Boris Johnson heeft de grootste parlementaire meerderheid voor de Conservatieven behaald sinds de dagen van Margaret Thatcher. Kiezers moesten niets hebben van Jeremy Corbyn en zijn continue flirts met antisemitische partijleden en terroristen. Ook de Remain-steunende Liberal Democrats hebben rake klappen gekregen.
Wie hoop hield dat Brexit nog kon worden afgewend of dat het Verenigd Koninkrijk het roer naar radicaal links zou omgooien komt vandaag bedrogen uit. Na een verschrikkelijke verkiezingsavond van Labour en een geweldige voor de Conservatives ligt de macht voor Johnson voor het oprapen. Hij wint de grootste parlementaire meerderheid voor zijn partij sinds Margaret Thatcher in de jaren ’80. Labour heeft het sinds de Tweede Wereldoorlog echter nog nooit zo slecht gedaan. In totaal hebben de Tories 363 zetels weten te veroveren, tegenover een schamele 203 voor Labour. De Liberal Democrats verliezen er één en gaan naar 11. Nigel Farage’s Brexit Party wint er 0, maar heeft veel Labour-kandidaten in het noorden van Engeland van een hoop stemmen beroofd.
De winst van de Conservatieven komt voor de peilingen niet als onverwacht, al lieten de peilingen in de laatste week zien dat Labour op een bescheiden winstje zou staan: die bleken het bij het verkeerde eind te hebben. De Conservatives zitten al negen jaar in 10 Downing Street, en daar komt vandaag ook geen verandering in. Boris Johnson blijft de premier, en wordt niet, zoals sommigen smalend voorspelden, de kortstzittende Britse regeringsleider allertijden. Hij kan nu vijf jaar vooruit.
Voor wie gisteravond nog meer dik janken is, zijn aanhangers van Remain. Drieënhalf jaar na het Brexitreferendum is er nog altijd hoop bij sommigen dat het Verenigd Koninkrijk op de één of andere manier tóch in de EU kan blijven: mispoes. De Britten hebben daar fel tegengestemd gisteren. Ze willen uit de EU, en als ze al willen blijven: zéker niet met een antisemitische mafklapper als Jeremy Corbyn aan het roer.
