Komt Er Een Nieuwe Economische Crisis?

Eerder schreven wij over de toezichthouders van Wall Street die weer eens zitten te slapen en niet in de gaten hebben dat we dezelfde kritieke signalen krijgen die in 2007 en begin 2008 óók door hen genegeerd werden. De Amerikaanse senator waarschuwt óók voor een nieuwe economische crash. Heeft zij gelijk?

Afgelopen maandag publiceerde de Amerikaanse senator Elizabeth Warren een column op Medium met de provocerende titel: “The Coming Economic Crash – And How to Stop It”. Warren’s column kwam slechts 11 dagen nadat we ons eigen artikel hierover hadden geschreven, getiteld: “Is de nieuwe financiële crash nu ècht dichtbij?”.

Warren schreef over economische trends, zoals het feit dat de Amerikaanse productiesector zich al in een recessie bevindt en ook schreef ze over de enorme hoeveelheid schulden van huishoudens en bedrijven. Wij schreven over de opvallende gelijkenissen met de vroege waarschuwingssignalen die de financiële crash van 2008 hebben ingeluid en de gebeurtenissen die nu plaatsvinden: bijvoorbeeld dat je wordt uitgesloten van het opnemen van geld uit een beleggingsfonds vanwege een run op dat fonds en het onvermogen om een koper te vinden voor zijn illiquide investeringen. Ook schreven we over een grote internationale bank die een groot deel van zijn personeelsbestand ontslaat en tientallen miljarden dollars van zijn giftige activa in een “slechte bank” stopt, terwijl zijn beursgenoteerde aandelen op weg zijn naar nul. We hadden het natuurlijk over Citigroup in de laatste crisis en vandaag de dag Deutsche Bank.
En net als Citigroup in 2008 is Deutsche Bank nauw verbonden met de megabanken van Wall Street.

Elizabeth Warren is een van de belangrijkste kanshebbers om de Democratische nominatie voor het presidentschap te winnen en moet daarom hoop bieden aan de bevolking – vandaar dat de titel van haar column suggereert dat er een manier is om de dreigende economische crisis te stoppen. Dat is er niet en Warren weet dat. Wat Warren voorstelt zijn manieren om de economische impact op gemiddelde Amerikanen te verminderen.

Warren heeft zich sinds 2013 bewezen als een van de meest deskundige leden van het Senate Banking Committee, met name als het gaat om de verraderlijke en risicovolle risico’s die op Wall Street worden genomen. Ze weet dat er geen manier is om de op hol geslagen trein van Wall Street te stoppen als het eenmaal in beweging is. Dat komt omdat, ondanks de centrale rol die derivaten speelden bij het verdiepen van de epische financiële ineenstorting die in 2008 begon, derivaten niet onder controle zijn gebracht door het Congres of de federale toezichthouders van Wall Street.

De Dodd-Frank financiële hervormingswetgeving van 2010 probeerde het risico te verminderen aangaande tientallen biljoenen dollars aan derivaten voor de federaal verzekerde banken. Die waren met de casino-achtige investeringsbanken op Wall Street gefuseerd, waarbij geëist werd dat de verzekerde banken de derivaten in een niet-verzekerde eenheid van de bankholding zouden stoppen, die in theorie zou kunnen worden afgewikkeld of in faillissement zou kunnen worden gebracht zonder de commerciële bank ten val te brengen.
De enige zinvolle oplossing is om simpelweg verzekerde banken van het casino van Wall Street te scheiden, maar de regering Obama heeft daar niets mee gedaan. Warren is een groot voorstander van dat idee.

De megabanken van Wall Street willen de derivaten niet afzonderen, omdat dat een lagere kredietwaardigheid op de derivaten zou betekenen, omdat elke andere bedrijfseenheid niet de enorme verzekerde deposito’s van de commerciële bank en een kant-en-klare geldstroom van de Fed – in tijden van problemen – zouden kunnen krijgen.

Dus liet Citigroup in december 2014 zijn handlangers in Washington een amendement aannemen in de “must-pass omnibus spending bill” die van cruciaal belang was om de regering tot en met september 2015 draaiende te houden. Dat amendement is echter tot op de dag van vandaag niet door het Congres ingetrokken en heeft risicovolle derivaten, inclusief dezelfde soort credit default swaps die de crisis in 2008 dramatisch hebben verdiept, binnen de door de belastingbetaler gesteunde commerciële bank behouden.

Op het hoogtepunt van de crisis op 30 september 2008 hadden de top 25 bankholdings een notioneel (nominaal bedrag) van $ 184,7 biljoen (!) in derivaten. Per 31 maart 2019 bedroeg dat cijfer volgens rapporten van de regulator van nationale banken, het Office of the Comptroller of the Currency, $ 272,5 biljoen – 272.500 miljard dollar..
Nog angstaanjagender is dat 86 procent van de $ 272,5 biljoen is geconcentreerd bij slechts vijf banken, die op hun beurt sterk onderling verbonden zijn. Die vijf bankholdings zijn: JPMorgan Chase, Citigroup, Goldman Sachs Group, Bank of America en Morgan Stanley.

Niemand vocht harder dan senator Warren om het sluwe plan van Citigroup in 2014 tegen te houden. Ze hield drie gepassioneerde toespraken in de Senaat, waaronder de volgende opmerkingen in haar laatste toespraak op 12 december 2014, om het gevaarlijke amendement te stoppen:
– “Mr. President, ik ben weer aan het woord om te praten over een gevaarlijke voorziening die op het laatste moment in een “must-pass spending bill” is geslopen om Wall Street te helpen. Deze bepaling zou een regel intrekken die, en ik citeer de titel van de regel: “Verbod tegen reddingsoperaties van swaps door de federale overheid” wordt genoemd.
– Mr. President, in de afgelopen jaren hebben veel Wall Street-instellingen buitengewone invloed uitgeoefend op de machtsgangen van Washington, maar Citigroup is boven de anderen uit gestegen. De greep ervan op het economisch beleid in de uitvoerende macht is ongekend. Overweeg een paar voorbeelden:
* Drie van de laatste vier Treasury Secretaries onder Democratische presidenten hebben nauwe banden met Citigroup gehad. De vierde kreeg de CEO-functie bij Citigroup aangeboden, maar wees deze af.
* De vice-voorzitter van het Federal Reserve-systeem is een sleutelfiguur van Citigroup.
* De onderminister voor internationale aangelegenheden bij het ministerie van Financiën is een sleutelfiguur van Citigroup.
* De Amerikaanse handelsvertegenwoordiger en de persoon die is aangewezen als zijn plaatsvervanger – die momenteel assistent-secretaris is bij het ministerie van Financiën – zijn sleutelfiguren van Citigroup.
* Een recente voorzitter van de Nationale Economische Raad van het Witte Huis was een sleutelfiguur van Citigroup.
* Een andere recente voorzitter van het “Office of Management and Budget” ging onmiddellijk na het verlaten van het Witte Huis naar Citigroup.
* Een andere recente voorzitter van het “Office of Management and Budget” is ook een sleutelfiguur vanCitigroup – maar ik tel hier dubbel omdat hij nu de minister van Financiën is.”

“Dat zijn nogal wat mensen die veel macht hebben, allemaal afkomstig van één bank. Maar ze zijn niet de enige bron van macht van Citigroup. In de loop der jaren heeft het bedrijf miljoenen dollars uitgegeven aan lobbyen bij het Congres en het financieren van de politieke campagnes van zijn vrienden in het Huis en de Senaat.”

“Citigroup heeft ook miljoenen uitgegeven om het politieke proces te beïnvloeden op een manier die veel subtieler is en verborgen voor het publiek. Vorig jaar schreef ik Citigroup en andere grote banken een brief waarin ik hen vroeg hoeveel geld van aandeelhouders ze hebben omgeleid naar denktanks om het openbare beleid te beïnvloeden, bekend te maken. Citigroup’s antwoord op mijn brief? Tegenwerking. Een jaar is verstreken en Citigroup heeft niet eens bevestigd dat ze de brief heeft ontvangen…”

De volledige speech van Senator Warren is te volgen in de onderstaande video. Wij hebben zo het idee dat, als zij volhardt in haar stellingname, zij die nominatie voor het presidentschap wel op haar buik kan schrijven.