen die zich verzetten tegen deze liberale hegemonie. De recente gebeurtenissen in Venezuela geven aan waarom samenwerking tussen deze tegenregerende landen essentieel is voor het versnellen van de overgang van een unipolaire naar een multipolaire realiteit, waar de schade die het VS-imperialisme kan toebrengen, is verminderd.

Moskou en Peking leiden de wereld door Washington te belemmeren

Moskou en Beijing hebben, na een complexe relatie uit de periode van de Koude Oorlog, de komende jaren een samenloop van belangen in hun grote doelstellingen weten te bereiken. Het begrip waar ze toe zijn gekomen draait vooral rond de chaos die Washington heeft losgelaten op de wereld.

Het leidende principe van het Amerikaanse militaire-inlichtingenapparaat is dat als een land niet kan worden gecontroleerd (zoals Irak na de invasie van 2003), het dan vernietigd moet worden om te voorkomen dat het in het Sino-Russische kamp valt. Dit is wat de Verenigde Staten hebben geprobeerd te doen met Syrië, en wat het van plan is met Venezuela te doen.

Het Midden-Oosten is een gebied dat al geruime tijd wereldwijde aandacht trekt, met Washington duidelijk geïnteresseerd in het ondersteunen van zijn Israëlische en Saoedische bondgenoten in de regio. Israël voert een buitenlands beleid dat gericht is op het ontmantelen van de Iraanse en Syrische staten. Saoedi-Arabië voert ook een vergelijkbare strategie tegen Iran en Syrië, naast het aanwakkeren van een breuk in de Arabische wereld als gevolg van de verschillen met Qatar.

De beslissingen van het buitenlands beleid van Israël en Saoedi-Arabië worden al tientallen jaren door Washington ondersteund, om twee zeer specifieke redenen: de invloed van de Israëlische lobby in de VS en de noodzaak om ervoor te zorgen dat Saoedi-Arabië en de OPEC-landen olie verkopen in de VS dollar, waardoor de rol van de Amerikaanse dollar als de mondiale reservevaluta behouden blijft.

De Amerikaanse dollar die de mondiale reservevaluta blijft, is essentieel voor Washington om haar rol als supermacht te behouden en is cruciaal voor haar hybride strategie tegen haar geopolitieke rivalen. Sancties zijn een goed voorbeeld van hoe Washington het wereldwijde financiële en economische systeem, gebaseerd op de Amerikaanse dollar, gebruikt als een wapen tegen haar vijanden. In het geval van het Midden-Oosten is Iran het belangrijkste doelwit, met sancties die erop gericht zijn de Islamitische Republiek te beletten te handelen in buitenlandse banksystemen. Washington heeft het vermogen van Syrië om contracten af ​​te sluiten voor het reconstrueren van het land afgewezen, waarbij Europese bedrijven worden bedreigd met het risico dat ze niet langer in de VS kunnen werken als ze accepteren om in Syrië te werken.

Peking en Moskou hebben een duidelijke diplomatieke strategie en wijzen gezamenlijk ontegenzeggelijk de motie van de VS, het VK en Frankrijk af in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties die Iran en Syrië veroordeelt. Op het militaire front zet Rusland haar aanwezigheid in Syrië voort. China’s economische inspanningen, hoewel nog niet volledig zichtbaar in Syrië en Iran, zullen het essentiële onderdeel zijn van het doen herleven van deze landen die zijn verwoest door jarenlange oorlogsgeweld door Washington en haar bondgenoten.

De beperkingsstrategie van China en Rusland in het Midden-Oosten heeft tot doel Syrië en Iran op diplomatieke wijze te verdedigen met behulp van internationaal recht, iets dat voortdurend door de VS en haar regionale bondgenoten wordt geteisterd. De Russische militaire actie was cruciaal om de onmenselijke agressie tegen Syrië te beteugelen en te verslaan, en heeft ook een rode lijn getrokken die Israël niet kan oversteken bij zijn pogingen om Iran aan te vallen. De nederlaag van de Verenigde Staten in Syrië heeft een bemoedigend precedent geschapen voor de rest van de wereld. Washington is gedwongen de oorspronkelijke plannen om zich van Assad te ontdoen te laten varen.

Syrië zal in de toekomst worden herinnerd als het begin van de multipolaire revolutie, waarbij de Verenigde Staten als gevolg van de gecoördineerde acties van China en Rusland in militair-conventionele termen werden vervat.

De economische bijdrage van China voorziet in dergelijke dringende behoeften als de levering van voedsel, overheidsleningen en medicijnen aan landen onder economische belegering van Washington. Zolang het wereldwijde financiële systeem verankerd blijft in de Amerikaanse dollar, blijft Washington in staat om veel pijn te doen aan landen die weigeren gehoor te geven aan haar dictaten.

De effectiviteit van economische sancties verschilt van land tot land. De Russische Federatie gebruikte sancties opgelegd door het Westen als een stimulans om een ​​volledige of bijna autonome herfinanciering van haar belangrijkste buitenlandse schuld te verkrijgen, evenals om thuis te produceren wat eerder uit het buitenland was geïmporteerd. De langetermijnstrategie van Rusland is om zich open te stellen voor China en andere Aziatische landen als de belangrijkste markt voor import en export, waardoor de contacten met de Europeanen afnemen als landen als Frankrijk en Duitsland vijandig tegenover de Russische Federatie blijven.

Dankzij Chinese investeringen, samen met geplande projecten zoals het Belt and Road Initiative (BRI), wordt de hegemonie van de US-dollar op de middellange tot lange termijn bedreigd. De Chinese initiatieven op het gebied van infrastructuur-, energie-, spoor-, weg- en technologieverbindingen tussen tientallen landen, toegevoegd aan de voortdurende behoefte aan olie, zullen de steeds toenemende olieverbruiken in Azië, die momenteel worden betaald in Amerikaanse dollars, stimuleren.

Moskou bevindt zich in een bevoorrechte positie en geniet goede relaties met alle grote producenten van olie en LNG, van Qatar tot Saoedi-Arabië en inclusief Iran, Venezuela en Nigeria. De goede relaties van Moskou met Riyad zijn uiteindelijk gericht op het creëren van een OPEC + -arrangement dat Rusland omvat.

Bijzondere aandacht moet worden geschonken aan de situatie in Venezuela, een van de belangrijkste landen in de OPEC. Riyadh stuurde in de afgelopen weken een tankauto met twee miljoen vaten olie naar Caracas, en Mohammed bin Salman (MBS) heeft een neutraal standpunt ingenomen ten aanzien van Venezuela, met behoud van een voorspelbaar evenwicht tussen Washington en Caracas.

Deze gezamenlijke initiatieven, geleid door Moskou en Peking, zijn gericht op het verminderen van het gebruik van de Amerikaanse dollar door landen die betrokken zijn bij de BRI en die het OPEC + -formaat volgen. Deze diversificatie weg van de Amerikaanse dollar, ter dekking van financiële transacties tussen landen met investeringen, olie en LNG, zal leiden tot de geleidelijke stopzetting van de Amerikaanse dollar als gevolg van overeenkomsten die de dollar in toenemende mate afschaffen.

Op dit moment lijkt Riyad niet van plan om de Amerikaanse militaire bescherming te verliezen. Maar recente gebeurtenissen met betrekking tot Khashoggi, evenals het niet vermelden van Saudi Aramco op de beurzen van New York of Londen, hebben het vertrouwen van de Saoedische koninklijke familie in haar Amerikaanse bondgenoten ernstig ondermijnd. De ontmoeting tussen Poetin en MBS op de G20 in Bueno Aires leek een duidelijke boodschap te zijn voor zowel Washington als de toekomst van de Amerikaanse dollar.

De militaire, economische en diplomatieke inspanningen van Moskou en Peking zien hun hoogtepunt in het Astana-proces. Turkije is een van de belangrijkste landen achter de agressie tegen Syrië; maar Moskou en Teheran hebben het opgenomen in het proces van het bevatten van de regionale chaos voortgebracht door de Verenigde Staten. Dankzij de tijdige akkoorden in Syrië, ook wel “deconfliction zones” genoemd, is Damascus van stad tot stad doorgeschoten om het land van de terroristen te zuiveren die werden gefinancierd door Washington, Riyad en Ankara.

Qatar, een economische garant voor Turkije, dat in ruil militaire bescherming biedt aan Doha, verlaat ook het Israëlisch-Saoedische kamp als gevolg van de Chinees-Russische inspanningen op het gebied van energie, diplomatieke en militaire zaken. Doha’s beweging was ook te wijten aan de broedermoord diplomatieke en economische oorlog van Riyad tegen Doha, die nog een ander voorbeeld was van het aanstekelijke effect van de chaos gecreëerd door Washington, vooral op Amerikaanse bondgenoten Israël en Saoedi-Arabië.

Washington verliest militaire invloed in de regio dankzij de aanwezigheid van Moskou, en dit leidt traditionele Amerikaanse bondgenoten zoals Turkije en Qatar ertoe om zich te richten op een veld dat hoofdzakelijk bestaat uit de landen die tegen Washington zijn.

De militaire en diplomatieke nederlaag van Washington in de regio zal op de lange duur het mogelijk maken de economische structuur van het Midden-Oosten te veranderen. Een multipolaire realiteit zal de overhand hebben, waar regionale machten zoals Egypte, Turkije, Saoedi-Arabië en Iran zich gedwongen voelen om economisch te interageren met het hele Euraziatische continent als onderdeel van het Belt and Road Initiative.

Het basisprincipe voor Moskou en Peking is het gebruik van militaire, economische en diplomatieke middelen om de Verenigde Staten te beheersen in haar onophoudelijke drang om te doden, te stelen en te vernietigen.

Van het Midden-Oosten naar Azië

Peking heeft zich in Azië geconcentreerd op het diplomatieke veld, vergemakkelijkt de gesprekken tussen Noord- en Zuid-Korea, versnelt de interne dialoog op het schiereiland en sluit daarbij externe actoren zoals de Verenigde Staten uit (die alleen de bedoeling hebben om de besprekingen te saboteren). De militaire component van Peking heeft ook een belangrijke rol gespeeld, hoewel nooit rechtstreeks gebruikt zoals de Russische Federatie deed in Syrië. De opties van Washington ten aanzien van het Koreaanse schiereiland werden sterk beperkt door het feit dat grenzend aan de DVK enorme nucleaire en conventionele troepen waren, dat wil zeggen de afschrikking die Rusland en China boden. De gecombineerde militaire macht van de DVK, Rusland en China maakte elke hypothetische invasie en bombardement op Pyongyang een onpraktische optie voor de Verenigde Staten.

Net als in het verleden bleek de economische reddingslijn van Moskou naar Pyongyang bepalend voor het beperken van de gevolgen van het embargo en de complete financiële oorlog die Washington had uitgeroepen in Noord-Korea. Het bekwame diplomatieke werk van Peking en Moskou met Seoul leverde een effect op dat vergelijkbaar is met dat van Turkije in het Midden-Oosten, waarbij Zuid-Korea langzaam lijkt af te dwalen naar de multipolaire wereld aangeboden door Rusland en China, met belangrijke economische implicaties en vooruitzichten voor de eenwording van het schiereiland.

Rusland en China – door een combinatie van het spelen van een slim spel van diplomatie, militaire afschrikking en het aanbieden van het vooruitzicht van economische investeringen door het BRI aan het Koreaanse schiereiland – zijn erin geslaagd om Washington’s pogingen om chaos aan hun grenzen te ontketenen via het Koreaanse schiereiland te frustreren.

De Verenigde Staten lijken hun imperialistische mojo in Azië en het Midden-Oosten het meest significant te verliezen, niet alleen militair, maar ook diplomatiek en economisch.

De situatie is anders in Europa en Venezuela, twee geografische gebieden waar Washington nog steeds een groter geopolitiek gewicht heeft dan in Azië en het Midden-Oosten. In beide gevallen is de effectiviteit van de twee Chinees-Russische weerstand – in militaire, economische en diplomatieke termen – om verschillende redenen beperkter. Deze situatie, in overeenstemming met het principe van America First en de terugkeer naar de Monroe-doctrine, zal het onderwerp zijn van het volgende artikel.

Duitsland en Nederland verwerpen het ultimatum van Trump om terroristen te repatriëren

0
trump

Het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken verwerpt het ultimatum van Donald Trump voor Europa om de meer dan 800 terroristen die in Syrië zijn buitgemaakt, over te nemen.

Een terugkeer zou alleen mogelijk zijn als “we kunnen garanderen dat deze mensen hier onmiddellijk voor een rechtbank kunnen worden gestuurd en dat ze in hechtenis worden genomen”, zei de Duitse minister van buitenlandse zaken Heiko Maas maandag bij zijn aankomst op de vergadering. met hun tegenhangers in de Europese Unie (EU).

Om aan het verzoek van de baas van het Witte Huis te voldoen, voegde de bondskanselier eraan toe dat Duitsland “gerechtelijke informatie nodig heeft, en dat is nog steeds niet het geval”. Naar zijn mening zijn de voorwaarden voor een repatriëring “niet zo eenvoudig”, maar “uiterst moeilijk uit te voeren”.

Op zaterdag riep Trump Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en andere Europese bondgenoten op om meer dan 800 strijders van de terroristische groep ISIL (Daesh, in het Arabisch) terug te nemen en hen te vervolgen.

Anders dreigde de president, Washington zal “gedwongen worden om hen te bevrijden” , “alternatief” dat “niet goed is”. Volgens verschillende analisten vrezen Europese landen dat Trump zijn bedreiging zal vervullen en de veiligheid van het continent in gevaar zal brengen door ze vrij te geven.

Donald J. Trump on Twitter

The United States is asking Britain, France, Germany and other European allies to take back over 800 ISIS fighters that we captured in Syria and put them on trial. The Caliphate is ready to fall. The alternative is not a good one in that we will be forced to release them……..

Hoewel verschillende landen, zoals Oostenrijk en Hongarije, terughoudend zijn geweest ten aanzien van het verzoek van de VS, zei de hoge Duitse ambtenaar dat hij dergelijke repatriëring zal behandelen met zijn Europese collega’s, met name de Britten en de Fransen.

Frankrijk, ondertussen, via zijn Minister van Justitie, Nicole Belloubet, zei op maandag dat het Franse land zijn positie op de jagers in naam niet heeft veranderd. “Voor nu, Parijs reageert niet op de eisen” van Trump, zei hij.

Het Verenigd Koninkrijk heeft op zijn beurt benadrukt dat buitenlandse strijders moeten worden berecht in het land waar zij de misdaden hebben gepleegd en hebben aangekondigd dat zij het burgerschap hebben ingetrokken bij honderd vermeende terroristen met een dubbel Brits staatsburgerschap.

Stef Blok laat luid neen horen tegen Donald Trump: Nederland gaat geen ISIS-strijders opnemen

Nederland is niet van plan ISIS-strijders op te nemen uit Syrië in reactie op de boodschap van de Amerikaanse president Donald Trump dat de VS er anders 800 vrijlaten. Minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok (VVD) zei na afloop van overleg met zijn EU-collega’s in Brussel dat hij ook van hen geen voornemens heeft gehoord om ‘nu opeens hun strijders terug te gaan halen’. De lidstaten blijven nauw contact met elkaar houden over dit onderwerp.

D66-voorman Rob Jetten zei eerder op de dag dat Nederland met andere Europese landen in gesprek moet over het opnemen van staatsburgers die in Syrië voor terreurbeweging ISIS hebben gevochten. “We moeten voorkomen dat ISIS-strijders gaan rondreizen zonder dat we zicht op ze hebben. Als ze onder de radar terugkomen, is dat voor de veiligheid absoluut niet verstandig.”

Sybrand Buma (CDA) benadrukte nooit voor het terughalen van ISIS-strijders te zijn geweest. Ook Gert-Jan Segers van de ChristenUnie heeft zo zijn bedenkingen. “Het is een groot risico, dit zijn mensen die oorlogsmisdaden hebben begaan. We moeten per geval goed kijken of het veilig en verantwoord is”, zegt hij over het opnemen van ISIS-strijders met de Nederlandse nationaliteit.

De Nederlandse regering heeft eerder gezegd geen Nederlandse Syrië-gangers op te willen halen uit de Koerdische kampen in Noord-Syrië. Dat is te gevaarlijk, vindt het kabinet. Als Syrië-gangers zich zelf bij een Nederlandse diplomatieke post in een van de buurlanden melden, kunnen ze worden gerepatrieerd.

Wel loopt er in opdracht van de rechtbank in Rotterdam een onderzoek om te kijken of het mogelijk is om zes Nederlandse ISIS-vrouwen in Irak op een veilige manier bij een Nederlandse diplomatieke post af te leveren, zei Blok. Berechting in Irak is geen optie, samenwerking hierover met dat land kan pas als de doodstraf is afgeschaft, benadrukte hij.

Er is geen voornemen verdere actie te ondernemen om ISIS-strijders naar Nederland te halen, aldus de bewindsman. Het ministerie van Justitie en Veiligheid zei ook al dat de tweets van Trump vooralsnog geen reden zijn om het beleid te wijzigen.

Militaire NAVO-installaties in de wereld tegen Rusland

0
navo

Temidden van de ingewikkelde betrekkingen tussen de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) en Rusland, breidt het Bondgenootschap zich uit naar het oosten.

navo

Het Atlantisch Bondgenootschap, dat sinds 2001 in Afghanistan aanwezig is, heeft zijn militaire aanwezigheid in Europa sinds 2014 geïntensiveerd met behulp van de vermeende Russische link in de Oekraïne-crisis .

Moskou heeft herhaaldelijk beschuldigingen van het Westen afgewezen en gewaarschuwd dat deze uitbreiding naar Russische grenzen de stabiliteit en veiligheid in de regio zou kunnen ondermijnen.

In deze infographic informeren we u over de belangrijkste militaire installaties van de Atlantische Alliantie in de wereld, vooral in Europa en Afghanistan.

DENK ziet ze een beetje vliegen

0
DENK

DENK: “Als senator kan Selçuk Öztürk straks een stokje steken voor de wanhopige wetten van Wilders!”

DENK ziet ze een beetje vliegen. Ze willen de Eerste Kamer in om Wilders’ “wanhopige wetten” tegen te houden, zo schrijven ze op Facebook. Dat is natuurlijk een beetje kolder.

Nu DENK heeft onthuld dat ze Tweede Kamerlid Selçuk Öztürk naar voren schuiven als lijsttrekker kan de campagne voor de Eerste Kamerverkiezingen écht beginnen. De Nederturkse partij doet dat met een video op Facebook (zonder op maat geknipte beelden uit de Tweede Kamer – hoe bestaat het, hè?). Nu is die video ook niet bijster bijzonder, maar wél de tekst die de partij bij de video heeft bijgesloten.

Men gaat daarin niet uit van de eigen (ideeën)kracht, maar zegt vooral de Eerste Kamer in te willen om de plannen van Geert Wilders te bestrijden:

DENK

Als senator kan Selçuk Öztürk straks een stokje steken voor de wanhopige wetten van Wilders! Samen met meer dan honderd mensen, vanuit heel Nederland, liepen wij door Rotterdam. Gisteren werd Selçuk…

“Als senator kan Selçuk Öztürk straks een stokje steken voor de wanhopige wetten van Wilders!

Samen met meer dan honderd mensen, vanuit heel Nederland, liepen wij door Rotterdam. Gisteren werd Selçuk Öztürk gepresenteerd als lijsttrekker voor de Eerste Kamer bij het monument voor de gastarbeiders. Met jouw stem kunnen wij straks een nieuw fris geluid laten horen in de Eerste Kamer.”

Waarschijnlijke werken zulke teksten prima om het DENK-electoraat op te zwepen, maar het klopt natuurlijk van geen kant. Want die zogenaamde “wanhopige wetten van Wilders”? Die moeten eerst door de Tweede Kamer worden aangenomen voordat de Eerste Kamer zich erover mag buigen. Neem bijvoorbeeld Wilders’ wetsvoorstel om de islam te verbieden – geen schijn van kans in de Tweede Kamer. Dus het komt niet in de Eerste Kamer, waar sowieso al geen meerderheid is voor het plan – ook zonder DENK. En dus is daar echt geen Öztürk nodig om een definitieve streep door dat plan te trekken.

Maar ja, DENK en feiten, hè? Lastig, lastig, lastig…

Juncker ’geschokt’ door Hongaarse campagne

0
juncker

De Europese Commissie is ’geschokt’ door een Hongaarse campagne waarin voorzitter Jean-Claude Juncker ervan wordt beschuldigd Hongarijes veiligheid in gevaar te brengen door migratie te bevorderen. Junckers woordvoerder spreekt van een ,,lachwekkende samenzweringstheorie’’.

,,Er is geen complot, Hongaren hebben recht op feiten, geen fictie’’, aldus de zegsman. ,,Het is niet waar dat de EU nationale grensbescherming ondermijnt, integendeel.’’ Lidstaten bepalen zelf hoe ze omgaan met legale migratie, voegt hij daaraan toe.

Op de Hongaarse posters is Juncker te zien met de Amerikaans-Hongaarse filantroop George Soros, die de regering-Orban al langer als een vijand beschouwt. Ze willen met verplichte migrantenquota komen en het recht van lidstaten op grensbescherming verzwakken, staat erbij.

In eerdere campagnes nam de eurosceptische Hongaarse regering Brusselse politici als GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini, de liberaal Guy Verhofstadt en vicevoorzitter Frans Timmermans van de Europese Commissie al onder vuur. Minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken) vroeg de regering in Boedapest eerder te stoppen met deze lastercampagnes.

De Telegraaf on Twitter

Juncker is geschokt door anti EU campagne van Hongarije https://t.co/rKLg5cqP6A

De Fidesz-partij van Orban maakt deel uit van de Europese Volkspartij (EVP), waaraan ook het CDA is verbonden, evenals Juncker. De Luxemburger vindt dat er geen plaats is voor Fidesz, maar het EVP-bestuur denkt daar anders over.

Verhofstadt spreekt van een schande. ,,Wat in godsnaam moet een man doen om uit een club te worden gegooid?’’, valt Sargentini hem bij. Haar rapport over de ondermijning van de rechtsstaat door de regering-Orban leidde ertoe dat het Europees Parlement in september artikel 7, de zwaarste strafprocedure in het EU-verdrag, activeerde. Die kan in theorie leiden tot opschorting van het stemrecht van de Hongaarse regering in EU-ministerraden. EU-ministers, onder wie Blok, bespreken dinsdag opnieuw hoe het hiermee verder moet.

Trump waarschuwt Maduro-loyalisten: “Je zal alles verliezen”

0
venezuela

De Amerikaanse president Donald Trump (Rep.) waarschuwde op maandag leden van het Venezolaanse leger die trouw blijven aan de socialistische president Nicolas Maduro. Ze zouden op die manier hun toekomst en hun leven op het spel zetten, aldus Trump. 

Tijdens een toespraak voor Venezolaanse en Cubaanse migranten in Miami waarschuwde de Amerikaanse president Donald Trump (Rep.) leden van het Venezolaanse leger die trouw bleven aan president Nicolas Maduro. “Je zal geen veilige haven, geen gemakkelijke uitgang en geen uitweg vinden. Je zal alles verliezen”, zei Trump. In dezelfde toespraak noemde Trump het socialisme een “stervende” ideologie in het westelijk halfrond.

Donald J. Trump on Twitter

Today more than 50 countries around the world now recognize the rightful government of Venezuela. The Venezuelan people have spoken and the world has heard their voice. They are turning the page on Socialism and Dictatorship; and there will be NO GOING BACK!

“Alle opties liggen op tafel”

Trump waarschuwde het Venezolaanse leger om door de VS gesteunde oppositiepolitici en hun leider Juan Guaido niet te deren. Trump vraagt daarnaast aan de militairen om het amnestieaanbod van Guaido te accepteren. De Amerikaanse president eist ook dat voedsel, hulp en andere medicijnen worden toegelaten. Guaido heeft gezegd dat de Amerikaanse hulp zaterdag over land en over zee naar Venezuela gebracht zal worden.

De Venezolaanse president Nicolas Maduro heeft steeds ontkend dat Venezuela te maken heeft met een humanitaire crisis. Maduro vreest dat een dergelijke erkenning kan aangegrepen worden om een militaire interventie uit het buitenland te rechtvaardigen. De Amerikaanse president wil dan ook een militaire interventie niet uitsluiten. “Wij streven naar een vreedzame machtsoverdracht, maar alle opties liggen op tafel”, klinkt het.

Maar hoewel de Amerikanen proberen aan te sturen op muiterij binnen het Venezolaanse leger, zijn er tot nu toe weinig overlopers.

Maduro: “Wij zijn geen bedelaars”

Maduro noemde de toespraak van Trump “nazistisch” en zei dat hij deed alsof hij de eigenaar van Venezuela was. “Wij zullen niet van het eervolle Venezuela een Venezuela van bedelaars maken”, zei Maduro. “Wij zullen het niet accepteren.” Madura wees erop dat Venezuela reeds humanitaire hulp ontvangt van Rusland.

Maduro staat al langer onder druk. De autoritaire leider wordt al jaren gevraagd om de teugels te vieren, maar ondanks de hyperinflatie, honger en massa-emigratie wil de president hier niet op in gaan. Op 23 januari riep oppositieleider Juan Guaido – nochtans ook van socialistische signatuur – zich uit tot interim-president, waarna een crisis ontstond.

Amerika: 16 deelstaten spannen rechtszaak aan tegen muur Trump

0

De advocaten-generaal van 16 deelstaten, waaronder het linksliberale New York en Californië, hebben een rechtszaak aangespannen bij het Hof van Beroep voor het 9e circuit. Aanleiding hiervoor is de noodtoestand die president Donald Trump (Rep.) heeft uitgeroepen teneinde zijn grensmuur te kunnen bouwen.

Vorige week kondigde Trump aan om de noodtoestand uit te roepen. Hierdoor kan een Amerikaanse president budgettaire bevoegdheden verkrijgen en het Congres omzeilen, alwaar Democraten al enkele jaren Trumps muurplannen dwarsbomen. Volgens de rechtse president zou de situatie met de duizenden illegale migranten nabij de Mexicaanse grens immers zodanig ernstig zijn dat een noodsituatie gerechtvaardigd is. Zestien van de vijftig Amerikaanse deelstaten zijn het daar echter niet mee eens.

Arjen van der Horst on Twitter

Zestien staten vechten Trumps noodtoestand aan via de rechter. https://t.co/xfRJ7DN8b3

“Trump steelt belastinggeld om zijn muur te bekostigen”

Volgens deze staten handelt Trump tegen de Amerikaanse grondwet. Naast Californië en de staat van New York gaat het om Colorado, Connecticut, Delaware, Hawaï, Illinois, Maine, Maryland, Michigan, Minnesota, Nevada, New Jersey, New Mexico, Oregon en Virginia. Zij beweren dat er helemaal geen noodtoestand aan de Mexicaanse grens is. “We dagen de president voor de rechtbank om te voorkomen dat hij eenzijdig geld steelt van de belastingbetalers”, zo stelt de Californische procureur-generaal Xavier Becerra. Becarra heeft evenwel een activistisch imago. Hij vocht besluiten van Trumps regering reeds 45 maal aan.

Ook het Hof van Beroep voor het 9e circuit werd door Republikeinen al verschillende malen bekritiseerd. Volgens Trump en co zouden de rechters aldaar een linkse voorkeur uitdragen. De rechtbank vernietigde ook verschillende malen de selectieve migratieban van de Amerikaanse regering in het begin van de legislatuur. Trump noemde de rechtbank in dit kader “schandelijk”. Opvallend: Trump had vorige week in snijdend sarcastische bewoordingen nog een rechtszaak voorspeld.

Eerder deze maand kwamen de Republikeinen van Trump en de Democraten, die thans een meerderheid bezitten in het Huis van Afgevaardigden (maar niet in de senaat), tot een budgettair akkoord dat een einde maakte aan de ‘shutdown’ die de Amerikaanse overheid deels lam legde. In dit akkoord werd 1,4 miljard dollar vrijgemaakt voor een grensmuur, maar de president wil echter meer middelen, en probeert deze nu te verkrijgen via de noodtoestand, die hij vorige week uitriep.

Wilders onverbiddelijk na energiekosten-echec kabinet: ‘Rutte is een LEUGENAAR’

0
rutte

Geert Wilders wil niets weten van rekenfoutjes die het kabinet al dan niet gemaakt zou hebben bij het vaststellen van de vermoedelijke stijging van de energierekening. Staatssecretaris Mona Keijzer beriep zich op een vergissing met oude gegevens, maar de PVV-voorman ziet er niets minder dan opzet in: er is bewust gelogen, en dat maakt premier Rutte een “leugenaar”, zo stelt hij onomwonden op Twitter.

Geert Wilders on Twitter

Rutte: “Mensen zullen ook merken in de portemonnee dat het wat beter gaat.” De energierekening stijgt toch met gemiddeld € 334, de ziektekostenpremie is gestegen, de boodschappen zijn duurder door de hogere btw, de huren stijgen, pensioenen gekort etc. #StemRutteWeg #StemPVV

Een ernstige blamage voor het kabinet vanochtend. Over een maand gaan we naar de stembus, maar nu moest het kabinet toegeven flink geblunderd te hebben met getallen over de energiekosten. Als er dit jaar al een stijging was, zou deze miniem zijn, aldus staatssecretaris Keijzer eind vorig jaar. Vandaag moest ze door het stof: de verhoging was meer dan €330 per huishouden. Niets ‘valt wel mee’, dus.

PVV-leider Geert Wilders vindt dat onvergeeflijk. Hij toog dan ook naar Twitter om daar premier Rutte uit te maken voor LEUGENAAR, groot gephotoshopt op een beeltenis van de premier in de Tweede Kamer. Wilders somt op wat er allemaal duurder is geworden:

“De energierekening stijgt toch met gemiddeld € 334, de ziektekostenpremie is gestegen, de boodschappen zijn duurder door de hogere btw, de huren stijgen, pensioenen gekort etc.”

En het medicijn? Tja, het is campagnetijd. Dus dat laat zich raden:

“Stem Rutte weg. Stem PVV”

Hoe kan het ook anders, hè?

Via:.dagelijksestandaard.nl/

Catalonië wil vrij zijn zonder het juk van dictatuur uit Madrid en de EU

0
catalonie
Pro-independence demonstrators demonstrate in Barcelona in support of the leaders of social movements in Catalonia imprisoned since October 16, on November 16, 2017. (Photo by Miquel Llop/NurPhoto)

De Spaanse regering besloot terug te grijpen in haar geschiedenis en leende van het toneelstuk van de oude Spaanse fascistische dictator Francisco Franco in het omgaan met het besluit van Catalonië om onafhankelijkheid van het Spaanse koninkrijk als de Republiek Catalonië te verklaren. Het besluit van de Catalaanse regering om de onafhankelijkheid te verklaren volgde op een referendum op 1 oktober in de regio dat resulteerde in een “ja” voor onafhankelijkheid.

De Spaanse premier Mariano Rajoy, wiens Populair Partij een directe politieke afstammeling is van de fascistische Falangistische Partij van Franco, verspilde geen tijd aan het voor het eerst oproepen van Artikel 155 van de Spaanse Grondwet, waardoor het Spaanse Koninkrijk directe regels oplegt aan regio’s die niet vasthouden aan de whiplashing vanuit Madrid. Catalonië is het eerste, maar mogelijk niet het laatste slachtoffer van het Spaanse neo-fascisme dat voor de hele wereld wordt getoond.

Tijdens de Spaanse burgeroorlog vochten de Catalanen en de Basken met dapperheid namens de Spaanse Tweede Republiek tegen de fascistische krachten van Franco en zijn fascisten. Adolf Hitler en Benito Mussolini zorgden voor volledige steun voor Franco, net zoals de Europese Unie, de NAVO en de Verenigde Staten Rajoy volledig hebben gesteund in zijn confrontatie met Catalonië. De Spaanse King Felipe VI, de speech van 3 oktober, waarin hij de pro-onafhankelijkheidsresultaten van het Catalaanse referendum veroordeelde, werd door veel Catalanen, evenals door andere groepen zoals de Basken, Galiciërs en Andalusiërs gezien als een onnodige betrokkenheid bij de politiek. Niet alleen de Catalanen, maar ook anderen in heel Spanje, vroegen om de sloop van de monarchie van de Bourbon-familie en de vestiging van de Spaanse Derde Republiek. De Bourbons hebben weinig respect onder de werkende volkeren van Spanje en Frankrijk.

De reactie van Spanje op de onafhankelijkheid van Catalonië was snel en doet denken aan Hitler’s blussing van de onafhankelijkheid van Oostenrijk in zijn beruchte “Anschluss” (unie) tussen nazi-Duitsland en Oostenrijk. Rajoy gaf opdracht tot het ontslag van de Catalaanse eerste minister Carles Puigdemont; zijn hele kabinet, hoofd van de Catalaanse politie Mossos d’Esquadra, Jose Luis Trapero, Catalaanse vertegenwoordigers in Madrid, Brussel, Straatsburg, Londen, Parijs, Kopenhagen, Rome, Berlijn, Vaticaanstad, Lissabon, Rabat, Warschau, Wenen, Zagreb en Genève; en zelfs Catalaanse leraren. De Catalaanse ministers werden vervangen door lisp-sprekende Castiliaanse apparatsjiks die naar de Catalaanse hoofdstad Barcelona werden gestuurd om per fiat alle Catalaanse overheidsinstellingen te beheren. Spaanse vicepremier Soraya Saenz de Santamaria nam de taak van Puigdemont over, terwijl de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken Juan Ignacio Zoido de Catalaanse politiefuncties van Trapero overnam. Politietaken in Catalonië werden grotendeels overgedragen van de Mossos d’Esquadra naar de gevreesde “Guardia Civil”, de beruchte politieke handhavers voor het fascistische regime van Franco die door Franco werden gecreëerd als een Spaanse versie van de Gestapo van nazi-Duitsland.

Het regime van Madrid kondigde aan dat er op 21 december van dit jaar nieuwe Catalaanse verkiezingen zullen worden gehouden, maar het is verre van duidelijk of de pro-onafhankelijkheidspartijen van Catalonië kandidaten mogen uitdelen. Madrid mag alle onafhankelijke partijen en groepen van Catalonië verbannen, inclusief “Junts Pel Sí” (“Together For Yes”) en de Popular Unity Candidacy (CUP), waardoor alleen pro-Spaanse partijen zoals Rajoy’s neofascistische Popular Party en de accommodatiestop socialisten, Ciudadanos en George Soros gefinancierde Podemos op de stemming. Bovendien heeft Madrid gedreigd alle Catalaanse onafhankelijkheidsleiders voor opruiing voor de rechter te slepen. Sedatie-veroordelingen naar Spaans recht hebben een maximale gevangenisstraf van 15 jaar.

Madrid beval ook een speciale commissie van de Catalaanse regering te sluiten die onderzoek deed naar het Spaanse politiegeweld tegen Catalaanse burgers tijdens pro-onafhankelijkheidsdemonstraties na het referendum van 1 oktober. Onheilspellend bevalen de autoriteiten van Madrid de ontslagen politiechef Trapero om zijn paspoort in te leveren, een teken dat Madrid overweegt beslag te leggen op de paspoorten van alle onafhankelijkheidsleiders van Catalonië om te voorkomen dat ze een regering van de republiek Catalonië in ballingschap uitbuiten. Het precedent voor deze actie was de anti-Franco Spaanse regering-in-ballingschap die in 1939 in Parijs werd opgericht na Franco’s inbeslagname van Spanje. Na de inval van de nazi-Duitsland in 1940 in Frankrijk, verhuisde de regering-in-ballingschap naar Mexico-stad, waar het werd erkend door Mexico, Panama, Guatemala, Venezuela, Polen, Tsjechoslowakije, Hongarije, Joegoslavië, Roemenië en Albanië tot zijn ontbinding in 1977 nadat de zogenaamde “constitutionele monarchie” van Spanje was hersteld na de dood van Franco. De inbeslagname van paspoorten door Catalaanse functionarissen en de sluiting van Catalaanse buitenlandse missies in het buitenland door Madrid is duidelijk bedoeld om te voorkomen dat een Catalaanse regering in ballingschap wordt gevormd.

Vandaag de dag hebben Rajoy en zijn junta de steun van alle belangrijke bedrijfsperiodes in Spanje,  El País ,  El Mundo ,  ABC ,  El Razón , en Barcelona’s krant  La Vanguardia. Er zijn echter geen officiële uitspraken of steunbetuigingen van Donald Trump, Angela Merkel, Theresa May en Jean-Claude Juncker die Rajoy’s misdadigers in staat zullen stellen Catalonië onder zijn laars te houden. De toekomst van Catalonië zal worden bepaald door zijn eigen mensen en hun vrienden in het buitenland, van wie velen zich hebben verzameld voor de zaak van Catalonië.

Zodra Catalonië zijn onafhankelijkheid had verklaard, begonnen berichten van steun naar Barcelona te stromen. Jean-Guy Talamoni, de president van de Nationale Assemblee van Corsica, een Frans eiland waar het onafhankelijkheidsgevoel sterk is, prees de ‘geboorte van de Republiek Catalonië’. Carole Delga, de president van de Franse regio Occitanië, waar het Catalaans wordt gesproken in het departement Pyrénées-Orientales, erkende Occitanië’s sterke banden met Catalonië en riep op tot dringende gesprekken tussen de Spaanse en de Catalaanse autoriteiten om de burgerlijke vrede te handhaven.

De eerste minister van Schotland, Nicola Sturgeon, die een tweede referendum over de onafhankelijkheid van Schotland heeft beloofd, heeft steun uitgesproken voor Catalonië.De leider van de regering van de Schotse Nationale Partij in Edinburgh zei: “Het recht op zelfbeschikking is een belangrijk internationaal principe en ik hoop dat het zeer gerespecteerd zal worden in Catalonië en overal elders.” Er is alle reden om te geloven dat Rajoy neemt beslag op de paspoorten van de Spaanse Europese Unie van Catalaanse leiders om te voorkomen dat zij een regering in ballingschap vestigen in Edinburgh of Glasgow, twee steden van waaruit zij satellietverbindingen voor satellietcommunicatie kunnen hebben en directe toegang tot de grote steden van Europa. is een grote mate van steun onder de Schotten voor de Catalaanse onafhankelijkheid. Het nieuwe Catalaanse Defensiecomité Schotland organiseert oppositie tegen de agressie van Madrid tegen Catalonië. Het heeft verklaard: “De wreedheid en repressie die de Catalanen hebben bezocht, mogen niet worden voortgezet of worden gelegitimeerd.” De commissie beperkt zich niet alleen tot haar activiteiten in Schotland en pleit voor een Europese beweging als speerpunt .

De zaak van Catalonië wordt ook gesteund door Jan Peumans, de spreker van het Vlaams regionaal parlement. Onder verwijzing naar het voorbeeld van Schotland zei Peumans over Catalonië en zijn eigen regio van Vlaanderen, dat onafhankelijkheid van dergelijke regio’s een ‘evolutie is die geen enkele Europese regering kan vermijden’.

Regionale leiders in de regio’s Lombardije en Veneto in Italië, die beide in hun stem gaven aan meer autonomie bij recente referenda, verzamelden zich tot de kant van Catalonië en veroordeelden Spanje’s arrestatie en intimidatie van Catalaanse leiders.Separatistische leiders op de Faeröer, die in 1946 stemden voor onafhankelijkheid van Denemarken om de Deense regering alleen maar te zien buigen voor druk vanuit Washington om de Deense eilanden te behouden, hopen de stem van 1946 te herhalen in april 2018 voor een nieuwe grondwet voor een onafhankelijk referendum Faeröer. De verklaring van de Republiek Catalonië heeft niet alleen de Faeröer maar ook Groenlanders aangemoedigd die een totale onderbreking van de Deense (en NAVO-) controle willen zien.

De repressie van rajoy’s junta in Catalonië zou ook het verlangen van de Baskische regio naar onafhankelijkheid opnieuw kunnen doen ontbranden. De Baskische guerrillagroep ETA heeft in 2010 een eenzijdig staakt-het-vuren afgekondigd, maar deze is nooit volledig ontwapend. Als de Spaanse onderdrukking van Catalonië slaagt, kunnen de Basken zichzelf als de volgende op deze lijst zien. In tegenstelling tot de Catalanen hebben de Basken Madrid laten zien dat ze heel goed in staat zijn om een ​​oorlogshuis naar het centrum van de Spaanse staat in Madrid te brengen. De Galiciërs zien misschien ook hun autonomie in gevaar en een mobilisatie van de gewapende “Restistencia Galega” zou Madrid dwingen om meerdere fronten te trotseren, niet alleen in Catalonië en Baskenland, maar ook in Galicië.

De Spanjaarden en zijn pro-fascisten in het land zouden er goed aan doen te luisteren naar de Catalaanse protestanten die vanuit de straten van Barcelona zingen hun traditionele Catalaanse liederen en één van de musical “Les Misérables” die zich zorgen moet maken over de marionettenminister voor de Bourbon-koning van Spanje: “Do hoor je de mensen zingen? Een lied van boze mannen zingen? Het is de muziek van een volk dat geen slaven meer zal zijn! … Wil je meedoen aan onze kruistocht? Wie zal er sterk zijn en met mij opstaan? Voorbij de barricade. Is er een wereld die je graag wilt zien? Doe dan mee aan het gevecht. Dat geeft je het recht om vrij te zijn! “

De fascisten uit Brussel zullen de Catalanen en politieke gevangenen NOOIT hulp bieden

1
catalonie

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog vluchtten veel loyalistische leiders en supporters van de Spaanse Republikeinse regering naar ballingschap om hun strijd tegen de Spaanse fascistische dictatuur van Generalissimo Francisco Franco vanuit het buitenland te voeren. 

2018 begint te voelen als 1939. Na de val van de Tweede Spaanse Republiek aan Franco, die werd geholpen door nazi-Duitsland en fascistisch Italië, vluchtten de Spaanse president Manuel Azaña en premier Juan Negrin naar ballingschap in Frankrijk.Na de verklaring van onafhankelijkheid van Catalonië van 27 oktober 2017 door het Catalaanse parlement en de ontbinding van de Catalaanse regering door Franco’s proto-fascistische opvolger, de Spaanse premier Manuel Rajoy, vluchtten de belangrijkste leden van de Catalaanse regering naar ballingschap.

Andere Catalaanse leiders werden gevangen gezet in Madrid, waar ze wachten op rechtszaken tegen opruiing en rebellie. De leider van de pro-onafhankelijkheid Popular Unity Candidature (CUP), Anna Gabriel, bereikte politiek asiel in Zwitserland, waar ze de Zwitserse krant Le Temps vertelde: “Ik ga niet naar Madrid. . . Omdat ik thuis geen eerlijke rechtszaak zal hebben, heb ik gezocht naar een land dat mijn rechten kan beschermen. “Net als bij de loyalisten die gevangen zijn gezet onder Franco, hebben de Catalaanse onafhankelijkheidsleiders, die een meerderheid genieten in het nieuw verkozen Catalaanse parlement, te maken met decennia in Spaanse gevangeniscellen onder het door de EU gesteunde regime van Madrid.

Rajoy, zoals Franco, benoemde geen Catalaans maar een Spaans Castiliaans, vice-premier María Soraya Sáenz de Santamaría Antón, als waarnemend president van de Generalitat in Barcelona. Rajoy, zoals het geval was met Franco, heeft Galicische roots.Franco’s heerschappij was berucht om het uitroeien van de Catalaanse regering, taal, cultuur en nationale identiteit en Rajoy, wiens Spaanse Volkspartij de ideologische en chronologische erfgenaam is van de Falangisten van Franco, doet zijn best om de ideologische voorstander van zijn partij na te streven. Anders dan in 1936, toen Adolf Hitler en Benito Mussolini naar de zijde van Caudillo Franco kwamen, in 2018, zijn het Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker en Donald Tusk van de Europese Raad die zich tot de rangen van Rajoy ronselen.

De Spaanse regering-in-ballingschap werd erkend door slechts een handvol naties, waaronder Venezuela en Mexico. Hoewel Frankrijk de verbannen regering niet erkende, bood het slechts een paar van zijn leiders toevlucht. Over het algemeen was Frankrijk in tegenstelling tot de Spaanse republikeinen in 1939 net als bij de Catalanen vandaag.Twee achtereenvolgende Franse linkse linkse predikanten, Leon Blum en Edouard Daladier, bevalen Spaans republikeins militair personeel en burgers die asiel zochten in Frankrijk, bijgewoond in “verzamelcentra” in St. Cyprien, Gurs, en Le Vernet werden al snel concentratiekampen. 

Toen de nazi’s Frankrijk in juli 1951 overnamen, werden de Spaanse republikeinse geïnterneerden overgebracht naar Duitse concentratiekampen en hun dood. Ironisch, onder degenen die samen met de Spaanse Republikeinen naar de nazi-concentratiekampen in Buchenwald en Dachau waren overgebracht waren de twee Franse premiers – Blum en Daladier – die de Spaanse loyalistische vluchtelingen opdracht gaven tot Franse interneringskampen. Door het verwelkomen van de welkomstmat voor de verbannen regering in Catalonië niet uit te brengen, volgde de Franse president Emmanuel Macron het precedent van Blum en Daladier. Puigdemont en zijn ministers werden in plaats daarvan verwelkomd in België, waar het politiek sterke Vlaamse onafhankelijkheidsblok ervoor zorgde dat ze veilig zouden zijn tegen Spaans-geïnitieerde arrestatiebevelen van INTERPOL. 

De Franse president Emmanuel Macron volgde het precedent van Blum en Daladier. Puigdemont en zijn ministers werden in plaats daarvan verwelkomd in België, waar het politiek sterke Vlaamse onafhankelijkheidsblok ervoor zorgde dat ze veilig zouden zijn tegen Spaans-geïnitieerde arrestatiebevelen van INTERPOL. De Franse president Emmanuel Macron volgde het precedent van Blum en Daladier. Puigdemont en zijn ministers werden in plaats daarvan verwelkomd in België, waar het politiek sterke Vlaamse onafhankelijkheidsblok ervoor zorgde dat ze veilig zouden zijn tegen Spaans-geïnitieerde arrestatiebevelen van INTERPOL.

De Venezolaanse president Nicolas Maduro was een van de weinige wereldleiders die de Catalaanse onafhankelijkheidszaak steunde en verklaarde: “Resist, Catalonië! Latijns-Amerika bewondert je. “Mexico, dat de Spaanse loyale regering steunde, was echter niet zo gul met de Catalanen. De Mexicaanse minister van Buitenlandse Zaken Luis Videgaray Caso vertelde de Spaanse krant El Pais: “Als Catalonië kiest voor onafhankelijk worden van Spanje, zal de regering van Mexico het niet erkennen als een soevereine staat.” De Nationale Vergadering van Quebec heeft een verklaring uitgegeven die de Catalaanse zaak steunt, maar de Canadese premier Justin Trudeau gaf een typische Canadese liberale partij uit om de Spaanse grondwet te respecteren, een feitelijk knikje naar de autoriteiten van Madrid voor hun acties.

Vanuit het Vaticaan deed paus Franciscus I zijn uiterste best om de na-nazi-paus Pius XII na te streven, die in 1939 toetrad tot het pausdom – in hetzelfde jaar dat de Spaanse loyalisten tot ballingschap werden gedreven – het Catalaanse nationalisme veroordeelde en de Europese Unie. Het is geen geheim dat het Vaticaan de Europese Unie ziet als een modern Romeins rijk van de moderne tijd. Pius XII maakte geen bezwaar toen in 1943 de persoonlijke priester van Franco, Josemaría Escriva, de pro-fascistische katholieke orde oprichtte, het Opus Dei. Volgens zijn persoonlijke assistent wordt Escriva geregistreerd als: “Hitler kon niet zo’n slecht persoon zijn geweest. Hij had geen zes miljoen kunnen vermoorden. Het kon niet meer zijn dan vier miljoen. “Escriva gaf de stempel van goedkeuring van de katholieke kerk aan Franco’s beleid van culturele uitroeiing van de Catalaanse en Baskische volkeren.

Opus Dei heeft hulp verleend aan fascistische regimes over de hele wereld, inclusief de juntas van Argentinië, het thuisland van paus Franciscus. Als pater Jorge Mario Bergoglio in Buenos Aires is Francis beschuldigd van het afstaan ​​van twee priesters aan de veiligheidstroepen van de Argentijnse junta tijdens de smerige oorlog van de jaren zeventig. Pro-Vaticaanse propagandisten hebben geprobeerd om de tweestrijd tussen Bergoglio en het Argentijnse fascistische regime te vergoelijken. Daarom zou het geen verrassing moeten zijn dat de huidige Paus schouder aan schouder staat met de Opus Dei-geteisterde regering van Rajoy; zijn proto-fascisten in Madrid, waaronder de corrupte Borbón-monarch van Spanje, koning Felipe VI; en het moderne Heilige Romeinse Rijk dat heerst vanuit het hoofdkwartier van de EU in Brussel.

Net als tijdens de Spaanse Burgeroorlog, hebben de Bretonse en Corsicaanse nationalisten in Frankrijk zich teruggetrokken aan de zijde van de Catalaanse onafhankelijkheid, net zoals hun voorouders de Spaanse loyalisten steunden, waaronder de Catalanen en de Spaanse Basken in de late jaren dertig. Hoewel Macron’s coalitie een meerderheid van zetels won in de parlementsverkiezingen van juli 2017, duurde het geen enkele zetel in Corsica. Jean-Guy Talamoni, de president van de Corsicaanse Assemblee, beloofde dat Corsica over tien jaar het voorbeeld van Catalonië zou volgen bij het verklaren van de onafhankelijkheid. Catalonië en Corsica zijn tegenwoordig niet onafhankelijk dankzij deals die honderden Europese landen honderden jaren geleden hebben uitgewerkt. Vandaag de dag, in plaats van alleen Spaanse en Franse vorsten die de toekomst van Catalonië en Corsica bepalen,

Net zoals de troepen van Franco patrouilleerden in de Pyreneeën tijdens de burgeroorlog op zoek naar loyalisten die het Franse grondgebied binnendrieën. De Spaanse minister van Binnenlandse Zaken Juan Ignacio Zoido, een Andalusiër, bestelde patrouilles aan de Spaans-Franse grens om Puigdemont en zijn aanhangers te voorkomen van clandestien het invoeren van Catalonië uit Frankrijk. Zoido werd geciteerd door de Daily Telegraph in het Verenigd Koninkrijk toen hij de Spaanse veiligheidstroepen opdracht gaf om op zoek te gaan naar Puigdemont en andere ballingen die naar Catalonië terugkeerden “per helikopter, ULM of boot.” Zoido had tijdens de jaren dertig van de vorige eeuw een van Franco’s generaals kunnen channelen oorlog.

In tegenstelling tot het Rajoy-regime, dat de Spaanse rechtbanken en grondwet heeft misbruikt om Catalaanse politieke leiders gevangen te zetten op geheimzinnige en verzonnen beschuldigingen van opruiing en rebellie, is de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging open en transparant geweest over haar doelstellingen. Een duidelijke meerderheid van het Catalaanse volk wil vrij zijn van de ketenen van het Castiliaanse imperialisme en culturele en politieke superioriteit. Het Catalaanse onafhankelijkheidsbestuur, verbannen in België, Zwitserland en andere landen, heeft geen verborgen agenda noch, zoals sommige westerse waanzin suggereert, Russische marionettekens. De Catalaanse zaak doet denken aan de passage van de beroemde Catalaanse dichter Joan Salvat-Papassei: “de gevangenbewaarders van deze wereld zouden mijn schaduw niet vangen, als ik een dief en een bandiet was, zouden ze mijn vlucht niet kennen.

Hier komt de geïmporteerde olie van Amerika vandaan: Venezuela is momenteel de 4e – grootste

0
olie

Saudi-Arabië was vroeger de belangrijkste buitenlandse bron van olie die in de VS werd ingevoerd, maar nu is het slechts een zeer zwakke tweede plaats na Canada.

Het Amerikaanse ministerie van Energie heeft het aantal vaten per dag (bps) van olie gepubliceerd dat naar de VS wordt geëxporteerd.  Dit zijn de ranglijsten :

1. Canada 142.206 bps

2. Saoedi-Arabië 30.028

3. Mexico 18,020

4. Venezuela 16,889

5. Irak 11.767

6. Colombia 7.769

7. Rusland 7.611

8. Ecuador 5.866

9. Nigeria 5.392

10. Algerije 4.848

11. VK 4.653

12. Noorwegen 4.073

13. Koeweit 3.027

14. Brazilië 2.777

15. België 2.075

16. Zuid-Korea 1.927

17. Nederland 1.462

18. Egypte 1.405

19. Verenigde Arabische Emiraten 1.761

20. China 1.268

21. Frankrijk 1.239

22. Singapore 1.232

23. Indonesië 1.204

24. Argentinië 1.101

25. Peru 1.061

26. Denemarken 1.000

27. Brunei 961

28. Spanje 846

29. Angola 833

Hier waren  de top 10 voor het hele jaar 2015 zoals gerapporteerd door Bloomberg Finance bij Forbes . Ter vergelijking met vandaag staat de verkoop en positie van het land in november 2018 ook aangegeven [tussen haakjes] “

1. Canada 3,2 miljoen bpd [1. Canada 142.206]

2. Saoedi-Arabië 1,1 [2. Saoedi-Arabië 30.028]

3. Venezuela 780.000 bpd [4. Venezuela 16,889]

4. Mexico 690.000 [3. Mexico 18.020]

5. Colombia 370.000 [6. Colombia 7.769]

6. Irak 230.000 [5. Irak 11.767]

7. Ecuador 225.000 [8. Ecuador 5.866]

8. Koeweit 210.000 [13. Koeweit 3.027]

9. Brazilië 190.000 [14. Brazilië 2.777]

10. Angola 190.000 [29. Angola, 833]

Het is duidelijk dat de cijfers in de loop van de tijd veranderen. Angola was in 2015 # 10, maar het is nu # 29; en overwegende dat Rusland, Nigeria en Algerije in 2015 niet in de top tien stonden, zijn ze nu.

De Amerikaanse president Donald Trump haalt het laatste Venezolaanse maandnummer van 16,889 naar bijna nul. Op 25 augustus 2017 kopte Reuters twee verhalen:  “Trump slapt sancties tegen Venezuela; Maduro ziet inspanningen om ‘default’ te forceren “  en  ” Venezuela zegt dat Amerikaanse sancties zijn bedoeld om Venezuela naar de standaard te drijven “. De eerste daarvan meldde dat: “De Amerikaanse president Donald Trump heeft een uitvoerend bevel ondertekend dat de handel in nieuwe schulden van de Venezolaanse regering of het staatsoliebedrijf op vrijdag verbiedt in een poging om de financiering te stoppen die volgens het Witte Huis de dictatuur van president Nicolas Maduro zou voeden ‘De tweede rapporteerde dat de Venezolaanse regering zei dat de actie van Trump’ in feite de sluiting van de Amerikaanse raffinage-eenheid Citgo dwingt ‘, wat betekent een einde maken aan de olie-export van Venezuela naar de VS.

Het gesocialiseerde oliebedrijf van Venezuela, PDVSA, waarvan Citgo de Amerikaanse distributeur is, had nooit voorbereid op de maatregelen die Trump nu oplegt, en het rapport van Reuters zei: “Als gevolg hiervan zal het voor PDVSA moeilijk zijn de zware schuldenlast te herfinancieren . “Het Reuters-rapport vervolgde:

“Maduro mag niet langer profiteren van het Amerikaanse financiële systeem om de grove plunderingen van de Venezolaanse economie te vergemakkelijken ten koste van het Venezolaanse volk”, zei de Amerikaanse minister van Financiën, Steven Mnuchin, vrijdag.

PDVSA, de financiële motor van de regering van Maduro, heeft het al moeilijk vanwege de lage olieprijzen op de wereldmarkt, wanbeheer, beschuldigingen van corruptie en braindrain.

De waarschijnlijke mislukking van het oliemaatschappijbedrijf van Venzuela is echter niet alleen te wijten aan de lagere olieprijs, maar ook aan het feit dat de olie van Venezuela een van de twee duurste ter wereld is om te produceren, omdat het afkomstig is van de vuilste bron, teerzand, De olie van Canada is. Het verschil tussen Canada en Venezuela is tweeledig: ten eerste dat Canada een vazalstaat is van het Amerikaanse imperium en dus zijn aristocratie gelieerd is aan Amerika’s aristocratie (die de regering van Amerika controleert), Venezuela niet. En ten tweede, terwijl Venezuela een mono-economie heeft die is gebaseerd op olie (wat goed is voor ongeveer 95% van de export van Venezuela), Canada niet.

Saoedi-Arabië was vroeger de belangrijkste buitenlandse bron van olie die in de VS werd ingevoerd, maar nu is het slechts een erg zwakke tweede plaats naar Canada, waarbij slechts 21% zoveel olie naar de VS wordt geëxporteerd als Canada. Dit is een enorme achteruitgang voor de Sauds.

Terwijl Saoedi-olie ‘s werelds meest “lichte” of schoonste en minst dure productie is en daarom de laagste “koolstofvoetafdruk” van olie heeft, hebben Canada en Venezuela de meest “zware” of smerigste en meest kostbare te produceren en daarom hebben de hoogste “carbon footprint” van alle oliën ter wereld.

(LET OP: Er zijn veel verschillende ranking-systemen voor de ‘gemiddelde’ kosten per vat olie geproduceerd, zoals  dit  en  dit  en  deze , maar allemaal de neiging om sterk te onderschatten om de zaak naar fossiele brandstoffen blijven de BBC ooit.  Opgemerkt  dat het calculatiesysteem “alleen de productiekosten dekt, niet de kosten van exploratie en ontwikkeling.” En het negeerde ook de kosten van doorvoer, het negeerde ook de milieukosten en negeerde ook de kosten voor de belastingbetalers voor de vele subsidies die zij betalen. om de investeerders van fossiele brandstoffen te blijven investeren in die bedrijven. “The Energy Mix”, met als hoofdthema april 2008:  “Ditched Bitumen zoekt wanhopig naar echte toewijding” en meldde dat steeds minder beleggers de gerapporteerde cijfers van de sector over de kosten van teerzandolie bleven vertrouwen. Verder kopten ze op 11 februari 2019  “Trans Mountain’s vergoedingsplan voor fossiele klanten vertegenwoordigt $ 2 miljard belastingbetalersubsidie” . Maar meestal worden de zware belastingbetalersubsidies voor de fossiele brandstoffenindustrieën genegeerd, zowel door consumenten als door investeerders. Realistisch gezien kost de teerzandolie in zowel Canada als Venezuela veel meer dan elke olieprijs per vat die lager is dan $ 100. Het zijn geldverliezers, maar brengen veel geld naar de ‘juiste’ mensen.)

Dus: de VS vervangen de schoonste olie van de wereld met de smerigste olie ter wereld, en dat komt niet alleen uit Canada, maar ook uit Venezuela. Omdat de Amerikaanse aristocratie Venezuela wil overnemen, is de Amerikaanse regering er nu echter op uit om de olie-invoer uit Venezuela te elimineren, om zo de druk op de Venezolaanse regering op te voeren om een ​​leider aan te stellen die Amerika’s bieding zal doen. Canada heeft  net naast de VS gewerkt om dat doel te bereiken, en zal waarschijnlijk de VS veel (zo niet alle) 16.899 bpd olie leveren die momenteel is geleverd door de andere producent van zeer vuile olie: Venezuela. De VS produceert gefrackte olie, die vies is maar niet zo vuil als die uit Canada en Venezuela. 

De VS, Canada en Venezuela hebben toegezegd het probleem van de opwarming van de aarde te negeren. In de mate dat het probleem wereldwijd wordt erkend, zal de olieproductie in alle drie van die landen nog verder dalen in zijn verhandelbare prijs dan de olieproductie in andere landen (met name dan de olieproductie in Saoedi-Arabië, want dat is de schoonste ); en dus zullen de winsten van die vuile oliën snel (vooral voor Canada en Venezuela, waar het al is gebeurd) in verliezen veranderen. Alle drie regeringen – Venezuela, Canada en de VS – proberen dat uit te stellen,

Venezuela onder Washington’s Gun

0
poetin
epa03771087 Russia's President Vladimir Putin (R) shakes hands with his Venezuelan counterpart Nicolas Maduro (L) during a signing ceremony at the Kremlin in Moscow, Russia, 02 July 2013. EPA/MAXIM SHEMETOV/POOL

Het is ontmoedigend om te zien dat Trump deelneemt aan de poging om Maduro uit zijn ambt te jagen.

Een volledige rechtbankpresentatie vindt vandaag plaats in Florida (Presidents Day) met Republikeinen, Democraten, expats uit Cuba en Venezuela en de fascistische propaganda van de oorlogszuchtige activisten die de Amerikaanse media vormen die allemaal Maduro hekelen en hem de schuld geven voor de ontberingen die de Venezolanen door Washington hebben opgelegd sancties en aanvallen op de valuta van Venezuela. Zelfs de ‘liberale’ NPR leest hetzelfde fascistische handschriftboek uit. NPR slaagde erin om over Venezuela te rapporteren zonder de sancties te vermelden, zonder melding te maken van de diefstal van het goud van Venezuela dat dwaas werd toevertrouwd aan de Amerikaanse en Britse centrale banken, of de georkestreerde protesten gefinancierd door door de VS gefinancierde NGO’s die klein zijn in vergelijking met de drukte die Maduro ondersteunt. worden nooit genoemd in de Amerikaanse media. Met andere woorden, NPR is gewoon een ander deel van de bordeelbrigade.

Wat Amerikanen vergeten, of nooit wisten, is dat de Cubaanse expats de afstammelingen zijn van de corrupte Batista-menigte die Cuba al jaren had geplunderd en door Castro uit Cuba werden gegooid. De Venezolaanse expats zijn van de rijke elite die zich niet konden aanpassen aan Chavez die het land bestuurt voor de mensen in plaats van voor hen, en sommige van deze emigranten waren betrokken bij de mislukte CIA-coup tegen Chavez. Al deze emigranten zijn niets anders dan shills voor de overname van Washington, zodat ze weer kunnen inspelen op de take.

Het is ontmoedigend om te zien dat Trump, die de Democraten, de media en het militaire / veiligheidscomplex proberen zich uit het ambt te jagen, deelneemt aan de poging om Maduro uit zijn ambt te jagen.

Het is ontmoedigend om de vazallen van Washington in Europa te zien en in de Organisatie van Amerikaanse Staten alle waarheid in de wind te gooien en in lijn te komen met de leugens van Washington.

Het is ontmoedigend dat binnen de westerse beschaving alle aspecten van binnenlands en internationaal beleid de boventoon voeren. De waarheid is weggevaagd.

Waarom Pro-Family-programma’s in Hongarije de EU gek maken

0
hongarije

Terwijl New York de “vrijheid” heeft uitgebreid tot een abortus  tot 40 weken zwangerschap  en de EU blijft vechten voor haar beleid om inheemse bevolkingsgroepen te vervangen door migranten, gaat het voormalige Oostblok niet alleen over pro-gezinswoorden, maar ook over pro-gezins politieke actie. Dit type wetgeving is een andere vrachtwagenlading met stenen voor het bouwen van een weg uit de buurt van het liberalisme.

Premier Viktor Orban heeft tijdens zijn natie-equivalent van de ” State of the Union Address ” zijn nieuwe en zeer “Illiberale” plannen doorverteld met betrekking tot methoden om de geboortecijfers te stimuleren om een ​​zeer rooskleurige toekomst voor Hongaren als cultuur te garanderen. Sommige van de garanties die hij heeft gegeven, waren volgens NBC als volgt …

● Een levenslange vrijstelling van persoonlijke inkomstenbelasting voor vrouwen die bevallen en ten minste vier kinderen grootbrengen.

● Een subsidie ​​van 2,5 miljoen forint ($ 8,825) voor de aankoop van een voertuig met zeven zitplaatsen voor gezinnen met drie of meer kinderen;

● Een lening met een lage rente van 10 miljoen forint ($ 35.300) voor vrouwen jonger dan 40 jaar die voor de eerste keer trouwen.

Alle drie deze maatregelen maken het leven van gezinnen veel gemakkelijker. Om dit in het juiste kader te plaatsen betalen vanaf nu de Hongaren 15% inkomstenbelasting (36% als je de sociale zekerheid + federale opleidingsfondsbetalingen van werkgevers opneemt) en het is erg belangrijk om dat geld voor de rest van je leven in je portemonnee te krijgen verleidelijk aanbod om kinderen te krijgen. Hoewel kinderloze EU-politici privévervoer haten, zijn auto’s van cruciaal belang voor de familie van vandaag. Kleine kinderen maken het niet erg goed met bussen of ander openbaar vervoer, dus het is fantastisch dat de Hongaarse regering dit feit begrijpt en gezinnen auto’s wil bieden. Dit is een eenvoudige maar enorm pro-familiepositie. Wat betreft leningen is dit waar Hongarije en Rusland (opnieuw) op één lijn liggen.

Sinds 2007 verleent de Russische regering ” Moederkapitaal ” aan vrouwen die meer dan één kind hebben met toenemende voordelen per kind. De belangrijkste focus van dit programma is het subsidiëren van de aankoop van woningen voor de gezinnen in het programma. Er gelden beperkingen in dit programma om te voorkomen dat mensen kinderen krijgen om een ​​forfaitair bedrag te krijgen. Het feitelijke geld wordt nooit contant aan de moeders gegeven en de gekochte appartementen kunnen niet worden doorverkocht voordat het kind of de kinderen die aan hun aankoop zijn gehecht, de volwassen leeftijd hebben bereikt.

Er zijn veel andere nuances in dit programma, maar kort gezegd is dat hoe het werkt. Huisvesting in Rusland is brutaal duur ten opzichte van inkomensniveaus in een bepaalde regio en is een van de vele sleutelfactoren in het geboortecijfer in het land van vandaag, waardoor dit een zeer pro-familieprogramma is dat levens kan en zal veranderen.

Deze projecten van Orban en Poetin zijn een mijlpaal in de strijd tegen het anti-gezinsbeleid dat wordt bepleit in de huidige status quo mainstream Child-Free Progressives / Liberals / SJWs. We hebben in de 20e eeuw de totale ineenstorting van de familie gezien. De kosten hiervan worden nu duidelijk als vaderloze jongens vaker opgroeien als nutteloze man-baby’s die niet in staat zijn om iets voor de samenleving te doen of die naar criminaliteit leunen in een poging een MTV-versie van mannelijkheid te imiteren. Jongens en meisjes hebben rolmodellen nodig en helaas is de televisie / YouTube geen erg goede ouder, terwijl papa volledig is verdwenen en moeder op haar werk is. De gevolgen van de dood van het gezin zijn niet alleen een soort conservatieve nostalgie, het wordt zelfs duidelijk ondersteund door statistieken. Er is bijvoorbeeld een rechtstreeks verband tussen  echtscheiding en misdaad en over gebroken gezinnen wordt gekoppeld aan de  enorme toename van drugsgebruik in de Verenigde Staten .

Sommigen zullen stellen dat het antwoord op alle problemen van vandaag in Europese landen de noodzaak is om terug te keren naar het christendom. Hoewel dit waar is en terugkeren naar een tijd van waarden en ideeën nodig is om Europa te herbouwen, zal het proberen om een ​​soort van pre-industriële utopie op de boerderij te herscheppen niet gebeuren en dus pro-familiebeleid (in plaats van alleen maar proberen om religie en hoop te duwen) is misschien wel het antwoord op bijna een eeuw van wrede anti-gezinsbeleid en economische trends die ons hebben geleid naar de put van verdriet waarin we gevangen zitten.

Wat we vandaag zien, is dat het buitengewoon moeilijk en duur is om kinderen te krijgen. In het verleden was elk nieuw kind van jongs af aan een potentieel productieve landarbeider, nu moeten we veel tijd en geld investeren in kinderen zodat ze ergens in de twintig kunnen ‘afbetalen’. Over het algemeen kunnen alleen de hogere middenklasse en rijke mannen hun vrouwen thuis laten blijven om de kinderen groot te brengen, wat betekent dat vrouwen moeten kiezen tussen “goed” leven en veel te vaak kinderen krijgen. En degenen die “goed” leven hebben kinderen die weinig of geen verbinding hebben met hun vermoeide, overwerkte ouders, waardoor ze niet in staat zijn om hun eigen gezin als volwassenen te smeden.

Kinderen hebben bijna 24 uur per dag hulp nodig van hun moeder, vooral wanneer ze ziek zijn, wat betekent dat vrouwen die werken, zelfs met een goede echtgenoot, erg leeg zijn en naar de rand zijn geduwd. Bij hun tweede of derde kind zijn ze gewoon te uitgeput om meer te hebben, wat volkomen begrijpelijk is, maar vreselijk voor iemands beschaving.

De bevolkingslast wordt vaker wel dan niet op de schouders van vrouwen gelegd, terwijl dit een kwestie van mannen is. Op dit moment kunnen maar heel weinig vrouwen echt vertrouwen op mannen om zich de rest van hun leven aan hen te houden, waardoor veel dames een carrière willen hebben “voor het geval dat het huwelijk naar het zuiden gaat. Dit back-upplan neemt tijd en energie weg van de mogelijkheid om kinderen te krijgen en vermindert de bevolking. Bovendien, wanneer vrouwen tevreden zijn met hun echtgenoot, zullen ze waarschijnlijk veel kinderen bij zich hebben, als mannen geen zekerheid bieden voor vrouwen, kan niet van hen verwacht worden dat ze legers van kinderen zonder parachute produceren.

Wat we hier zien is dat vrouwen in Oost-Europa (in tegenstelling tot het Westen) die nog steeds kinderen verkiezen, meer dan niet, dit volledig doen tegen het economische en sociale kader waarin we vandaag leven.

De echtscheidingspercentages zijn hoog, de salarissen zijn pijnlijk laag en er zijn geen garanties of hulp voor hen. Wereldwijd moederschap om van iets te gaan dat een natuurlijk onderdeel is van het leven van vrouwen tot een heroïsche prestatie tegen alle verwachtingen in.

Het eenvoudige botte antwoord op deze problemen is dat het moederschap niet langer een nadeel voor het heden hoeft te zijn (met enige hoop op uitbetaling in de toekomst van hun kinderen of helemaal niet) en op dit moment een levensvatbare “carrièrekeuze” wordt. De programma’s van Poetin en Orban zouden slechts het begin moeten zijn van een illiberale toekomst waarin het moederschap niet meer door wetgevers wordt beschouwd als een soort hobby, maar als een beroep waarvoor vrouwen het recht hebben om mee te doen en te worden gecompenseerd.

Sommigen beweren dat pogingen om vrouwen te helpen kinderen van de overheid op te voeden, de behoefte aan mannen wegnemen. In wezen is de angst dat de overheid de echtgenoot vervangt als de verzorger / leverancier die een traditioneel gezin onmogelijk maakt. Maar in een Illiberale context is dit niet het geval. De middelen waarmee vrouwen de steun kunnen krijgen die ze nodig hebben om professionele moeders te zijn, zijn afkomstig van de hulpbronnen in het land die uiteindelijk door mannen worden geproduceerd. Verder moeten deze programma’s, zoals die in Hongarije en Rusland, altijd het ‘huwelijk’ als een essentieel onderdeel van de voordelen opdringen en het opvoeden van kinderen met een man heeft absoluut de voorkeur boven de overgrote meerderheid van vrouwen en zelfs decennia van Hollywoodpropaganda hebben dit niet veranderd .

Hoewel er meestal zoveel negativiteit en verontwaardiging in het nieuws is, kunnen we zien dat wanneer regeringen zich oriënteren op pro-traditie, pro-familie, Illiberale posities, we de samenleving daadwerkelijk kunnen zien genezen van de mentale wonden van de ‘Seksuele Revolutie’. Dit beleid is een stap in de goede richting, maar helaas zijn we er nog lang niet in geslaagd om ‘moeder’ te beschouwen als een beroep dat net zo belangrijk is voor de samenleving als politie, infanterie en artsen. Wanneer we recht voor onze gezichten kunnen zien dat een gebrek aan ouderschap leidt tot een vorm van beschavingsvernietiging die geen enkele man in uniform kan stoppen, is het tijd om te begrijpen dat goed moederschap net zo belangrijk is voor het voortbestaan ​​van de stam als goede krijgers in verbeelding uniformen

Proces Catalonië: Beroep? Politiek gevangene

0
spanje
Pro-independence demonstrators demonstrate in Barcelona in support of the leaders of social movements in Catalonia imprisoned since October 16, on November 16, 2017. (Photo by Miquel Llop/NurPhoto)

De eerste week van de rechtszaak tegen de 12 Catalaanse politieke en NGO-leiders is van start gegaan. De zaak maakt in Catalonië veel emoties los, waar een overgroot deel van de bevolking het oneens is met de opsluiting en vervolging van de 12. Vorige zaterdag werd dit ongenoegen geuit in een massabetoging in Barcelona, waar volgens de lokale politie 200.000, en volgens de organisatoren 500.000 betogers aan deelnamen.

Politiek en justitie door elkaar gehaald

De rechtszaak draait hoofdzakelijk rond de beschuldigingen van rebellie, opstand en misbruik van overheidsgeld (voor de organisatie van het referendum). Voor rebellie kunnen de beschuldigden tot 30 jaar gevangenisstraf krijgen, voor opstand tot 15 jaar en voor misbruik van overheidsgeld tot 8 jaar. Onderzoeksrechter Pablo Llarena formuleerde deze aanklachten, en trachtte zonder succes de Catalanen in ballingschap uitgeleverd te krijgen. Noemenswaardig is dat sinds 2005 het organiseren van een niet-toegelaten referendum uit de Spaanse strafwet is gehaald, waardoor het louter vervolgen voor dit feit niet mogelijk is.

Vorige week kwamen in de mondelinge sessies zowel de advocaten van de verdediging, het Openbaar Ministerie, de advocaat van de Spaanse staat en deze van de extreemrechtse partij VOX aan de beurt. Deze laatste partij gebruikt de mogelijkheid in Spanje om als ‘populaire aanklacht’ op te treden, waarbij personen of rechtspersonen, wanneer zij menen dat de wet geschonden is, los van het Openbaar Ministerie als aanklager kunnen optreden. Het is een beproefde techniek van VOX en andere extreemrechtse organisaties om zich te laten opvallen in politiek gevoelige zaken. VOX sluit zich aan bij de beschuldigingen van de openbare aanklager en voegt daar ook de aanklacht van ‘criminele organisatie’ aan toe, wat de strafmaat gevoelig doet verhogen. Voor 6 beklaagden komt dit zo neer op 74 jaar gevangenis.

Geen eenheid in verdediging

Voormalig viceminister-president Oriol Junqueras (ERC) en oud-minister van Binnenlandse Zaken Joaquim Forn (PDeCAT) werden als eersten verhoord. Junqueras weigerde te antwoorden op de vragen van de beschuldigende partijen en verkoos enkel te antwoorden op de vragen van zijn eigen advocaat, Andreu Van den Eynde, die van verre Vlaamse komaf blijkt te zijn. Oriol Junqueras, nog altijd voorzitter van het centrumlinkse ERC, is van mening dat dit een politiek proces is en dat de beschuldigingen politiek gemotiveerd zijn. Hij houdt dan ook een politieke verdediging, wat duidelijk werd toen de voorzitter van het Hooggerechtshof vroeg naar de naam en het beroep van de beklaagde. Junqueras antwoordde kurkdroog: ‘Oriol Junqueras. Beroep momenteel: politiek gevangene.’

Dat is anders bij Quim Forn, die koos voor een legalistische verdediging. Hij antwoordde op alle vragen, ook op die van de advocaat van VOX. Bijzonder is dat zijn advocaat, Javier Melero, een van de stichters is van de anti-catalanistische Ciudadanos, waar hij later uit stapte. Hij nam ook deel aan één van de unionistische betogingen in Barcelona. Hoewel hij al meer dan een decennium als advocaat optreedt voor de Catalaanse liberalen, vroeger Convergència democràtica de Catalunya, doet zijn profiel bij heel wat ‘indepes’ de wenkbrauwen fronsen

Flaterende openbare aanklager

Op de eerste dag van de verhoren van de beklaagden liet de openbare aanklager, Fidel Cadena, zich opvallen. In de vragenronde met Forn vroeg hij die of hij lid was en is van de pro-onafhankelijkheidsorganisaties ANC en Òmnium Cultural, alsof dat een bezwarende factor zou zijn. Hij haalde ook verschillende feiten en namen door elkaar en formuleerde onhandige vragen. Wat Forn aangreep om grapjes te maken. Zo vroeg Cadena de Catalaanse liberaal of hij op de hoogte was van het feit dat zijn telefoon afgeluisterd werd. ‘Geen idee, ze waarschuwen meestal niet’, was het vinnige antwoord. Toen de procureur vroeg of Forn wist of de andere regeringsleden het eens waren met het referendum, kreeg Forn de zaal op handen met ‘Nou, ze zijn toch allemaal gaan stemmen.’ De voorzitter van het Hof, de van conservatieve signatuur Manuel Marchena, kon er niet mee lachen en dreigde de zaal te laten ontruimen.

Politieke en gerechtelijke kalender

Volgende week, op dinsdag, woensdag en donderdag, zullen anderen van de 12 beschuldigden ondervraagd worden, te beginnen met Jordi Turull (PDeCAT) en Raül Romeva (ERC). Ook hier zal het verschil in aanpak liggen naargelang de partij. Turull zal net zoals Forn ook de vragen beantwoorden van de beschuldigende partijen terwijl Romeva net zoals Junqueras dat zal weigeren.

Er wordt geschat dat de verhoren zullen eindigen vóór de Europese en lokale verkiezingen eind mei en dat de uitspraken zullen volgen in juni of ten laatste juli, voor het gerechtelijk verlof. Nu bekend is dat er nationale verkiezingen zullen volgen op 28 april, lopen de gerechtelijke en politieke kalenders al helemaal door elkaar. De vraag is welk effect het verloop van de rechtszaken zal hebben op de verkiezingscampagnes. De onafhankelijkheidspartijen verwijten Premier Sánchez alvast niets gedaan te hebben om het conflict met Catalonië op te lossen in zijn 8 maanden durende regeerperiode. Zo wijzen ze erop dat noch de openbare aanklager, benoemd door Pedro Sánchez, noch de advocaat van de Spaanse staat, handelend in naam van de regering, de beschuldigingen tegen de vervolgde Catalanen hebben ingetrokken.

Kabinet maakt de krankzinnige fout bij de voorspelling van de stijging van de energieprijzen

2
rutte

Het kabinet heeft achterhaalde gegevens gebruikt om de stijging van de energierekening te voorspellen. Daardoor claimde het kabinet dat het met die stijging wel zou meevallen, maar dat blijkt nu niet te kloppen. De energienota gaat dit jaar gemiddeld met maar liefst 334 euro omhoog. Tweede Kamerleden zijn boos.

Het kabinet maakte de krankzinnige fout bij de voorspelling van de stijging van de energieprijzen voor dit jaar: het gebruikte cijfers van 2017, het verkeerde jaar.

Staatssecretaris Mona Keijzer zei eind 2018 dat burgers zich niet bang moesten laten maken door voorspellingen dat de energie meer dan 300 euro duurder zou worden. Bangmakerij, zei Keizer.

Maar het blijkt nog erger: de gemiddelde burger gaat 334 euro extra betalen. De verklaring van het ministerie van EZ? Foutje gemaakt. “Wij baseren ons op cijfers uit de Nationale Energieverkenning 2017 van het Planbureau voor de Leefomgeving”, zegt een woordvoerder van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat tegen het AD. “De inschatting in 2017 was dat dit jaar minder gas en elektriciteit zou worden afgenomen. Anderzijds was de verwachting dat de marktprijzen van gas en elektra minder snel zouden stijgen.”

Die voorspellingen zijn verouderd, erkent de woordvoerder. “Omdat het Planbureau voor de Leefomgeving zijn handen vol heeft aan het Klimaatakkoord, zijn zij afgelopen jaar niet met een aparte Energieverkenning gekomen.”

Tweede kamer boos

De Tweede Kamer wil weten hoe het kan dat het kabinet herhaaldelijk heeft verkondigd dat het met stijging van de energierekening niet zo’n vaart zou lopen. ,,Laten we mensen niet bang maken’’, zei staatssecretaris Mona Keijzer van Economische Zaken en Klimaat afgelopen december in de Tweede Kamer.

Keijzer reageerde op twee prijsvergelijkers die voorspelden dat de energierekening in 2019 met ruim 300 euro zou stijgen. Volgens de staatssecretaris klopten de berekeningen van Gaslicht.com en Pricewise.nl niet. Afgelopen weekend bleek dat de prijsvergelijkers het wél bij het juist eind hadden: een gemiddeld huishouden is dit jaar 334 euro meer kwijt aan energie, zo berekende het CBS.

,,Kwalijk’’, zegt PvdA-Kamerlid William Moorlag. ,,Het kabinet gebruikt totaal andere cijfers dan waar het CBS nu mee op de proppen komt. Dat kan gewoon niet. Dit ondermijnt het vertrouwen van burgers in de overheid. Het lijkt wel of de koopkrachtplaatjes zijn gebaseerd op modellen die door Hans Klok zijn ontworpen.’’

Ook regeringspartij VVD is kritisch. ,,Ik heb hier zelf ook vragen bij en wil graag weten waar dit verschil vandaan komt en hoe het te verklaren is’’, zegt VVD’er Dilan Yeşilgöz-Zegerius. Volgens GroenLinks verergert het kabinet de zorgen over klimaatbeleid. ,,Dit soort onvoorzichtige voorspellingen werkt contraproductief’’, stelt GroenLinks-Kamerlid Tom van der Lee.

Oude cijfers
De jaarlijkse energienota stijgt naar 2074 euro, meldt het CBS: 334 euro meer dan vorig jaar. Daarbij gaat het CBS uit van een gemiddeld jaarlijks verbruik van ruim 3000 kWh elektriciteit en een kleine 1500 kubieke meter aardgas per huishouden. Het kabinet rekende eind vorig jaar op aanzienlijk lagere verbruikcijfers, namelijk 2500 kWh stroom en 1100 kubieke meter gas per huishouden.

,,Wij baseren ons op cijfers uit de Nationale Energieverkenning 2017 van het Planbureau voor de Leefomgeving”, zegt een woordvoerder van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat. ,,De inschatting in 2017 was dat dit jaar minder gas en elektriciteit zou worden afgenomen. Anderzijds was de verwachting dat de marktprijzen van gas en elektra minder snel zouden stijgen.’’

Die voorspellingen zijn verouderd, erkent de woordvoerder. ,,Omdat het Planbureau voor de Leefomgeving zijn handen vol heeft aan het Klimaatakkoord, zijn zij afgelopen jaar niet met een aparte Energieverkenning gekomen.’’ Daar komt nog eens bij dat het Planbureau en het CBS verschillende definities van een huishouden gebruiken.

Onderschat
Het kabinet heeft de stijging van de marktprijzen van gas en elektra onderschat. Die kosten zijn met bijna 150 euro per huishouden gestegen, onder meer door hogere CO2-heffingen en de afnemende gaswinning in Groningen. Daarnaast heeft kabinet de energiebelasting en de btw op de energienota met ruim 150 euro verhoogd.

,,Stijgende kosten stapelen zich zo op’’, zegt GroenLinks-Kamerlid Tom van der Lee. Ook andere partijen waarschuwden vorig jaar voor verhoging van de energiebelasting. ,,Een voorstel van onze partij om de verlaging van de belastingkorting op de energienota terug te draaien, werd in de prullenbak gegooid’’, zegt Van der Lee. ,,Dat wreekt zich nu.’’

Momenteel onderzoekt het Centraal Planbureau (CPB) of de koopkrachtplaatjes die het kabinet met Prinsjesdag bekendmaakte bijgesteld moeten worden vanwege de enorme stijging van de energieprijzen.

Effect: voorlopig gelooft niemand de koopkrachtvoorspellingen van het kabinet. En Mona Keijzer is zo beschadigd dat haar enorme ambities even worden gedempt.

Voormalig senator noemt Afrika moslimfokkerij

0
Kees de Lange

Emeritus hoogleraar en voormalig senator Kees de Lange vloog gisteren uit de bocht tijdens een discussie op Twitter. “Het subsidieren van de grootste moslimfokkerij ter wereld dient geen enkel rationeel doel.” was de reactie van De Lange op een kritische tweet over ontwikkelingshulp aan Afrika.

Deze racistische en denigrerende tweet leidde, zoals gebruikelijk op Twitter direct tot een hoop ophef in de vorm van verontwaardiging maar ook steun vanuit extreemrechtse accounts. Ook zijn er oproepen te lezen zijn De Lange te rapporteren aangezien zijn tweet de huisregels van Twitter schendt.

Kees de lange was van 2011 lid van de Eerste Kamer. Eerst namens de Onafhankelijke Senaatsfractie, en na een conflict als zelfstandig senator.

In december was Kees de Lange, voorheen ook werkzaam voor Shell, een van de ondertekenaars van de omstreden brief over de klimaatwet in de Telegraaf. Deze brief werd ondertekend door meerdere wetenschappers waarvan klimaatwetenschap hun vakgebied is noch was, vaak betrokken bij de fossiele industrie. In dit stuk licht Sargasso dat verder toe.

Met deze dubieuze tweet raakt de gepensioneerd hoogleraar opnieuw in opspraak, de kans is groot dat dit nog een staartje krijgt.

Hulpeloos: Een delegatie van het Europarlement komt Venezuela niet in.

0
Europarlement

Wat bezielt die ‘Volksvertegenwoordigers‘ om hun kostbare tijd vrij te maken, en duizenden kilometers te vliegen naar een land ver van Europa, van ons belastinggeld, met een significante ‘carbon-footprint’, om Trump te gaan helpen met zijn ‘Regime-Change‘-operatie, ten bate van zijn herverkiezing? Een verbolgen mevrouw van het CDA stuurde een filmpje van zichzelf op de luchthaven van Caracas naar de Nederlandse omroep. Het eerste wat er door mij heen schoot was: Niet op het CDA stemmen bij de komende verkiezingen voor het Europarlement! 

Maar op welke partij dan wel? Ik erken dat er, zeker in Europa, behoefte is aan sociaal voelende ‘middenpartij‘ die ons bindt en inspireert door een ‘no-nonsense‘ focus op het behoud van onze welvaart, met respect voor traditionele mensenrechten. Zoals de vrijheid van meningsuiting. Een partij die wars is van inmenging in binnenlandse politieke aangelegenheden van andere landen. In het bijzonder waar het inmenging van ‘bondgenoten‘ en particuliere ‘filantropen‘ betreft die in Europa geen belasting betalen, maar wel subsidie opstrijken voor hun ‘Regime-Change‘ activiteiten, en de invasie van goedkope arbeidskrachten voor hun ‘Multinationals‘.

Volgens uiteenlopende politieke commentatoren gaat het bij de komende verkiezingen voor de ‘Staten‘ in Nederland over ‘milieu/klimaat’, en ‘koopkracht‘. En dat geldt ook voor die Europese verkiezingen die in aantocht zijn. Het gaat niet over wie er de baas is in Hongarije of Venezuela. Of over ‘Zwarte Piet‘ en die andere George Soros ‘Identitiets‘-thema’s waar ze in het Europarlement het vuur voor uit hun sloffen lopen, op onze kosten.

Dat het Europarlement zich zo nadrukkelijk profileert als de ‘Vliegende Brigade‘ van George Soros en Donald Trump is tenenkrommend. Waar het de aandacht wegzuigt van de vraag wat we nou gaan doen aan ‘Groen‘, en ‘Koopkracht‘, lijkt mij dat opzet. Dat wil zeggen, er is in ‘milieukringen‘ een grote behoefte om de burger zoveel mogelijk buiten die ‘discussie‘ te houden, omdat men ervan doordrongen is dat die burger weliswaar een gezond leefmilieu wenst, maar daarom nog niet staat te springen om ‘koopkracht‘ in te leveren. In mijn optiek zijn er beslist wegen die dat mogelijk maken, maar die staan op gespannen voet met wat Soros en Trump willen. De burger ziet dat niet, omdat de relatie tussen die beleidsterreinen opzettelijk wordt vertroebeld. Al groeit het bewustzijn rond ‘mooipraters‘ die, gehuld in een ‘Groen‘ gewaad, met een ‘Groen‘ partijlogo, in Caracas opduiken om zich te bemoeien met dingen die hen niet aangaan, op onze kosten.

Na jarenlange volstrekt loze beloften over de verbetering van de koopkracht, zien burgers in heel Europa hoe de koopkracht van de allerrijksten en de banken inderdaad significant zijn gestegen, maar dat hun eigen gestegen ‘koopkracht‘ bestaat uit een huis dat aanzienlijk duurder is geworden, waardoor ze op papier ‘rijker‘ zijn dan ooit tevoren, maar waardoor ze alleen maar meer belasting betalen. Terwijl het muntje begint te vallen dat wat ze nu écht meer hebben om te besteden, een sigaar is uit eigen doos. Het gevolg van de afbraak van de pensioenen, sociale zekerheid, en ‘flexibilisering‘ van de arbeid. Naar voren gehaalde bestedingsruimte, wat hen op enig moment lelijk op zal breken. En dat zelfs dat nu dreigt te worden afgenomen door een exponentiële stijging van alle denkbare lasten en ‘indirecte‘ belastingen. Met rente.

Wat nog ontbreekt, is het besef dat die druk op hun inkomsten in hoge mate wordt veroorzaakt door ‘Regime-Change‘ spelletjes, waaronder de sancties tegen landen die graag handel met ons zouden willen drijven, maar worden buitengesloten omdat Soros en Trump er niks aan verdienen, en de verspilling die het gevolg is van een fictieve ‘wapenwedloop‘.

‘Groen‘ wordt in ons deel van de wereld gebruikt om de burger een poot uit te draaien, en ons meer ‘overheid‘ door de strot te drukken, die middels subsidies de middengroepen plukt, ten bate van ‘minderheden‘, waaronder bankiers en multinationals. Terwijl de Chinezen plannen maken voor het installeren van een zonne-energiecentrale in de ruimte, en onderzoek doen naar delfstoffen op de achterkant van de maan, zoeken Europese en Amerikaanse politici naar munten op de bodem van onze portemonnee voor hun vliegreis naar Caracas, in de hoop om voor hun échte opdrachtgevers, Soros en Trump, de hand te kunnen leggen op de grootste bewezen olievoorraad ter wereld.

Je kunt een Euro uiteindelijk maar één keer uitgeven. Kopen we er een zonne-energiecentrale in de ruimte voor? Of verpatsen we het aan subsidies om gloednieuwe centrales te sluiten, extra JSF’s te kopen, opvang voor dakloze terroristen, en snoepreisjes naar Venezuela? Waar is de partij met visie?

Erdogan heeft een nieuwe vijand uitgevonden: ook groenteboeren zijn nu terroristen

0
erdogan

“We zijn de grotten van de terroristen van de PKK ingegaan en op diezelfde manier zullen we degenen aanpakken die terroriseren met de prijzen van groenten en fruit, de voedselterreur”: de Turkse president Erdogan heeft de oorlog verklaard aan … groenteboeren. Dat zijn opeens “verraders van de natie” geworden omdat de prijs van hun waar duurder is geworden door de economische malaise in Turkije.

Sinds de AKP van Erdogan in 2002 aan de macht kwam, ging het de Turkse economie voor de wind. Tot vorige zomer, toen een korte en hevige handelsoorlog met Amerika voor een valutacrisis zorgde en buitenlandse investeerders hun vertrouwen in de Turkse economie deed verliezen.

Die economische crisis is een serieuze test voor de regeringspartij van Erdogan. Er is de president alles aan gelegen de oorzaken van de economische pijn die kiezers nu voelen – de geldontwaarding – van zich af te schuiven. Behalve bij het buitenland legt hij de prijsstijgingen daarom meer en meer bij de plek waar de kiezer die tegenkomt: in de winkel.

Timing is geen toeval

De timing van Erdogans uitval is uiteraard niet zomaar gekozen. Op 31 maart zijn er in Turkije lokale verkiezingen. Naast het aanwijzen van de groenteman als schuldige zijn in Ankara en Istanbul stallen opgezet waar gesubsidieerde groenten worden verkocht, aan de ongeveer van de helft van de prijs. Die kramen van de regering staan niet toevallig in Ankara en Istanbul. De oppositie is in die twee bepalende steden uit op een machtswisseling op 31 maart.

De groenteverkopers zeggen dat groenten in de winkel inderdaad 30% duurder zijn geworden dan een jaar geleden, maar dat dat nu eenmaal komt door de inflatie en de ontwaarding van de Turkse lira. Daardoor zijn de onkosten voor bijvoorbeeld kunstmest en transport snel gestegen. In beide gevallen zelfs meer dan verdubbeld.

De Venezolaanse staatsgreep en Gilets Jaunes: grootmachtenpolitiek in een multipolaire wereldorde

0
gele hesjes

De protesten in Frankrijk en de inmenging in de binnenlandse politiek van Venezuela wijzen op westerse dubbele standaarden, die in contrast staan ​​met de eerbiediging van het internationale recht die wordt onderhouden door China, India en Rusland.

In Frankrijk op 17 november 2018 gingen honderdduizenden burgers, boos door de afnemende kwaliteit van hun leven, de sociale ongerechtigheid in het land en de steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk, de straat op om te protesteren. De protesten kunnen gemakkelijk worden ingekapseld in de volgende slogan: “Wij, de mensen tegen u, de elite.”

Deze slogan is de afgelopen drie jaar een terugkerend thema geweest in het Westen, waarbij het Britse establishment de pro-Brexit-stemming wakker schudde, de Verenigde Staten met de overwinning van Trump discombobobobberde, Italië met de Lega / Five Star-regering omver wierp en Merkel meenam ster stort neer in Duitsland. Nu is het de beurt aan Macron en Frankrijk, een van de minst populaire leiders in de wereld, die zijn land in chaos brengt, met vreedzame protesten die een bloedig antwoord van de autoriteiten trekken na tien weken van onophoudelijke demonstraties.

In Venezuela zouden de westerse elites willen dat we geloven dat de situatie slechter is dan in Frankrijk in termen van openbare orde, maar dat is gewoon een leugen. Het is een creatie van de media op basis van desinformatie en censuur. In Europa zijn de mainstream-media gestopt met het tonen van beelden van de protesten in Frankrijk, alsof ze informatie hierover willen verstikken, en geven ze de voorkeur aan een beeld van Frankrijk dat de chaos verbergt waarin het de afgelopen maanden voor elk weekend ondergedompeld is.

In Caracas zet de rechtse, pro-Amerikaanse en anticommunistische oppositie dezelfde campagne voort op basis van leugens en geweld zoals die gewoonlijk heeft gevoerd na haar electorale nederlagen door de Bolivariaanse revolutie. De westerse mainstream-media bundelen afbeeldingen en video’s van massale pro-government Bolivariaanse rally’s en stellen ze ten onrechte voor als anti-Maduro-protesten. Het gaat hier om daden van journalistiek terrorisme, en de journalisten die dit verhaal pushen en clashes aanwakkeren, moeten worden vervolgd door een strafrechter van het Bolivariaanse volk in Caracas. In plaats daarvan blijft het Westen ons vertellen dat Assange een crimineel is voor zijn werk, dat Wikileaks een terroristische organisatie is om echte informatie te publiceren, en dat Rusland zich mengde in de Amerikaanse verkiezingen. Al deze misleidingen worden uitgevoerd door dezelfde westerse journalisten, mediapublicaties en de Amerikaanse regering die momenteel hun leugenachtige handel in Venezuela voeren. Welke dubbele normen!

In Venezuela zijn de mensen met Maduro en voor hem waren ze bij Chavez. De reden is simpel en gemakkelijk te begrijpen, omdat alles te maken heeft met het economische beleid van de regering van Caracas, dat in iets meer dan een decennium aan macht het niveau van armoede, analfabetisme en corruptie in het land heeft verminderd, waardoor de levensverwachting is verlengd en meer toegang tot onderwijs. Het linkse model gevolgd door tientallen Zuid-Amerikaanse landen gedurende de jaren 2000 gaven de voorkeur aan de armste laag van de samenleving door de rijkdom van de top 1% opnieuw te verdelen.

Het contrast tussen gebeurtenissen in Frankrijk en Venezuela vormt een perfecte weerspiegeling van de toestand van de wereld van vandaag. In Frankrijk vechten de mensen tegen Macron, bezuinigingsbeleid en globalistische bovenbouw. In Venezuela maakt de oppositie (synoniem voor de rijke bevolking) gebruik van externe inmenging van de regeringen van Colombia, Brazilië en de Verenigde Staten om een ​​regering omver te werpen die de volledige steun geniet van de mensen dankzij haar binnenlands beleid. Zelfs als velen in Frankrijk zich er niet bewust van zijn, protesteren ze eigenlijk tegen een onrechtvaardig, ultra-kapitalistisch systeem opgelegd door de globalistische elite waarvan Macron een belangrijke cheerleader is. In Venezuela probeert de ultrakapitalistische klasse, gesteund door de transnationale globalisten, een socialistisch systeem omver te werpen dat de belangen van de 99% plaatst tegenover die van de 1%.

Maduro heeft een goedkeuringsscore van ongeveer 65%, hoger dan welke Europese of Amerikaanse leider dan ook. In Frankrijk zweven de goedkeuringsclassificaties van Macron rond de enkele cijfers, met alleen Poroshenko van Oekraïne lager. Poroshenko sloot zich, heel natuurlijk, plichtsgetrouw aan bij het koor van degenen die een coup plegen tegen de Bolivariaanse regering van Maduro, zelfs als hij een land leidt dat belegerd wordt door uit de hand gelopen neo-nazi’s.

De protesten in Frankrijk worden gedreven door twee decennia van verarming als gevolg van Europese dictaten die soberheid voorschrijven en de noodzaak om de middenklasse van zijn rijkdom te ontnemen om de toestroom van goedkope arbeidskrachten te bevorderen. Deze strategie om de arbeidskosten te verlagen, is al in andere landen toegepast, met als doel de winst voor multinationale ondernemingen te vergroten zonder de productie naar lagelonenlanden te hoeven verplaatsen. De grootschalige import van uitgebuite mensen uit Afrika is jarenlang onverminderd doorgegaan, en nu bevindt de gemiddelde Franse burger zich niet alleen in een steeds meer multi-etnische samenleving (waarbij de overheid weinig stimulans geeft voor nieuwkomers om te integreren), maar ziet hij ook zijn levensstijl lijden als gevolg van een combinatie van lagere lonen en toenemende belastingen, waardoor het steeds moeilijker voor hem wordt om elke maand rond te komen.

In Venezuela komt de crisis volledig voort uit externe inmenging uit de Verenigde Staten, die Venezuela al meer dan een decennium economisch heeft gewurgd. De methodologie is die van sancties en economische destabilisatie, dezelfde als die is toegepast tegen Cuba gedurende meer dan 50 jaar, zij het in dat geval tevergeefs. Chavez en Maduro hebben de woede van de mondiale elites getrokken door hun internationale oliebedrijven te blokkeren van de toegang tot de oliereserves van Venezuela, de grootste ter wereld. Opgemerkt moet worden dat Venezuela een van de belangrijkste leden van de OPEC is, waarbij Riyadh en Moskou de oprichting van een olieconglomeraat genaamd OPEC + bevorderen, met Rusland, Saoedi-Arabië en Venezuela als invloedrijke leden. Het Westen maakt natuurlijk gebruik van de ‘democratiepromotie’-canard om zijn schande in Venezuela te rechtvaardigen,

De Franse en Venezolaanse situaties dienen ook als een barometer voor de algemene toestand van internationale betrekkingen in een multipolaire context. Hoewel de VS weinig moeite hebben om zich te bemoeien met de interne aangelegenheden van Venezuela, hanteren Rusland, China en India een heel andere aanpak door een uniforme lijn voor het buitenlandse beleid te handhaven op Parijs en Caracas. Ze drukken hun volledige steun uit voor hun Bolivariaanse bondgenoot, die een belangrijke handelsbron is voor New Delhi, een strategische militair-oliepartner voor Moskou, en een belangrijke verkoper van ruwe olie voor Beijing. Elk van de drie Euraziatische mogendheden heeft er alle belang bij om actief tegen de pogingen van Washington te zijn om de Maduro-regering te ondermijnen, aangezien Venezuela belangrijke regionale-stabiliteitsfuncties vervult, evenals, bovenal, deze Euraziatische mogendheden een kans bieden om asymmetrisch te reageren op de destabilisatie-inspanningen van Washington in Azië, het Midden-Oosten en Oost-Europa. Er is gesproken over het creëren van specifieke synergieën tussen Venezuela en andere landen die op dezelfde manier worstelen om zichzelf te bevrijden onder de vlag van Washington. Het verzenden van marineschepen en militaire vliegtuigen door China en Rusland naar Noord- en Zuid-Amerika, in strijd met de doctrine van Monroe, betekent een aanwijzing voor de aanhoudende druk op de grenzen van Rusland en China door de VS en de NAVO als onderdeel van hun beheersingsstrategie.

Met eindeloze militaire interventies nadert het einde van het Amerikaanse imperium snel

0
macht

Bevrijding van dit systeem zal tot stand komen als gevolg van een economische ineenstorting, mogelijk een wereldwijde.

Amerika heeft zijn economie failliet gemaakt, zijn oorspronkelijke idealen, zijn gevoel voor fatsoen, zijn moraliteit in de kern verlaten, zo ziet het er hoe dan ook uit.

Een boek dat de beschrijving voorspelde en inkapselde van wat Amerika vroeger was en zal zijn, werd gepubliceerd in juli 2002, het was in feite een serie essays geschreven over 10 jaar. Zijn naam ‘The Decline and Fall of the American Empire’ geschreven door het buitengewoon unieke genie, wijlen Gore Vidal.

Vidal legde in zijn boek uit hoe de pilaren van de Amerikaanse grondwet zijn uitgehold en voorgoed verdwenen, totdat we een gewelddadige volksrevolutie afdwingen, iets wat lijkt op de revoltes in heel Frankrijk vandaag. Nodig, niet het minst, om het laatste idee van regimeverandering in plaatsen zoals Venezuela en Iran te stoppen.

Er is helaas een stille coup geweest in Amerika – dat heeft Trump omringd met oorlogsstokers, waardoor de NeoCons van de jaren negentig zijn teruggekeerd!

Trump lijkt op een of andere manier tot op zekere hoogte gemarginaliseerd te zijn.

In het eerste deel van de 21e eeuw, resulterend en getriggerd door 9/11, waren we getuige van de vernietiging van de Amerikaanse grondwet, eerlijke rechtspleging en tragisch het einde van ‘fair play’ door Groot-Brittannië toen ze een Amerikaanse satelliet werd of als Blair werd beschreven toen premier, een schoothondje tegen Amerikaanse (en Israëlische) belangen.

Eindeloze oorlogen zoals Afghanistan. Waarom bidden vertellen.

Deze val van de Amerikaanse Republiek zou in een slechtere situatie uiteindelijk kunnen leiden tot een totalitaire staat.

Volgens Gore “eindigde de [Amerikaanse] Republiek in 1950. Sindsdien hebben we een imperiaal systeem.” Wat zijn de belangrijkste kenmerken van dit systeem?

Ten eerste grijpt de VS op een agressieve manier in bijna elk deel van de wereld in. Volgens Vidal-onderzoek hebben de VS sinds 1776 meer dan 100 interventies en oorlogen gevoerd in verschillende delen van de wereld. Maar toch bepaalt de Grondwet dat om het even welke oorlog door Congres moet worden goedgekeurd, is niet één van deze oorlogen of conflicten zo goedgekeurd. In feite was de laatste keer dat een Amerikaanse president toestemming van het Congres zocht en kreeg voor een oorlog in 1941, na de Japanse aanval op Pearl Harbor.

Vidal wijst op iets dat al lang bekend is bij academici en historici, maar nooit publiekelijk is toegegeven, namelijk dat president Roosevelt opzettelijk de Japanners heeft uitgedaagd Pearl Harbor aan te vallen. Roosevelt wilde dat de VS de oorlog tegen Hitler zou beginnen, maar hij wist dat 80 procent van de Amerikanen hiertegen was. Hij wist dat de enige manier om dit te veranderen was door een grote schok, en daarom erop uit was om de Japanners – die de bondgenoten van Duitsland en Italië waren – te provoceren om de VS aan te vallen.

Valse vlaggen zijn er altijd al geweest die men lijkt te kunnen afleiden.

Vidal legde toen uit hoe president Truman de VS betrokken heeft bij de Koreaanse oorlog (“die we verloren hebben als Vietnam”) door het te presenteren als een “politieoperatie” (of “het stoppen van het communisme” in het geval van Indo-China) dat niet nodig was de goedkeuring van het Congres.

De militaire agressie van de VS in Korea vond plaats onder de vlag van de VN – zoals veel veel opeenvolgende avonturen.

Nu hebben we oorlogen genaamd ‘humantarian intervences’ zoals Libië en binnenkort zou het in Venezuela kunnen zijn.

Het is belangrijk om te laten zien dat Vidal een zeer effectieve raconteur was, die ook het nodige gevoel voor humor had. In zijn handen is humor een dodelijk wapen, zo scherp als een dolk. De jonge George W. Bush (“How I love that man!”) Voorziet hem van een eindeloze bron van anekdotes, waarvan er een nieuw voor mij was en zeer voor herhaling vatbaar. Bush ‘mening van de Fransen: “Het probleem met die jongens is dat ze gewoon geen woord voor ondernemer hebben!”

Als iemand een pessimist is, zou het niet moeilijk zijn om te veronderstellen dat de Amerikaanse ‘Elite’, ‘de diepe staat’ een door de VS geleide wereld lijkt te lijken op een ‘rijk’.

Amerikaanse interventies zijn verbonden met alleen geld; megaprojecten, gas en olie.

Het vermelden waard is nog een van Vidal’s boeken ‘Perpetual War for Perpetual Peace’, die in de VS werd gepubliceerd, maar toen, zoals hij droog opmerkte, het ‘voor alle doeleinden’ is verdwenen. Geen enkele Amerikaanse krant was bereid om het boek te herzien. Er was geen publiciteit en er werden geen advertenties geaccepteerd. Als bekend publiek figuur en omroep ontving hij zeven uitnodigingen om op verschillende televisieprogramma’s te verschijnen. Vijf hiervan werden snel geannuleerd. CNN had hem uitgenodigd om zijn mening te bespreken, maar het programma werd een half uur voordat het zou beginnen geannuleerd. De instructies kwamen kennelijk van het hoogste niveau in Washington. Lijken de woorden Orwellian of totalitarisme op en natuurlijk lijkt heimelijke censuur tegenwoordig veel meer voor de hand te liggen dan toen.

De rechten van de burgers werden gesloopt (de kniuk na 9/11) toen ze de US Patriot Act passeerden, een document van 300 oneven pagina’s dat Vidal stelde “niemand de moeite gaf om te lezen”. De rest van Europa en Groot-Brittannië volgden met soortgelijke opdringerige wetten.

Vidal’s mening was dat bevrijding van dit systeem tot stand zal komen als gevolg van een economische ineenstorting die mogelijk mondiaal is. Hij zei verder wat de VS betreft: “Dit is onvermijdelijk, op basis van de kolossale schulden die we hebben opgebouwd. Dit moet op een bepaald moment tot een monetaire uitsplitsing leiden. Het schrijven is aan de wand. ”

Dus als je wilt weten wat er daarna en de rest van deze eeuw zal gebeuren, moeten we het zien zonder een nucleair armageddon, lees gewoon Gore Vidal en ook boeken en artikelen geschreven in de jaren dertig en veertig door Huxley, Orwell.

Je zult concluderen dat de toekomst er behoorlijk somber uitziet. Laten we hopen van niet.

Waarom iedereen zich in de Europa moet aansluiten bij de gele hesjes

0
gele hesjes

De Gilets Jaunes zijn de echte deal voor echte verandering; niet alleen in Frankrijk, maar ook in hoe de rest van de wereld de politiek zelf bedenkt en praktiseert.

We leven in een wereld waar democratie een bedreiging is en vrijheid een straf, waar je geen drol kunt onderscheiden van een diamant, waar 5G wordt verkondigd, zelfs als het ons dreigt te doden, waar de heersende ethos koper is, pas op en waar iedereen tegen oorlogszucht en de eeuwige oorlog is besmeurd en geschilderd als een monster.

Wie geloof je? Alle dingen waarvan u overtuigd was dat democratie, vrijheid, het recht op vrijheid van meningsuiting, televisienieuws, al deze dingen niet alleen worden ondermijnd, in werkelijkheid worden ze in uw gezicht gegooid. Democratie in de door de nazi’s gecontroleerde Oekraïne, gematigde jihadistische rebellen, geen democratie in Rusland of Venezuela, ondanks de vingerafdruktests op kiezers en camera’s met stemhokjes, en deze stem zegt dat het eerlijke verkiezingen zijn en een dozijn wat zegt over Frankrijk is dat niet dat democratie en twintig andere stemmen zeggen dat ze het niet zijn en rechtse groepen op straat gaan en chemicaliën in je eten en vergeet je je wifi-geladen huis in te schakelen voordat je naar een andere vergadering rent of je telefoon in rekening brengt, en en … nou … ik was verdwaald door het gewoon te schrijven.

Je bezig houden, dat is wat het neoliberalistische rijk doet, en in het midden van dit alles moet je een actieve burger zijn die vol zit met sociaal kapitaal, in staat om een ​​mening te vormen over een onderwerp op de valreep.

Ontologische veiligheid, iedereen heeft het nodig, maar op dit moment is het schaars, vooral in grote grootstedelijke steden. Geen wonder dat mensen in de war en bang zijn, achteruit in de toekomst lopen, knielen in de modder en dromen dat op de een of andere manier, door een of ander wonder, alles “Please!” Zal terugkeren naar normaal.

Laten we dus, te midden van deze Tower of Babble, één raadsel voor je oplossen.

Hier zijn tien redenen waarom de Gilets Jaunes (in tegenstelling tot door de VS gesponsorde kleurrevoluties) de real deal zijn, waarmee ik de directe uitdrukking van de mensen van Frankrijk bedoel.

1. Ze spreken niet in abstracties / idealismen: abstractie is de taal van macht, hiërarchie en representatie. Abstractie en het gebruik ervan in een politieke context verenigen alle regimes, of ze nu communistisch, nazi of neoliberaal zijn. [ 1 ] De Gilets zijn niet van deze school. Hun eisen zijn eenvoudig, concreet: lagere tolheffingen, een verbod op plastic flessen, een stop voor gedwongen opnames van persoonlijke bankrekeningen, een einde aan geplande veroudering van consumptiegoederen om maar een paar te noemen. Wat deze eisen verkondigen, is een wereldbeeld dat is gebaseerd op het directe leven van mensen. De Gilets Jaunes zeggen dingen als:

Ik ben in de modder van mijn leven, ik werk 2 uur dagdeel maakt me een klein salaris van 240 maanden aandeel met een supplement CAF!

En Macron zegt:

Ik heb altijd de dimensie van verticaliteit, van transcendentie aangenomen, maar tegelijkertijd moet het verankerd zijn in volledige immanentie, materialiteit. ”
Macron 18/1/2019

2. De mainstream black-out van de media: het is alleen nodig om naar de websites van Gilets te gaan om getuige te zijn van het feit dat het geweld wordt afgemeten aan de gele vesten. Verschijnt een van deze in de reguliere media? Het gerucht doet de ronde dat er een waarschuwing in Groot-Brittannië is uitgevaardigd die elke positieve vermelding van de gele vesten verbiedt. In Frankrijk is het hetzelfde. Grote menigten in bijna elke grote stad worden nauwelijks gemeld, grieven worden nooit besproken. Veel kleurrevoluties worden opgevoerd door de MSM, vooral voor het publiek in West-Europa en de ‘eerste wereld’, zoals het huidige geval van Venezuela illustreert. In plaats van dit revolutie-simulacrum, is de confrontatie met de Gilets Jaunes een black-out. Trek je eigen conclusie.

3. De rode sjaals: op zichzelf zijn ze van weinig belang, hun aantal is overdreven en ze zijn volledig een huurmoment. Ze hebben geen uithoudingsvermogen. Op een dieper niveau vormt het uiterlijk van de rode sjaals echter een zeer gevaarlijk spel van Macron. De Franse samenleving is al heel lang gevoelig voor rechtse bewegingen van geweld: de crisis van 6 februari 1934, de bloedige oorlog van het verzet tegen de nazi’s met Vichy-milities, een conflict dat veel Fransen beschouwen als een burgeroorlog en tenslotte de OAS in de vroege jaren zestig zijn allemaal voorbeelden van dergelijke manoeuvres. Sporen van deze historische momenten zijn tegenwoordig aanwezig in de schurkenstaten, de ‘Spéciale Castaner’, de milities aangeworven door Macron om hun speciale geweld tegen demonstranten uit te delen. Deze ‘Des flic hors-la-loi’ (rogue cops) zijn verschenen bij elke recente demonstratie. Nogmaals, trek je eigen conclusies.

4. Het ontbreken van beroemdheden of leiders. Zelfs na 12 demonstraties en 3 maanden onrust zijn er nog steeds geen woordvoerders of leiders of beroemdheden die voor de mensen ‘spreken’. Dit op zichzelf vertelt je dat het een echte grassroots-beweging is.

5. De manier waarop de globalisers geen antwoord maar geweld hebben. Wat zich momenteel in Frankrijk afspeelt, is een conflict tussen twee wereldbeelden die niets met elkaar te maken hebben. Iets geïllustreerd door de zijkant van zowel Maria La Pen als de officiële parlementaire oppositie. Anders dan bij kleuromwentelingen is er geen duidelijk officieel goedgekeurd alternatief. Niemand in Washington nomineerde een Gilets voor het presidentschap en als ze dat hadden, zou niemand er rekening mee houden. Zo is de geritualiseerde aard van de hedendaagse parlementaire politiek duidelijk onthuld; alle Franse afgevaardigden, ongeacht hun loyaliteit, zijn volledig gesteunde globaliserende neoliberalen.

Het is duidelijk dat Macron geen mogelijkheid heeft om met de Gilets te praten. Zijn recente verklaring dat hij ook een salarisverhoging wilde (let op het woord salaris) en dat maakte hem ook tot een Gilet, is in de verhouding tot de werkelijkheid bijna klinisch gestoord. Neoliberalisme is het wereldbeeld van de elite en de machtigen; zoals sommigen hebben opgemerkt is het een klassenoorlog tegen de armen. Alles wat ze kunnen bieden, de Gilets Jaunes is dezelfde oude, dezelfde oude. Het onbegrip en de isolatie van de elite van het Franse volk zijn duidelijk in elk woord dat ze uitspreken. De Kracht zit vast in zijn eigen symbolische universum waardoor ze niet in staat zijn om de eisen van de ervaren ervaring van de Gilets Jaunes te vatten. In deze,

6. De verwarring onder intellectuelen. De westerse intellectuele traditie, met name de sociale disciplines, heeft geen idee hoe de economische, politieke en culturele stagnatie die momenteel westerse landen raken, aangepakt kan worden. Het voortdurende prestige van de academie is eerder te danken aan gewoonte, carrièrisme en staatssteun dan welke levende opdracht dan ook. Intellectuelen zoals Henri-Levy zijn herhaaldelijk gecoöpteerd om een ​​sluier van respect te bieden voor moorddadige buitenlandse avonturen in Syrië, Venezuela en Libië.

Tegelijkertijd worden academische tegenstanders van deze activiteiten stilletjes het zwijgen opgelegd door zuiveringen en uitstrijkjes op universiteiten in Frankrijk, Australië en Groot-Brittannië. Bovendien weerspiegelt de concentratie van Franse ‘intellectuelen’, met name sociale commentatoren, in Parijs, precies de centralisatie van politieke macht, inderdaad zijn ze zo verwikkeld in een strijd om ze uit elkaar te houden. Dit is de reden waarom, net als de politici, Franse intellectuelen hun toevlucht nemen tot scatter-gun beschuldigingen, gekozen uit een of ander speelboek; racisme, populisme, fascisme, antisemitisme, Russische inmenging enzovoort. Alles wat in waarheid is, kunnen ze op korte termijn verzamelen voor een soundbite van twee minuten. Onnodig te zeggen dat de Gilets Jaunes niet luisteren.

Er is een oud Sioux Lakota gezegde: een vogel heeft twee vleugels nodig om te vliegen. Dus in de geglobaliseerde 20e-eeuwse politiek pleit de rechtervleugel voor economie, links spreekt van moraliteit en uiteindelijk hebben we tegelijkertijd een barmhartig-bloeddorstig-anti-racistisch-anti-seksistisch-neo-liberaal-groen-modern en dynamisch, nieuwste operationele wat dan ook. Artikelen over de Gilets vanuit een linkse invalshoek zijn altijd verschillend in recept en analyse en missen steevast het punt. Iets wat altijd waarschijnlijk is wanneer stervende ideologen en hun hogepriester kaste geconfronteerd worden met geleefde ervaring.

7. De verdwijning van rechtse groepen van de straat: het is mijn stelling, volkomen ontkend door enig concreet bewijs dat ik zou kunnen toevoegen, dat UKIP, Tommy Robinson, de EDF in Groot-Brittannië evenals One Nation in Australië en zelfs Macon zelf, zijn allemaal creaties van, en gefinancierd door, diep in staat zijnde elementen onder de elite. Er zijn ook dergelijke vraagtekens over Antifa. De ex-premier van Australië, Tony Abbott, heeft openlijk toegegeven dat hij tijdens zijn tijd als minister van Howard-regering letterlijk de bag-man was die geld heen en weer bracht naar One Nation. Sommige van de hierboven genoemde groepen zijn gewelddadig; sommige zijn gemaakt met de bedoeling de Labour-stem te splitsen. In elk geval zijn voorheen sterk gepubliceerde rechtse groepen bijna verdwenen uit wekelijkse demonstraties, misschien overweldigd door de niet-gefinancierde populaire wil.

8. De aanwezigheid van veel arme babyboomers en gepensioneerden: dit soort mensen bezoeken de demonstraties meestal niet gedeeltelijk omdat ze te druk zijn, te oud zijn, zich niets aantrekken of worden verdreven door het georkestreerde politiegeweld dat speciaal daarvoor is gemaakt doel. Toch vormen ze de meerderheid van de mensen op de rotondes, vooral buiten Parijs. Hun aanwezigheid vertelt je alles over de waarachtigheid van deze beweging.

9. Het nachtelijk MSM-nieuws passeert live naar Washington voor deskundige analyse. Dit is de standaard operationele praktijk voor kleurrevoluties in verre oorden, vooral omdat de leiders van dergelijke staatsgrepen vaak in DC verblijven met subsidies van de National Endowment for Democracy.

10. Er zijn geen links of rechts. Dit wordt vaak negatief becommentarieerd alsof het een mislukking was. Niets is beter dan deze Facebook-post op een Gilets-site:

Kijk naar het gezicht van Jupiter! Hij weet niet wat hij moet doen. Hij probeerde racisme, immigratie, knokploeg, schurken, gewonden, politiegeweld, gevangenis, roken, onderdrukking, leugen en we zijn nog steeds buiten !!!!! Dus laten we niets vallen en gaan we allemaal samen verder zonder iemand achter te laten. Het is niet makkelijk. We zijn allemaal verschillend met verschillende ideeën, maar we hebben een gemeenschappelijk doel. We zijn veel in een grote familie waar we vechten, maar we komen elke week, zaterdag, zondag, nacht bijeen, alles wanneer we kunnen en onze verschillen vergeten. “

Diversiteit is een van de sleutelwoorden van het neoliberalisme, maar bij het denken over zulke termen moeten we ook Nietzsche’s axioma herinneren dat er alleen over gesproken wordt als ze verdwijnen. Hier, echter, in de Gilets hebben we een voorbeeld van echte diversiteit, verschillend in alle opzichten van het standaard Neo-liberale gebruik dat ons elke dag bombardeert.

De fundamentele reden dat de Gilets Jaunes verschilt van welke kleurrevolutie dan ook of welke grote revolutie van de 20ste eeuw dan ook, is precies de manier waarop deze alternatieve diversiteit functioneert. De Gilets maken hun eigen betekenissen binnen hun eigen ruimtes van uiterlijk: ‘waar ze door anderen worden gezien zoals anderen door hen worden gezien’ (Arendt 1958). En ze zijn aan het discussiëren.

Bovendien staan ​​deze betekenissen onder hun controle en worden ze gemeenschappelijk gehouden door de Gilets, ongeacht hun andere verschillen. Zoals de schrijver zegt: “We zijn allemaal verschillend met verschillende ideeën, maar we hebben een gemeenschappelijk doel, we zijn veel dan in een groot gezin waar we vechten, maar we komen elke week samen”. Deze socialiteit creëert betekenissen als resultaat van gemeenschappelijk gemeenschappelijk zijn en deze betekenissen blijven onder de controle van de Gilets die ze hebben gemaakt. Verschillen, bijvoorbeeld over het zoeken naar verkiezingen voor het EU-parlement, worden gewoon getolereerd.

Diversiteit van respons en mening wordt gezien als een kracht, geen zwakte. Er is geen ideologisch sjabloon van toepassing op elke context. In plaats daarvan, zoals een vorige ex-Franse Intel-man vorige week zei op Le Media, is een rotonde vol met jonge mensen, een andere vol met een zwart blok, een andere vol met oudere mensen en ze praten allemaal met elkaar. Door deze socialiteit en gemeenschappelijkheid wordt betekenis geproduceerd en vervolgens gemeenschappelijk gehouden omdat deelnemers binnen gevarieerde en oneindige contexten (ruimtes van uiterlijk) en herhaalde acties van socialiteit deze betekenissen gemeen hebben. De nadruk ligt op hun gemeenschappelijk belang, dat wil zeggen de onmogelijkheid van het huidige Frankrijk. Al het andere is pluis.

Elke week worden deze betekenissen van de deelnemer ondersteund, gebouwd en onderhouden door meer acties van socialiteit, meer discussie en meer acties. Communistische betekenissen die op deze manier worden vastgehouden en gehandhaafd, produceren sociale macht; omdat de gemeenschappelijke betekenis van actie precies is wat sociale macht is!

Bovendien versplintert deze eenheid in verscheidenheid volkomen alle demonische en pathologiserende namen die de media en globalisten de afgelopen dertig jaar hebben uitgevonden als een middel om te delen en te regeren. Deze bedachte namen waren van toepassing op groepen in de samenleving: werkschuw; dole-Beukers; terroristen; anti semiet; Russische Bot; racistisch; seksistisch en elk van de overvloed aan namen die door de staat en het MSM worden toegepast op elementen die de façade van het neoliberalisme bedreigen, worden eenvoudigweg omzeild. Zoals in veel andere dingen weigeren de Gilets eenvoudig om ze te herkennen.

Ik weet niet wat de toekomst zal brengen, maar ik weet wel dat al deze redenen samen bewijst dat de Gilets Jaunes de echte deal zijn voor echte verandering; niet alleen in Frankrijk, maar ook in hoe de rest van de wereld de politiek zelf bedenkt en praktiseert.

Waarom Venezuela’s mensen lijden: het verhaal wat niet verteld mag worden!

0
venezuela

De zaak die hier zal worden gedocumenteerd, is dat Venezuela’s mensen lijden aan een tragische nationale situatie die feitelijk niet kan worden teruggedraaid door alles wat de Venezolaanse regering kan doen of blokkeren. Om deze zeer ongelukkige realiteit te begrijpen (als je het wilt begrijpen), moet je eerst de relevante delen begrijpen van de bredere situatie in de wereld die Venezuela beïnvloedt. 

Wat is dooming het land is niet alleen een lokale situatie, maar in plaats daarvan is mondiaal en milieu. Het is ook economisch, met betrekking tot de rol die Venezuela speelt in de wereldeconomie. Maar de economische factor is zeker niet  van het soort dat algemeen wordt aangenomen en beweerd wordt te zijn . Het is in plaats daarvan heel anders.

Hier zal deze zeer verschillende realiteit zowel beschreven als gedocumenteerd zijn (in plaats van alleen gebaseerd op aannames – waarvan er vele vals zijn – zoals  de standaard, in principe lokale, economische ‘verklaring’ van de problemen van Venezuela  , die zich richt op Venezuela’s socialisme, of de economie is niet voldoende kapitalistisch).

Waar het allemaal om gaat, gesteld in de kortste bewoordingen, is dat geen enkele natie iets anders kan doen dan geld te verliezen door ‘s werelds vuilste olie, teerzandolie, die $ 100 + kost om te reinigen en te produceren, verkoopt in een mondiale oliemarkt die minder dan $ 100 (momenteel ongeveer $ 65) per vat betalen. Venezuela was in staat om het winstgevend te verkopen toen de olieprijzen hoog waren, maar wordt nu verpletterd omdat de olie niet langer rendabel is om te produceren en te verkopen. Maar 95% van de exportopbrengsten van Venezuela komt uit olie. Tenzij en totdat de olieprijzen weer boven de $ 100 liggen (wat waarschijnlijk niet meer zal gebeuren, behalve misschien voor zeer korte periodes), is Venezuela gedoemd. Venezuela’s enige kans om zijn economie te diversifiëren van “de vloek van natuurlijke hulpbronnen” (waarvan het vooral lijdt) was lang geleden, decennia voordat de huidige regering aan de macht kwam. Die kans werd gemist. Dit schip zinkt nu en niemand kan het redden. (En de Amerikaanse regering en haar bondgenoten hebben er geen echte interesse in om het te redden, maar alleen om het parasitair te exploiteren.)

Dus, hier de echte geschiedenis en context voor wat er gebeurt in en Venezuela zal worden gepresenteerd, en de lezer in staat gemakkelijk aan een detail ervan controleren (door middel van de links) zal zijn –  op de eigen,  (niet aanvaarden  niets  op louter ‘autoriteit’, wat in zo’n politiek geladen zaak bijna altijd propaganda is). De lezer kan elke aantijging hier eenvoudig verifiëren door op de gegeven link te klikken, op elk moment in de presentatie dat misschien twijfelachtig lijkt.

Deze links zijn rechtstreeks naar de bewijsstukken, in het specifieke geval van: waarom de Venezolanen lijden.

Dit is  het geval  – de realistische zaak, zonder enige propaganda, maar met  alleen geloofwaardige nieuwsberichten en brondocumenten als basis voor deze vraag.

DE ZAAK

De twee landen die ‘s werelds meest rendabele olie produceren, zijn  Canada  en  Venezuela . Beide halen hun olie overweldigend uit teerzand, dat is de smerigste van alle olie en dus (verreweg) de meest kostbare om te verfijnen. (Het wordt dus  “extra zware ruwe olie” genoemd, en dat is het minst wenselijke type. Het is ook het type dat in  een wereld met opwarming van de aarde in de aarde zou moeten blijven, nooit helemaal verbrand zou moeten worden, zoals ook zal worden uitgelegd hier.)

Een accurate samenvatting in  Wikipedia  luidt: “Met de huidige technologie genereert de winning en raffinage van zware oliën en oliezanden maar liefst drie keer de totale CO2-uitstoot in vergelijking met conventionele olie [20], voornamelijk als gevolg van het extra energieverbruik van het extractieproces. “Die verwijzing bij  ” [20] “  stelt ook:” Naarmate de olieprijs stijgt en conventionele koolwaterstofbronnen schaarser worden, neemt de exploratie- en productieactiviteit toe in zware olie, teerzanden en bitumenafzettingen. Hoewel deze aanzienlijk bijdragen aan de wereldwijde energie … dragen ze ook een groter aandeel bij aan … ten nadele van de mondiale omgeving. “(Dat verwijst naar” een groter deel “van” nadeel “dan normale  ruwe olie  .) een andere bron  noemde deze kwestie in meer expliciete bewoordingen: “85 gallons water, twee ton aarde, 700-1200 kubieke voet aardgas en 170 pond broeikasgassen maken één vat ruwe olie” uit teerzand. Die olie is gewoon niet bruikbaar om in de raffinage te gaan, zoals bijvoorbeeld de standaard  Brent-olie  is. Bovendien vereist de productie van die vat met teerzand afgeleide olie ook de productie van tonnen  afval , waarvan er geen is achtergebleven bij de productie van normale olie. De kosten van het omgaan met dat afval worden niet meegerekend in de kosten van de vaten olie. Voor  voorbeelden, de toekomstige “impact op watervoorzieningen” en dat “dit water wordt vervuild door giftige stoffen”, worden niet meegerekend. Daarom zijn de volledige kosten van dergelijke olie nooit berekend. En toch erkent iedereen dat teerzand afgeleide oliën het duurst zijn om te produceren.

Op 25 januari 2013 publiceerde HSBC Global Research een mijlpaalrapport,  “Oil & Carbon Revisited: Value at risk from ‘unburnable’ reserves” . Het definieerde het sleutelbegrip “Onverbrandbare reserves: de World Energy Outlook van het IEA (editie 2012) schatte dat om een ​​50% kans te hebben om de stijging van de wereldtemperaturen tot 2ºC te beperken, slechts een derde van de huidige reserves aan fossiele brandstoffen verbrand kan worden vóór 2050. De balans kan als ‘onverbrandbaar’ worden beschouwd. “

De olie in Canada en Venezuela is ‘s werelds minst brandbaar, de’ zwaarste ‘en daarom is het niet alleen de duurste productie, maar het is ook het slechtste milieu. Er is bijgevolg een  toenemende druk op grote investeringsfondsen, zoals Harvard’s fonds ter waarde van 39 miljard dollar, om te desinvesteren in fossiele brandstoffen . Vanwege in elkaar grijpende raden van bestuur of trustees, en de behoeften die dergelijke ‘goede doelen’ hebben om rijke donoren aan te spreken, worden deze publieke druk vaak genegeerd (zoals  in het geval van Harvard ), maar de beweging naar desinvestering wint geleidelijk aan kracht in de minder corrupte beleggingsfondsen.

Op 13 december 2018 luidde de milieuorganisatie  350.org de  kop:  “Het behalen van een mijlpaal aan fossielen van fossielen is bereikt! Meer dan 1000 instellingen trekken investeringen uit kolen-, olie- en gasbedrijven in en kondigden aan:

De 1000e  instelling die werd afgestoten, was de Caisse des dépôts et consignations (CDC), die de Franse openbare pensioenen, spaartegoeden en investeringen beheert ter waarde van 173 miljard (USD $ 196 miljard). Onlangs heeft het aangekondigd dat het vanaf 2019 niet langer zal beleggen in bedrijven die meer dan 10% van hun activiteiten uit steenkool halen – dit betekent dat de 200 belangrijkste bedrijven in de kolenindustrie nu op de zwarte lijst staan. …

Over het momentum voor desinvestering sinds 2013 – Nicolas Haeringer, een organisator die afstotingsgroepen wereldwijd ondersteunt,  zei op  350.org :

“Dit is zowel een morele als een financiële beweging. Nog maar vijf jaar geleden hadden we 181 desinvesteringsverplichtingen en USD 50 miljard weggetrokken van vervuilende industrieën en vandaag zijn we meer dan 1000 en naderen USD 8 biljoen dollar. “

Dit heeft er al toe geleid dat veel kolenbedrijven failliet zijn gegaan. Hoewel eigenaars en werknemers van kolenmijnen daarvan kunnen verliezen, haalt de hele wereld er veel meer van. Zo’n overgang wordt ‘vooruitgang’ genoemd. Transitie in de tegenovergestelde richting – naar meer slecht dan goed – wordt ‘regressie’ of, eenvoudig, ‘schade’ genoemd. Sommige mensen noemen het ‘conservatisme’, maar wat het ook is, zeker isn geen vooruitgang. Helemaal niet. Maar dat is wat de Amerikaanse regering en de Canadese regering willen: extreem conservatisme – niet behoud. Ze beschouwen de teerzandolie van Venezuela als een prijs waar ze van kunnen profiteren als de regering van  Venezuela kan worden ‘overgehaald’ om hun milieuregels voor het uitpakken ervan te verlagen . In  2012 heeft Venezuela echter zijn milieuwetten versterkt, in plaats van verzwakt. Dat versterkte de motivatie voor de VS en Canada om Venezuela over te nemen. Hugo Chavez stierf in 2013 en Nicolás Maduro verving hem. Vervolgens heeft  Maduro in 2016 een nieuw beleid ingevoerd om de handhaving van het milieu in Venezuela te verzwakken. Misschien hoopte hij dat dit de VS-en-geallieerde inspanningen om hem ten val te brengen zou verminderen. De economie van Venezuela was al bezig. De VS zetten hun inspanningen voort om Maduro omver te werpen. Nu wanhopig begon hij  12% van het land te verkopen aan internationale mijnbouwbedrijven . Milieuhandhaving op PDVSA stortte ook in, en op 24 november 2018 vlagde Bloomberg News ” Venezuela lekt olie overal”. Blijkbaar wordt de zwakkere Maduro kleiner, hoe slechter hij wordt. Hij was een gedoemd kantoor als president binnengegaan en leek bereid alles te doen om er niet in te verdrinken. Blijkbaar, hoe zwakker hij wordt, des te meer dat Amerikaanse miljardairs het land willen overnemen,  geheel  volgens hun eigen voorwaarden. Het zal zijn zoals wat er al in Griekenland was gebeurd, toen  de Syriza-partij daar in 2015 capituleerde voor de internationale financiële bedrijven , en de regering pensioenen, onderwijs, sociale voorzieningen, enz. Ontmantelde en de infrastructuur privatiseerde. Maar het pad naar dat einde is heel anders in Venezuela.

Met de toenemende beweging van de wereld in de richting van hernieuwbare energiebronnen zal de desinvestering in oliemaatschappijen steeds meer gericht zijn op de verkoop van de aandelen in de bedrijven die het meest hebben geïnvesteerd in olievelden in Canada en Venezuela. In Venezuela is de situatie echter radicaal anders dan in Canada. Dit is de reden waarom:

De grootste markt voor Canadese olie is net naast de deur, de Verenigde Staten. Het grootste deel van de olie die in de VS wordt geïmporteerd, komt uit Canada.  En omdat de meeste oliemaatschappijen die olie produceren in Canada eigendom zijn van de Verenigde Staten of gelieerd zijn (zoals in het VK), sanctioneert de Amerikaanse regering Canada niet en tracht ze haar regering neer te halen door de oliewerkverkoop in Canada via sancties te verminderen, zoals het geval is met betrekking tot de olie-verkoop van Venezuela. De Amerikaanse regering hoeft dat niet te doen om ervoor te zorgen dat de Amerikaanse bedrijven in staat worden gesteld om de olie die uit Canada komt te verkopen: ze verkopen die olie al en de Canadese regering (evenals de Amerikaanse regering) helpt de Amerikaanse bedrijven al. om dit te doen. De aristocratieën van Amerika en Canada zijn gelieerd – niet alleen met De aristocratie van Venezuela (die de bestaande regering van Venezuela wil vervangen) , maar ook met elkaars aristocratie.

Bovendien is Canada, in tegenstelling tot Venezuela, niet voor bijna 100% afhankelijk van zijn olie-omzet om zijn economie te ondersteunen, zoals Venezuela tragisch genoeg is. Venezuela ontvangt ongeveer 95% van zijn exportinkomsten uit zijn olie. Dat is belachelijk en zou om geostrategische en geo-economische redenen nooit mogen worden getolereerd door de regering van Venezuela, maar het is niettemin door hen – en gedurende vele decennia, niet alleen  door de huidige  regering van Venezuela  getolereerd  . Inderdaad, Oil & Gas Journal kopte op 8 februari 2010,  “Alles over Orinoco” en meldde dat er “vroege pogingen waren gedaan om zware ruwe olie uit de [Orinoco] -riem te produceren” en deze inspanningen “leidden PDVSA-voorgangers tot de productie tegen het begin van de jaren tachtig van 93.000 b / d.” Verder schatte “Petroleos de Venezuela SA 1.18 triljoen” blbl olie op zijn plaats in de Orinoco in 1987 en herzag dat in 2006 tot een mediaan van 1,3 biljoen vbl, een maximum van 1,4 triljoen vaten, en een minimum van 900 miljard vaten. “

In die tijd waarschuwde Richard Turcotte, van Peak Oil Matters, voor dit rapport door “A Look at Venezuela” te headlinen  en wees erop dat:

In tegenstelling tot de lichte zoete ruwe olie geproduceerd door de VS en de lichte olie die Saoedi-Arabië zo’n kracht heeft gemaakt, is de Orinoco-olie “zware olie” die wordt aangetroffen in oliezanden – vergelijkbaar met de teerzandbitumen in Alberta, Canada. (Zie mijn eerdere post  hier .) De olie uit Venezuela is dus veel moeilijker te extraheren en te verfijnen, waardoor het duurder wordt. Aanzienlijke investeringen in tijd en geld zijn nodig om te zorgen voor voldoende raffinagecapaciteit. Onnodig te zeggen dat het extraheren van deze zware olie een veel energie- en tijd-intensievere inspanning is dan het proces voor het extraheren van de meer bekende lichte ruwe olie. Het is niet het antwoord van iemand in de komende jaren.

Hoofdonderzoeker en USGS-geoloog Chris Schenk gaven toe dat hun rapport niet beweert dat de “technisch winbare” olie in feite “economisch herstelbaar is.” Dat is een belangrijk onderscheid, en dat moet worden benadrukt. Alle veronderstelde ondergrondse reservaten in de wereld zullen niet veel betekenen als het geen zin heeft om tijd, moeite en geld te investeren om te proberen ze eruit te halen.

De USGS schat desalniettemin dat een verbluffende 40 – 45% van die resource uiteindelijk invorderbaar zal zijn. Een prominente geoloog (en een voormalig bestuurslid van Petroleos de Venezuela SA – het Venezolaanse staatsoliemaatschappij) staat al op de lijst omdat twijfelen ergens in de buurt van dat bedrag kan worden teruggevorderd, en verklaarde dat veel van wat daadwerkelijk kan worden gerecupereerd in feite te duur zou zijn produceren. 

Misschien dachten de president van Venezuela, Hugo Chavez en zijn voorgangers, dat als de Amerikaanse regering zegt dat deze olie een troef is, het redelijk is om het als een aanwinst te beschouwen; maar als de Amerikaanse regering in plaats daarvan alleen maar probeerde om Venezolanen ertoe te brengen te denken dat het een troef is om dat land zijn bestaande olie-mono-economie (zijn overmatige afhankelijkheid van olie) te laten accepteren, dan komt uiteindelijk de teleurstelling wanneer het Venezolaanse volk ervaart de armoede na te hebben gehoopt en geprobeerd om dat ‘bezit’ te ontwikkelen, zal de Amerikaanse regering verwelkomd worden in, om de falende regering van Venezuela over te nemen. Hoe dan ook, dat zou een denkbare reden zijn waarom de Amerikaanse regering het ‘economisch potentieel’ van de Orinoco-gordel zou bevorderen. De agenten van de aristocratie (in dit geval de petroleumindustrie) hebben de neiging heel duidelijk te zijn over wat hun betaalmeesters ten goede komt. Om wat voor reden dan ook, het feit dat deze olie geen troef was, is voor het Venezolaanse publiek verborgen gebleven. Het wordt nog steeds niet publiekelijk erkend door de regering van Venezuela. Noch wordt het publiekelijk erkend door Amerika’s.

Dus deze tragische fout (van het vermoeden dat die teerzandolie zou moeten worden ontwikkeld) gaat zelfs ver vóór de tijd van Hugo Chavez terug. Bovendien is het de moeite waard om erop te wijzen dat de feitelijke oorzaak van de ‘fout’ de aardolie-industrie zelf is, die, net als de tabaksfabrikanten die er voor zijn, voortdurend propagandeerde voor verhoogde productie en verkoop, ongeacht wat de wetenschap zegt. Een goed voorbeeld van die propaganda is de Editorial in  Oil & Gas Journal  op 24 januari 2019, met de kop  ‘Kosten, energiebehoeften in diskrediet gebracht’, hou het in de gaten ‘agenda’. Het zegt: “Preventieve oppositie tegen olie- en gasprojecten door ‘keep it in the ground’ activisten belooft nodeloze ontberingen in twee brede gebieden.” Dit is een ontkenning van het hele concept van “onverbrandbare reserves.” Ze willen in plaats daarvan verbranden alles – en zelfs om te blijven prospecteren om nog meer  te vinden olie en gas (in deze tijd van al zeer overmatige voorraden van schonere reserves die zouden moeten worden verbrand voordat de vervuiling van Canada of Venezuela is). Ze kunnen hun hele team van olie-ontdekkingsreizigers ontslaan, die hun tijd verspillen om nog meer vuile energiebronnen te vinden die nooit door iemand gebruikt hoeven te worden. Of deze mensen zijn stom en gek, of ze zijn psychopaten die er alleen maar om geven hun bestaande baan te behouden en zich niets aantrekken van de wereld die toekomstige generaties zullen ervaren. Als hun kinderen het wisten, wat zouden ze dan denken van wat hun ouders hadden gedaan met de wereld waarin  zij zouden leven ?

Dientengevolge (misschien nadat – om welke reden dan ook – te veel luisterend naar eigenbelangrijke adviseurs), heeft de Venezolaanse regering zich laten opsluiten door zijn verslaving aan de verkoop van zijn buitengewoon smerige olie. Er was geen vraag van de overheid, geen voldoende prioriteit geplaatst op Venezolaanse bedrijven, voor hen om de economie te diversifiëren van aardolie. Noch de huidige regering, noch enige vorige regering van Venezuela, deed.

Hugo Chavez en Nicolás Maduro hebben dit probleem niet gecreëerd; maar nu, en vooral op Maduro’s horloge, versnellen de transformaties van de oliemarkt die voortvloeien uit het opwarming van de aarde fenomeen; en, in tegenstelling tot Canada, dat deel uitmaakt van het Amerikaanse imperium, ontvangt Venezuela geen bescherming van de Amerikaanse regering van zijn investeerders, en dus is er geen helpende hand van de Amerikaanse regering (ie, van de Amerikaanse aristocratie) om de olie-verkoop van Venezuela te helpen (zoals zoals de VS biedt met betrekking tot Canada). In plaats daarvan is er integendeel – de regering van Venezuela is zwakker en zwakker geworden en heeft steeds minder publieke steun terwijl de wereldwijde olieprijzen zijn gekelderd – de grijpende hand van zowel de Amerikaanse als de Canadese regering om de regering van Venezuela over te nemen, wiens grootste zonde eigenlijk was om zich open te stellen voor een dergelijke overname, doordat het zijn economie niet heeft gediversifieerd, weg van de ondergang van het land, en dooming, buitengewoon kostbaar om te verfijnen, en onwenselijk om te verfijnen, olie. Het is nu gewoon een kist in de grond, maar het is niettemin nog steeds de bron van vrijwel alle exportverkopen in Venezuela. Geen enkele overheid kan zo’n zombie ondersteunen. Het is een buitenkanseffect dat Venezuela naar beneden trekt en alle Venezolanen economisch verstikt. En de documentatie dat deze situatie bestaat, is onweerlegbaar: Het is een buitenkanseffect dat Venezuela naar beneden trekt en alle Venezolanen economisch verstikt. En de documentatie dat deze situatie bestaat, is onweerlegbaar: Het is een buitenkanseffect dat Venezuela naar beneden trekt en alle Venezolanen economisch verstikt. En de documentatie dat deze situatie bestaat, is onweerlegbaar:

Het huidige WTO-rapport over Venezuela  geeft aan dat 96,9% van de uitvoer van het land bestaat uit “brandstoffen en mijnbouwproducten” en dat meer dan 98% van deze 96,9% uit oliën bestaat. Ook wordt aangetoond dat de grootste vijf importeurs uit Venezuela slechts 1,9% van de uitvoer van Venezuela vertegenwoordigen en dat alle andere landen dus 98,1% voor hun rekening nemen. Dus wanneer Venezuela zijn Amerikaanse markt verliest, zou dat slechts 0,6% van zijn totale exportmarkt betekenen.

De sancties van Amerika zullen er daarnaast toe leiden dat sommige vazallanden in de VS, zoals in Europa, stoppen met importeren vanuit Venezuela. Dus, Maduro is inderdaad erg kwetsbaar. Diversificatie van de markten (tot 98,1%) is niet wat de Venezolanen nodig hadden; diversificatie van de economie was; en noch hij noch zijn voorgangers deden  iets  van dat.

In februari 2018  kopte  Petroleum Science  “Analyse van de olie-georiënteerde economie van Venezuela: vanuit het perspectief van entropie”  en rapporteerde dat: “de huidige break-evenprijs is gestegen naar meer dan $ 100 / bbl in Venezuela.” Op dit moment wordt olie verkocht $ 65 per vat. Dus, hoe kan Venezuela geld verdienen door zijn $ 100 + olie te verkopen aan de wereldwijde $ 65 oliemarkt? Het is gewoon niet mogelijk, tenminste niet duurzaam. The  Petroleum Science Het artikel zei daarom dat “het onverstandig is voor Venezuela om te rekenen op de verkoop van ruwe olie om de economie van het land te ondersteunen”, omdat elke prijs per vat lager dan de $ 100 + per vat productiekosten van Venezuela een verlies zal veroorzaken op de verkoop van dat vat olie, en omdat er weinig of geen toekomstige dagen zullen zijn wanneer de olieprijs per vat weer boven de $ 100 zal zijn. Hoe meer de wereld bezuinigt op aardolie en niet-koolstof energiebronnen verhoogt, hoe lager de prijs van olie zal worden. En hoe meer beleggingsfondsen zich onttrekken aan koolstofarme bedrijven, hoe lager de bedrijfsvoorraad van die bedrijven zal dalen. Zowel beleggers als consumenten zullen zich daarom van hen afkeren.

Toen de olieprijzen op wereldschaal hoog waren, kon Venezuela zelfs zijn dure olie voor raffinage rendabel verkopen, maar die tijden zijn nu allang voorbij en zullen waarschijnlijk nooit meer terugkeren, omdat de wereld steeds meer van fossiele brandstoffen afschakelt. Vooral teerzandenoliën, zoals uit  Canada  en  Venezuela , moeten in de grond blijven zitten, en niet alleen omdat de huidige olieprijzen te laag zijn om ze te blijven verkopen, maar ook omdat die extra zware oliën het ergst zijn om te verbranden, van het standpunt van het veroorzaken van het globale verwarmen.

Een voorbeeld van deze economische realiteit is dat een belangrijke Amerikaanse investeerder in Venezolaanse olie Chevron Corporation is en dat Zacks Investment Research op 5 oktober 2011 een hoofdrol speelde  : Chevron Sees Carabobo Oil in 2012 . Het verklaarde:

Volgens een bedrijfsleider zou US energybehuiff Chevron Corp. (NYSE: CVX – News) het opstarten van een olieveld in Venezuela’s Orinoco Belt volgend jaar kunnen zien. De super-majoor heeft er alle vertrouwen in dat het in het derde kwartaal van 2012 kan beginnen met de productie van Orinoco’s Carabobo Project 3 – dat reserves van 66 miljard vaten heeft geschat …

Chevron heeft een belang van 34% in Carabobo Project 3, terwijl Venezuela’s nationale oliemaatschappij Petroleos de Venezuela SA (of PDVSA) 60% controleert. De resterende inzet is eigendom van Venezolaanse en Japanse bedrijven.

Na de eerste productie van 50.000 vaten per dag, wil [Chevron] de volumes elke twee jaar met 50.000 tot 100.000 vaten per dag opvoeren. Carabobo 3, een van de vele Orinoco-projecten, zal naar schatting in 2016 een maximale productie van ongeveer 400.000-480.000 vaten ruwe olie per dag bereiken.

Er is geen openbare indicatie, althans niet online, dat zelfs de “eerste productie van 50.000 vaten per dag” al is bereikt, hoewel verwacht werd dat deze binnen een jaar zou plaatsvinden. Chevron’s Jaarverslag 2017  (over het jaar 2016) is het nieuwste online en het vermeldt zelfs niet zozeer “Carabobo.” En dit was  na  de voorspelling van 5 oktober 2011 dat “Carabobo 3, een van de vele Orinoco-projecten, naar schatting een maximaal rendement halen van ongeveer 400.000-480.000 vaten ruwe olie per dag tegen 2016. “Het is duidelijk dat dit een slecht presterende investering is. Chevron’s huidige  web-pagina over “Venezuela” zegt: “Chevron heeft een belang van 34 procent in Petroindependencia, SA, inclusief het Carabobo 3-project,” maar het levert geen aantal vaten olie daar (indien aanwezig) – zelfs niet nu, in 2019. Slechte investeringen sterven in stilte en in het duister, maar goede investeringen worden overal de boventoon gevoerd – en deze wordt nergens gebazuind.

Elke olieverkoop uit die velden zal niet alleen worden uitgesteld tot wanneer de olieprijzen opnieuw hoog genoeg zijn om die vuile oliën met winst te verkopen (wat steeds onwaarschijnlijker wordt dat dit ooit nog zal gebeuren). De investeringswaarden van deze bedrijven zullen  eveneens  bijzonder zwaar worden getroffen, aangezien het probleem van de onverbrandbare reserves steeds meer wordt erkend en begrepen door het publiek. Het publiek zal niet onwetend blijven en voor altijd over deze zaken worden misleid. Dit is een Ponzi-schema.

De Russische regering lijkt vastbesloten om nooit deze Amerikaanse staatsgreep te accepteren  die Amerika’s “regimeverandering” oplegt aan de soevereine natie van Venezuela , en heeft besloten om militaire goederen te sturen en zowel in de regering van Venezuela als in het oliebedrijf te investeren. Op 29 januari luidde het Russische Interfax News Agency in het Russisch:  “Het ministerie van Financiën van de Russische Federatie hoopt buitenlandse betalingen uit Venezuela te ontvangen” . De  neoconservatieve  Jamestown Foundation merkte daarover op 31 januari op door te zeggen dat “deze schulden uiteindelijk kunnen worden afgeschreven door een nieuwe Venezolaanse Venezolaanse oppositie onder leiding van de zelfbenoemde interim-president, Juan Guaido, als het erin slaagt Maduro te verdrijven (zie  EDM)28 januari 2019). Maar zelfs als Maduro er op de een of andere manier in slaagt om aan de macht te blijven met Russische hulp, zal hij nauwelijks de middelen hebben om de leningen te onderhouden. “Dat is helaas waar. De enige verstandige reden waarom Rusland zich zou verbinden om de soevereiniteit van Venezuela te beschermen zou zijn om tegen Washington te zeggen dat Amerika’s lange reeks van buitenlandse regime-veranderingen (Irak, Libië, Syrië,  Honduras ,  Oekraïne), enz.) is nu beëindigd – om het principe vast te stellen (zoals Rusland onlangs in Syrië heeft gedaan) dat de invasies en staatsgrepen van Washington niet langer worden getolereerd, zullen geen veroveringen meer worden toegestaan ​​(toevoegingen aan zijn rijk). Iemand moet uiteindelijk de grens trekken, en de andere nucleaire supermogendheid kan degene zijn die dit doet. Anders dan dat, kan Rusland, net als andere investeerders, alleen verliezen ervaren door investeringen in Venezuela. Venezuela is nu alleen een troef in  “The Great Game” . Het beschermen van Rusland in Venezuela, het principe van nationale soevereiniteit – geen staatsgrepen, helemaal geen veroveringen – is  even moreel zoals Amerika herhaaldelijk verwerpt dat principe immoreel is; maar als een investering is Venezuela gewoon een verlies. Als ‘het Ministerie van Financiën van de Russische Federatie hoopt buitenlandse betalingen te ontvangen van Venezuela’, zou het Russische Ministerie van Financiën moeten verwachten teleurgesteld te zijn in die ‘hoop’. Maar die hoop zou in geen geval een goede reden voor wat Rusland daar doet. Het enige ‘goed’ dat in Venezuela te winnen valt, is bescherming van het meest fundamentele principe van het internationaal recht: de onafhankelijkheid en soevereiniteit van elk land. Hitler en zijn fascistische bondgenoten, en Stalin en zijn communistische bondgenoten, schonden dat principe; maar nu schenden het fascistische Amerika en zijn bondgenoten het routinematig. De bondgenoten van Venezuela ondersteunen (in tegenstelling tot  Neville Chamberlain) de fundering van het internationaal recht: nationale soevereiniteit en onafhankelijkheid. Voor de VS en zijn bondgenoten om de resultaten van de verkiezingen van Venezuela (of die van Syrië of Iran) te verwerpen, is er  geen reden om deze resultaten ongeldig te maken , en de stroman van de Amerikaanse regering,  Juan Guaido, is eenvoudig een Venezolaanse verrader en moet als zodanig worden behandeld, door een geschikte rechtszaak tegen verraad. Zeker, er is  geen grondwettelijke basis voor Guaido’s machtsovername , ondanks de leugens van het tegendeel door de potenisten zoals in Amerika en zijn geallieerde regimes.

Alle olie-exploratie zou daarom nu moeten stoppen en bestaande teerzandenolievelden zouden eenvoudigweg volledig moeten worden verlaten. Alleen de gemakkelijkst te verfijnen (de “lichtere”) oliën moeten nu worden verkocht en verbrand. Er zal een haast zijn voor de exits in de aandelen van die “extra zware oliebedrijven”, en de enige vraag is wanneer het zal gebeuren. Wat die haast betreft, is de situatie in Venezuela heel anders dan in Canada, omdat de Amerikaanse regering de ineenstorting van de Canadese olie-omzet zo lang mogelijk zal vertragen, maar de VS (en Canada) willen de ineenstorting van Venezuela versnellen – tenminste tot en tenzij de huidige Venezolaanse  staatsgreep  slaagt. (En de  Canadese minister van Buitenlandse Zaken, Chrystia Freeland, heeft het belangrijkste voorbereidende werk gedaan voor de Amerikaanse president Trump om de stekker uit de Venezolaanse regering te trekken; dus hebben beide regeringen feitelijk geleid tot de omverwerping en vervanging van de niet-VS-geallieerde regering van Venezuela.)

Venezuela raakte verslaafd aan de verkoop van zijn smerige olie, maar kan nu alleen geld verliezen met elk vat dat het van zijn olie verkoopt. Elke dag van de bedrijfsvoering eet het bedrijf gewoon de zaad-maïs – en er is niets zoals Canada, om de klap te verzachten. Dat is niet alleen niet-duurzaam, het is al een crisis geworden en Washington  exploiteert  het.

Het laatste online financiële rapport van PDVSA is voor 2016 en het laat zien dat “Winst voor inkomstenbelasting” $ 16.317.000 bedroeg in 2014, toen $ 1.469.000 in 2015, en dan $ 955.000 – minder dan een miljoen dollar – in 2016. Tijdens de periode van drie jaar daalde “Vlottende activa” van $ 55.2 miljard naar $ 54.6 miljard en “Kortlopende schulden” daalden van $ 55,7 miljard naar $ 50,0 miljard. “Financiële schulden” daalden van $ 40 miljard naar $ 33,9 miljard. “Totale activa” daalde van $ 217,4 miljard naar $ 189,7 miljard; en “Totale verplichtingen” daalden van $ 127,7 miljard naar $ 102,6 miljard. Waarschijnlijk is het bedrijf nu al in de rode cijfers, maar met elk jaar van verslechterende infrastructuur, net versleten, met meer en meer en langer uitgesteld onderhoud en met een slecht langetermijnvooruitzicht op winstgevendheid, kan de overheid het bedrijf zelfs verkopen? Als Trump slaagt en PDVSA en alle andere staatsactiva in Venezuela geprivatiseerd raken, zullen de Venezolaanse burgers niets meer hebben, en de enige begunstigden zullen de internationale bankiers zijn, zelfs als internationale investeerders hun bestaande Venezolaanse leningen moeten kappen. De olie die PDVSA verkoopt, mag niet eens worden gekocht; het zou gewoon in de grond moeten blijven.

Volgens de laatste openbare informatie, PDVSA toonde minder dan een miljoen dollar aan winst in 2016 – en de trend was  naar beneden . Iedereen in Venezuela die denkt dat het land in de toekomst kan worden gehandhaafd, zoals het in het verleden was, door de verkoop van de uitzonderlijk dure olie van Venezuela, houdt geen rekening met het bredere beeld en de impact die de wereldwijde opwarming van de aarde zal onvermijdelijk hebben op de fossiele brandstoffen industrieën.

Er kunnen manieren zijn om de boeken te schudden om PDVSA sommige beleggers voor de gek te houden door het bedrijf te kopen, maar alleen de internationale bankiers zouden profiteren van een verkoop van dat bedrijf.

Het tijdschrift Foreign Policy, dat de Amerikaanse aristocratie vertegenwoordigt, kopte op 5 juni 2018:  “Het is tijd voor een staatsgreep in Venezuela” , maar zelfs als dat de uiteindelijke oplossing blijkt te zijn voor het Venezolaanse probleem voor aristocraten in Amerika, lost het niets op voor het Venezolaanse publiek – in feite als Hitlers ‘laatste oplossing’ deed niets de Duitse Joden ten goede. De aristocratie van Duitsland deed toen niets meer voor de Joden, en de aristocratie van Amerika zal nu niets doen voor de Venezolanen. Ze staan ​​er helemaal alleen voor. De leiders van de aan de VS gelieerde naties willen hen niet redden en volgen in plaats daarvan  de fascistische en nazi-traditie. De leiders in de huidige regering van Venezuela, die hen willen redden, kunnen ze gewoon niet redden. Het is veel te laat voor hen om nu te beginnen, om te doen wat nodig is om terug te gaan in “de vroege jaren tachtig van 93.000 b / d” uit de Orinoco-gordel van Venezuela – wat zou zijn geweest als ze zouden stoppen wat daar eigenlijk nooit had moeten beginnen : extractie van die olie.

CONCLUSIE

De armoede en het geweld die Venezuela nu opheffen, komen voort uit een bredere situatie waarin de verkoop van wat niet eens gekocht zou kunnen worden, zijn ellendige loop heeft gehad tot het laatste bedrijf, dat een regering is die het stadium heeft bereikt waarop het alleen voor internationale inkomsten kan produceren. bankiers en voor de aristocraten die ze controleren. Elke oliemaatschappij die nu die activa zou willen kopen, zou alleen maar haar activa – vooral de vuile olie in de grond – toevoegen aan ‘activa’ (oliereserves) die nooit gebruikt kunnen worden (tenzij de propaganda nog effectiever wordt in de toekomst dan het tot nu toe altijd geweest is, wat misschien onmogelijk te bereiken is). Oliemaatschappijen hebben al veel meer van die gevaarlijke vuiligheid dan wie dan ook, behalve dat mensen in de financiële wereld ooit zullen kunnen profiteren van kopen of verkopen.

Voor de Venezolanen is dit een grote tragedie. De VS en zijn bondgenoten doen (en zijn) er alles aan gedaan om de tragedie te exploiteren.

Het is als een hongerige leeuw die een vluchtend uitgeput hert achtervolgt, die nu eindelijk in de val zit.

Dat is de lelijke realiteit.

123...369Pagina 1 van 369

NOG MEER NIEUWS

POPULAIRE CATEGORIE

©